Η Καισάρεια (τουρκική: Kayseri «Κάισερι») είναι μία μεγάλη και βιομηχανοποιημένη πόλη της Κεντρικής Ανατολίας στην Τουρκία. Η Καισάρεια είναι πρωτεύουσα της Καππαδοκίας,μιας από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες περιοχές της Μικράς Ασίας Υπήρξε εμπορικό κέντρο και η θέση όπου βρισκόταν (στη διασταύρωση των μεγάλων δρόμων που οδηγούσαν στη Μεσοποταμία, την Αρμενία, τον Βόσπορο και το Αιγαίο) ευνοούσε την εξαιρετική ανάπτυξή της. Γι’ αυτό το λόγο και η Καισάρεια κίνησε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον όχι μόνο των Ρωμαίων, αλλά και των Βυζαντινών
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
Βρίσκεται σε απόσταση 770 χλμ. ανατολικά της Κωνσταντινούπολης η Καισάρεια, ήταν η πόλη της χριστιανικής διανόησης κοντά στον ποταμό Μέλας
Η σημερινή Καισάρεια, είναι χτισμένη στους πρόποδες του όρους Αργαίου όπου υπήρχε μεγάλο ηφαίστειο και το ψηλότερο βουνό της Μικράς Ασίας, με ύψος που φθάνει τα 3.916 μέτρα.
Σύμφωνα με τον Εκκλησιαστικό μύθο ο Άγιος Γεώργιος σκότωσε το δράκο στο βουνό αυτό.
ΤΟ ΌΝΟΜΑ
Διαχρονικα η πόλη είχε τα παρακάτω ονόματα : Κανές και Καρούμ,
Κούλτεπε -Μάζακα – Ευσέβεια ή Ευσέβεια δίπλα στον Αργαίο – Καισάρεια – Kultepe , Kayseri .
Από την εποχή των Χετταίων εκεί κοντά υπήρχε η πόλη Κούλτεπε (Kultepe ) Πιθανολογούν ότι πιο μπριστα το όνομα της πόλης ήταν Κανές ή Καρούμ,
.Το πρώτο γνωστό όνομα αργότερα ήταν Μάζακα που προέρχεται από την προϊστορική θεότητα Μα και το τελευταίο όνομα ήταν Ευσέβεια για να γνει επί Ρωμαίων Καισάρεια
το 17 μ.Χ. όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Καππαδοκία.
Tο όνομά της δόθηκε από το Ρωμαίο αυτοκράτορα Τιβέριο, προς τιμή του πατέρα του Καίσαρα Αυγούστουμ ή από τον τελευταίο Καππαδόκη βασιλιά Αρχέλαο ή ίσως από τον Τιβέριο.
ΈΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ
Οι κάτοικοί της το 1904 ήσαν 22.000 Τούρκοι, 15.000 Αρμένιοι και 3.000 Έλληνες, που ζούσαν μαζί, διατηρώντας τα δικά τους ήθη και έθιμα.
Το 1907 είχε πληθυσμό 55.000, από τους οποίους οι Μουσουλμάνοι ήσαν 40.000, οι Έλληνες 3.000 και οι Αρμένιοι 12.000.
Πριν τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, ζούσαν στην πόλη περίπου 60.000 κάτοικοι εκ των οποίων 3.000 Έλληνες ορθόδοξοι
Πριν από την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924 έμεναν στην Καισάρεια 146 ελληνικές οικογένειες με 624 άτομα .
Οι Έλληνες μιλούσαν την Τουρκική γλώσσα αλλά χρησιμοποιούσαν αλλά έγραφαν με τα Ελληνικά γράμματα ( Καραμανλήδεια γραφή = Τουρκικές λέξεις με Ελληνικούς χαρακτήρες)
ΙΣΤΟΡΊΑ
– Χετταίοι και Ασσύριοι
Η πόλη κατοικήθηκε γύρω στο 3000 π.Χ. μι. με τη δημιουργία αρχαίας εμπορικής αποικίας στο Κούλτεπε (Kultepe ) και συνδέεται με τους Ασσύριους και τους Χετταίους.
Η πόλη της Καισαρείας ήταν ανέκαθεν σημαντικό εμπορικό κέντρο, καθώς βρισκόταν σε μεγάλους εμπορικούς δρόμους, ειδικά κατά μήκος του λεγόμενου Μεγάλου Δρόμου του Μεταξιού.
