Δυτική Μακεδονία: Ένας χρόνος Περιφερειακής Αρχής – Του Μιχάλη Αγραφιώτη

Του Μιχάλη Αγραφιώτη για το KOZANILIFE.GR:

Συμπληρώθηκε πριν λίγα εικοσιτετράωρα ένας χρόνος θητείας της Περιφερειακής αρχής. Προσωπικά, δεν είμαι ικανοποιημένος από τον πρώτο χρόνο δράσης, παρά το γεγονός υπάρχει μία ισχυρή δικαιολογία, ότι υπήρχε η πανδημία COVID-19, δεν θεωρώ ότι αυτό θα έπρεπε να σταματήσει έναν αρχικό αναπτυξιακό σχεδιασμό υλοποίησης μεγάλων οραμάτων για τη Δυτική Μακεδονία, που θα έδιναν τους βασικούς άξονες για την προοπτική της περιοχής στα έτη 2020-2040.

Πρώτο κομμάτι είναι αυτό της απολιγνιτοποίησης. Από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός μας αποφάσισε τη βίαιη απολιγνιτοποίηση κατ’ ουσία άμεσα, η Περιφέρεια έπρεπε να είχε ετοιμάσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης, το οποίο δεν θα παρέδιδε μόνο στον κ. Μουσουρούλη αλλά και στον ίδιο τον πρωθυπουργό, για να αποφύγουμε την απότομη κατάρρευση της οικονομίας της περιοχής. Το σχέδιο αυτό θα έπρεπε να περιλαμβάνει ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο για τον πρωτογενή τομέα, συμπεριλαμβανομένων αναδασμών, αρδευτικών, νέων καλλιεργειών και ανάπτυξης επιχειρηματικότητας στον πρωτογενή τομέα, θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί εξολοκλήρου από τα Ευρωπαϊκά προγράμματα και το ταμείο δίκαιης μετάβασης.

Αυτά, βέβαια, δεν τα ακούτε πρώτη φορά. Έχουν ειπωθεί από επίσημα χείλη. Δεν έχουν οργανωθεί ποτέ. Γιατί από τη μια δεν υπάρχει το κατάλληλο προσωπικό να τα τρέξει, από την άλλη δεν υπάρχει πολιτική βούληση να ξεμπλοκάρουμε το νομικό καθεστώς. Όμως, αν η Περιφερειακή αρχή έδινε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, δεν θα μπορούσε να είναι εφικτό; Δεν θα δεσμευόταν ο πρωθυπουργός να το υλοποιήσει;

Δεύτερο κομμάτι είναι και αυτό παραπλήσιο και αφορά την αξιοποίηση των εκτάσεων της Δυτικής Μακεδονίας. Μαθαίνω ότι οι εγκαταστάσεις ΑΠΕ που κατασκευάζονται στη Δυτική Μακεδονία δεν εγκρίνονται στο σύνολο τους από τις τοπικές κοινωνίες. Ακόμη και να αντιδράσουν δεν θα μπορούν να κάνουν κάτι αποτελεσματικό διότι οι αποφάσεις δύναται να ληφθούν απ’ ευθείας από το γραφείο του κ. Χατζηδάκη. Προσωπικά, κατ΄αρχάς δεν είναι κατά των ΑΠΕ στην περιοχή, αρκεί να είναι αποδεκτές από τις τοπικές κοινωνίες και να πληρούν τα κριτήρια της νομοθεσίας. Βασικό συστατικό της εγκατάστασης τους και της λειτουργίας τους είναι τα αντισταθμιστικά οφέλη. Και όχι με μια απλή ασφαλτόστρωση ενός οικισμού, αλλά η δημιουργία θέσεων εργασίας σε παρεμφερείς εργασίες των εταιρειών, ακόμη και η δημιουργία υποδομών σε οποιοδήποτε άλλο κλάδο, αρκεί να απασχολούνται άτομα από την περιοχή μας, γιατί αν δεν ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας, η ανεργία θα εκτοξευθεί εξ’ αιτίας του Κορωνοϊού. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρξει σχέδιο προετοιμασίας. Από εκεί και πέρα πρέπει να υπάρξει ένα σχέδιο αποκατάστασης των εδαφών, είτε των λιγνιτικών περιοχών, είτε περιοχών που δεν έχουν αξιοποιηθεί, ώστε η Δυτική Μακεδονία να αξιοποιήσει πλήρως τις εκτάσεις της.

Τρίτο κομμάτι είναι οι δομές που λείπουν από τη Δυτική Μακεδονία. Μπορεί οι περισσότερες να ανήκουν στην κυβέρνηση και τους Δήμους, αλλά η πολιτική υπόσταση της Περιφέρειας πρέπει να γίνει μοχλός πίεσης για να πετύχουμε τους διαχρονικούς στόχους μιας περιοχής που αδικείται επανειλημμένα. Αυτό θέλει συνεργασία με τους Δήμους αλλά και με την κεντρική κυβέρνηση, που δυστυχώς εκουσίως ή ακουσίως, δεν βοηθάει τη Δυτική Μακεδονία. Σαφές παράδειγμα το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας που φαίνεται πως το Υπουργείο Παιδείας δεν στρέφεται προς την περαιτέρω ανάδειξη του για πολιτικούς λόγους.

Θα ακολουθήσει άρθρο και για τους ΟΤΑ Α’ βαθμού. Όμως, πρέπει να υπάρξει ένα ουσιαστικό συμμάζεμα αρμοδιοτήτων και αποφάσεων στην Περιφέρεια για να λειτουργήσει σωστά όλο το σύστημα της διοίκησης. Χωρίς αυτό νομίζω ότι δεν θα μπορέσουμε να βγούμε από την στασιμότητα.