ΟΙ γύρω λόφοι που προσέφυγαν οι πρόσφυγες του ΄23, σχεδιάζεται να αποκεφαλιστούν, να τσιμεντωθούν,να στεφθούν από γιγάντιες κατασκευές, να στερέψουν από νερά, πουλιά κι έντομα…
Τα οροπεδινά που ξεπέτρισαν για ν΄αναστήσουν παιδιά και να βοσκήσουν τα ζωντανά τους σχεδιάζεται να σκεπαστούν από «γυαλιά», να καεί η βλάστηση, να εκδιωχτούν τα ζώα, να καεί ο αέρας..
Είναι τα κεδρωτά, το ευρύτερο βιος της Καλαμιάς που θα φωτοανεμοσκεπαστεί σε απόσταση αναπνοής από τα σπίτια, για να εξορίσει όσους ακόμα ζωντανεύουν το χωριό, αλλά και την ελπίδα του αγροτικού τομέα παραγωγής.
Ζωσμένοι οι τόποι, λοιπόν, από αλόγιστες, άναρχες εγκαταστάσεις αφανίζονται, αφού τίποτα καλό δεν προοιωνίζονται για τη φύση και τους ανθρώπους της, τίποτα για την τοπική οικονομία.
Αφανίζονται με μια νέου τύπου ΚΑΤΟΧΗ, νομότυπη μεν, εν αγνοία όμως των τοπικών κοινωνιών, που αγνοούν τα τερτίπια της γραφειοκρατίας, ξέρουν όμως καλά, το κοινό, το συλλογικό συμφέρον και πώς να το υπερασπίζονται!
Ξέρουν ό,τι δεν ξέρει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που λησμόνησε πως είναι για τα μικρά και τα μεγάλα σχεδιάζοντας, προβλέποντας, διεκδικώντας μαχητικά, που ξέχασε πως η διαβούλευση, η κινητοποίηση, σφυρηλατεί πολίτες, δικαιώνει το ρόλο της και εγχυμώνει τη δημοκρατία, που επέλεξε ως τοπική διακυβέρνηση να σιωπά, να κοιμάται, ή να συναινεί αοράτως σε επίμαχα θέματα…
Εμείς, λοιπόν, οι απλοί πολίτες που πονούμε το δημόσιο χώρο, τον κοινοτικό, γιατί εμείς του δίνουμε πνοή, εμείς που σεβόμαστε τους δημοκρατικούς θεσμούς και τη δικαιοσύνη τους, αντιδρούμε στο στραγγαλισμό του τόπου μας από τα συμφέροντα των ελαχίστων, δίχως να νιώθουμε πως είμαστε λίγοι, γιατί η μαγιά πάντα φουσκώνει και γιατί οι λίγοι με επίγνωση και σθένος ποτέ δεν είναι μικροί κι αναποτελεσματικοί.
Εμείς, οι απλοί πολίτες επιλέξαμε να κάνουμε Πρωτομαγιά μέσα στο δικό της αναλλοίωτο πνεύμα αντίστασης, στο χώρο των κεδρωτών της Καλαμιάς, με στόχο:
Τα 900 στρέμματα εγκαταστάσεων που θα την κυκλώσουν να μη γίνουν νεκροταφείο αποβλήτων, αλλά Ο ΤΑΦΟΣ των συμφερόντων των λίγων κερδοφορούντων παντοιοτρόπως!
ΥΓ. Το νου μας, γιατί τ άργανα άρχισαν…
