Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου:
Από την σειρά «εμψυχωτικές ταινίες» του Netflix είδα την ταινία « Ο Ονειροποιός». Ο ήρωας ήταν ένας πάμπλουτος επιχειρηματίας ο οποίος μόλις σκοτώθηκαν σε δυστύχημα η γυναίκα του και το παιδί του συγκλονίστηκε, τα παράτησε όλα, εξαφανίστηκε από τον κόσμο και ζούσε σε παράγκες με άστεγους. Συνειδητοποιώντας αυτά που έχουν αξία στη ζωή έγινε Ονειροποιός δηλαδή πουλούσε όνειρα στους ανθρώπους όπως το όνειρο της ειλικρίνειας, της τόλμης, της ευαισθησίας, της συμπόνιας, της ελπίδας…
Ένας διάσημος ψυχολόγος ανέβηκε στο περβάζι ενός 21ου ορόφου για να αυτοκτονήσει επειδή απέτυχε στην ανατροφή του παιδιού του. Μόλις τον είδε ανέβηκε και ο Ονειροποιός και του είπε : «Ένας αυτοκτονικός είναι δολοφόνος. Σκοτώνει τον εαυτό του αλλά σκοτώνει και όσους ζουν ακόμα, την γυναίκα του, τα παιδιά του … Ποιες είναι οι πολιτικές, φιλοσοφικές, θρησκευτικές πεποιθήσεις σου για να πιστεύεις ότι ο θάνατος είναι το τέλος της ύπαρξης ; Που το έμαθες αυτό, στο Google ; Εγκλωβισμένος στο συναισθηματικό κλουβί σου αδιαφορείς για μεγαλύτερες δυστυχίες των άλλων. Ποιος σου είπε ότι δεν μπορείς να αντέξεις το βάρος των απωλειών σου; Θαυμάζω το κουράγιο σου. Να πέφτεις με μόνο αντάλλαγμα μια ήσυχη μοναξιά ενός τάφου. Θέλει πολύ θάρρος.
Ουρλιάζει η καρδιά σου ζητώντας σου να πάψεις να είσαι τόσο εγωκεντρικός. Ότι κι αν θέλεις να βρεις εκεί κάτω δώσε μια ευκαιρία στις αμφιβολίες σου εδώ πάνω. Οι αυτοκτονικοί δεν θέλουν να σκοτωθούν. Θέλουν να σκοτώσουν τον πόνο τους. Εμένα που με βλέπεις πουλάω ότι δεν μπορεί να αγοράσει το χρήμα. Κουράγιο στους ανασφαλείς. Τόλμη στους φοβικούς. Ευαισθησία στους απερίσκεπτους. Στους αυτοκτονικούς πουλάω ένα κόμμα, ένα μικρό κόμμα να συνεχίσουν να γράφουν την ιστορία τους. Ακόμα κι όταν ο κόσμος καταρρέει πάνω τους. Το χτες πάει. Έχουμε το σήμερα να κάνουμε ότι θέλουμε μαζί του. Αν πρέπει να είναι όλα εντάξει γύρω μας για να νοιώσουμε λίγη χαρά είμαστε δέσμιοι των περιστάσεων. Υπάρχουν και χειρότερα απ’ αυτά που ζούμε εμείς».
Ο Ονειροποιός βρέθηκε σε ένα σπίτι που μπροστά στο νεκρό σώμα του πατέρα θρηνούσαν η γυναίκα του, το παιδί του και κάποιοι φίλοι. Και τους είπε : «Η απελπισία δεν τιμά τους νεκρούς. Αυτός ο άντρας έζησε υπέροχες στιγμές, έκλαψε, αγάπησε, απέτυχε, έχασε, κατόρθωσε. Σας θλίβει η απουσία του επειδή τον αφήνετε να πεθάνει στο μόνο μέρος που έπρεπε να είναι ζωντανός, στις καρδιές σας. Τι σημάδια σας άφησε αυτός ο άνθρωπος στα συναισθήματά σας ; Πως επηρέασε την πορεία σας ; Ποιες αντιδράσεις του σημάδεψαν τον τρόπο που βλέπετε την ζωή ; Η αγρύπνια μπορεί να είναι για δάκρυα, μα πάνω από όλα έπρεπε να είναι ένα μέρος για επαίνους και αναμνήσεις. Ένας φόρος τιμής στον νεκρό. Πέστε μου ποιος ήταν ο άντρας ; Τι ρόλο έπαιζε στις ζωές σας ; Τίμησε τον μπαμπά σου παιδί μου αντιμετωπίζοντας τους φόβους σου. Θα σου έλεγε αν μπορούσε, μην εγκαταλείπεις τα όνειρά σου παιδί μου. Μη φοβάσαι τον δρόμο. Να φοβάσαι τη στασιμότητα».
Σε μια γιαγιά που της έκλεψε ένα παιδί την τσάντα και τον έπιασε η αστυνομία της είπε : « Είμαστε όλοι κολλημένοι σ’ αυτό το κοινωνικό σύστημα. Ο πρώτος που ωφελείται από την συγχώρεση είναι αυτός που συγχωρεί, όχι αυτός που συγχωρείται. Θα μπορούσε να είναι εγγονός σας, σωστά ; Το εύκολο είναι να πείτε ότι το παιδί είναι κλέφτης, εγκληματίας και είναι τρελό να το συγχωρέσετε. Χωρίς αυτή την τρέλα όμως δεν μπορείτε να ζήσετε το όνειρο της ειλικρίνειας».