Σε κοντινή απόσταση βρισκόταν Κούλτεπε (Kultepe ) μια από τις παλαιότερες πόλεις της Μικράς Ασίας.
Το Κιουλτεπέ, που βρίσκεται 18 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Καισάρειας και γνωστό παλαιότερα ως Κανές και Καρούμ, ήταν μέρος του δικτύου εμπορικών οικισμών που ιδρύθηκαν στην κεντρική Ανατολία από Ασσύριους εμπόρους από το Ασούρ (βόρεια Μεσοποταμία) στις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ.
Η αρχαία πόλη, με το όνομα Κανές ( Kanesh,) ήταν η κεντρική πόλη του εκτεταμένου εμπορικού δικτύου της Ασσυρίας στην Μικρά Ασία .Τα ευρήματα εκεί περιλαμβάνουν πολυάριθμες πινακίδες από ψημένο πηλό, μερικές από τις οποίες ήταν κλεισμένες σε πήλινους φακέλους σφραγισμένους με σφραγίδες κυλίνδρων.
Τα έγγραφα καταγράφουν κοινές δραστηριότητες, όπως το εμπόριο μεταξύ της ασσυριακής αποικίας και της πόλης-κράτους Assur και μεταξύ Ασσύριων εμπόρων και ντόπιων.
Το εμπόριο διοικούνταν από οικογένειες και όχι από το κράτος.
Τα κείμενα του Κούλτεπε (Kultepe ) είναι τα παλαιότερα έγγραφα της Μικράς Ασίας
Αν και είναι γραμμένα στα παλιά ασσυριακά, τα Χεττιτικά δάνεια και τα ονόματα στα κείμενα είναι η παλαιότερη καταγραφή οποιασδήποτε ινδοευρωπαϊκής γλώσσας.
Τα περισσότερα από τα αρχαιολογικά στοιχεία είναι τυπικά της Μικράς Ασίας παρά της Ασσυρίας, αλλά η χρήση τόσο της σφηνοειδής γραφής όσο και της διαλέκτου είναι η καλύτερη ένδειξη της Ασσυριακής παρουσίας.
Οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις, συμπεριλαμβανομένων 20.000 πήλινων πινακίδων σφηνοειδής γραφής, παρέχουν σημαντικές ιστορικές γνώσεις για τη ζωή στους αρχαίους πολιτισμούς της Εγγύς Ανατολής.
–Μάζακα
Η πόλη βρίσκεται στην Κεντρική Μικρά ΑσΊα κοντά στο νοτιότερο σημείο από όπου διέρχεται ο ποταμός Άλυς ( Kızılırmak.)
Ήταν η πρωτεύουσα των Μουσκίων, ενός τοπικού βασιλείου, στις αρχές της 1ης χιλιετίας π.Χ.
Στη δεκαετία του 280 π.Χ., οι βασιλιάδες της Καππαδοκίας επέκτειναν την πόλη και την ξαναέχτισαν ως πρωτεύουσα.
Ο Καππαδόκης βασιλιάς Αριαράθης Ε’ Ευσέβης Φιλοπάτωρ, υποστηρικτής του Ελληνικού πολιτισμού, ονόμασε την πόλη «Ευσέβεια δίπλα στον Αργαίο» και επικύρωσε τους ελληνικούς νόμους.
Ο τελευταίος Καππαδόκης βασιλιάς, ο Αρχέλαος, άλλαξε αυτό το όνομα σε Καισάρεια Μαζάκα το 12/9 π.Χ.
Η πόλη έγινε πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Καππαδοκίας το 17 μ.Χ. επί Τιβερίου.
Ο Στράβων γράφει για την πόλη ως εξής: «Αν και η περιοχή των Μαζακανών δεν ήταν κατάλληλη για ζωή από πολλές απόψεις, φαίνεται ότι οι βασιλιάδες προτιμούσαν αυτό το μέρος γιατί, από όλα τα μέρη της χώρας, αυτό είναι το πιο κοντινό μέρος στο κέντρο. με την ξυλεία και την πέτρα που χρειάζονται για τα κτίρια».
–Πέρσες
Η πόλη ήταν το κέντρο μιας σατραπείας υπό Περσική κυριαρχία
Η πόλη χρησίμευε ως κατοικία των βασιλιάδων της Καππαδοκίας.
