Του Σταύρου Π Καπλάνογλου Σπάρτα εκ πατρός:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το Eğirdir στο παρελθόν Πρόσταννα ή΄Πρόσταιννα είναι πρωτεύουσα περιφέρειας της επαρχίας της Σπαρτης που σήμερα βρίσκεται νοτιοδυτικά της ομώνυμης λίμνης στις όχθες της μιας από τις μεγαλύτερες φυσικές λίμνες στην Μ. Ασίας .έχει έκταση 1414 km² και βρίσκεται σε υψόμετρο 918 μέτρα από τη θάλασσα.
Τα απομεινάρια της αρχαίας πόλης της Προστάννας βρίσκονται σε έναν νότια του Eğirdir στο όρος Sivrisi (Viarus),
Η Προστάννα ( Prostanna Antik Kenti ) ήταν πόλη της Πισιδίας . Υπάρχουν ακόμη κάποια ίχνη τειχών στην παλιά πόλη. Η ακρόπολη δέσποζε στην πόλη από τα 200 μ.
Διακρίνονται βορειοδυτικά του χωρίου Ακπινάρ περίπου στο 1,5 χιλιόμετρο ίδιο το χωρίο Akpınar βρίσκεται 7χλμ. από το κέντρο της πόλης Eğirdir
Το κλίμα της σημερινής πόλης βρίσκεται σε μια μεταβατική περιοχή μεταξύ του Μεσογειακού και του κλίματος της Κεντρικής Ανατολίας
ΘΕΣΗ
Απέχει 36 χιλιόμετρα από την Σπάρτη , 67 χλμ από το Βουρδούρι,, 72 χλμ από την Αντιόχεια της Πισιδία , 138 χλμ από την Αττάλεια, 351 χλμ από την Άγκυρα και 417 χλμ από την Σμύρνη
ΠΟΤΕ ΙΔΡΥΘΗΚΕ
Η ενδείξεις οδηγούν στην άποψή ότι η πόλη υπήρχε πριν από την 1η χιλιετία π.Χ. από την εποχή των Χετταίων
Η πόλη επανιδρύθηκε πριν από την Ελληνιστική περίοδο και ήταν περισσότερο φυλάκιο παρά πόλη.
ΟΝΟΜΑΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ
– Πίτασσα – Pitaşşa
Το όνομα αυτό αναφέρεται για την περίοδο των Χετταίων.
– Κρόζος – Krozos
Τον 6ο αιώνα π.Χ. ο Βασιλιάς της Λυδίας Κροίσος κατέλαβε την περιοχή και έκτισε το κάστρο η πόλη προς την τιμή του ονομάσθηκε Κρόζος=Κροίσος.
Θεωρείται ότι η επαρχία Eğirdir ιδρύθηκε από τον Κροίσο, τον τελευταίο ηγεμόνα της Λυδίας, και το όνομά της επαρχίας ήταν «Κρόζος».
– Πρόσταννα – Prostanna -.
Η ονομασία αυτή δόθηκε από τους Ρωμαίους Οι οποίοι κάποια στιγμή την εγκατέλειψαν
– Προστάμα
Με αυτό το όνομα το 381 μ.Χ. εμφανίζονται οι Επίσκοποι της Πρόσταιννας σε ένα συνέδριό στην Κων/πολη
Οι δυο προηγούμενες ονομασίες πολύ πιθανόν να προέρχονταν από το σχήμα της λίμνης που προσομοιάζει με στάμνα ( αρχαίας Ελληνική λέξη σταμνίον )
Από ψηλά η λίμνη έχει σχήμα στάμνας Η πόλη βρισκόταν μπροστά από την στάμνα
Προέρχεται από τις αρχαιοελληνικές λέξεις : Προ + σταμνίον
Ετυμολογία : Προ < αρχ.ελλην. Προ < μπροστά από . < έμπροσθεν σταμνίον: τό, ὑποκορ. τοῦ στάμνος, «στάμνα» οἴνου, Προ + στάμνα = Προστα(μ)να = αλλαγή του μ σε ν = Πρόσταννα – Πασγούσι Το Εργιδίρ στους βυζαντινούς χρόνους ονομαζόταν Πασγούση. Πιθανότατα πρόκειται για την αρχαία Πρόσταινα, εκδοχή, που ενισχύεται από νόμισμα με την λέξη «Προστανναίων».. –Ακρωτηριού ( Akroterion, Akrotiri, Akroteri, Akridur ) Ακόμη στους Βυζαντινούς χρόνου; αργότερα Ακρωτήρι ,προφανώς λόγω της μορφολογικής διαμόρφωσης τους εδάφους όπου είχε τότε κτισθεί. Στην άκρη της προεξοχής που έμπαινε στην λίμνη. Το Ακρωτήριο περιγράφει το άκρο ή το ανώτερο τμήμα οποιουδήποτε αντικειμένου στην ελληνική γλώσσα. Το όνομα της πόλης οφειλόταν στην εξέχουσα κορυφή Eğirdir Sivrisi πίσω από αυτήν .Στις τελευταίες περιόδους της Βυζαντινής κυριαρχίας το όνομα της πόλης αναφερόταν ως «Ακρωτήρι». Το Eğirdir περιλαμβανόταν στα σύνορα του Βυζαντινού Ανατολικού Θέματος. – Cennetabad Το όνομα αυτό είχε δοθεί το 1204, απο τον Σουλτάνος του Roum Kılıç Arslan III – Εγριδήρ – Eğridir Το όνομα αυτό είχε δοθεί από τους Οθωμανούς μετά την οριστική καταλειψη του τόπου και απτελει παραφθορά του ονόματος Ακρωτήρι= Ακρωτήρ = Αγκροτήρ =Ε γκριτήρ –Εγιρδήρ – Eğirdir Το όνομα άλλαξε επειδή η λέξη eğri σημαίνει στριμμένο και eğridir σημαίνει ότι είναι στριμμένο , κάτι που θεωρήθηκε υποτιμητικό από τους ντόπιους. – İğridir Με το νόμο που θεσπίστηκε το 1930, άλλαξαν ξένα ονόματα και το όνομα της περιοχής άλλαξε σε “İğridir”. Ωστόσο, άλλαξε σε “I-E” για να εξαλειφθεί η σύγχυση στο PTT. Το όνομα «Eğridir» άλλαξε σε «Egirdir» στις 8 Μαΐου 1985, λόγω της αντίδρασης των κατοίκων της συνοικίας σε αυτό το όνομα, που εκφράζει καμπυλότητα. ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΠΟΛΗΣ Το παλαιότερο έγγραφο για την πόλη είναι μια επιγραφή που χρονολογείται στο 113 π.Χ., που είχε στηθεί προς τιμήν ενός αξιωματούχου από την επαρχία της Ασίας. Αυτή η επιγραφή γράφει “Λαοί της Πρόσταννας στην Πισιδία” . Η ακρόπολη της πόλης βρίσκεται σε χαμηλό λόφο στα νότια του Eğirdir Sivrisi. Τόσο στον λόφο αυτό όσο και στη Σίβρη υπάρχουν επάλξεις. Οι πύργοι στα τείχη μπορούν να αναγνωριστούν σε διάφορα σημεία της περιοχής. Υπάρχουν τετράγωνα θεμέλια οικοδόμων και στυλοβάτες που μπορεί να ανήκουν σε μια κτίσματα που είχαν στρογγυλους θόλους μέσα από τα τείχη της πόλης στον μικρό λόφο. ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 1922 Μετά την κατάληψη της πόλης έγινε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια εξισλαμισμού σε όλη την Μ. Ασια, η έλευση των Οθωμανών το Εγιρδίρ γιαυτό τον λόγο έγινε θρησκευτικό κέντρο της περιοχής ,με την πάροδο του χρόνου σε όλες οι συνοικίες του Ακρωτηρίου εγκαταστάθηκαν Μουσουλμάνοι ,οι Έλληνες κάτοικοι περιορίσθηκαν στο Νησλί από όπου προκειμένου να εργασθούν μετέβαιναν στην πόλη με βάρκες. Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, στο Eğirdir· Από τα αρχεία διαπιστώνεται ότι υπήρχαν « 2 Χριστιανικές εκκλησίες εκκλησίες, 1 βιβλιοθήκη, 4 λουτρά, περίπου 150 καταστήματα και 3 πανδοχεία αλλά και 32 μεγάλα τζαμιά, και 17 μικρότερα με 2 μεντρεσέ, ». ΄Οι μεντρεσέδες ήταν ιεροσπουδαστήρια των Μουσουλμάνων που χρησιμοποιούνταν σαν ιδρύματα μόρφωσης, κοσμικής και κυρίως θρησκευτικής . Τα μουσουλμανικά ιεροσπουδαστήρια αποτέλεσαν στόχους των Ευρωπαίων αποικιοκρατών, ώστε να “ευνουχίσουν” οποιαδήποτε πνευματική δραστηριότητα των ντόπιων. . Σε προηγούμενες δημοσιεύσεις για την Σπάρτη της Πισιδίας μιλήσαμε για το αρχείο της Μητρόπολις Πισιδίας από τον 13ο αιώνα μέχρι την εκδίωξη των Ελλήνων του 1922 που Μουσουλμάνος ιστορικός ερευνητής βρήκε κάπου στα Μετέωρα μετά πληροφορία Έλληνα απόγονου Σπάρταλη και έδωσε σε δημοσιότητα τις ελάχιστες σελίδες που του παραχώρησαν Σε αυτές αναφέρεται ο εξισλαμισμός της περιοχής και η δυσκολία των ιερέων να αντιμετωπίσουν την κατάσταση από το 1249 μ.Χ. Γράφει <<Ο Μητροπολίτης Λογκανδίου, του οποίου οι συνεχείς σημειώσεις πήραν τη θέση μου, θα συνεχίσει. Το 1249, ο Σελτζούκος σουλτάνος Β’. Ο Alaaddin Keykubat (Κονιά) ως Sariidris (παππούς του Yunus Emre) Anamas Sheikh, ο Αρχηγός της τουρκικής φυλής Sarılar ανατέθηκε. Ο Ισλαμιστής λόγιος Anamas Sarıidris, ονόματι Ίδρυσε κοιτώνα στο οροπέδιο Σαριιδρίς (Εγιρντίρ). Άρχισε να εξισλαμίζει την περιοχή της Πισιδίας ανοίγοντας ένα Δωμάτιο Γιαρέν (Στέγη Φίλων) στους κοιτώνες των φυλών Γιορούκ-Τουρκμενίων. Οι ιερείς των εκκλησιών Barla, Adada, Eğirdir, Yalvaç, Uluborlu, Isparta βρίσκονται σε αναποτελεσματική (μειονεκτική ) θέση… Αυτό το όνομα Vakay-ı έχει ξαναγραφτεί διαβάζοντας τις αναμνήσεις παλιών ιερέων της Πισιδίας. Είμαι ο Μητροπολίτης Πισιδίας Κύριλος.. Απρίλιος 1675. >> *
*Η μετάφραση έγινε από μας στο κείμενό του ιστορικού ερευνητή που ήταν στα Τουρκικά και ενδεχόμενα να υπάρχουν λάθη είτε από μας είτε από τους Ελληνόφωνες που του έδωσαν στην Μητρόπολη Τρικάλων που το μετέφρασαν από τα Καραμανλίδικα που είχε μεταφρασθεί .
