Το AKIS’ FOOD TOUR έχει πάρει φόρα και το κοντέρ αρχίζει να γράφει χιλιάδες χιλιόμετρα. Από τον βόρειο Έβρο, βρέθηκα αυτήν την εβδομάδα στην άλλη άκρη της Ελλάδας, στη Δυτική Μακεδονία. Πώς έφτασα ως εκεί; Διάβασα τις προτάσεις που μου είχατε στείλει στα social media. Χάρη σε εσάς, πέρασα ένα αξέχαστο διήμερο στα βουνά, συνδυάζοντας τις δυο μεγάλες μου αγάπες: το φαγητό και τις μηχανές enduro.
Το άχαστο κεμπάπ του Θόδωρα
Ξεκίνησα από την Αθήνα πολύ νωρίς το πρωί. 435 χλμ μετά, έφτασα σε ένα μικρό χωριουδάκι στα βουνά των Γρεβενών, το Σπήλαιο! Βρέθηκα ως εκεί για να δοκιμάσω κεμπάπ. Έτσι λένε οι ντόπιοι το κοντοσούβλι, που φτιάχνεται από ολόκληρα κομμάτια κρέατος, μαρινάρεται δύο μέρες και ψήνεται στα κάρβουνα σε δυνατή φωτιά μέχρι να γίνει λουκούμι! Αυτό το κεμπάπ με έστειλε αδιάβαστο! Και τώρα που σας γράφω, θα ταξίδευα άνετα ως εκεί για να το φάω για πρωινό. Ο Θόδωρας μου έδωσε κι ένα τιπ για να το φάω. Είναι απλό, αλλά δεν το είχα σκεφτεί ποτέ! Δείτε το επεισόδιο και θα το μάθετε.
Μηχανές enduro, φαράγγια, γεφύρια και ένας τραχανάς…βάλσαμο
Δίπλα στο Σπήλαιο, βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα φαράγγια της Ελλάδας, το φαράγγι της Πορτίτσας! Μου το προτείνατε και πήγα! Εκεί, μπροστά σε ένα επιβλητικό γεφύρι στο άνοιγμα του φαραγγιού, είχα ραντεβού με τον Βασίλη Σιαφαρίκα, πρωταθλητή enduro, αλλά και τυροκόμο! Η οικογένεια Σιαφαρίκα κάνει ένα καταπληκτικό μανούρι, που είναι ΠΟΠ στην περιοχή των Γρεβενών. Ο Βασίλης ξέρει από μανούρι, αλλά ξέρει και από μηχανές. Έχει οδηγήσει πολλάάά χιλιόμετρα στα βουνά των Γρεβενών.
Με πήρε μαζί του σε μια δαιδαλώδη διαδρομή στις καταπράσινες πλαγιές της Βασιλίτσας. Προορισμός ήταν το χωριό Δοτσικό, το ψηλότερο χωριό του νομού Γρεβενών. Εκεί, μας περίμενε ο Ανδρέας Σλιάρας, έμπειρος μανιταροσυλλέκτης, οδηγός βουνού και μέλος του συλλόγου μανιταρόφιλων Ελλάδος. Ήθελε να μαγειρέψουμε μαζί ζεστή σουπίτσα με τραχανά και ντόπια μανιτάρια. Δεν είχα το κουράγιο να κάνω τίποτα! Η εντουράδα με είχε εξουθενώσει! Έκατσα δίπλα στο όμορφο γεφύρι που βρίσκεται στη μέση του χωριού και άφησα τον Ανδρέα να μας ετοιμάσει τον πιο νόστιμο τραχανά που έχω φάει στη ζωή μου!
Μανιτάρια παντού!
Την επόμενη μέρα, βρέθηκα την πόλη των Γρεβενών, την πόλη που φημίζεται για τα μανιτάρια της! Μανιταρόφιλοι από όλη την Ευρώπη πηγαίνουν ως εκεί για να κάνουν μανιταροτουρισμό: να «κυνηγήσουν» και να δοκιμάσουν πεντανόστιμα άγρια μανιτάρια, τα οποία αποτελούν, πλέον, βασικό συστατικό της τοπικής κουζίνας.
