Έρωτας ή Βιασμός … της Ελληνικής κοινωνίας; Του Παντελή Καπλάνογλου

Ο Σωματικός έρωτας , είναι η σωματική επαφή δύο ανθρώπων που προκαλεί μία σειρά από ευχάριστα συναισθήματα στα ζευγάρια που το πραγματοποιούν. Βιασμός , η “όμοια” σωματική πράξη η οποία όμως προκαλεί τα ακριβώς αντίθετα συναισθήματα όπως την αηδία και τον αποτροπιασμό ….

Πως είναι δυνατόν δύο “όμοιες” πρακτικά πράξεις να προκαλούν τελείως αντίθετα συναισθήματα; Η απάντηση είναι απλή, σε αυτές τις “όμοιες” πράξεις διαφέρουν οι κανόνες πάνω στους οποίους πραγματοποιήθηκαν.

Στον έρωτα υπάρχει η κοινή συναίνεση , η επιλογή δηλαδή δύο ανθρώπων να συνευρεθούν ερωτικά μεταξύ τους κατά επιλογή , αντιθέτως στον βιασμό η μία πλευρά επιβάλει διά της βίας και τον εξαναγκασμό τις αρρωστημένες της “ανάγκες” επάνω στο σώμα της άλλης πλευράς.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ελληνική κοινωνία (και όχι μόνο) , κάποιοι προσπαθούν διά της βίας να μας επιβάλουν ως φυσικά ορθό τις αρρωστημένες τους αντιλήψεις, όπως ακριβώς κάνει ο βιαστής στο θύμα του, “ξέρω θα σου αρέσει , όπως θα αρέσει και σε εμένα” αηδία …. και όμως αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα παντού γύρω μας, προσπαθούν να μας επιβάλουν να αποδεχθούμε όλους αυτούς τους παράνομους μετανάστες σαν κάτι φυσικό, σαν κάτι το οποίο είναι υποχρέωση μας να αποδεχθούμε άσχετα εάν αυτή η πράξη γίνετε ενάντια στους νόμους της χώρας , άσχετα εάν όλο αυτό γίνετε χωρίς την συναίνεση μας, να αποδεχθούμε μία πράξη που είναι ενάντια σε κάθε κανόνα μίας πολιτείας όπως η παράνομη διέλευση των συνόρων της και η στοίβαξη αυτόν μέσα στην καρδιά της, ως κάτι το φυσιολογικό.

Αυτό ακριβώς που κάνει ένας βιαστής στο θύμα του, αυτό ακριβώς κάνουν σε όλους εμάς σήμερα, θα πρέπει να αφήσουμε αυτούς τους αρρωστημένους ανθρώπους να μας επιβάλουν την άποψη τους; ότι αυτό που συμβαίνει είναι κάτι που θα πρέπει να αποδεχθούμε; πως θα αυτό που συμβαίνει θα πρέπει να το απολαύσουμε γιατί αυτό είναι κάτι που απολαμβάνουν αυτοί;

Οι αρρωστημένοι δεν είναι οι παράνομοι μετανάστες , αυτοί είναι το “σκοινί” , αυτοί είναι το εργαλείο αυτών που σχεδιάζουν και υλοποιούν αυτό τον μέγιστο βιασμό των κοινωνιών γύρω μας, οι παράνομοι μετανάστες είναι το σχοινί που με ύπουλο τρόπο δένουν γύρω μας , τυλίγοντας τον λαιμό και τα χέρια μας , ώστε την στιγμή που θα επέλθει η ώρα του βιασμού να μην μπορούμε να κινηθούμε.

Σας ερωτώ , θα πρέπει να αποδεχθούμε την μοίρα που μας έχουν χαράξει αυτά τα αρρωστημένα μυαλά και να αποδεχθούμε τον βιασμό μας χωρίς αντίδραση; πιστεύει έστω και ένας από εσάς πως το θύμα ενός βιασμού υπάρχει περίπτωση να απολαύσει αυτή την βίαια σωματική πράξη;

Ξέρω πως αυτά που σας γράφω και διαβάζεται αυτή την στιγμή δεν είναι ευχάριστα , χρησιμοποιώ όμως αυτόν τον αληθινά ωμό τρόπο για να συνειδητοποιήσετε πως η αλήθεια θα είναι σκληρή και όταν πλέον θα μας έχουν αλυσοδέσει πιστάγκωνα δεν θα υπάρχει τρόπος διαφυγής.