Όπως και να έχει δίνει ξεκάθαρη εικόνα του τι συνέβαινε.
ΙΣΤΟΡΙΑ
–Χετταίοι
Η πόλη ιδρύθηκε από τους Χετταίους
Το Egirdir ιδρύθηκε αρχικά από τους Χετταίους και ήταν ένας τακτικός σταθμός στην Οδό του Βασιλιά, μεταξύ Εφέσου και Βαβυλώνας.
Από τα ευρήματα και τα αρχεία γίνεται κατανοητό ότι το Eğirdir και τα περίχωρα του κατοικούνταν από το βασίλειο Arzava (2000-1200).
Στα κείμενα της Χεττιτικής περιόδου (1800-1200 π.Χ.), το όνομα της περιοχής στην οποία βρίσκεται η σημερινή συνοικία Eğirdir αναφέρεται ως «Pitaşşa».
–Φρύγες
Το 1200 π.Χ., το Egirdir καταλήφθηκε από τους Φρύγε
Οι Φρύγες παρέμειναν μέχρι την περίοδο (750-690 π.Χ.),που η περιοχή άλλαξε χέρια και η πολη πιθανόν να; καταστράφηκε
—-Λυδοί
Στην θέση των Φρυγών ήρθαν οι Λυδοί
Αυτή η θέση στον εμπορικό δρόμο ήταν που έκανε την πόλη να ακμάσει.ς και στη συνέχεια ήρθαν οι Λυδοί,
Η νέα αρχαία πόλη μετά την καταστροφή επανιδρύθηκε
από τον Κροίσο (690-547 π.Χ.) , βασιλιά της Λυδίας .
Τα θεμέλια του κάστρου χρονολογούνται από αυτή την περίοδο και το όνομα της πόλης ήταν Κρόζος .
–Πέρσες
Έπειτα ήρθαν Πέρσες ήταν η χρονολογική περίοδος ν (547-334 π.Χ.). και
Την περίοδο αυτή χτίστηκε και το εσωτερικό κάστρο της πόλης.
— Μ. Αλέξανδρος
Οι δυνάμεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου .φθάνουν στην περιοχή και οι Πέρσες εκδιώκονται
Η περιοχή, από τότε και μέχρι τον θάνατο του βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Μεγάλου Αλεξάνδρου μεταξύ 334-323 π.Χ.,
– Ελληνιστική περίοδος
πέρασε στα χέρια των Σελευκιδών ως αποτέλεσμα του Κουρουπεδίου πολέμου (281 π.Χ.), ο οποίος διεξήχθη μεταξύ των διαδόχων του Σέλευκου και Λυσίμαχου μετά τον θάνατο του Ο Μέγας Αλέξανδρος το 323 π.Χ.
Στην Ελληνιστική Περίοδο, οι πόλεις Prostanna, Parlais κοντά στην πόλη Barla και Malos κοντά στην πόλη Sarıidris ιδρύθηκαν στα περίχωρα του Viarus (Egirdir Sivrisi).
– –Ρωμαίοι
Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο η πόλη ονομαζόταν Prostanna .
Το κάστρο διευρύνθηκε και αναστηλώθηκε από τους Ρωμαίους
Οι Σελευκίδες, που ηττήθηκαν από τον ρωμαϊκό στρατό το 188 π.Χ. και υπέγραψαν την Απάμεια (Δηνάριο) Ειρήνη, αποχώρησαν από το τμήμα μέχρι τα βουνά του Ταύρου και
– Βασίλειο της Περγάμου
Η περιοχή αφέθηκε στο βασίλειό της Περγάμου από τους Ρωμαίους.
Η περιοχή, η οποία βρισκόταν στα χέρια του Βασιλείου της Περγάμου μεταξύ 188-133 π.Χ.,
– –Ρωμαίοι εκ νέου
καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους το 133 π.Χ., καταλήφθηκε στην επαρχία Κιλικίας μεταξύ 102-49 π.Χ. και στη συνέχεια συνδέθηκε με το κράτος της Ασίας.
Η περιοχή, που τέθηκε υπό τον έλεγχο του Γαλάτη βασιλιά Αμύντα το 39 π.Χ., παρέμεινε σε αυτή την κατάσταση μέχρι το 25 π.Χ., στη συνέχεια περιλήφθηκε στην Πολιτεία της Γαλατίας.
Εγινε ρωμαϊκή αποικία από τον Αύγουστο με το όνομα “Colonia Lulia Augusta Parlais”.
Το όνομα αυτό φαίνεται και στα νομίσματα της πόλης μετά την ίδρυση της αποικίας. Είναι γνωστό ότι κατά την αυτοκρατορική περίοδο κόπηκαν νομίσματα από τον Μάρκο Αυρήλιο (161-180 μ.Χ.) στον Καρακάλλα (211-217 μ.Χ.)
