‘Μαμά, έρχομαι’ – Της Ράνιας Στυλιάδου



Λένε πως στη ζωή αν χάσεις ένα τρένο, να περιμένεις το άλλο που θα περάσει για να ανέβεις. Κι εκεί ανακουφίζεσαι και λες «οπ, υπάρχει ελπίδα».

Μετά συμβαίνουν διάφορα γεγονότα για να διαπιστώσεις πως υπάρχουν κι εκείνα τα τρένα της ζωής που οδηγούν στο θάνατο.

Είναι πολλές περισσότερες από 57 οι οικογένειες που πριν από δύο μήνες, δεν γιόρτασαν την πρωτοχρονιά γιατί ο δικός τους χρόνος έμεινε γαντζωμένος στις 28 Φεβρουαρίου 2023.

Είναι ένας χρόνος τώρα που δεκάδες μανάδες ζούνε «πεθαμένες», μαζί με τα παιδιά τους.

Πατεράδες πηγαινοέρχονται στις δουλειές άδειοι από εκφράσεις, συναισθήματα, αισθήσεις.

Βλέμματα κενά, ψυχές γεμάτες πόνο, θλίψη, πένθος, οργή.

Είναι ένας χρόνος που 57 επιβατικές θέσεις έγιναν φέρετρα ανθρώπων που άφησαν γονείς χωρίς παιδιά, που άφησαν παιδιά ορφανά, που άφησαν κενό στις ψυχές του Πανελληνίου.

Είναι ένας χρόνος τώρα που έδρανα στα Πανεπιστήμια έμεινα κενά και «παιδικά» δωμάτια δεν αγγίχθηκαν επειδή κανένας δεν έχει το κουράγιο να τα πλησιάσει.

Ένας χρόνος από την ώρα που πυροσβέστες, αστυνομικοί, γιατροί, νοσοκόμοι, διασωστικές ομάδες, απλοί πολίτες ακούνε κάθε βράδυ κραυγές από τις οποίες ίσως να μην ξεφύγουν ποτέ.

Χαμόγελα που έσβησαν, κλήσεις που δεν απαντήθηκαν, μηνύματα που δεν πρόλαβαν να αποσταλούν επειδή ο θάνατος ήταν πιο σβέλτος και πάτησε πρώτος την δική του εντολή συνεπικουρούμενος από την χρόνια αδιαφορία των υπευθύνων.

Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε, ανίκανος να σβήσει τις σπαρακτικές κραυγές, ανίκανος να «σηκώσει» τον πόνο, ανίκανος να δώσει απαντήσεις.

Ο καμβάς των ευθυνών πολύπλοκος, περίπλοκος με στοιχεία για προσπάθεια συγκάλυψης : «εργολαβίες που έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί», «χρόνιο σιδηροδρομικό πρόβλημα στην Ελλάδα», «Λάθος διαχείριση από ανθρώπινο παράγοντα σε μια διαδικασία που είναι ίδια πάρα πολλά χρόνια», «Η ανάταξη δεν έγινε ποτέ», «Αν γινόταν τότε κάτι, δεν θα θρηνούσαμε σήμερα τόσους νεκρούς», «Στην τραγωδία –κρίνουν οι εισαγγελικές και ανακριτικές αρχές Λάρισας– συνέτειναν η κατάσταση του σιδηροδρομικού άξονα της χώρας και η μη λειτουργία αυτοματοποιημένων συστημάτων ασφαλείας και διαχείρισης κυκλοφορίας, παρά το γεγονός ότι είχαν δαπανηθεί εκατομμύρια για την επισκευή ή την εγκατάστασή τους», «από την έρευνα προέκυψαν ενδείξεις τέλεσης των αξιόποινων πράξεων της παράβασης καθήκοντος και της απιστίας εις βάρος των Χρήστου Σπίρτζη και Κώστα Καραμανλή, που διετέλεσαν υπουργοί Μεταφορών το διάστημα από το 2016 και μέχρι το σιδηροδρομικό δυστύχημα και είχαν την πολιτική ευθύνη για τη μη έγκαιρη υλοποίηση της σύμβασης»… και η βαλίτσα πάει λέγοντας.

