Η Τρίπολη είναι μια πανέμορφη παραθαλάσσια πόλη του Ευξείνου Πόντου.Βρίσκεται ανάμεσα στον ποταμό Χαρσιώτη και Γκελιβέρα, από την πόλη περνά και ο χείμαρρος Ντερέ Μπασί που σχηματίζει καταρράκτη.(Συνένωση στους αρχαίους χρόνους των 3 πόλεων : Ισχόπολη, Αργύρια ή Αργύρεια .η Χαλκαβάλων και Φιλοκάλεια )
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
Η Τρίπολη ανήκει στην περιφέρεια της επαρχίας Κερασούντος και το κέντρο της πόλης αυτής απέχει 54 χλμ. από την πρωτεύουσα της επαρχίας
Η πόλη Τρίπολη βρίσκεται , 77 χλμ. δυτικά της Τραπεζούντας , 249 χλμ βόρεια Νεοκαισαρείας και 393 χλμ ανατολικά της Σινωπης.
ΤΟ ΌΝΟΜΑ
– Τρίπολη -Ντιρέπολη: Το όνομα Τρίπολη είναι καθαρά Ελληνικό που προφανώς υπονοεί την συνένωση 3 πόλεων . Τις 2 αυτές ονομασίες τις συναντώμαι σε Τουρκιά αρχεια για το 75 μ.Χ και το 130 μ.Χ. Υποστηρίζεται ότι οι τρεις προϋπάρχουσες αρχαίες πόλεις ήταν η Ισχόπολη, η Αργύρια ή Αργύρεια και η Φιλοκάλεια. Για άλλους όμως έχει θεωρηθεί ότι ενδεχόμενα να αφορούσε την στενή σχέση που είχαν τρία κάστρα της περιοχής και μέσα σε αυτά να κατοικούσαν οικογένειες . Αυτό υποστηρίζει ο Bizhishkyan. Το όνομα του οικισμού είναι γραμμένο ως Τρίπολη στα αρχαία Ελληνολατινικά κείμενα
Είναι όνομα που μπορούμε να το συναντήσουμε και σε άλλες πόλεις των αρχαίων Ελλήνων . Όπως Τρίπολη χρησιμοποιήθηκε ως περιφερειακό όνομα στην Αρκαδία, Λακωνία, Περραιβία, στη Φοινίκη (Φοινίκη) που αποτελείται από τις πόλεις Τύρο, Σιδώνα και Άραδος (σημερινή Τρίπολη) και στη Φρυγία, από την οποία υπάρχουν ερείπια γύρω από την πόλη. Triboli – Tireboli – Tirebolus– Tirebolu. Οι ονομασίες αυτές σε Τούρκικα αρχεία εμφανίζονται μετά το 1515 μ.Χ.
. Μετά την οθωμανική κατάκτηση ονομάστηκε Driboli και αργότερα Tireboli για να καταλήξει στην σημερινή ονομασία Tirebolu.
1922 ΈΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΗ 1922
Καταγραφές για τον πληθυσμό της πόλης συναντήσαμε από τον 15ο αιώνα .
Έτσι έχουμε :
– 1486 μ.Χ.
Στα πρώτα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας στην Τρίπολη οι κάτοικοι ήταν αποκλειστικά χριστιανοί ορθόδοξοι. Σύμφωνα με την πρώτη απογραφή πληθυσμού του 1486, στο φρούριο υπήρχαν μόνο 67 νοικοκυριά χριστιανών ορθοδόξων
— 1515 μ.Χ.
Το 1515 ο αριθμός των νοικοκυριών των ορθοδόξων ανερχόταν σε 271, από τα οποία τα 60 προέρχονταν από μετεγκατάσταση κατά το 16ο αιώνα Την ίδια χρονιά έχουν καταγραφεί και 4 μουσουλμανικά νοικοκυριά
– 1554 μ.Χ.
Αργότερα, στις απογραφές του 1554, βρέθηκαν 16 μουσουλμανικά νοικοκυριά, 265 ορθόδοξα νοικοκυριά, 6 άγαμοι μουσουλμάνοι και 132 άγαμοι ορθόδοξοι.
– 1640 μ.Χ.