Ο Έλληνας αστρονόμος Κλαύδιος Πτολεμαίος, που έζησε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 2ο αι. μ.Χ. στο έργο του, “Υφήγησις”, αναφέρει ως πόλεις της Πισιδίας και τις πόλεις, Πρόσταμα, Άδαδα, Όλβασα, Δύρζηλα, Ορβάνασσα, Ταλβόνδα, Κρέμνα Κολωνία, Κόμμακον, Ουίνζελα και Σέλγη…
*Στο έργο του Πτολεμαίου (V 6,15) και σε ορισμένα εκκλησιαστικά αρχεία αναφέρεται επίσης η Παρλαΐς, η 5η αποικία των Ψιδιών στην περιοχή. Ένας οριακός λίθος που ανήκει στη Ρωμαϊκή περίοδο και βρίσκεται κοντά στο χωριό Bedre του Eğirdir ορίζει επίσης τα σύνορα μεταξύ Parlais και Prostanna. Σύμφωνα με τον ιστορικό M.H. Ballance, η Prostanna ιδρύθηκε πριν από την Ελληνιστική Περίοδο και ήταν περισσότερο φυλάκιο παρά πόλη.Βυζαντινοί
Η πόλη παρουσιάζεται και στον Ιεροκλή (674.1) μεταξύ της Τιμπριάδας (Mirahor) και του Konane (Gönen).
Με τη διάλυση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 395 μ.Χ., παρέμεινε εντός των ορίων της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζαντινή).
Η Προστάννα, μαζί με τις Λίμνες (Χόυραν), ήταν ένα από τα σημαντικά κέντρα του Χριστιανισμού.
Φαίνεται ότι αφού το Eğirdir και τα περίχωρα του περιήλθαν υπό βυζαντινή κυριαρχία το 395, η πόλη ονομάστηκε «Ακρωτήριο» κατά τον Μεσαίωνα.
Οι βυζαντινοί συνέχισαν και αργότερα τηνμ αναστήλωση
Στις τελευταίες περιόδους της βυζαντινής κυριαρχίας το όνομα της πόλης αναφέρεται ως «Ακρωτήρι».
–Η επέλαση των Τούρκων
Εικάζεται ότι η πρώτη τουρκική εγκατάσταση στην περιοχή έγινε λίγα χρόνια μετά το 1071. Μετά τον πόλεμο των Δωριλαίων (Εσκισεχίρ) του 1097
Το Eğirdir και τα περίχωρα του, μαζί με τις γύρω πόλεις, πέρασαν στα χέρια του Σελτζούκου Κράτους της Ανατολίας το 1204.
Ο Kılıçarslan πήρε το Eğirdir υπό την κυριαρχία των Σελτζούκων μαζί με τις γύρω πόλεις το 1204. Σελτζούκοι Σουλτάνοι;
Είναι γνωστό ότι το Eğirdir, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως θερινό θέρετρο για περίπου 75 χρόνια λόγω της ομορφιάς της τοποθεσίας του, ήταν γνωστό ως “Παράδεισος” σε αυτήν την περίοδο. Ο σουλτάνος Aladdin Keykubad, που έδωσε σημασία στην ανοικοδόμηση της πόλης, επισκεύασε το φρούριο, μέρος του οποίου υπάρχει μέχρι σήμερα.
–Κατά την περίοδο των Σελτζούκων
επισκευάστηκαν τα τείχη της πόλης δίνοντας σημασία στην ανοικοδόμηση της πόλης. Κατά τον Μεσαίωνα, έγινε σημαντικό κέντρο διαμονής και εμπορίου στο δρόμο προς την Ανατολία από το λιμάνι της Αττάλειας, το οποίο παρείχε εμπορικές σχέσεις με την Αίγυπτο. Το Egirdir Inn, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα καραβανσεράι των Σελτζούκων της Ανατολίας στην όχθη της λίμνης, 3 χλμ νότια του κέντρου της πόλης Eğirdir, χτίστηκε το 1237 από τον Σελτζούκο σουλτάνο Gıyaseddin II.
Χτίστηκε από τον Keyhüsrev, αλλά μετά από λίγο έγινε άχρηστο λόγω μεγάλης πυρκαγιάς. Εκτός από αυτό το χαρακτηριστικό, το Eğirdir XII. XIII με το τελευταίο μισό του αι. Ήταν μεταξύ των πόλεων όπου τα επιστημονικά και κοινωνικά κινήματα ήταν ζωντανά τον 19ο αιώνα και υπήρχαν σχετικοί θεσμοί (medrese, στοά δερβίσηδων, Mevlevihane κ.λπ.).
Μετά την κατάρρευση του Κράτους των Σελτζούκων της Ανατολίας, το Πριγκιπάτο Hamitoğulları ιδρύθηκε από τον Feleküddin Dündar Bey το 130 λίτρο και το Eğirdir ήταν το δεύτερο κέντρο αυτού του πριγκιπάτου το 1310 μετά το Uluborlu. Ο ιδρυτής του πριγκιπάτου συμμετείχε σε ζωνικές κινήσεις σε αυτή την πόλη και την ονόμασε “Felekabad” προς τιμή του ονόματός του. Η πόλη καταλήφθηκε από τον Κυβερνήτη της Ανατολίας του Ilkhanate, Timurtaş, μεταξύ 1324 και 1327. Ο Ντουντάρ Μπέης αναγνώρισε την κυριαρχία του Ιλχανλί σε αυτήν την περίοδο. Ο Χιζίρ Μπέης, ο γιος του Ντουντάρ Μπέη, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τη φυγή του Τιμουρτάς στην Αίγυπτο, κυριάρχησε ξανά στο Εγκιρντίρ το 1328. XIV. Στο δεύτερο μισό του αιώνα, το Eğirdir δέχτηκε επίθεση από τους Karamanoğulları. Σε αυτές τις επιθέσεις, ο Hamitoğulları χρειάστηκε να ζητήσει βοήθεια από τους γείτονές τους Germiyanoğulları και Osmanoğulları. Osmanoğulları’
– Ταμερλάνος
Ο Τιμούρ κατέλαβε το Eğirdir και το νησί Nis, όπου κατέφυγαν οι κάτοικοι του Eğirdir, στις 2 Δεκεμβρίου 1402, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, και στις 11 Μαρτίου 1403, σύμφωνα με
ορισμένους, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης που ξεκίνησε στην Ανατολία μετά τη νίκη του το 1402.