Έναν χρόνο μετά, η ζωή συνεχίζεται και τα «τρένα» εξακολουθούν να κινούνται στις ίδιες ράγες, της ανευθυνότητας, της ολιγωρίας, της ασέβειας, της διαφθοράς.

Έναν χρόνο μετά, μηνύματα όπως «μαμά ξεκινήσαμε», «μαμά έρχομαι», «θα έρθεις να με πάρεις όταν φθάσουμε;» πλανώνται στον αέρα και θα «φθάσουν» ΜΟΝΟ όταν αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη.

Η μνήμη τους ας είναι αιωνία και ας έχουν δύναμη και υπομονή γονείς και συγγενείς που χρειάζεται να τρέξουν, να φωνάξουν, να καταρρεύσουν, να διαμαρτυρηθούν, να ερευνήσουν και να διεκδικήσουν το αυτονόητο, τη δικαίωση.

2 σχόλια στο άρθρο “‘Μαμά, έρχομαι’ – Της Ράνιας Στυλιάδου

  1. Στέλιος Κ καθηγητης.

    - Edit

    Απαντήστε

    ….,Αφκιαστο κι αστολιστο
    του χάρου δε σε δίνω
    Στάσου με τ ανθονερο
    την οψι σου να πλύνω….
    -Πήρα την πολιτική ευθυνη
    Και θα παραιτηθώ κ,Πρωθυπουργε!
    – υπουργέ κάτσε λίγο στην άκρη
    και όταν ξεχαστεί,
    Πάλι υπουργός θασαι,το
    Πολύ- πολύ θα σε βάλω σ άλλο υπουργείο,
    εγώ είμαι πρωθυπουργος,ότι θέλω κανω!
    Πήρα την πολιτική ευθύνη,
    Πήρα την πολιτική ευθύνη.
    Εύρηκα- ευρηκα!
    Βρήκα την πολιτική ευθυνη
    και την πήρα!
    Πήρες την πολιτική ευθύνη,
    αλλά πήρες, φυσικε
    Και ηθικε αυτουργέ
    και τις βουλευτικές σου αποζημιώσεις
    μαζί με την πολιτική ευθύνη που πήρες!
    Την πήρες την πολιτική ευθύνη,
    την πηγες από δω,την πηγές από κει,
    την πήρες την πολιτική ευθύνη, αλλά
    Που στονΔΙΑΒΟΛΟ την πηγες;
    Κι εκεί που σκέπτοσαν…που
    στον διάβολο είναι η πολιτική ευθύνη,
    σκέφτηκες με το απονο κι αντροπιαστο
    μυαλό σου,άγος της πολιτικής,
    σκέφτηκες ,να ξαναβάλεις
    υποψηφιότητα, να ξαναγίνεις
    βουλευτής και με αίσθημα ευθύνης,
    πολιτικης ευθύνης και αίσθημα
    προσφοράς,να ξαναγινεις
    ένας από τους σωτήρες του εθνους!
    Και τα ψοφοδεή ανθρωπάκια των σερρων ,
    οι ραγιαδες που σε προσκυνάνε,γιατι
    τους σβήνεις κάποια τους κλήση
    από την τροχαία και τους δίνεις
    σειρά να κάνουν εξέταση για καταρράκτη ,
    μιας κι εδώ χρειάζεται πολιτικό μεσο,
    σε ψήφισαν, λες και στις σερρες σε ψηφιζουν
    άνθρωποι που ζουν μόνοι τους,
    Χωρίς ναχουν δικά τους Παιδιά,
    άνθρωποι που δεν πονεσαν με τον
    Πόνο των παιδιών τους
    ή δε χάρηκαν με τη χαρά των παιδιών τους!
    Αιδώς Σερραίοι,
    Τέρμα το Αιδώς Αργείοι,το κατάπιε
    η ιστορια!
    Αιδώς Σερραίοι που ….20 χρόνια μάθαινα
    γράμματα στα παιδιά σας,
    ντροπη σας φθηνά κι ασυγκίνητα