Το 1640 ο Evliya Çelebi περιγράφει την Τρίπολη ως έναν οικισμό σε καλή οικονομική κατάσταση με χριστιανούς ορθόδοξους κατοίκους. Προφανώς οι ορθόδοξοι αποτελούσαν την πλειοψηφία των κατοίκων του οικισμού
– 1813 μ.Χ. έως 1834 μ.Χ.
Το 1813 ο Kinneir αναφέρει 400 χριστιανικά νοικοκυριά. Αργότερα, το 1834, στην Τρίπολη κατοικούσαν 400 μουσουλμανικές οικογένειες και 100 χριστιανικές. Η σημαντική μείωση των ορθόδοξων κατοίκων μέσα σε μια εικοσαετία οφειλόταν στην οικονομική παρακμή της Τρίπολης.
Η σημαντική μείωση των ορθόδοξων κατοίκων μέσα σε μια εικοσαετία οφειλόταν στην οικονομική παρακμή της Τρίπολης ή σε πιθανούς βίαιους εξισλαμισμούς .
– 1846 μ.Χ. έως το 1870 μ.Χ.
Το 1846 ο αριθμός των μουσουλμανικών οικογενειών αυξήθηκε σε 450 και των χριστιανών σε 150. Το 1866 ο αριθμός των ορθόδοξων σπιτιών αυξήθηκε στα 200 και παρέμεινε ο ίδιος μέχρι το 1870.
Στα 1869 ο αριθμός των φορολογούμενων αρρένων της πόλης ανερχόταν σε 8.258, από τους οποίους 1.707 ήταν ορθόδοξοι και 205 Αρμένιοι.
– 1877 μ.Χ. έως το 1890 μ.Χ.
Το ο αριθμός των σπιτιών της πόλης ανερχόταν σε 500, από τα οποία τα 100 ανήκαν σε ορθοδόξους.
Το 1880, σύμφωνα με τις κρατικές απογραφές του βιλαετιού της Τραπεζούντας, στην Τρίπολη κατοικούσαν 18.139 άρρενες φορολογούμενοι, από τους οποίους 2.934 ήταν ορθόδοξοι και 213 Αρμένιοι. Ο Cuinet αναφέρει για το 1890 ότι στην Τρίπολη κατοικούσαν 8.000 άτομα, από τα οποία 5.600 ήταν μουσουλμάνοι, 2.000 χριστιανοί ορθόδοξοι και 400 Αρμένιοι
–1901 μ. Χ. έως 1912 μΧ
Το 1901 ο αριθμός των οικογενειών των ορθοδόξων ανερχόταν σε 250, όμως το 1903, σύμφωνα με τις πληροφορίες του μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθου, αυξήθηκαν σε 350.
Ο Χρύσανθος αναφέρει ότι ο συνολικός πληθυσμός των ορθοδόξων ήταν 3.000 .
Από το 1910 έως το 1912 αρκετοί ορθόδοξοι εγκατέλειψαν την Τρίπολη για οικονομικούς λόγους με προορισμό τη Ρωσία.
Στα τελευταία χρόνια της ορθόδοξης παρουσίας, στην πόλη κατοικούσαν περίπου 2.500 ορθόδοξοι.
– Ελληνικές κατοικίες
Σήμερα στη σύγχρονη Τρίπολη σώζονται πολλά παλιά Ελληνικά σπίτια, τόσο στην συνοικία Χαμάμ, ψηλά στην πόλη, όσο και στην παράλια οδό.
ΙΣΤΟΡΙΑ
— Όλα δείχνουν ότι η πολύ ιδρύθηκε ως αποικία των Ιώνων της Μιλήτου Πόλη πιθανόν το πρώτο όνομα της πόλης να ήταν Ισχοπολης ,πολύ άκοντα σε αυτή την πόλη υπήρχαν ή ιδρύθηκαν λίγο αργότερα άλλες δυο η Αργυρία και η Φιλοκάλεια πόλεις με απολυτά Ελληνικά ονόματα η συνένωση τους με το πέρασμα του χρόνου θα δώσει μια καινούργια πόλη με το όνομα Τρίπολη ένα συνηθισμένο όνομα στον Ελλάνικο χώρο μια και Τρίπολη συναντάνε στην Πελοπόννησο Τρίπολις Λαρισαία, αρχαία πόλη στην Πελασγιώτιδα της Θεσσαλίας Τρίπολη (Λιβύη), πρωτεύουσα της Λιβύης. Είναι άγνωστη η ακριβής ημερομηνία της συνένωσης τους.