— Μεχμέτ Μπέης
Το έδωσε στον Μεχμέτ. Ο Μεχμέτ Μπέης έκοψε επίσης νομίσματα στο όνομα του Τιμούρ στο Eğirdir όπως και στο Kayseri, το Konya και το Larende. Ωστόσο, ο Karamanlılar έπρεπε αργότερα να επιστρέψει το Eğirdir στους Οθωμανούς το 1425.
– Χαμιτογουλλαρίων & Σελτζούκοι
Οι Σελτζούκοι σουλτάνοι χρησιμοποιούσαν αυτή την όμορφη πόλη δίπλα στη λίμνη ως καλοκαιρινό θέρετρο κατά καιρούς. Μετά την κατάρρευση του Κράτους των Σελτζούκων της Ανατολίας, όταν ιδρύθηκε το Πριγκιπάτο Hamitoğulları από τον Feleküddin Dündar Bey το 1301, το δεύτερο κέντρο του Πριγκιπάτου μετά το Uluborlu ήταν το Eğirdir. Το Eğirdir καταλήφθηκε υπό Οθωμανική κυριαρχία το 1390.
Οι πρώτες τουρκικές επιδρομές έγιναν λίγο μετά την ήττα των Βυζαντινών το 1071 κατά του Σελτζούκου σουλτάνου Αλπ Αρσλάν .
κατέλαβε την πόλη και τα περίχωρά της.
Στη συνέχεια ονόμασε την πόλη Cennetabad [ 5 ] και την έκανε ένα μέρος για να μείνει.
Οι Οθωμανοί το κατέλαβαν το 1391.
Στη συνέχεια οι Μογγόλοι το εμπιστεύτηκαν στους Καραμανήδες μπέηδες . Ο Οθωμανός σουλτάνοΜουράτ Β’ το ανέλαβε και το προσάρτησε στα εδάφη του το 1423
Μετά την περίοδο Τανζιμάτ ( αναδιοργάνωση ) (1839–1876), η περιοχή έγινε υποδιαίρεση της επαρχίας Ικόνιο .
–19ος αιών
Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, στο Eğirdir· Από τα αρχεία γίνεται κατανοητό ότι υπάρχουν «32 τζαμιά, 17 τζαμιά, 2 μεντρεσέ, 2 Χριστιανικές εκκλησίες, 1 βιβλιοθήκη, 4 λουτρά, περίπου 150 καταστήματα και 3 πανδοχεία».
Στις αρχές του αιώνα 19ου αιώνα ο πληθυσμός της Ισπάρτας ξεπερνούσε αυτόν του Εγιρντίρ. Ωστόσο, συνέχισε να είναι μια σημαντική αγορά.
– Egirdir 1888 μ.Χ.
Το Egirdir και τα περίχωρα του έχασαν τη λαμπρότητά τους κατά την περίοδο των Σελτζούκων και των Χαμιτογουλλαρίων υπό την οθωμανική κυριαρχία. XVI.
Πράγματι, το XVI.
Το Egirdir ήταν ένα από τα δεκαέξι παζάρια στο Hamit Sanjak τον 19ο αιώνα. Egirdir, XV και XVI στο σαντζάκι Χαμίτ.
Ήταν η μόνη πόλη που ήταν οχυρωμένη, περικυκλωμένη από τείχη και είχε κάστρο στους αιώνες. Σύμφωνα με τις δηλώσεις των περιηγητών, η XVI του Egirdir. Εννοείται ότι δεν έχει αναπτυχθεί πολύ από τον αιώνα.
Σύμφωνα με την Επετηρίδα της Επαρχίας Ικονίου του 1305 (1888), εκείνη την εποχή υπήρχαν τριάντα δύο τζαμιά, τέσσερα από τα οποία είχαν μιναρέδες, δεκαεπτά τζαμιά, δύο μεντρεσέ, μια βιβλιοθήκη, τέσσερα λουτρά, περίπου 150 καταστήματα, τρία πανδοχεία και δύο εκκλησίες
Το Egirdir στην Οθωμανική περίοδο XX.
Η κατάσταση, η οποία μέχρι τις αρχές του αιώνα δεν ήταν πολύ φωτεινή από πλευράς συγκοινωνιών, έγινε καλύτερη με την επέκταση της σιδηροδρομικής γραμμής Σμύρνης -Αϊδινίου το 1912.
Η άδεια επέκτασης του σιδηροδρόμου Σμύρνης – Αϊδινίου,, που κατασκευάστηκε με βρετανικό κεφάλαιο, στο Eğirdir δόθηκε το 1870.
Με αυτόν τον τρόπο σημειώθηκε σημαντική πρόοδος στον κλάδο των χαλιών και στο εμπόριο χαλιών.