Στην αρχαιότητα, βρισκόταν στο σταυροδρόμι των εμπορικών οδών από τη Σινώπη προς τον Ευφράτη και την Περσική Βασιλική Οδό, η οποία εκτεινόταν από τις Σάρδεις έως την Σούσα .
– Ελάχιστα τα ερείπια της αρχαίας πόλης
Η πόλη βρισκόταν σε μια χαμηλή προεξοχή στη βόρεια πλευρά του όρους Erciyes (Άργιος στην αρχαιότητα). Μόνο λίγα ίχνη του αρχαίου χώρου έχουν απομείνει στην παλιά πόλη.
–Ελληνιστικοί χρόνοι
*- Περδίκκας
Η πόλη έγινε ν το κέντρο μιας σατραπείας υπό περσική κυριαρχία μέχρι που την κυρίευσε ο Περδίκκας , ένας από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου .
*- Σέλευκος
Στη συνέχεια, η πόλη εισήλθε στην αυτοκρατορία των Σελευκιδών μετά τη Μάχη της Ιψού
– Αριαράτο Γ΄
Εγινε και πάλι το κέντρο του αυτόνομου Βασιλείου της Μεγάλης Καππαδοκίας υπό τον Αριαράτο Γ΄ της Καππαδοκίας γύρω στο 250 π.Χ.
–Ευσέβια
Στην επόμενη περίοδο, η πόλη πέρασε κάτω από την Ελληνιστική επιρροή και έλαβε το Ελληνικό όνομα Ευσέβιος προς τιμή του βασιλιά της Καππαδοκίας Αριαράτου Ε’ Ευσέβου Φιλοπάτορα (163-130 π.Χ.).
–Αρμένιος βασιλιάς Τιγράν Α’
Λεηλατήθηκε από τον Αρμένιο βασιλιά Τιγράν Α’ . Η νέα ονομασία Καισάρεια με την οποία ήταν γνωστή της δόθηκε από τον τελευταίο Καππαδόκη βασιλιά Αρχέλαο ή πιθανώς από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τιβέριο.
–Ρωμαίοι
Η πόλη πέρασε υπό επίσημη ρωμαϊκή κυριαρχία το 17 μ.Χ.
Στα Ρωμαϊκά χρόνια, μια παρόμοια διαδρομή από την Έφεσο προς την Ανατολή διέσχιζε επίσης την πόλη.
Την εποχή της Ρωμαϊκής διοίκησης, η Καισάρεια απέκτησε δόξα και ακμή και έφτασε να αριθμεί 400.000 κατοίκους.
Υπήρξε εμπορικό κέντρο και η θέση όπου βρισκόταν (στη διασταύρωση των μεγάλων δρόμων που οδηγούσαν στη Μεσοποταμία, την Αρμενία, τον Βόσπορο και το Αιγαίο) ευνοούσε την εξαιρετική ανάπτυξή της.
Γι’ αυτό το λόγο και η Καισάρεια κίνησε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον όχι μόνο των Ρωμαίων, αλλά και των Βυζαντινών.
— Σασσανίδες
Η Καισάρεια καταστράφηκε από τον βασιλιά των Σασσανιδών Σαπούρ Α’ μετά τη νίκη του επί του αυτοκράτορα Βαλεριανού Α’ το 260 μ.Χ.
Τότε ήταν καταγεγραμμένοι περίπου 40.000 κάτοικοι.
ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Στα βυζαντινά χρόνια, μετά τη διαίρεση της αυτοκρατορίας σε θέματα, ηΚαισάρεια ήταν πρωτεύουσα του «Χαρσιανού Θέματος».Στη βυζαντινή εποχή ήταν και θρησκευτικό κέντρο, καθώς ήταν η έδρα του «πρώτου τη τάξει μητροπολίτη» του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ανάμεσα στους επισκόπους Καισαρείας διακρίνεται ο Μέγας Βασίλειος.
– Επίσκοπος Βασίλειος
Τον 4ο αιώνα, ο επίσκοπος Βασίλειος ίδρυσε ένα εκκλησιαστικό κέντρο στην πεδιάδα, περίπου ένα μίλι βορειοανατολικά, το οποίο αντικατέστησε σταδιακά την παλιά πόλη.
Περιλάμβανε ένα σύστημα ελεημοσύνης, ορφανοτροφείων, γηροκομείων και λεπρικών αποικιών (λεπροκομείο).