* Η Ισχόπολη
Η Ισχόχπολη βρισκόταν στην θέση της σύγχρονης πόλης απο αρχαιότητα ήταν μικρή και δίχως ιδιαίτερη σημασία, μιας και βρισκόταν ανάμεσα στην Τραπεζούντα και στην Κερασούντα. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η πόλη, η οποία αναφέρθηκε ως παλιά πόλη που καταστράφηκε την εποχή του Στράβων.
Ο Şakir Şevket (2001: 89) αναφέρεται στην πόλη ως «İskoboluκαι ακομη (Arrian, Peripl. PE 17) (Hamilton ),
*Αργυρία ή Χαλκαβάλων Ελληνική πόλη Ἀργυρία. που πήρε το όνομα ενός παλιού ορυχείου αργύρου που βρίσκεται 20 στάδια (περιπου 4χλμ) ανατολικά της Τρίπολης Ουτως ‘η αλλως η αρχαία ονομασία της μιας πόλης της Αργυρίας ή παραπέμπει στα κοιτάσματα αργύρου που βρίσκονται κοντά, από τα κοιτάσματα αργύρου στο Αργυρούπολη ( Gümüşhane ) και ήταν γνωστά πριν από τον , τον Μέγα Αλέξανδρο και τους διαδόχους του,και στο το Βασίλειο του Πόντου
*Φιλοκάλεια
Βρισκόταν και αυτή σε ανάλογη απόσταση προφανώς σε κάποια όμορφη τοποθεσία περνώντας το όνομα Φιλοκάλεια == φιλοκαλία η H αγάπη προς το ωραίο· καλαισθησία.
Γίνεται αναφορά (Arrian, Periplus. Pont. Eux, 17; Anonym. Peripl. P. E, 13; Plin. Nat. VI. 4.Hamilton )
Ο αρχαίος οικισμός βρισκόταν 90 στάδια (περίπου 16,5 χλμ ) ανατολικά των Αργυρίων κοντά στις εκβολές του ποταμού Χαρσιτ.
– Βασίλειο του Πόντου
Την περίοδο της δυναστείας των Μιθριδατιδων ανήκε στο βασίλειο του Πόντου
– Ρωμαίοι
Η πόλη καταγράφηκε για πρώτη φορά ως «Τρίπολη» στο Naturalis Historia του Gaius Plinius Secundus , το οποίο γράφτηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. Gaius Plinius Secundus (23-79), στο έργο του Κάστρο Tirebolu και Τρίπολη Stream.
Ανέφερε το Harşit Stream με το όνομά του
Προσαρτήθηκε στην επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Αυτοκράτορα Καίσαρα το 47 π.Χ. ,
– Βυζάντιο
Μετά τη διαίρεση της Αυτοκρατορίας η περιοχή παρέμεινε υπό βυζαντινή κυριαρχία μεταξύ 395 -1204 μ.Χ.,
–Σταυροφόροι & Κομνηνοί
Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τα στρατεύματα των Σταυροφόρων , ο Αλέξιος Κομνηνός , που κατέφυγε στην Τραπεζούντα , ίδρυσε την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας το 1204 και η Τιρεμπολού παρέμεινε εντός των συνόρων αυτού του κράτους.
Την εποχή της αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών αποτέλεσε μία από τις σπουδαιότερες πόλεις. Μάλιστα, λόγω του κλίματος της κι επειδή γειτνίαζε με την Τραπεζούντα, συχνά χρησιμοποιούνταν ως θερινή διαμονή των αυτοκρατόρων.
–Οθωμανοί
Το 1461, όταν ο μωαμεθανικός στρατός πολιόρκησε την Τραπεζούντα και κατέκλυσε την περιοχή, οι κάτοικοι της Τρίπολης κατέφυγαν στο φρούριο Πέτρωμα (Bedrama kalesi), που βρίσκεται 30 χλμ από την πόλη.