Για παράδειγμα, το 1910-1913 στο Eğirdir υπήρχαν 500 αργαλειοί χαλιών, δούλευαν 1500 εργάτες και ύφαιναν 15000 τετραγωνικά μέτρα χαλιού σε αυτούς τους αργαλειούς.
Ο σεισμός που σημειώθηκε στην περιοχή της Σπάρτης το 1914 προκάλεσε την κατάρρευση πολλών κτιρίων στο Eğirdir.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή το Eğirdir διατήρησε το καθεστώς της κομητείας του κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Πέτρα όπου εκτελούνται οι κρατικές υποθέσεις
Το κυβερνείο δίπλα στη μεντρεσέ κάηκε το 1923. Το κτίριο επισκευάστηκε και η λειτουργιά του συνεχίσθηκε συνεχίσθηκε .
Με το νόμο που θεσπίστηκε το 1930, άλλαξαν ξένα ονόματα και το όνομα της περιοχής άλλαξε σε “İğridir”. Ωστόσο, άλλαξε σε “I-E” για να εξαλειφθεί η σύγχυση στο PTT. Το όνομα «Eğridir» άλλαξε σε «Egirdir» στις 8 Μαΐου 1985, λόγω της αντίδρασης των κατοίκων της συνοικίας σε αυτό το όνομα, που εκφράζει καμπυλότητα.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Η περιοχή του ΕγιρδΊιρ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διάδοση του Χριστιανισμό μια και μέσα από αυτή την περιοχή βρίσκεται ο δρόμος που από τις ακτές της Παμφυλίας (περιοχή της Αττάλειας (
Οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας πέρασαν για να καταλήξουν στην Μικρή Αντιόχεια
Από την επαρχία του Egridir διέρχεται το μονοπάτι που περπάτησαν και σήμερα ονομάζεται ST Paul Trail περιλαμβάνει ένα τμήμα 120 χιλιομέτρων, το οποίο αποτελεί μέρος της Via Eurasia στην Τουρκία.
Η διαδρομή εντός του νομού σηματοδοτήθηκε και σηματοδοτήθηκε το 2019 και περιλαμβάνει 10 ημέρες πεζοπορίας σε μονοπάτια, παλιούς δρόμους και δασικές διαδρομές.
Αυτός που θα βαδίσει σε αυτό το μονοπάτι περνά από αρχαία ερείπια, πανέμορφα ορεινα τοπία και παραδοσιακά παλιά χωριά.
Το μονοπάτι του Αγίου Παύλου είναι ένα μονοπάτι με σήμανση από την Πέργη, 10 χλμ. Βόρεια της Αττάλειας, στην Αντιόχεια ( Yalvac,) βορειοανατολικά της λίμνης Προσταννας (Egirdir.) Η διαδρομή είναι συνολικά περίπου 500 χλμ. Είναι μια πιο άγρια διαδρομή από τη Λυκία, που ξεκινά από το επίπεδο της θάλασσας και ανεβαίνει μέχρι τα 2200 μέτρα, με δύο προαιρετικές κορυφές στα 2800 μέτρα περίπου.
Μερικά από τα κυριότερα σημεία του μονοπατιού του Αγίου Παύλου είναι:
• Η διάβαση του ποταμού Aksu και οι καταρράκτες στο Ucansu
• Τα τεράστια πεύκα και τα έλατα στη διαδρομή πάνω από το Όρεν
• Η θέα από τη διαδρομή πάνω από το φαράγγι Candir
• Ο ρωμαϊκός δρόμος στην Adada
• Ο μεσαιωνικός πλακόστρωτος δρόμος γύρω από την κορυφή Sarp
• Το πανέμορφο χωριό Beydelli
• Ακολουθώντας ένα ρωμαϊκό υδραγωγείο στο Yalvaç και τα ερείπια των ρωμαϊκών πόλεων
ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΙΝΑ
Η Προστάννα, μαζί με τις Λίμνες (Χoυρ;aν και Πρόσταιννας ), ήταν σημαντικά κέντρα του Χριστιανισμού.
Στους καταλόγους που δείχνουν ποιοι επίσκοποι συμμετείχαν στο Επισκοπικό Συνέδριο που συγκλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 381, το όνομα της πόλης εμφανίζεται ως «Προστάμα».
Από ότι φαίνεται υπήρχαν ξεχωριστές επισκοπές στο Εγιρδίρ και την Πρόσταννα που άνηκαν στην Μητρόπολη Πισιδία
Μετά το 381 συγχωνεύτηκαν και οι δύο επισκοπές. Μετά το 395 το Egirdir και τα περίχωρα του περιήλθαν στη βυζαντινή κυριαρχία,
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ
– Η παλιά πόλη της Πρόσταννας
Η αρχαία πόλη που είχε εγκαταλειφθεί από την εποχή των Ρωμαίων όπως ήδη έχουμε αναφέρει βρισκόταν 8,5 χλμ δυτικά του σημερινού Εγιρδίρ στο οποία ο Κροίσος βασιλιάς της Λυδία είχε δημιουργήσει το Κάστρο του.
