Οι πολιτικοί δεν χρειάζεται να μιλούν, το τι είναι το δείχνουν τα παπούτσια τους.
Σε μια πλατεία ένα ζευγάρι κυριλέ σκαρπίνια μπήκαν απέναντι σε 57 ζευγάρια πεθαμένων-δολοφονημένων. Ανάμεσά τους μια κυρία πολιτικός απλώνει ένα μεγάλο μαντήλι. Η μια πλευρά του είναι γεμάτη από ένα λογύδριο άκρως συναισθηματικό, γεμάτο κατανόηση για τον πόνο των συγγενών των νεκρών. Με μια κίνηση το γυρίζει από την άλλη. Το χρώμα του είναι μαύρο και πάνω του η φράση «κανείς δεν μπαίνει στα παπούτσια του πολιτικού προϊστάμενου» Είναι συγχρόνως προστατευτικό και απαγορευτικό.
Τα σκαρπίνια του συντετριμμένου κυρίου πολιτικού είναι εκεί γυαλιστερά και ατσαλάκωτα, γιατί δεν χρειάστηκε να τρέξουν μέσα στα χωράφια, στις λάσπες, να στραβοπατήσουν, να λερωθούν, να στραπατσαριστούν στα συντρίμμια, για να βρουν το άτυχο παιδί του. Τα 57 ζευγάρια είναι εκεί και δείχνουν την ομορφιά των άτυχων νέων, που τα φορούσαν.
Η κυρία πολιτικός με το μόνιμο σαρδόνιο χαμόγελο, που μπήκε ασπίδα προστασίας στον κύριο πολιτικό, που κάθεται ανενόχλητος στην πολυθρόνα της εξουσίας, θα έπρεπε πρώτα να βάλει τα πόδια της στα παπούτσια των πεθαμένων, για να νιώσει την ανατριχίλα του θανάτου και να ακούσει τα ουρλιαχτά τους την ώρα της συντριβής. Την ίδια βάσανο να υποστεί και ο κύριος πολιτικός.
Τα κυριλέ σκαρπίνια του μαρτυρούν την αλήθεια του. Γι αυτήν την αλήθεια, για τον πόνο των συγγενών και την οργή για το άδικο και το έγκλημα, που πρέπει να τιμωρηθεί, η κοινωνία δεν έμεινε και δεν θα γίνει «ανηχωική» ( χωρίς ήχο).
Γιατί απέναντι από τα σκαρπίνια των πολιτικών υπάρχει ο άλλος κόσμος, που τρέχει, αγωνίζεται, παλεύει με τα δύσκολα και υψώνει φωνή διαμαρτυρίας, καταγγελίας και διεκδικεί το δικαίωμα να ζήσει με αξιοπρέπεια.
Κοζάνη 1-3-2024
Γκουτζιαμάνη Γιάννα
Στέλιος κ.καθηγητης
- Edit
Ψάχνω να βρω τον λόγο
που η αρθρογράφος, δεν αναφέρει
το όνομα της πολιτικού….
Καταλαβαίνω το γιατί, αλλά δεν είμαι
και στη σκέψη της για να το ισχυροποιησω!
Απλώς θα δώσω τη δικιά μου ερμηνεια!
Τι αξία και τι σοβαρότητα μπορεί να έχει
μια πολιτικος,η οποία δε δίνει ούτε
σταγόνα δίκιου στους νεκρούς
του φρικτου κι άδικου εγκλήματος των Τεμπων,
αλλά χυνει ποτάμια δάκρυα για τη δύσκολη
θέση που βρίσκεται ο φυσικός και ηθικός
αυτουργος της εθνικής τραγωδιας;
Εγώ όμως θ αναφέρω ονόματα!
