Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε τις ημέρες αυτές τον πρώτο Προϋπολογισμό της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μετά από σαράντα ένα συναπτά έτη Μεταπολίτευσης και διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, για πρώτη φορά χαράσσεται οικονομική πολιτική από διαφορετικό και τελείως ανεξάρτητο και μάλιστα αριστερό πολιτικό πόλο.
Και ήταν επόμενο ο λαός μας να αποφασίσει και να θέσει στην Αντιπολίτευση τους εκπροσώπους του παλαιού πολιτικού συστήματος του δικομματισμού, προσφέροντάς τους τέσσερις ήττες σε τέσσερις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις –και ας δείχνουν ότι δεν λάβανε το μήνυμα–, καθ’ όσον οι επί σαράντα έτη προϋπολογισμοί της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ –πρέπει να τα θυμόμαστε αυτά- υπερδάνεισαν τη χώρα, υπερδάνεισαν το στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Άσκησαν τις πολιτικές τους, κατά συντριπτικό ποσοστό, βασιζόμενοι σε αυτά τα δανεικά.
Οι πολιτικές τους δεν ήταν ούτε βιώσιμες ούτε αναγκαίες. Υπήρχαν απλώς, επειδή ασκούνταν με δανεικά. Ο λαός μας το λέει τζάμπα μάγκες αυτό. Χαράσσονταν και υλοποιούνταν, χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο, πέραν του σχεδίου επανεκλογής των εμπνευστών τους και της διαιώνισης του παλαιού πολιτικού συστήματος.
Υπερχρέωσαν τη χώρα –είναι άλλο να υπερδανειστείς και ακόμα χειρότερο να υπερχρεωθείς- καθώς γνωρίζανε ότι το εγχώριο ΑΕΠ δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τους ρυθμούς δανεισμού. Χάραξαν και υλοποίησαν τους προϋπολογισμούς, τις πολιτικές τους, με δανεικά από το μέλλον, με δανεικά από τις επόμενες γενιές, με δανεικά από τα ίδια τα παιδιά τους, τα παιδιά μας. Αυτοί ήταν οι προϋπολογισμοί για σαράντα χρόνια της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του παλαιού πολιτικού συστήματος.
Τα αποτελέσματα τραγικά, θλιβερά και αδιέξοδα, καθώς οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του παλαιού πολιτικού συστήματος λάμβαναν οι ίδιοι για δεκαετίες υπέρογκους και πολλαπλούς μισθούς και τώρα τα παιδιά τους, τα παιδιά μας είναι άνεργα ή χαμηλόμισθα ή οικονομικοί μετανάστες αν και με περισσότερα προσόντα. Έλαβαν οι ίδιοι υπέρογκα και διπλά και τριπλά εφάπαξ, όταν τα παιδιά τους, τα παιδιά μας δεν θα πάρουν τίποτα. Συνταξιοδοτήθηκαν οι ίδιοι πρόωρα και έλαβαν και ακόμα λαμβάνουν υπέρογκες συντάξεις, όταν τα παιδιά μας δεν περιμένουν καν ότι θα λάβουν σύνταξη. Έλαβαν υπέρογκα δάνεια για τις επιχειρήσεις τους, χωρίς έλεγχο, χωρίς εγγυήσεις, χωρίς επιχειρηματικά βιώσιμα σχέδια, όταν τα παιδιά μας αδυνατούν να λάβουν καν ένα στεγαστικό δάνειο. Οι τράπεζες δίνουν στεγαστικά δάνεια μόνο αν έχεις το αντίστοιχο ποσό σε μετρητά.
Αυτοί ήταν οι προϋπολογισμοί του παλαιού πολιτικού συστήματος. Σε κάθε τμήμα και τομέα του Δημοσίου, σε κάθε ΝΠΔΔ, σε κάθε υπηρεσία υπήρξε, με τις ευλογίες και την υψηλή εποπτεία ή τουλάχιστον την ανοχή του δικομματισμού, διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, μαύρα χρήματα πάνω και κάτω από το τραπέζι, υπερπληθώρα υπαλλήλων, υποπαραγωγή έργου, πρόσληψη εκτάκτου και ωρομίσθιου προσωπικού, ενώ το μόνιμο υπερεπαρκούσε κλπ., ων ουκ έστι αριθμός.
Οι επιδοτήσεις οι αγροτικές αλλά και όλα τα ευρωπαϊκά κονδύλια που χορηγήθηκαν για τριάντα συναπτά έτη κατασπαταλήθηκαν σε μεγάλο ποσοστό αποκλειστικά για διαιώνιση της εκλογικής πελατείας, του κομματικού στρατού και της δημιουργίας δήθεν πολιτικών στελεχών, τα οποία τα ίδια οδήγησαν τη χώρα στα βράχια. Και όλα αυτά –επαναλαμβάνω- με δανεικά από το μέλλον, με δανεικά από τα παιδιά τους, από τα παιδιά μας, με δανεικά από το τότε μέλλον, που είναι το σημερινό παρόν.
