Της Βιολέττας Μπούσιου:
Σε ένα σκίτσο του Ηλία Πετρουλάκη στην Καθημερινή της 30ης-4-2020, η Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων ρωτάει τον Πρωθυπουργό: «Τι φοβάσαι στο άνοιγμα των σχολείων;» και εκείνος της απαντά: « Ότι ο Ιερώνυμος θα ζητήσει να γίνει αγιασμός». Κρατώ μόνο την ερώτηση, γιατί πολλοί- εμμέσως πλην σαφώς- αμφισβητούν την απόφαση της πολιτείας να ανοίξουν τα σχολεία για όλους τους μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και, παράλληλα, διατείνονται ότι πράξη ευθύνης αποτελεί το άνοιγμα των σχολείων τον Μάιο μόνον για τους μαθητές της τρίτης Λυκείου.
Και βεβαίως κατανοώ απόλυτα την ανάγκη της αντιπολίτευσης να δημιουργήσει εντυπώσεις χωρίς λογικά επιχειρήματα- κατά την πεπατημένη- μου προκαλεί όμως θλίψη το γεγονός ότι και εν ενεργεία εκπαιδευτικοί επιχειρηματολογούν θετικά υπέρ της μη λειτουργίας των σχολείων για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης πλην της τρίτης Λυκείου. Όχι μόνον γιατί πληρώνονται και πρέπει να παράγουν- αφού σε μια ευνομούμενη πολιτεία όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις- αλλά και γιατί οφείλουν ως δάσκαλοι να γνωρίζουν καλύτερα από όλους την επιτακτική ανάγκη που έχουν οι έφηβοι μαθητές- και όχι μόνο- να επιστρέψουν και πάλι στην ομάδα τους, ακόμα και αν βασική προϋπόθεση της επιστροφής τους αποτελεί η ριζική αλλαγή των κανόνων της συμπεριφοράς τους. Άλλωστε ο άνθρωπος, κατά τον Αριστοτέλη, είναι από την φύση του ον πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό. Η διαχρονική αυτή αλήθεια αποδεικνύει πως μόνον όταν η φύση του ανθρώπου λειτουργεί αρμονικά, οι κοινωνίες μπορούν να επιβιώνουν και να ευημερούν. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, ενώ επιβάλλεται να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας «αυθωρεί και παραχρήμα», είναι χάσιμο χρόνου να επιχειρούμε την κατάργηση της φύσης μας.
Επιπλέον, οι κοινωνίες έχουν πάντα ανάγκη από πρότυπα ανθρώπων που διακρίνονται για το ήθος και την συνέπειά τους μεταξύ λόγων και έργων. Έτσι αποτελεί τουλάχιστον μικροψυχία η συνειδητή απόπειρα ορισμένων να υπονομεύουν, διαρκώς, πρότυπα πολιτών σε καιρούς χαλεπούς αφού τα παραδείγματα προς μίμηση, όσο λίγα και αν είναι, ανοίγουν δρόμους. Άλλωστε για να κερδίσει η χώρα μας το μέλλον- είτε μας αρέσει είτε όχι – οφείλουμε όλοι, πολιτικοί και πολίτες, να εστιάσουμε άμεσα στο συλλογικό καλό.
