Σε γνωρίζω από την κόψη / του σπαθιού την τρομερή – Άρθρο του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου



Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου:

Ο γνωστός παπάς και γιατρός π. Ευάγγελος Παπανικολάου σε ομιλία του στο youtube πριν λίγες μέρες ανέλυσε τον «Ύμνο εις την Ελευθερία» του Διονυσίου Σολωμού. Τόσο πολύ μου άρεσε η ανάλυση του π. Ευαγγέλου που μετά διάβασα και τις 158 στροφές του «Ύμνου εις την Ελευθερία». Θα καταθέσω μόνο λίγες σκέψεις πάνω στους δυο πρώτους στίχους «Σε γνωρίζω από την κόψη / του σπαθιού την τρομερή».

Μέχρι τώρα φανταζόμουνα, όπως νομίζω και οι περισσότεροι από σας, ότι ο Σολωμός θέλει να πει ότι για να αποκτηθεί η ελευθερία πρέπει το τρομερό σπαθί να κόψει πολλά κεφάλια εχθρών που τυραννούν τους λαούς, όπως οι Τούρκοι μας είχαν σκλαβωμένους και μας τυραννούσαν 400 χρόνια. Ο π. Ευάγγελος όμως εξήγησε ότι δεν εννοεί αυτό ο ποιητής, αλλά εννοεί ότι η ελευθερία είναι τόσο εύκολο να χαθεί γιατί στην κυριολεξία ισορροπεί πάνω στην κόψη του πολύ κοφτερού σπαθιού. 

Μου άρεσε αυτή η εξήγηση του π. Ευαγγέλου και θα την επεκτείνω με μερικά παραδείγματα. Ας ξεκινήσουμε με το πώς ζούμε τώρα με τα μέτρα εξ αιτίας του κορονοϊού. Οι μαθητές δεν πηγαίνουν στο σχολείο. (Δεν θεωρώ σχολείο τα τηλεμαθήματα σε ανήλικους μαθητές). Πολλοί συνάνθρωποί μας σταμάτησαν από τις εργασίες τους. Δεν μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε και ότι ώρα θέλουμε. Δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε έξω χωρίς μάσκα. (Ας μην αναφέρω άλλα). Και κάθε στιγμή τα κάμνει όσο αυστηρότερα νομίζει η κυβέρνηση.

 Άρα το καταλάβαμε ότι έχουμε χάσει την ελευθερία μας ; Ας μη βιαστούν να απαντήσουν κάποιοι ότι καλώς σκλαβωθήκαμε τόσο, γιατί έτσι θα διασφαλίσουμε την υγεία μας, επειδή το τι ήταν σωστό και τι λάθος θα το μάθουμε μετά από χρόνια. Ήδη και τώρα σοβαροί επιστήμονες όπως η κ. Ληνού διαφωνούν με την επιβολή κάποιων αυστηρών μέτρων.

Στην πολύ όμορφη ταινία για τον προφήτη Ιερεμία σε ένα σημείο αποκαλύπτει ο προφήτης στον Βασιλιά ότι πρέπει να παραδοθούν στον Ναβουχοδονόσορα για να γλυτώσουν την ζωή τους, επειδή δεν έχουν πλέον την προστασία του Θεού εξ αιτίας των πολλών αμαρτιών και ασεβειών τους. «Δεν θέλω να ζήσω σκλάβος» λέει ο Βασιλιάς. «Και τώρα σκλάβος είσαι» ήταν η απάντηση του προφήτη και εννοούσε φυσικά σκλάβος στα πάθη σου.

Μήπως κι εμείς στην προ κορονοϊού εποχή δεν τρέχαμε να ικανοποιήσουμε τα πάθη μας ; Πολλά λεωφορεία από την Βόρεια Ελλάδα κατέφταναν στα καζίνο της Βουλγαρίας κοντά στα σύνορα  κάθε Σαββατοκύριακο. Ο υπουργός παιδείας της προηγούμενης κυβέρνησης γελώντας δήλωνε ότι πολλές μαθήτριες μένουν έγκυες στις πολυήμερες εκδρομές της Γ΄ Λυκείου, όπου κανείς δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να ελέγξει πόσο έπιναν και σε τι είδους κέντρα πήγαιναν τους μαθητές για να ψυχαγωγηθούν, εννοείται σύμφωνα πάντα με τις αρχές της «Παιδαγωγικής». Αυτά και άλλα πολλά  κόπηκαν τώρα εξ αιτίας του κορονοϊού. Τελικά «ουδέν κακόν, αμιγές καλού».

Η ελευθερία για να ισορροπήσει πάνω στην κόψη του σπαθιού πρέπει να έχει συνεργό την αλήθεια. Η Συμφωνία των Πρεσπών που παραχώρησε το όνομα και την δόξα της Μακεδονίας στους Σλάβους των Σκοπίων είχε συνεργό την αλήθεια ;  «Μη δώς ετέρω την δόξαν σου, και τα συμφέροντά σοι έθνει αλλοτρίω» λέγει στον λαό του Ισραήλ ο προαναφερθείς προφήτης Ιερεμίας. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δήλωσε ότι την σέβεται. Δυστυχώς  «θέλει αρετήν και τόλμη η ελευθερία» όπως έλεγε ο άλλος μεγάλος μας ποιητής Ανδρέας Κάλβος, και στα 200 χρόνια ελεύθερου ελληνικού κράτους σπάνια είχαμε πολιτικούς που είχαν αρετή και τόλμη.  

Τον Αύγουστο του 1826 πέθανε η γυναίκα του Καραϊσκάκη και έμειναν τα 3 παιδιά του ορφανά στα Επτάνησα, ενώ ο ίδιος ήταν αρχηγός στις επιχειρήσεις στην Αθήνα. Ο πόνος της πατρικής καρδιάς και το καθήκον του αγωνιστή πάλεψαν στην καρδιά του. Έγραψε στην Διοίκηση : «Ήθελα να τακτοποιήσω τα παιδιά μου, αλλά δεν αφήνω την Πατρίδα. Ας χαθεί το σπίτι μου, αν δεν γίνεται αλλιώς, παρά να βλαφτεί έστω και ελάχιστα η Πατρίδα, για την οποία θέλω να θυσιάσω και αυτό το λίγο αίμα μου».

Στις καρδιές των αγωνιστών του 1821 ισορροπούσε η ελευθερία στην κοφτερή κόψη του σπαθιού. Αν αντιπαραβάλουμε δίπλα στις καρδιές τους τις  δικές μας καρδιές, το μόνο που θα μπορούσαμε να πούμε είναι, ο Θεός να μας ελεήσει.