– Ιουστινιανός Β’
Ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός αντιλαμβανόμενος τη στρατηγική θέση της Καισάρειας έχτισε ισχυρά τείχη τα οποία σώζονται ως σήμερα.
Επί αυτοκράτορα Ιουστινιανού Β’ ( 535-536 ) ήταν τμήμα της επαρχίας της « Τρίτης Αρμενίας» .
–Αρμενικό θέμα
Τον 7ο-9ο αιώνα ήταν μέρος του Αρμενικού θέματος
– Άραβες
Ο Άραβας στρατιωτικός διοικητής (και αργότερα ο πρώτος χαλίφης των Ομεγιαδών) Mu’awiyah εισέβαλε στην Καππαδοκία και ανέλαβε προσωρινά την Καισάρεια από τους Βυζαντινούς το 647.
– Kaysariya & Kayseri
Η πόλη ονομάστηκε Kaysariya από τους Άραβες και αργότερα Kayseri από τους Σελτζούκους Τούρκους όταν καταλήφθηκε από τον σουλτάνο Alp Arslan το 1067. Τα στρατεύματα του τελευταίου κατέστρεψαν την πόλη και τον πληθυσμό της.
–Δανισμενίδες
Το 1074-1178 η περιοχή τέθηκε υπό τον έλεγχο των Δανισμενιδών και αποκαταστάθηκε το 1134. Το σουλτανάτο της Ανατολίας έλεγχε την πόλη από το 1178 έως το 1243.
–Οθωμανοί
Μετά την Μάχη του Μαντζικέρτ άρχισε η εγκατάσταση μουσουλμανικών Τουρκικών φύλων στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας. οπως και στην Καππαδοκια.
Η περιοχή υπέστη πολλές καταστροφές, ιδίως οι Εκκλησίες και τα Αρχαιά μνημεία. Πολλοί Έλληνες, αλλά και άλλοι λαοί, όπως οι Αρμένιοι, κάτω από την Οθωμανική πίεση απώλεσαν τη γλώσσα τους, διατήρησαν όμως τη Χριστιανική πίστη και την Εθνική συνείδηση τους
Η πόλη πέρασε οριστικά υπό Οθωμανική κυριαρχία το 1515.
–Επανάσταση του 1821
Οι Έλληνες της Καισάρειας είχαν σπουδαία συνεισφορά στην επανάσταση τουΓένους των το 1821. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πήγαν στη μητροπολιτική Ελλάδα για να πολεμήσουν κατά των Τούρκων. .
Είναι χαρακτηριστικό πως, όταν ο Όθωνας, με βασιλικό διάταγμα του 1835 παρασημοφόρησε Έλληνες αγωνιστές που είχαν πολεμήσει έως το Δεκέμβριο του 1829, μεταξύ των οποίων .Θ.Κολοκοτρώνης, Ν.Μπότσαρης, Κ. Κανάρης και άλλοι ήρωες,ανάμεσά τους βρισκόταν και τα ονόματα του Καραγεώργη Σάββα από την Καισάρεια, του Κωνσταντή Γεωργίου του Καισαρέα, του Χατζή-Χρήστου Καισαρέα, του Καρόγλου και άλλων με τη σημείωση ότι κατάγονται από τη Μικρά Ασία ή από την Ανατολή
ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ
Το Κάστρο της Καισάρειας χτίστηκε στην αρχαιότητα και αναφέρεται για πρώτη φορά σε νόμισμα κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του Γορδιανού Γ’ μεταξύ 238 και 244 μ.Χ. Πέρασε από πολλαπλές προσθήκες ξεκινώντας από τους Ρωμαίους , συνεχίζοντας με τους Βυζαντινούς , και τους Οθωμανούς .
Το κάστρο, αποτελείται από ένα εσωτερικό και ένα εξωτερικό τμήμα με συνολικά 18 πύργους.
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Στην Καισάρεια βρεθήκαν πολλά νομίσματα κυρίως της Ρωμαϊκή εποχής .
Στα Μάζακα είναι πιθανό να λειτουργούσε το νομισματοκοπείο του κράτους των Αριαραθιδών από την εποχή του Αριαράθη Δ΄(220-164/163 π.Χ.) και εξής. Ωστόσο οι πρωιμότερες κοπές που εκδόθηκαν με βεβαιότητα στην πόλη χρονολογούνται τον 1ο αιωνα. π.Χ.