Τελικά όμως στη διάρκεια αυτής της εκστρατείας του εναντίον των Κομνηνών. κατακτήθηκε από το Μωάμεθ τον Πορθητή
Μετά την κατάληψη του οικισμού από τους Οθωμανούς εγκαταστάθηκαν εκεί οι Τουρκομάνοι νομάδες Çepni και έτσι ξεκινά η επίβουλη του μουσουλμανικού στοιχείου στην περιοχή.
Μετά την τουρκική κατάκτηση όσοι Έλληνες έμειναν και έζησαν στα όρια της πόλης . Οι περισσότεροι κάτοικοι κατέφυγαν στο ορεινό εσωτερικό του Πόντου.
Η πόλη άρχισε ν’ ανθεί ξανά και να προοδεύει μετά τον εντοπισμό ορυκτών στην περιοχή, οπότε εποικίστηκε πάλι από μεταλλωρύχους κατοίκους της Χαλδίας.
–Κοζάκοι
Κατά τον 17ο αιώνα, οι Κοζάκοι λεηλάτησαν τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας
– Η Τρίπολη το 1640 κατά τον Evliya Çelebi
Ο Evliya Çelebi εμφανίζει την Τρίπολη ως δήμο της Τραπεζούντας (1640)..
Τον 17ο αιώνα, ο Evliya Çelebi σημείωσε ότι η πόλη, την οποία αναναφερεται ως “Perpolum” ως δήμο και κάστρο στην Τραπεζούντα, ήταν ελληνική και ότι υπήρχαν ακμάζοντα χωριά στα βουνά Zümreburnu.
–Διοικητική αρμοδιότητα τον 19ο αιώνα
Η Τριολη συνδέθηκε με το σαντζάκι της Αργυρούπολη (Gümüşhane )μέχρι το 1839, στη συνέχεια συνδέθηκε με το σαντζάκι της Τραπεζούντας.
Έγινε δήμος το 1869 και το 1922, προσαρτήθηκε στο Σανζακι της ην Κερασούντας ( Giresun),
–Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος
Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το λιμάνι του Tirebolu καταστράφηκε από το Ρωσικό ναυτικό,
–1916
Η συμμετοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο πόλεμο οδήγησε στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1914, όπου ο ρωσικός στόλος βομβάρδισε την Τρίπολη.
Στη διάρκεια των βομβαρδισμών σκοτώθηκαν άμαχοι, μεταξύ των οποίων Έλληνες και Αρμένιοι.
Στην δεξιά όχθη του ποταμού Χαρσίωτη έφθασε και στρατοπεδαυσε Ρωσικος στρατός χωρίς να καταλάβει την πόλη
Λιγότερο από ένα χρόνο μετά, στα μέσα Ιουνίου 1915, ξεκίνησε ο τελικός εκτοπισμός και η εξόντωση των Αρμένιων κατοίκων της πόλης.
Και το 1916 των Ελλήνων
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Από τον 19ο αιώνα η Τρίπολη υπαγόταν διοικητικά στην Μητρόπολη Τραπεζούντας.
Υπήρχαν μέσα στην πόλη 2 εκκλησίες
– Εκκλησία Αρχιστράτηγου Μιχαήλ
Η μεγάλη ορθόδοξη εκκλησία της πόλης ήταν αφιερωμένη στον Αρχιστράτηγο Μιχαήλ και βρισκόταν στη συνοικία Τζαμιδά
– Ζωοδόχο Πηγή
Η μικρή βυζαντινή εκκλησία, χτισμένη σε βράχο, ήταν αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή και στα τέλη του 19ου αιώνα μετατράπηκε σε τζαμί
– Εκκλησια της Υπαπαντής
Υπήρχε μέχρι το 1875 όποτε έγινε Τζαμί.
– Εκκλησία στην είσοδο της πόλης
Επίσης στην είσοδο της πόλης από Κερασούντα, στο ονομαζόμενο Ακρωτήριο της Εκκλησίας (Burnu Killise) μέσα σε ιδιόκτητο χώρο υπάρχουν θεμέλια παλιάς εκκλησίας.