Όμως, και ο ιδιωτικός τομέας στο στρεβλό αυτό περιβάλλον του έντονα κομματικοποιημένου δημοσίου τομέα αναπτύχθηκε με στρεβλό τρόπο, δηλαδή με συμπλοκή και διαπλοκή με το παλαιοκομματικό σύστημα. Παραδείγματος χάριν, λάμβανε μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια μόνο αν ήταν κομματικά αρεστοί οι ιδιώτες, χωρίς άλλες προϋποθέσεις και ιδίως αν η ισχύς τους ήταν ελκυστική για το πολιτικό σύστημα, παραδείγματος χάριν, μιντιακό, τραπεζικό και εργοληπτικό κατεστημένο.
Αυτοί ήταν οι προϋπολογισμοί τους. Προϋπολογισμοί του υπερδανεισμού, της υπερχρέωσης, της απαξίωσης του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, της καταστροφής των ασφαλιστικών ταμείων. Αυτά βρίσκουμε σήμερα μπροστά μας. Κάποτε αυτά ήταν που έφεραν τη χώρα στην κρίση. Τα δανεικά έπρεπε να περιοριστούν για να επιστραφούν στους ξένους δανειστές και έτσι φτάσαμε στην έναρξη της κρίσης.
Ποιοι ήταν τότε οι προϋπολογισμοί του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας; Απλούστατα όσα κέρδιζαν ή -για την ακρίβεια- δανείστηκαν τα ίδια τους τα στελέχη και οι συνεργάτες τους έπρεπε τώρα να τα πληρώσει ο ελληνικός λαός. Όσα χρήματα έλαβαν με τον παραπάνω τρόπο που τα χρωστάει τώρα η πατρίδα, τώρα πρέπει να τα πληρώσουν οι μισθωτοί, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι με οριζόντιες μειώσεις. Οι νέοι με την ανεργία του και την οριστική απώλεια κάθε προσδοκίας συνταξιοδότησης.
Αυτοί ήταν οι προϋπολογισμοί και ο απολογισμός του παλαιού πολιτικού συστήματος και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ούτε εμείς ούτε ο ελληνικός λαός. Δεν μπορούμε να ακούμε ότι τώρα έσκασε στα χέρια σας κάτι και ότι φταίτε εσείς γι’ αυτό. Δεν αναφέρθηκα, βέβαια, στα σκάνδαλα που μπροστά τους τα όσα ανέφερα παραπάνω αποτελούν πταίσματα.
Ο Προϋπολογισμός του 2016 είναι μεν προϋπολογισμός μέσα στην οικονομική κρίση, έχει όμως και κοινωνικό προσανατολισμό. Δεν γυρνάμε το πρόσωπο σε όσους έχουν άμεση ανάγκη, στις κοινωνικές δομές και την κοινωνική προστασία.
Ποιο είναι, λοιπόν, πολύ σύντομα το διακριτό στίγμα του Προϋπολογισμού μας; Λαμβάνουμε μέτρα για τους συμπολίτες μας που υποφέρουν, για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που δεν είναι πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας και τους οποίους εκπροσωπούμε. Έτσι θεσπίζουμε την κάρτα υγείας ανασφάλιστων, τη σταδιακή εφαρμογή από την 1η Απριλίου 2016 της προσπάθειας προγράμματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, την κάρτα μετακίνησης ανέργων και τη συνέχιση δράσεων που αφορούν την ανθρωπιστική κρίση. Και το τονίζω ότι μέσα σε συνθήκες κρίσης και οικονομικού πολέμου ψηφίστηκε ο νόμος για την ανθρωπιστική κρίση. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό.
Προχωράμε σε προσλήψεις στον χώρο της υγείας, καθώς και σε αύξηση επιχορήγησης των νοσοκομείων κατά 262 εκατομμύρια ευρώ κάτι που είναι απαραίτητο σήμερα που μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μας καταφεύγει στη δημόσια υγεία λόγω της οικονομικής στενότητας. Είναι αδήριτη ανάγκη να εστιάσουμε την προσοχή μας στην εύρυθμη λειτουργία των νοσοκομείων.
Είναι, επίσης, πολύ σημαντικό το ότι θα επιδοτηθεί η δόση των δανειοληπτών εκείνων που έχουν χαμηλά εισοδήματα. Βελτιώθηκε ο νόμος Κατσέλη πέρα από την καταστροφολογία και την κινδυνολογία του μιντιακού συστήματος.
Αυξάνονται οι πιστώσεις προς το Λιμενικό Σώμα και την Ελληνική Ακτοφυλακή.
Αναφορικά με το ΕΣΠΑ, προχωράμε στην άμεση απορρόφησή του και θέλω να τονίσω ότι ενισχύεται η αυτοαπασχόληση των νέων πτυχιούχων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για πρώτη φορά μετά το 2009.
Κλείνοντας, μπορεί τη συναίνεση να μην την έδωσε το παλαιό πολιτικό σύστημα τώρα πρόσφατα, αν και προεκλογικά όλα τα κόμματα -Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι- «παρακαλούσαν» για συναίνεση, για συγκυβέρνηση και για συμμετοχή στην εφαρμογή των όποιων μέτρων.
Συμπερασματικά, στις σημερινές έκτακτες οικονομικές συνθήκες ο Προϋπολογισμός της Κυβέρνησης συνδυάζει τη δημοσιονομική ισορροπία με κοινωνικό πρόσημο και γι’ αυτό σας καλώ, αφού τονίσω ότι ο δεύτερος και ο τρίτος θα είναι πολύ καλύτεροι, να τον ψηφίσετε.
Ευχαριστώ.