Θα πρέπει να δούμε αυτό το σχοινί που τυλίγουν γύρω μας όσο είναι νωρίς και να πούμε όχι , δεν το ανεχόμαστε και θα πολεμήσουμε για αυτό.

Όπως είπαμε στον έρωτα υπάρχει ο σεβασμός στους κανόνες που το ελάχιστο είναι να υπάρχει η κοινή συναίνεση.

Όλοι αυτοί που έχουν εισέλθει παράνομα στην χώρα μας δεν μπορούν να γίνουν αποδεχτοί με κανέναν τρόπο και για κανέναν λόγο εφόσον δεν ακολουθούνε τις νομικές διαδικασίες που ορίζουν οι νόμοι μας και μόνο εφόσον τα νομικά εργαλεία της πολιτείας μας αποφανθούν πως μπορούμε να τους δεχθούμε , τότε μόνο θα το κάνουμε με μεγάλη χαρά ώστε και οι δύο πλευρές να απολαύσουμε την συγκατοίκηση μας.

Μην ξεχνάτε πως οι βιαστές μας έχουν εφεύρει όρους για να μας πείσουν πως δεν έχουμε επιλογές και είμαστε αναγκασμένοι να τους αποδεχθούμε, πως όλοι αυτοί οι παράνομοι μετανάστες είναι πρόσφυγες πολέμου , ξέρετε κάποια χώρα στην οποία συνορεύουμε να γίνετε πόλεμος;

Ξέρετε πόσες χώρες έχουν περάσει οι περισσότεροι μέχρι να φτάσουν εδώ; από 3-6 διαφορετικές χώρες, ας πάρουμε σαν παράδειγμα το Πακιστάν που ΔΕΝ έχει καν πόλεμο και για να φτάσει κάποιος εδώ θα πρέπει να περάσει από Πακιστάν – Αφγανιστάν – Ιράν – Ιράκ – Συρία – Τουρκία ώστε τελικά να φτάσει στην Ελλάδα.

Ακόμα και ο παράνομος μετανάστης από την Συρία όπου ο πόλεμος έφτασε σχεδόν στο τέλος του μπορεί να αποκαλεστεί πρόσφυγας πολέμου μόνο όταν μπει στην Τουρκία που συνορεύει , εάν συνεχίσει από εκεί και πέρα να εισέρχεται σε άλλες χώρες τότε δεν είναι πρόσφυγας πλέον , αλλά παράνομος μετανάστης.

Ο Πρόσφυγας πολέμου είναι αναγκασμένος να περάσει παράνομα τα σύνορα μία γείτονος χώρας για να προστατεύσει τον εαυτό του και την οικογένεια του από τον θάνατο που μπορεί να προκαλέσει ο πόλεμος, η Ελλάδα θα έπρεπε να αποδεχθεί οπωσδήποτε πρόσφυγες πολέμου εάν ο πόλεμος γινόταν στα Σκόπια, στην Βουλγαρία, στην Τουρκία ή στην Αλβανία , όπως παλιότερα υποδεχτήκαμε και ενσωματώσαμε στην κοινωνία μας ανθρώπους από την γείτονα Αλβανία.

Εφόσον δεν ακολουθείτε η νόμιμη διαδικασία από τους μετανάστες , τότε δεν θα πρέπει να γίνονται ποτέ αποδεχτεί από εμάς και φωνές που λένε το αντίθετο θα πρέπει να τους παρομοιάζετε με τους υποψήφιους βιαστές, που μας ψιψιρίσουν στο αυτί με την βρωμερή τους ανάσα.

Του Παντελή Καπλάνογλου