Το νομισματοκοπείο της Καισάρειας απέκτησε μεγάλη σημασία μετά τη μετατροπή του βασιλείου σε Ρωμαϊκή επαρχία το έτος 17, επί αυτοκράτορα Τιβέριου. Μέχρι τα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. υπήρξε μεγάλο αυτοκρατορικό νομισματοκοπείο των Ρωμαϊκών κτήσεων στο ανατολικό σύνορο και έκοψε τόσο αργυρά όσο και χάλκινα νομίσματα.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
– Θεός Μα
Οι αρχαίοι Καππαδόκες λάτρευαν τη Θεά Μα, από την οποία πήρε το όνομά της η πρωτεύουσά τους Μάζακα
–Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου και όχι μόνον .
Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου λατρεύονταν στην Καππαδοκία των προχριστιανικών χρόνων.
Σύμφωνα με φιλολογικές πηγές, στην Καισάρεια υπήρχαν ιερά του Απόλλωνα Πατρώου, του Δία Πολιούχου καθώς και ένα μεγάλο ιερό της θεάς Τύχης, τα οποία καταστράφηκαν από τους χριστιανούς. Μαρτυρείται επίσης λατρεία του Μίθρα κατά την Αυτοκρατορική περίοδο.
Στην Καισάρεια τιμούσαν τον Δία και ως προστάτη των Μαζάκων με το όνομα «Δίας ο Μαζαίος», τον Απόλλωνα με τα ονόματα Απόλλων ο Πατρώος ή Απόλλων ο Δίδυμος, τον Ερμή, τη μητέρα των θεών Κυβέλη, την Αθηνά ως προστάτιδα των βασιλικών οίκων, την Ήρα, τη Δήμητρα, τον Ερμή, την Άρτεμη, τον Διόνυσο, τον Πάνα και, βεβαίως, τον Ηρακλή.
Πιθανή θεωρείται και η λατρεία πολλών άλλων θεοτήτων, όπως της Αθηνάςή, της Αφροδίτης, του Άρη, της Αρτέμιδος, του Σάραπη, του Άμμωνα Δία, της Νίκης, των Αμαζόνων, της Ήρας και του Ήλιο,
Πίστη υπήρχε και στο θεοποιημένο και ενίοτε προσωποποιημένο όρος Αργαίος, το υψηλότερο βουνό της Μικράς Ασίας, στους πρόποδες του οποίου ήταν χτισμένα τα Μάζακα. Η λατρεία της θεότητας αυτής ανάγεται στην εποχή των Χετταίων, φαίνεται όμως ότι απέκτησε ιδιαίτερη σημασία κατά τους Ύστερους Ελληνιστικούς
Πάνω στο βουνό πιθανόν υπήρχε λατρεία της πυράς, την οποία οι Πέρσες συνδύαζαν με τη λατρεία των κορυφών.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ
Η Καισάρεια αποτέλεσε μεγάλο χριστιανικό εκκλησιαστικό κέντρο, με τους
Καισαρείς να αγκαλιάζουν την πίστη του Χριστού από τα πρώτα βήματά της.
Ο Χριστιανισμός εισήλθε στην Καππαδοκία τον πρώτο αιώνα, πιθανότατα λόγω της διακονίας του αποστόλου Πέτρου στην περιοχή (Α’ Πέτρου 1:1). Το 250 μ.Χ., η Καισάρεια ήταν μητροπολιτική έδρα με πολλούς επισκόπους.
Η Καισάρεια κατατάχθηκε παράλληλα με την Αντιόχεια και την Ιερουσαλήμ ως προς την εκκλησιαστική σημασία.
Οι σημαντικοί επίσκοποι Αλέξανδρος (μ.Χ. 200–265 μ.Χ.) και Φιρμιλιανός (μ.Χ. 230–265) ηγήθηκαν των επιφανών εκκλησιαστικών συμβούλων και φιλοξένησαν ένα κέντρο εκπαίδευσης με επιρροή.
Οι Καισαριανοί υπέστησαν πολλές συμφορές τον τρίτο αιώνα.
Ένας ισχυρός σεισμός κατέστρεψε την περιοχή το 232 μ.Χ..