Πριν από πολλά χρόνια, όταν όλοι φοβόντουσαν να δοκιμάσουν άγρια μανιτάρια, ο Θεόδωρος Καραγιάννης τόλμησε και τα έβαλε στο μενού του εστιατορίου του. Σήμερα, μπορεί να προσφέρει ένα πλήρες μενού (ορεκτικό – κυρίως γεύμα – επιδόρπιο) μόνο με μανιτάρια! Σε κάθε εκδοχή τους! Ψητά, τηγανητά, πανέ, σε γλυκό του κουταλιού κ.ο.κ.. Εγώ δοκίμασα μανιταρολουκάνικο, μια μεγάλη ποικιλία ψητών άγριων μανιταριών (σερβιρισμένη σαν ποικιλία κρεάτων), το κουρκούτι μανιταριών που ήταν η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, μανιτάρια γεμιστά, μανιτάρια σε πίτα και…γλυκό μανιτάρι για επιδόρπιο!
Στο δάσος της Φλώρινας
Συνέχισα το γαστρονομικό μου ταξίδι προς τα βόρεια. Πήγαινα για πρώτη φορά στα βορειοδυτικά σύνορα της Ελλάδας, στην ακριτική Φλώρινα. Μου είχατε γράψει ότι αγαπημένο συνήθειο των Φλωρινιωτών είναι να μαζεύονται στο δάσος, να μαγειρεύουν, να τρώνε και να πίνουν στις μικρές καλύβες που υπάρχουν διάσπαρτες στο βουνό. Ο μάγειρας Γιώργος Τσελίδης με τους φίλους του με βοήθησε να οργανώσουμε μια μάζωξη…που μου έμεινε αξέχαστη!
Ο Γιώργος έριξε σε έναν ταβά (παραδοσιακό ταψί) τα περίφημα φασόλια Πρεσπών με κρεμμύδια και μυρωδικά, τα πασπάλισε με κόκκινο γλυκό πιπέρι και τα έψησε μαζί με αποξηραμένα τσιρόνια. Τα τσιρόνια είναι μικρά ψαράκια από τις λίμνες των Πρεσπών, που αποξηραίνονται και τρώγονται χειμώνα-καλοκαίρι! Λίγο αργότερα, ο ζαχαροπλάστης Μάνος Δάφκος ετοίμασε γιγάντια κρεμ ρουαγιάλ, ένα νοσταλγικό γλυκό από άλλη εποχή που όμως αγαπάνε ακόμα φανατικά οι ντόπιοι στη Φλώρινα.
Πατσάς & κεμπάπια Φλώρινας
Την τελευταία μέρα στη Φλώρινα νόμιζα ότι θα χαλαρώσω… Που να’ ξερα! Ο Χρήστος Ανθόπουλος, φίλος μου με καταγωγή από τη Φλώρινα, επέμενε να με ξεναγήσει στην πόλη του… Άλλο να σας το λέω και άλλο να το βλέπετε! Ξεκινήσαμε από ένα παραδοσιακό κουρείο, μετατρέψαμε σε τσίπουρο-μπαρ το πιο παλιό παντοπωλείο της Φλώρινας, κάναμε στάση για πατσά στον Αρμένη και προσπαθήσαμε ανεπιτυχώς να μάθουμε τη μυστική συνταγή για τα περίφημα κεμπάπια Φλώρινας. Μετά, καταλήξαμε στο ιστορικό καφενείο «Διεθνές», ένα καφενείο-θρύλο στο οποίο έχουν γυριστεί πολλές ταινίες του Θοδωρή Αγγελόπουλου. Εκεί, με περίμενε μια έκπληξη: Ένα τραπέζι με την μπάντα με τα Χάλκινα της Φλώρινας, με μεζέδες και τσίπουρο που κατέληξε πώς αλλιώς; Με χορό και γλέντι.
Σας άκουσα… ήρθα ως εδώ… και απόλαυσα μια από τις πιο διασκεδαστικές περιπέτειες που είχα ως τώρα στο AKI’S FOOD TOUR. Να δώσω κι εγώ, ως μάγειρας, μια ταξιδιωτική συμβουλή; Για να καταλάβετε τι πραγματικά σημαίνει Δυτική Μακεδονία, βρεθείτε με τους ντόπιους γύρω από ένα τραπέζι. Γιατί το ταξίδι, όπως και το φαγητό, είναι καλύτερο όταν το μοιράζεσαι!
