Μεγάλη παγίδα για τον άντρα είναι το δικό του στόμα – Tου Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Χθες στην Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία το μυαλό μου «κόλλησε» σε μια φράση από τις Παροιμίες Σολομώντος : «παγὶς γὰρ ἰσχυρὰ ἀνδρὶ τὰ ἴδια χείλη, καὶ ἁλίσκεται χείλεσιν ἰδίου στόματος». Δηλαδή, μεγάλη παγίδα για τον άντρα είναι το στόμα του, και πιάνεται από το ίδιο του το στόμα.

Και ο άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης στο σοφό του βιβλίο «Η Κλίμαξ» γράφει στον λόγο του περί ξενητείας : «αληθινά ξένος είναι εκείνος που ενώ προσέχει όταν του μιλάνε και καταλαβαίνει τι του λένε και είτε καλό του πουν είτε κακό, δεν μιλάει καθόλου, αλλά σιωπά με υπομονή και δεν απαντάει στα λόγια τους σαν να μιλούσαν άλλη γλώσσα και αυτός άλλη και να μην τους καταλάβαινε».

Θυμηθείτε από την μυθολογία τότε που ο Οδυσσέας τύφλωσε τον Κύκλωπα Πολύφημο και ξέφυγε από το νησί του. Μόλις ξανοίχτηκε στο πέλαγος κι ένιωσε ασφαλής φώναξε στον Πολύφημο πως αυτός που τον τύφλωσε είναι ο Οδυσσέας από την Ιθάκη. Ο Πολύφημος που ήταν γιός του θεού των θαλασσών Ποσειδώνα παρακάλεσε τον πατέρα του να τον τιμωρήσει. Και ο Ποσειδώνας τιμώρησε τον Οδυσσέα για 10 χρόνια να περιπλανιέται μέσα στις θάλασσες.

Και ο Κωνσταντίνος Κανάρης μόλις ανατίναξε την ναυαρχίδα του Καρά Αλή στην Χίο το 1822 κι απομακρύνθηκε σε ασφαλή απόσταση φώναξε κι αυτός στους Τούρκους, πως είναι ο Κανάρης από τα Ψαρά. Θυμάστε πως εκδικήθηκαν μετά τα Ψαρά οι Τούρκοι. «Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη, περπατώντας η δόξα μονάχη …». Τι ήθελαν και μαρτύρησαν ποιοι είναι ; Καλύτερα να είχαν κλείσει το στόμα τους.

Ποιος από εμάς τους άντρες δεν μετάνιωσε για λόγια που είπε, ποιος δεν μετάνιωσε για βιαστικές συμφωνίες που έκανε, ποιος δεν μετάνιωσε για υποσχέσεις που έδωσε … Ας το ομολογήσουμε με ειλικρίνεια όλοι οι άντρες, δεν παραδεχόμαστε πως σε πολλές περιστάσεις καλύτερα να είχαμε κλείσει το στόμα μας ;

Λέει ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος σε μια ομιλία του : «ένας σύζυγος είχε μια πτώση με άλλη γυναίκα και ο χαζός το είπε στην γυναίκα του κι’ αυτή τον χώρισε». Κι όλοι εμείς δεν έχουμε πει λόγια στις γυναίκες μας για τα οποία σκεφτόμασταν μετά πως καλύτερα να μας είχε κοπεί η γλώσσα παρά να τα λέγαμε ; Εγώ ειδικά στην παγίδα του δικού μου στόματος πιάνομαι από μικρό παιδί μέχρι που γέρασα. Τι να πω και τι ν’ αφήσω ; «Επιλήψει με ο χρόνος διηγούμενον».

Λέει κάπου αλλού πάλι στις Παροιμίες Σολομώντος : «ο άντρας ψαρεύεται από τα λόγια του». Όταν μιλάμε, μιλάμε, κάποιοι οι οποίοι έχουν άλλα στην καρδιά τους και άλλα στο στόμα τους μας ψαρεύουν. Πέστε μου αν κάποιος έχει σκοπό να μας εκμεταλλευτεί δεν είναι πιο εύκολο να το κάνει όταν μάθει πράγματα για εμάς και για την ζωή μας ;

Θυμάμαι τον Μάρτιο του 2001 τρώγαμε κατά την διάρκεια σχολικής εκδρομής στην παραλία του Ναυπλίου τρεις συνοδοί καθηγητές και ο οδηγός του λεωφορείου. Ο οδηγός ήταν Προτεστάντης οπότε ξεκινήσαμε μαζί μια έντονη κουβέντα για Ορθοδοξία και Προτεσταντισμό. Αν και η συζήτηση έπιασε αρκετή ώρα οι δυο συνάδελφοι δεν αναμίχθηκαν καθόλου, οπότε ρωτάω τον ένα. «Εσύ δε θα πεις τίποτα ;» Και μου απαντάει «Εγώ τώρα αγοράζω». Είχε δίκιο. Τι κέρδισα εγώ ; απλώς έχασα την χαλάρωση με το γεύμα στην τόσο όμορφη παραλία.

Ποιος ο λόγος να πω άλλα παραδείγματα αφού ο καθένας από εμάς αν εξετάσει το δικό του στόμα θα βρει πλήθος φορές που πιάστηκε σ’ αυτή την μεγάλη παγίδα. Ας παρακαλάμε λοιπόν όλοι οι άντρες τον Θεό με τα λόγια του Ψαλμωδού : «θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου». Αμήν.