Ο Ρωμαίος κυβερνήτης κατηγόρησε τους Χριστιανούς για τη φυσική καταστροφή, ισχυριζόμενος ότι η άρνησή τους να προσφέρουν θυσίες είχε εξοργίσει τους θεούς.
Καθώς η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εξασθενούσε, οι επιδρομές των Γότθων (254) και των Περσών (260) άφησαν την Καισάρεια σε ερείπια.
–Μητρόπολη Καισαρείας
Μια απο τις πρώτες Μητρόπολης ήταν αυτή της Καισάρειας
Η μητρόπολη Καισαρείας εθεωρείτο μητέρα όλων των εκκλησιών και ο επίσκοπός της πρώτος ανάμεσα στους άλλους μητροπολίτες. Έφερε τον τίτλο «Υπέρτιμος των υπερτίμων και έξαρχος πάσης Ανατολής». Είχε μάλιστα δικαιώματα Πατριάρχη, χειροτονώντας τους μητροπολίτες της διοίκησής του13 έως το 451, όταν, με απόφαση της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου της Χαλκηδόνας ιδρύθηκε το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, και ο επίσκοπος Καισαρείαςπέρασε στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου διατηρώντας όμως τον τίτλο της «Πρωτόθρονης Μητρόπολης» ανάμεσα στις μητροπόλεις του Οικουμενικού θρόνου και ο μητροπολίτης της την πρώτη θέση ανάμεσα στους άλλους μητροπολίτες
– Ο διαχωρισμός της Μητρόπολης
Λόγω της μεγάλης αύξησης των χριστιανικών κοινοτήτων, ιδρύθηκαν στη χώρα των Καππαδοκών δύο επισκοπικές έδρες. Η μία με έδρα την Καισάρεια και η άλλη με έδρα τη Μελιτηνή (Μαλάτεια).
–Δυο εκκλησίες εν λειτουργιά το 1856
Το 1856 οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Καισάρειας εκκλησιάζονταν στις εκκλησίες του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Βασιλείου.
Ο ναός του Αγίου Νικολάου ήταν ο μητροπολιτικός τους, που ανακαινίστηκε το 1698
–Άγιοι από την Καισάρεια
Αμέτρητοι μάρτυρες και Άγιοι της Καππαδοκίας, έζησαν ανελέητους διωγμούς, ανάμεσα στους οποίους και πολλοί Καισαρείς, όπως οι μάρτυρες Ηλίας, Ιερεμίας, Ησαΐας, Σαμουήλ, Δανιήλ, Πάμφιλος, Σέλευκος, Ουάλης, Παύλος, Πορφύριος, Ιουλιανός, Θεόδουλος, Χρηστή, Καλλίστη, Θεόφιλος και Άνεκτος και βεβαια ξεχωρίζει ο Άγιος Βασίλειος, και ο Άγιος Λογγίνος
– Περίληψη της βιογραφίας του Αγίου Βασιλείου .
Ο Μέγας Βασίλειος γνωστός ως Βασίλειος Καισαρείας ή απλώς Άγιος Βασίλειος, μ.Χ. γεννήθηκε στην Καισάρεια Καππαδοκίας 330 μ.Χ και πέθανε την 1 Ιανουαρίου 379 και , ήταν Καππαδόκης, επίσκοπος της Καισάρειας στην Καππαδοκία της χερσονήσου της Μικράς Ασίας,
Υποστήριξε το Σύμβολο της Πίστεως και αντιτάχθηκε στις αιρέσεις των πρωτοχριστιανικών χρόνων, μεταξύ των οποίων και του Αρειανισμού
Είναι ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, που θεωρούνται προστάτες της παιδείας, μαζί με τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο.
Ξεχωρίζει το φιλανθρωπικό έργο και η δημιουργία της «Βασιλειάδας» που αποτέλεσε έργο ζωής και σημαντικό σταθμό στην πορεία του,
Ήταν ένα μεγάλο μοναστικό συγκρότημα, στην Καισάρεια Μαζάκα τον 4ο αιώνα. Δεν έχει απομείνει τίποτα από αυτό σήμερα.
Εκεί διοχετεύει όλη την ποιμαντική του ευαισθησία, καθιστώντας την πρότυπο κέντρου περίθαλψης και φροντίδας των ασθενέστερων κοινωνικά ανθρώπων.