– Ο Αϊ- Γιάννης σε ύψωμα της πόλης
Τα σπίτια της Τρίπολης ήταν χτισμένα, τα περισσότερα, Σε ύψωμα στην στην κορυφή του υπήρχε βυζαντινός ναός ,αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη
ΠΑΙΔΕΙΑ
Στις αρχές του 19ου αιώνα στην πόλη της Τρίπολης δεν υπήρχε σχολείο.
Στα μέσα του 19ου αιώνα υπήρχε σχολείο, στο οποίο δίδασκε ο ιερέας της πόλης.
Το 1866 στην πόλη λειτουργούσε ένα αλληλοδιδακτικό σχολείο,
Και το το 1870 δημιουργείται το πρώτο ελληνικό αρρεναγωγείο, στο οποίο φοιτούσαν πολλοί μαθητές από τα γύρω χωριά.
Το δημοτικό σχολείο της πόλης χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Κυριάκο Ξενόπουλο.
Το κτίριό του βρισκόταν κοντά στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής.
Το 1896 στο δημοτικό σχολείο της πόλης φοιτούσαν 120 μαθητές και δίδασκαν 3 δάσκαλοι.
Το σχολείο περιλάμβανε επτατάξιο αρρεναγωγείο και τριτάξιο παρθεναγωγείο. Από την τετάρτη τάξη οι μαθήτριες παρακολουθούσαν κοινά μαθήματα με τα αγόρια. Στο κτήριο του δημοτικού σχολείο στεγαζόταν και το νηπιαγωγείο.
Το 1905 με εισφορές της κοινότητας Τρίπολης ιδρύθηκαν τα Μαυρίδεια Εκπαιδευτήρια. Που ήταν μια Αστική Κοινοτική Σχολή Αρρένων είχε 7 τάξεις και στεγαζόταν σε νεόκτιστο κτίριο ,που είχε ως παράρτημα και ένα πεντατάξιο παρθεναγωγείο. Τα Μαυρίδεια Εκπαιδευτήρια περιλάμβαναν επτατάξια αστική σχολή αρρένων και πεντατάξιο παρθεναγωγείο, 6 δασκάλους και 350 μαθητές
Τα σχολεία συντηρούνταν από την κοινότητα, η οποία διόριζε τον έφορο του σχολείου και τους δασκάλους.
— Η γλώσσα των κατοίκων
Οι χριστιανοί κάτοικοι της Τρίπολης μιλούσαν την ποντιακή. Τα ποντιακά της Τρίπολης έμοιαζαν με αυτά της Αργυρούπολης, αλλά διέφεραν από εκείνα της Κερασούντας.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ
Το 1908 ιδρύθηκε από τη νεολαία της Τρίπολης ο Ελληνικός Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος «Οδύσσεια» με σκοπό τη διάδοση της παιδείας στους νέους και τη ενίσχυση των φτωχών της πόλης.
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Οι κυριότερες ασχολίες των κατοίκων της πολης ήταν το εμπόριο και η ναυσιπλοΐα.
Οι ορθόδοξοι που έμειναν στην πόλη είχαν καταστήματα και οι περισσότεροι ήταν αρτοποιοί. Υπήρχαν όμως και τεχνίτες χτίστες, μαραγκοί, ακόμα και μάγειροι.
Οι σημαντικότερες εμπορικές συναλλαγές και ο εφοδιασμός της Τρίπολης με είδη γενικού εμπορίου γίνονταν από την Τραπεζούντα και περισσότερο από την Κερασούντα. Υπήρχε και εισαγωγικό εμπόριο.Τα κύρια προϊόντα τα προμήθευε η Ρωσία: αλεύρι, ζάχαρη, πετρέλαιο
Σε μέρη της Ρωσία ς έμποροι Κριμαία.-Ευπάτορα, Κερτς,Σεβαστούπολη παροικίες.