    κι αναλγητα ανθρωπάκια!
    Ντροπη σας Σερραίοι,αγάπησα την πόλη σας,
    Αγάπησα τα παιδιά σας,20χρονια προσπαθούσα
    να τα μάθω δύο γράμματα,να τους μάθω λίγη αγάπη,
    να ξεχωρίζουν το δίκιο απ το στραβό,να έχουν
    Ψηλά το κεφάλι και να σπαθίζουν τον ουρανό,να
    φτάνουν εκεί που δεν μπορούν- που έγραψε
    ο Καζαντζάκης και τώρα που οι μαθητές αυτοί
    που γίνανε νέοι ψηφοφόροι,ψήφισαν τον
    φυσικό και ηθικό αυτουργό του εγκλήματος,
    κι αντί να βλέπουν κατάματα τον απέραντο
    ορίζοντα, σαιτεύουν τα λασπονερα,απέτρεψαν
    το πρόσωπο τους από τον δάσκαλο,τον πότισαν
    χολή και για ένα σβήσιμο μιας κλήσης ,για 3
    Μήνες σε μια καφετέρια και ένα τετράμηνο στον
    ΟΣΕ;σκύψατε το κεφάλι και δε νιωσατε
    τίποτα που έγινε εκείνη την πενθοφόρα νύχτα!
    20 χρόνια αγάπησα τις Σέρρες,20 χρόνια θα σε
    μισώ πόλη ραγιαδιστικη,ξεπουλημενη
    στους αφέντες σου!
    Ο δάσκαλος δε γεννήθηκε για να μισεί,
    αλλά για ν αγαπά…κι αν με προδωσατε εσείς οι μαθητές μου
    που αντί για καλημέρα,με υποδεχόσασταν κάθε μέρα
    με το ” σαγαπαμε κύριε εεε,σαγαπαμε κυριεεεε”,
    δε σας μισώ,θα κουβαλησω στην πλατη μου,
    όλη την ντροπη σας ,την βαριά και θα
    καμπουριάσω σαν τον Ρασκολνικοφ,στο ΕΓΚΛΗΜΑ
    ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΙΜΩΡΙΑ,αυτό όμως το έγκλημα
    των Τεμπων,δε θαχει τιμωρια!
    Αναθεμα την ώρα, κατάρα στη στιγμή…που
    ένα νοσηρό μυαλό, έβαλε δίπλα στη λέξη
    Πολιτική, τη λεξη ευθυνη!
    Πήρα την πολιτική ευθυνη!
    Πήρα την πολιτική ευθυνη!
    Και κάποιος βοριδης,ο δοκιμαστής
    της στάχτης όλων των Αουσβιτς,
    Είπε από βήματος της Βουλής
    ” ο υπουργός δεν έχει ποινικές ευθυνες”
    Κι από κάτω 157 ψοφοδεή,χειροκροτησαν!
    Χειροκροτας στον θάνατο;
    Χειροκροτας στο εγκλημα;
    Χειροκροτας,πριν τα μνηματα
    ποτιστουν από τα δάκρυα των μαναδων;
    Γιε μου,κόρη μου ,σπλάχνα
    Των σπλαχνων μου,
    Καρδούλες της καρδιάς μου,
    πουλάκια της φτωχής αυλής,
    ΑΝθΟΊ ΤΗΣ ΕΡΗΜΙΑΣ ΜΟΥ!
    συγγνώμη,Γιάννη Ρίτσο που
    άλλαξα τα λόγια σου,τα Ιερά,
    άνθρωπος είμαι κι εγώ,
    παραμιλώ, το ελάχιστο
    Που μπορώ να προσφέρω
    σημερα!
    Αφκιαχτο κι αστόλιστο
    στου χάρου,δε σε δινω!
    Πήρα την πολιτική ευθύνη,
    Πήρα την πολιτική ευθύνη…..
    Και το ημερολόγιο γράφει
    28 Φεβρουαρίου 3023
    εεεε και τότε κάποιος
    θα λέει ” πήρα την πολιτική
    Ευθυνη”

Σχολιάστε

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.