Ουσιαστικά η Βασιλειάδα υπήρξε ένας πρότυπος οίκος για τη φροντίδα των ξένων, την ιατρική περίθαλψη των φτωχών άρρωστων και την επαγγελματική κατάρτιση των ανειδίκευτων. Καθίσταται η μήτρα ομοειδών οργανισμών που δημιουργήθηκαν σε άλλες επισκοπές και στάθηκε η σταθερή υπενθύμιση στους πλούσιους του προνομίου τους να διαθέτουν τον πλούτο τους με έναν αληθινά χριστιανικό τρόπο.
–Άγιος Λογγίνος
Την ώρα της σταύρωσης του Χριστού ο Λογγίνος, ένας αξιωματούχος του
Ρωμαϊκού στρατού που κατάγονταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας,
ήταν ο επικεφαλής του τάγματος που πήραν τον Χριστό και τον οδήγησαν στη
σταύρωση.
Όταν είδε τα θαύματα που έγιναν κατά τη σταύρωσή Του πίστεψε σ’ Αυτόν8 και αναφώνησε «Αλήθεια, Θεού Γιος ήταν Αυτός»
Κατόπιν επέστρεψε στην Καισάρεια και κήρυξε τη νέα θρησκεία. Αργότερα χειροτονήθηκε από
τον Απόστολο Πέτρο, που πήγε στην Καισάρεια να κηρύξει το Ευαγγέλιο, ως ο
πρώτος επίσκοπός της. Ο επίσκοπος άγιος Λογγίνος αγωνίστηκε για την πίστη
του και μαρτύρησε για αυτήν.
ΠΑΙΔΕΙΑ
–1792 μ.Χ.
Πληροφορίες για την εκπαίδευση στην Καισαρεια υπάρχουν από το 1792 μ.Χ.
όταν ο ιερομόναχος Γερμανός, το «Φως της Ανατολής» όπως τον αποκαλούσαν, λειτούργησε σχολείο σ’ ένα παλιό κτίριο της Καισάρειας και το διηύθυνε έως το 1805. Από εκείνο αποφοίτησαν οι πρώτοι δάσκαλοι της περιοχής και ο μετέπειτα μητροπολίτης Καισαρείας Παΐσιος, ο στυλοβάτης των ελληνικών γραμμάτων και το ορόσημο για το πνευματικό ανέβασμα των Καππαδοκών.
–1892 μ.Χ.
Εκατό χρόνια μετέπειτα, το 1892, λειτουργούσε στην Καισάρεια δευτερο-
βάθμια σχολή αρρένων με σαράντα μαθητές, πρωτοβάθμια σχολή αρρένων με50 μαθητές, πρωτοβάθμια σχολή θηλέων με 50 μαθήτριες και ένα νηπιαγωγείο
– 1899 μ.Χ.
Το 1899 οι ΄Ελληνες μάθαιναν γράμματα σε μια επτατάξια δημοτική σχολή και ένα γραμματοδιδασκαλείο
–1923 μ.Χ.
Στα χρόνια της ανταλλαγής των πληθυσμών, λειτουργούσε στην πόλη επτα-
τάξια αστική σχολή, παρθεναγωγείο, νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο.
– Η Μονή του Τιμίου Προδρόμου
Το πνευματικό κέντρο της Ρωμιοσύνης στη Μονή του Τιμίου Προδρόμου στο
Ζιντζίντερε Καισαρείας, ή περίφημη “Κατά Καισάρειαν Ιερατικήν σχολή” με την ιερατική σχολή, το διδασκαλείο, το παρθεναγωγείο και το ορφανοτροφείο, αποτέλεσε φυτώριο Ελλήνων δασκάλων και κληρικών, που αποφοίτησαν από τα εκπαιδευτήρια αυτά και συνέβαλαν στο διαφωτισμό των Ρωμιών στα δύσκολα εκείνα χρόνια.
που φοιτούσαν μαθητές απο όλη τη Μικρά Ασία .
– Γαλλική Σχολή
Στην Καισάρεια υπήρχε και Γαλλική Σχολή Καλογραιών
— Αμερικανικό Κολλέγιο
Ακόμα λειτουργούσε Αμερικανικό Κολλέγιο,αντίστοιχο του Κολλέγιο που υπήρχε στη Μερζιφούντα του Πόντου (Ανατολια ),που διατηρούσε και Νοσοκομείο.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ
Υπήρχε έντονη οργανωμένη δραστηριότητα όπου ομάδες λειτουργούσαν ομαδικά προς όφελος του συνόλου όπως : των πολιτών της πόλης
–Η«Λέσχη Αθηνά»
Ο σύλλογος με την ονομασία «Λέσχη Αθηνά» ιδρύθηκε στην Καισάρεια το 1870 και έθεσε σκοπό του τη διάδοση της ελληνικής παιδείας στους χριστιανούς της Καισάρειας.