Η πόλη, που βρίσκεται σε επικλινή γη, περιβάλλεται από τείχος στη νότια πλευρά, και υπάρχει ένας ψηλός βράχος στη βόρεια πλευρά. Στην είσοδο της πόλης λαξεύτηκαν κόγχες στους βράχους εκατέρωθεν, όπως στη Σαγαλασσό,
Στην αρχαία πόλη η κεκλιμένη τοπογραφία του εδάφους στο οποίο ιδρύθηκε η πόλη έχουν προκαλέσει διάφορες διευθετήσεις στο έδαφος και πολλές αναβαθμίσεις στο έδαφος. Παρατηρούνται πεζούλια που δημιουργούνται από την υψομετρική διαφορά, ιδίως λόγω των δημόσιων χώρων ή άλλων κατασκευών που χτίζονται σε απότομες πλαγιές.
Καθώς οι απόκρημνες πλαγιές της αρχαίας πόλης Προστάννα χρησιμοποιούνταν ως μέσο άμυνας με αναβαθμίδες, αυτές οι αναβαθμίδες μετατράπηκαν επίσης σε χρήσιμα εδάφη ως γεωργικές εκτάσεις. Εκτός από τα πεζούλια που δημιουργήθηκαν τόσο για οικιστικούς όσο και για αμυντικούς σκοπούς, δημιουργήθηκαν μικρές και μεγάλες οβάλ εκτάσεις που επιτρέπουν τη γεωργία στην ύστερη περίοδο και δημιουργήθηκαν καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Πιθανώς, αυτές οι αναβαθμίδες είχαν επίσης σκοπό να αποτρέψουν τη διάβρωση και να κάνουν πιο αποτελεσματική γεωργία.
Η Αρχαία Πόλη της Prostanna είναι η πόλη της περιοχής με την καλύτερη θέση για εμπόριο σε σχέση με τις γύρω πόλεις.
Η Αρχαία «Πόλη» της Προστάννας βρίσκεται στο κέντρο των οδικών δικτύων.
Μπορεί να δει κάνει την Μπάλα στα Βόρεια την Σελεύκεια Σίδερα στα δυτικά και την Τυμπριάδα στα νότια.
Η πόλη χτίστηκε κοντά στη συμβολή αυτών των οδικών δικτύων. Ως εκ τούτου, τόσο η εμπορική όσο και η στρατιωτική δραστηριότητα στις γύρω πόλεις είναι υπό τον έλεγχο της Prostanna». [1] Οι πόλεις της Ελληνιστικής Περιόδου είναι γενικά πολύ προστατευμένες καθώς καθιερώθηκαν ως πόλεις στρατιωτικών αποικιών. Οι πόλεις αυτές είναι γενικά χτισμένες σε στρατηγικά σημαντικές περιοχές και είναι μόνο μία από τις πόλεις όπως η Portanna, η Mallos, η Kapıkaya, που ιδρύθηκαν στην πρώιμη εποχή της Ελληνιστικής Περιόδου.
–Η Ακρόπολη της Αρχαίας Πόλης της Πρόσταννας .
Η Ακρόπολη της Αρχαίας Πόλης της Πρόσταννας βρίσκεται στην κορυφή ενός χαμηλού λόφου στα νότια του Eğirdir Sirisi.
Και στο λόφο και στη Σίβρη υπάρχουν επάλξεις και πάνω του υπάρχουν πύργοι. Υπάρχουν τετράγωνα θεμέλια και στυλοβάτες ογκόλιθοι, που μπορεί να ανήκουν σε στρογγυλή θόλο Τα κύρια κτίρια της πόλης βρίσκονται στο λαιμό ανάμεσα στους δύο λόφους. Πιθανότατα υπάρχουν τα θεμέλια ναού στον χώρο του βάθρου . Το πάνω μέρος του κτηρίου καταστράφηκε ολοσχερώς και γύρω από τον ναό βρέθηκαν κεραμικά τεμάχια της Ελληνιστικής Περιόδου. Λίγο πιο κάτω βρέθηκε η δεξιά γωνία του αετώματος και το θραύσμα της ζωφόρου που πιθανόν να ανήκε στο κτήριο και ακριβώς βόρεια από αυτό βρέθηκε θεμέλιο που ανήκει σε άλλο κτίριο. Το μέρος όπου βρίσκονται αυτές οι κατασκευές δεν περιβάλλεται από τοίχους. Στα νότια αυτών των κτισμάτων, στα ανατολικά της ακρόπολης, υπάρχει ένα μεγάλο κτίριο που ονομάζεται λουτρό.
–Κάστρο Eğirdir
Η ακρόπολη ( Eğirdir Kalesi ) απαγορεύει την πρόσβαση στη χερσόνησο. Χτίστηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. , υπέστη διάφορες επισκευές στη ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο. Η ακρόπολη επισκευάστηκε ξανά κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Χαμιδών μπέηδων (1321-1391), καταστράφηκε από τον Ταμερλάνο (γύρω στο 1400) .
Το Κάστρο Egirdir βρίσκεται στη χερσόνησο που εκτείνεται μέχρι τη λίμνη Eğirdir.
Στα οχυρωματικά τείχη υπάρχουν κατοικίες που εκτείνονται κατά μήκος της χερσονήσου με κατεύθυνση βορρά-νότου.
Η ακριβής ημερομηνία κατασκευής του Κάστρου Eğirdir, που αποτελείται από ένα εσωτερικό και ένα εξωτερικό κάστρο, δεν είναι γνωστή.
Τα ερείπια του σήμερα είναι της βυζαντινής περιόδου. Τα τείχη του κάστρου, που επισκευάστηκαν σε διάφορες εποχές, χτίστηκαν ως μια σειρά από τούβλα και πέτρες.
Το εξωτερικό κάλυμμα βρίσκεται μέσα στο γέμισμα με μπάζα.