–Ναυσιπλοΐα
Διέπρεψαν στην ναυσιπλοΐα και στην ιστορία έμεινα τα ονόματα των φημισμένων καπεταναίων . Αναστάς, , Παρασκευάς , Τιμολέων, Αμηράς, αλλά και τα πληρώματα τους
— Το παζάρι της Δευτέρας & της Τετάρτης
Δύο φορές την εβδομάδα γίνονταν παζάρια, τη Δευτέρα στην Έσπιεν και την Τετάρτη στη Χαλκάβαλα. Σε αυτά τα παζάρια συμμετείχαν οι κάτοικοι των γύρω χωριών, οι οποίοι πουλούσαν τα προϊόντα τους.
–Γεωργία .
Ανεπτυγμένη ήταν και η γεωργία και αυτό ήταν φυσικό γιατί επρόκειτο για μια περιοχή με ιδιαίτερα εύφορες εκτάσεις γης όπου παράγονταν κυρίως υψηλής γευστικής, ποιότητας φουντούκια, καθώς και ρύζι, όσπρια, μήλα, αχλάδια,καρύδια, κριθάρι και βρώμη.
Τα τελευταία χρόνια στην περιοχή καλλιεργούνται και ακτινίδια και μαύρα λάχανα.
Από τα δημητριακά ευδοκιμούσε μόνο το καλαμπόκι.
Το καλαμποκίσιο ψωμί ήταν το μοναδικό της πόλης και αποτελούσε μέρος της διατροφής όλων των κοινωνικών στρωμάτων.
–Αμπελουργία
Τα αμπέλια τους ήταν γνωστά, όπως επίσης και το κρασί τους, το οποίο εξαγόταν. Περί τα μέσα του 19ου αιώνα το σημαντικότερο εξαγωγικό προϊόν της Τρίπολης ήταν το μπρούσκο κρασί.
–Τα φουντούκια
Αργότερα, όταν παρατήρησαν ότι το φουντούκι απέδιδε μεγαλύτερο κέρδος, ξερίζωσαν τα αμπέλια και καλλιέργησαν φουντουκιές.
Με την ανάπτυξη της ναυτιλίας τα φουντούκια εξάγονταν και σε μακρινές αγορές, όπως η Αλεξάνδρεια και η Μασσαλία. Γύρω στο 1856 έγινε η επέκταση της καλλιέργειας του φουντουκιού και όλο το εμπόριο της πόλης βασιζόταν σε αυτή. Στα τέλη του 19ου αιώνα το επίπεδο της ζωής ήταν πολύ χαμηλό λόγω μείωσης στις τιμές του φουντουκιού στην αγορά. Αργότερα, στις αρχές του 20ούαιώνα, οι τιμές βελτιώθηκαν .
–Η καλλιέργεια της κάνναβης & η υφαντουργία.
Η μοναδική καλλιέργεια που γινόταν σε μεγάλες εκτάσεις ώστε να αποδίδει αξιόλογα εισοδήματα στους κατοίκους της Τρίπολης ήταν η κάνναβη. Από αυτήν έφτιαχναν σκοινιά, υφάσματα και χρησιμοποιούσαν τους σπόρους της στο φαγητό.
Η υφαντουργία με βάση την κάνναβη ήταν διαδεδομένη, αφού μέχρι τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο όλοι οι κάτοικοι φορούσαν αυτό το είδος ρούχων.
–Κτηνοτροφία
Στην πόλη δεν είχε αναπτυχθεί η κτηνοτροφία με μεγάλα ζώα ,ομως η προβατοτροφία και αιγοτροφία καλά κρατούσε και γινόταν εξαγωγές δερμάτων.
διότι δεν υπήρχαν λιβάδια και βοσκοτόπια.
–Δασοκομία
Αρκετή ξυλεία απέδιδαν τα δάση της περιοχής η όποια εξαγόταν.
— Οικονομικές συναλλαγές με την Ρωσία.
Πολλοί Τριπολίτες ξενιτεύονταν στη Ρωσία σχηματίζοντας παροικίες ολόκληρες τα μέλη των οποίων ασχολούνταν κυρίως με την αλιεία και το εμπόριο.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Η περιοχή της Τρίπολη του Ποντου την εποχή των Ρωμαίων ,περιλάμβανε τα φρούρια της Τρίπολης (`Üçhisar`), του Andoz (κοντά στο σημερινό Espiye), του Bedrama (Örenkaya) και της Ayana (σημερινό Tirebolu),
–Το κάστρο της Τρίπολης (`Üçhisar`),
Το κυριότερο, , αξιοθέατο της πόλης σήμερα είναι το κάστρο της, το Tirebolu Kalesi, το οποίο βρίσκεται επί ενός λόφου-ακρωτηρίου που υψώνεται πάνω στη θάλασσα. Στις παρυφές δε του κάστρου υπάρχουν παλιά ελληνικά αρχοντικά. Η χρονολογία κατασκευής του τοποθετείται στην Κλασική Εποχή.