Συνεργασθηκε για αυτο με τον Ελληνικό Φιλολογικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως»Μ
Η«Λέσχη Αθηνά» κατάφερε να επιβιώσει και να προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στη χριστιανική κοινότητα της Καισάρειας.
Σημαντικη ηταν η συμβολή της λέσχης στην προώθηση της ελληνικής παιδείας ήταν η απόφασή της να χρηματοδοτήσει την ίδρυση και συντήρηση παρθεναγωγείου στην Καισάρεια.
Είναι πολύ πιθανό ότι η «Λέσχη Αθηνά» ανέστειλε για κάποιο διάστημα τις εργασίες της. ,ομως το Νοέμβριο του 1885 αναγγέλθηκε στον σύλλογο της Κων.πολης η ίδρυση ενός συλλόγου στην Καισάρεια με την ονομασία «Φιλόμουσος Αδελφότης Αθηνά» και με σκοπούς επίσης φιλεκπαιδευτικούς δεν ειναι ομως γνωστη η συνεχεια αυτης της προσπαθειας
– .Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος»
Το 1885 λειτούργησαν τις φιλεκπαιδευτικές αδελφότητες «Άγιος Ιωάννης ο
Πρόδρομος» για να προφυλάξουν τους ορθόδοξους χριστιανούς από τους προσηλυτιστές
– «Ορθοδοξία
Γιασ τον ίδιο λόγο λειτουργούσε και η αδελφότητα «Ορθοδοξία»,
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Οι βασιλείς της Καππαδοκίας επέλεξαν τα Μάζακα ως έδρα του βασιλείου τους λόγω της άφθονης ξυλείας και των οικοδομήσιμων υλικών που υπήρχαν στην περιοχή, καθώς και για την καταλληλότητα του εδάφους της για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.Όμως η κτηνοτροφία ποτέ δεν έκανε τα μεγάλα άλματα και οι κάτοικοι της Καισαρείας στους επόμενους αιώνες στράφηκαν σε άλλες δραστηριότητες Η οικονομική δραστηριότητα στην Οθωμανική περίοδο ήταν ανεπτυγμένη κυρίως σε δυο τομείς ,στο εμπόριο και την ταπητουργεία .Η Καισάρεια βρισκόταν σε τοποθεσία όπου συνέκλιναν οι οδοί επικοινωνίας από όλες τις πλευρές του υψιπέδου, .Αγκύρας Ικονίου κ.α. περιοχών παρέχοντας δυνατότητες ποικίλων εμπορικών δραστηριοτήτων. Οι Καισαριώτες έχουν χαρακτηριστεί σαν οι μεγαλύτεροι έμποροι της Ανατολής. Πολλοί από αυτούς πήγαιναν σε άλλα μέρη, αναζητώντας καλύτερης τύχη στους δρόμους του εμπορίου . Δεν ήταν λίγοι οι Έλληνες που δραστηριοποιούνταν εμπορικά,έκτος της περιοχής τους και των παράκτιων λιμανιών,σε διάφορες περιοχές όπως στην Κωνσταντινούπολη,στη Σμύρνη,ακόμα και στην Αίγυπτο και τη Ρωσία
– Τα χαλιά της Καισάρεια και τα κατεργασμένα δέρματα
Η Καισάρεια είχε ανεπτυγμένη ταπητουργία και κατεργασία δερμάτων, με την συμβολή κυρίως των Αρμενίων εμπόρων. Σύμφωνα με έκθεση των οθωμανικών αρχών της πόλης, το 1898 υπήρχαν 2.500 «ταπητουργεία» όπου τα 1.600 κατασκεύαζαν μεταξωτά χαλιά και τα υπόλοιπα μάλλινα, με έσοδα της τάξης των 30.000 λιρών
Ιστορικά, τα χαλιά Καισάρειας i κατασκευάζονταν με υλικά υψηλής ποιότητας όπως μετάξι και λεπτό