Υπέστη ζημιές κατά την εισβολή του Τιμούρ στο Eğirdir και επισκευάστηκε κατά την περίοδο Hamidoğulları και Οθωμανική περίοδο.
Η επιγραφή του κάστρου έχει ως εξής: «Allah-ü mufettihu-l ebvab / Âmmere hazihi-l imaret-l mubarak-u bi am-l amir-l azam-i Felekü-ddunya veddin-i / E’âzzallah-ü ensareh-u fi Senet-i seb’a ve sablâ miete 707
(Ο κατακτητής όλων των θυρών είναι ο Allah-u Zülcelal. Αυτό το ευλογημένο ιμαρέτ επισκευάστηκε με εντολή του Feleküddin emir-i azam, του βασιλιά της θρησκείας και του κόσμου.
Είθε ο Παντοδύναμος Αλλάχ να τον βοηθήσει και να τον ευλογήσει.
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Επιγραφή του Παλαίτονα φαίνεται στα νομίσματα που έκοψε η πόλη, το όνομα της οποίας ήταν Parlais εκείνη την εποχή, από τον 1ο αιώνα π.Χ.
Στα νομίσματα της Prostanna, που άρχισαν να φαίνονται από τον 1ο αιώνα π.Χ. και ήταν γνωστό ότι κόπηκαν μέχρι το 214 μ.Χ., υπήρχε ανάγλυφο του «Βουνού Viarus», που είναι γνωστό σήμερα ως Eğirdir Point.
στον Καρακάλλα (211-217 μ.Χ.)
Τα νομίσματα της πόλης φαίνονται από τον 2ο αιώνα π.Χ. Κατά την αυτοκρατορική περίοδο κόπηκαν νομίσματα από τον αυτοκράτορα Αντωνίνο Πίο (138-161 μ.Χ.) μέχρι τον Κλαύδιο Β’
268-270
Ισχυς νομίσματος 110-200 π.Χ. 100 π.Χ – 50 πχ. 138-161 μ.χ. 222- 235 μ.χ.268-270
τιμωμενα πρόσωπα
Αντωνίνος Πίος ,Σεβερος Αλέξανδρος,Τζούλια Μαμαέα .Γορδιανος ΙΙΙ ,Φίλιππος Ι
Βαλέριαν 1 ,Κλαύδιος Ι, Κλαύδιος ΙΙ .
* Θεοί
Θεά Τύχη , Ποσειδώνας με την Τρίαινά και το δελφίνι , Αφροδίτη κροτώντας μήλο και σκήπτρο
Δήμητρα κα πίσω από τον Δια , Διόσκουροι ,Ποτάμιος θεός Τόυλος ξαπλωμένος ,
Σέραπις Αιγύπτιος θεός , Άρης, με κράνος, στέκεται αριστερά, γυμνός, στηρίζεται το δεξί χέρι , κρατά δόρυ και ασπίδα αριστερά,
* Άλλες παραστάσεις
Πύργος ,Ανδρικό κεφάλι με κράνος ,τρίσκελο ,βραχώδες βουνό Βίαρος,δένδρα
3 αθλητές , όρος Βιάρος και δέντρα., Βραχώδες βουνό (Όρος Βίαρος) που καλύπτεται από πεύκο ή ερυθρελάτη
* Η αναφορά στην πόλη και τους κατοίκους με την έκφραση πόλη των «Προστανναίων»..
Προστάννειον, ΡOCTANNEΩN OYIAΡO ,/ ΡOCTANNEΩN BIAΡOC, ΡOCTANNEΩN TIOYΛOC, ο
ΣΗΜΕΡΑ
Ο πληθυσμός της περιοχής υπολογίζεται σε 39.064 και αυτός του οικισμού Eğirdir σε 20.340 το 2000
Το Eğirdir (πληθυσμός 32.000) είναι ένα κέντρο αγοράς για τα τοπικά χωριά. Τις Τετάρτες και την Πέμπτη η πλατεία και οι δρόμοι γεμίζουν με πάγκους με τοπικά προϊόντα. Από τη δεκαετία του 1980, το Eğirdir έχει προσελκύσει τουρίστες, αλλά πολλοί επισκέπτες μένουν μόνο για μία ή δύο ημέρες στη διαδρομή από την Αττάλεια προς την Καππαδοκία..
Ημέρα αγοράς (παζαριού )είναι Πέμπτη. μιας αγοράς που έχει μια ιστορία τουλάχιστον 800 ετών.
Οι χωρικοί φέρνουν προϊόντα που κυμαίνονται από γιαούρτι μέχρι ξύλινα κουτάλια και από τα φρούτα έως τα λαχανικά, γίνεται κάτω από τα τείχη του κάστρου, είναι το καλύτερο,
Η επαρχία είναι γνωστή για τα μήλα, τα βύσσινα, τα σταφύλια, τα τριαντάφυλλα και τα προϊόντα τριαντάφυλλου και τα χαλιά της.
Στην κοινότητα του Εγιρδήρ υπαγόταν τότε αλλά και σήμερα και τα δύο νησιά της λίμνης. Το μεγάλο ή Nisadasi και ένα πολύ μικρότερο το Canadasi (νησί των ψυχών). Οι Έλληνες Χριστιανοί κατοικούσαν σχεδόν αποκλειστικά το πρώτο, το Nis, εξ ου και Νισλήδες οι Έλληνες του Εγιρδήρ ανερχόταν περίπου στους 800 κατοίκους