Το ιστορικό κάστρο Tirebolu (Saint-Jean), βρίσκεται της πόλης της κέντρο της πόλης
Είναι ένα μικρό κάστρο που βρίσκεται στη θάλασσα στα βόρεια της συνοικίας, Η ακριβής χρονολογία κατασκευής του κάστρου είναι άγνωστη έχει όμως την ρίζα του στην προχριστιανική εποχή.
Το κάστρο ανακατασκευάστηκε τον 15ο αιώνα. Ο δρόμος, ο οποίος χτίστηκε σύμφωνα με τη φυσική δομή της χερσονήσου, προσεγγίζεται από μια απότομη σκάλα από τα νότια.
Το κάστρο είναι κτισμένο ως τοιχοποιία με λίθο λοζ.
Η είσοδος γίνεται από ένα χαμηλό τοξωτό άνοιγμα με θέα στην πόλη. Οι τοίχοι του στηρίζονται σε καμάρες και προβλήτες.
Υπάρχει επίσης ένα μικρό παρεκκλήσι στο κάστρο, που ονομάζεται Εκκλησία της Παναγίας στις επετηρίδες, με τα ερείπια ενός μικρού τζαμιού. . Έχοντας υποστεί εκτεταμένες αναστηλώσεις και επισκευές τα προηγούμενα χρόνια, το κάστρο Tirebolu είναι ένα από τα ομορφότερα ιστορικά μνημεία της περιοχής.
– Κάστρο Bedrama BEDRAMA CASTLE
Σε έναν ψηλό βράχο με θέα στην κοιλάδα Harşit στο χωριό Örenkaya, 8 χλμ. από το κέντρο της πόλης Tirebolu, το Κάστρο Bedrama χρησιμοποιείται ως παρατηρητήριο για την προστασία της Μαύρης Θάλασσας από την εισβολή του εχθρού εδώ και χρόνια.
Το κάστρο Bedrama, το οποίο είναι ένα από τα τρία μεγάλα κάστρα της πόλης της Τρίπολης (Τρία Κάστρα, Τρεις Πόλεις) και βρίσκεται σε ένα πολύ απότομο σημείο, βρίσκεται σε ένα λόφο με θέα στην κοιλάδα Harşit στον δρόμο Giresun-Gümüşhane και πολύ λίγα από τα οχυρωματικά τείχη του κάστρου έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα.
– Κάστρο Espiye Andoz
Είναι ένα μικρό κάστρο που βρίσκεται σε έναν φυσικό μυτερό λόφο με θέα στη θάλασσα και την κοιλάδα, στην άκρη του ρέματος Yaglidere στην είσοδο της κωμόπολης Eσπιγίε .