Σκέτο μπακογιαννη( με μικρό μ),
με το μόνιμο σαρδονιο χαμόγελο,ανεξιτηλα,
κολλημενο στο βλέμμα σας,
καλά σας είπε η αρθρογράφος
” μόνο στα παπούτσια του πεθαμένου
δεν μπαίνει κανεις”
Στα παπούτσια του καραμανλη θα μπούμε
και θα τον ελέγξει η δικαιοσύνη ,όχι εμείς,
ούτε οι νεκροί!
Και τι άλλο μας ειπε…. η χωρίς όνομα τωρα;
” μπορείτε να μπείτε στη θέση του υπουργου!
Μαλιστα!
Μήπως πρέπει να τον αγιοκαταταξουμε;
Να του φιλάμε ,όλοι οι Έλληνες,όπως οι Σερραίοι
τα παπούτσια του;
Να ονομάσουμε τη γραμμή λαρισας- θεσνικης,Καραμανλη;
Όντως βασανιστική η θέση του φυσικού και ηθικού αυτουργου!
Εσείς ” κυρια” πολιτικέ;μπορείτε να μπείτε
ένα δευτερόλεπτο στη θέση που βρίσκονται
οι συγγενείς του φρικτου κι αδικου εγκληματος;
Αν δεν παινέψεις το σνάφι σου και το διπλανό σου
τζακι;θα μπεις στο τζάκι και θα σε καψει!
Κι ο βοριδης;
Ο πρώτο θερμαστής των φλογων της ιεράς
εξετασης;
Ο φτυαριστής των σταχτων όλων των Αουσβιτς;
Ειπε στη βουλη” δεν υπάρχουν ποινικές ευθυνεςςςςςς
( Μουσολίνειο ς,γεμάτο εγωισμό), για τον υπουργό”
Και χθες; το ίδιο φολκλορικο κατάλοιπο- που πήρε
δαχτυλίδι διαδοχής, μέσα στη φυλακή, από τον
παπαδόπουλο;
Τι ειπε;
” καλώς σβήστηκαν τα ονόματα των 57 νεκρων
από τον δρόμο, δίπλα στο μνημείο του Αγνωστου
Στρατιωτου”
και συμπλήρωσε ” εκεί τιμούμε τους πεσόντες
για την ελευθερία μας”
Άκου προγονε του Τουρκεμαδα,
μ αυτό το κράτος μπάχαλο που φτιάξατε,
τιμάτε τους προγόνους μας;
Τα όρνια, τα πεινασμένα, δεν τόλμησαν
να πλησιάσουν στα συντρίμμια των Τεμπων,
φοβήθηκαν και μάζεψαν τα νύχια τους,
οι κυρίες πολιτικοί και
οι άλλοι αθλιοι των Τεμπων,
πάνω στη σπουδή τους ,να μπαζώσουν
την αλήθεια….με τα αιχμηρά τους νύχια,
σκάβουν και πληγωνουν πιο πολυ- πιο πολύ
αυτούς που φύγαν!
Φθηνά ανθρωπάκια,
Κάθε φορά που θα σβήνετε
Τα ονόματα των 57 νεκρων
από τα πλακάκια της βουλής,
την άλλη μέρα θα ξαναγραφονται
κι αυτό θα συνεχίζετε για πάντα,
μέχρι να κρυφτεί ο ήλιος,
τα δικά σας ονόματα…..μια φορά
θα γραφτούν ,όπως όλων μας και θα τα ξεθωριαζει
ο ήλιος,η βροχή κι ο χρόνος και η λήθη!
Δώσατε εντολή, να σβηστούν τα ονόματα
των 57 νεκρων ..που γράφτηκαν με κόκκινη
μπογιά,σαν σταγόνες πηχτες κι αιμάτινες,
μη λερωθουν τα γυαλιστερά σας παπούτσια ,
μπαίνοντας στη Βουλή!
Ο ήλιος ξεθωριάζει τα γράμματα ,πάνω
στο μάρμαρο…το σταυρόσχημο
και το χώμα τα παπούτσια…
,