Μιλώντας σε πλούσιους επιχειρηματίες όπως ήταν κι αυτός τους είπε : « Δεν πεθαίνουμε όταν σταματά να χτυπά η καρδιά. Με ένα τρόπο πεθαίνουμε όταν σταματάμε να νοιώθουμε χρήσιμοι. Αυτό το έθνος είναι άρρωστο. Η νευρωτική ανάγκη για δύναμη μολύνει την πολιτική τάξη. Οι μόνοι άξιοι δύναμης είναι αυτοί που δεν την θέλουν. Ο κόσμος έχει γίνει ασυγκράτητος μπροστά στις συσκευές του. Όχι όμως μπροστά σε πραγματικούς ανθρώπους.
Ο κόσμος της μόδας δεν έγινε για να προωθεί την ευημερία της κοινωνίας. Γιατί τότε καταστρέφει την αυτοεκτίμηση των γυναικών ; Γιατί δεν υπάρχουν χυμώδεις γυναίκες στις επιδείξεις ; Γυναίκες με μεγάλες μύτες ; Τα σχολεία θα έπρεπε να διαμορφώνουν σκεπτόμενους και όχι παπαγάλους. Πρέπει να ζήσουμε το όνειρο της γενναιότητας. Σε κανένα δεν αξίζει να ζει σκλαβιά σε μια δημοκρατική κοινωνία.
Όταν πεθάνετε ποιος από σας θα είναι ο πιο πλούσιος του κοιμητηρίου; Οδηγίες για το πώς θα γίνετε καλύτεροι ηγέτες είναι οι ταφόπλακες. Το σύστημα συνθλίβει μη αποτελεσματικές εταιρείες. Είναι ασήμαντες ; Καθόλου. Το σύστημα δεν συνθλίβει τις εταιρείες. Συνθλίβει τους ηγέτες τους. Ξέρω πόσο κοστίζει η επιτυχία. Δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τα χαρακτηριστικά ενός επιτυχημένου επιχειρηματία.
Ποιος από σας έχει πονοκεφάλους ; Μυϊκούς πόνους ; Ποιος ξυπνάει εξαντλημένος ; Ποιος υποφέρει για προβλήματα που δεν έχουν καν συμβεί ; Ποιος από σας δυσκολεύεται να ανεχτεί τους αργούς ανθρώπους ; Ποιος εδώ γίνεται έξω φρενών για μικρά προβλήματα ; Βλέπω ότι είστε όλοι πολύ επιτυχημένοι. Γιατί λοιπόν έχετε τόσο φρικτή ποιότητα ζωής ; Που είναι η ευτυχία που το σύστημα υποσχέθηκε σε όσους φτάσουν στο απόγειο του καπιταλισμού ; Το μυστικό της ευτυχίας είναι να κατακτάς ότι δεν μπορούν να αγοράσουν τα λεφτά».
Μιλώντας στην κρατική τηλεόραση ο Ονειροποιός είπε : «Μπορεί να είμαι λίγο τρελός αλλά αυτό ισχύει για όλους μας. Είμαι ο ψυχωτικός που κατηγορεί το κοινωνικό σύστημα ότι είναι άρρωστο. Ότι δημιουργεί άρρωστους ανθρώπους για μια κοινωνία άρρωστη. Ο κίνδυνος στην αναζήτηση της επιτυχίας είναι να ξεχνάς τα μικρά πράγματα. Τις μικρές στιγμές. Τα στιγμιότυπα. Τις υποσχέσεις. Οι υποσχέσεις δίνονται για να τηρούνται.
Στην πραγματικότητα είμαστε όλοι προδότες. Προδίνουμε τα όνειρά μας. Τα Σαββατοκύριακά μας. Τις διακοπές μας. Και το πιο σημαντικό προδίδουμε τον χρόνο που ξοδέψαμε,ενώ θα έπρεπε να είμαστε με τους ανθρώπους μας. Στο στήθος μου είναι φραγμένα όλα τα φιλιά και οι αγκαλιές που δεν έδωσα. Οι κουβέντες για τις οποίες δεν είχα χρόνο. Εκείνη τη μέρα (εννοεί του δυστυχήματος) πέθανε ο άντρας που εκτιμούσε τα ανούσια πράγματα και απεχθανόταν τα ουσιώδη. Δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν. Μπορώ όμως να ξαναρχίσω».
Σαν επίλογο να πω ότι αυτό ακριβώς είναι το χαρακτηριστικό και του καλού Εξομολόγου, ότι είναι Ονειροποιός. Φτάνουμε στο πετραχήλι του απογοητευμένοι, μπερδεμένοι, γεμάτοι αμαρτίες, κυριευμένοι από εγωισμό και νωθρότητα κι αυτός σαν καλός Ονειροποιός προσπαθεί να μας πουλήσει το όνειρο της ελπίδας, της ταπείνωσης, της ενεργητικότητας, της συγχώρεσης και τελικά το όνειρο της ανάπαυσης της καρδιάς μας. Και πως θα μπορούσε να μην είναι έτσι αφού στην πραγματικότητα στην θέση του καλού Εξομολόγου είναι ο ίδιος ο Χριστός που μας υποσχέθηκε «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς»(Ματθ.11,28).