Για τον οικισμό του Eσπιγίε ( Espiye ) και το κάστρο του θα αναφερθούμε σε λεπτομέρειες στην επόμενη δημοσίευση μια η μικρή αυτή πόλη μέχρι το 1916 υπήρχε Χριστιανική κοινότητα που εξαφανίσθηκε όταν όλοι οι κάτοικοι του ( Άνδρες ,γυναίκες και μικρά παιδιά ) εξοριστήκαν στην Σεβάστεια
Μέσα στους εξ ορισθέντες ήταν και ένα κοριτσάκι μόλις 8 χρόνων η Ταμάμα κόρη του Παπαγιάννη του παππά του χωρίου που δεν έφθασε στην Ελλάδα με την ανταλλαγή και έμεινε στην Σεβάστεια , την περιμάζεψε μια Τουρκική οικογένεια ,δεν παντρεύτηκε πότε ,έγινε μουσουλμάνα ξέχασε την γλώσσα και μιλούσε μόνο Τούρκικα μέχρι τα 70 της χρονιά ,την στιγμή που έπαθε ένα εγκεφαλικό και άρχισε να μιλάει την Ποντιακή διάλεκτο και να αναζητά το χωρίο της και τις αδερφές της ,την ιστορία της κατέγραψε σε βιβλίο ο αείμνηστος Γεώργιος Ανδρεάδης που ζούσε στην Καλαμαριά με τον τίτλο <<Ταμάμα η αγνοουμένη του Πόντου >>
Στην δημοσίευση αυτή πέρα από τις πληροφορίες που θα δώσουμε για την μικρή πόλη του Εστιγιε θα δώσουμε και μια μια περίληψη του βιβλίου, τιμώντας την ταλαιπωρημένη αυτή γυναίκα που εκπροσωπεί κάποιες χιλιάδες μικρά παιδιά που χάθηκαν τα μαύρα εκείνα χρονιά και βέβαια τον συγγραφέα του βιβλίου Γεώργιο Ανδρεάδη που έφερε στο φως αυτή την ιστορία .
ΔΙΩΞΕΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ
— 1821
Ττα βάσανα των ορθοδόξων κατοίκων της περιοχής ξεκινούν στη διάρκεια της Επανάστασης του 1821.
Η κατάσταση για τους ορθόδοξους της πόλης ήταν δυσβάσταχτη, καθώς όπως φαίνεται από το λεγόμενο φιρμάνι που στάλθηκε από την Κωνσταντινούπολη προς τη διοίκηση της Τρίπολης στα τέλη Απριλίου του ίδιου έτους, όσοι ορθόδοξοι υποστήριζαν την επανάσταση ή και συμμετείχαν σε αυτή θα αντιμετώπιζαν αυστηρές ποινές.
Αυτή η πολεμική κατάσταση εναντίον τους καθώς και οικονομικοί λόγοι οδήγησαν αρκετούς χριστιανούς να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να μεταναστεύσουν στην Ρωσία
–1914-1922
Οι μαύρες ημέρες για τους Έλληννες της περιοχής ξεκινούν το 1916.
Το 1916 τα Ρωσικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Τραπεζούντα και κάποια γειτονικά χωριά, όχι όμως και την Τρίπολη, οι χριστιανικοί κάτοικοι της οποίας θεωρούσαν τη Ρωσική επέλαση ως σωτηρία.
Υπό το φόβο της Ρωσικής κατάκτησης μεγάλο μέρος του Τουρκικού πληθυσμού αποχώρησε από την πόλη.
Ταυτόχρονα, ξεκίνησαν και οι εκπατρισμοί των ομογενών πληθυσμών από τις Τούρκικες αρχές στα εδάφη που καταλάμβαναν οι Ρώσοι, προκαλώντας ανησυχία . Παρά τις ελπίδες των Ελλήνων οι Ρώσοι δεν προχώρησαν ποτέ στην κατάληψη της Τρίπολης και «ο Χαρσιώτης ποταμός υπήρξε το τελευταίο όριο της προελάσεως των Ρώσων»,καθώς τα γεγονότα της Οκτωβριανής Επανάστασης οδήγησαν στην απόσυρση των Ρώσων από τον πόλεμο.
Η Αυτόνομη Δημοκρατία του Πόντου που προπαγανδίστηκε από τους Ρώσους δεν αναγνωρίστηκε ποτέ και δεν μπόρεσε να συμβάλει στην ανεξαρτησία των Ελλήνων της περιοχής .
– Κυριακή 16 Νοεμβρίου1916
Το ημερολόγιο γράφει Κυριακή 16 Νοεμβρίου. Η καμπάνα στην εκκλησία του Αρχιστράτηγου Μιχαήλ στην Τρίπολη, χτυπά όπως κάθε Κυριακή.
Αυτή τη φορά, όμως, χτυπάει και για άλλο λόγο.
Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, οι Έλληνες ορθόδοξοι (γύρω στις 3000 άτομα) φορτώνουν όσα υπάρχοντα μπορούν να κουβαλήσουν και όλοι, ανάμεσά τους γυναικόπαιδα, ηλικιωμένοι και άρρωστοι, αφήνουν την ιδιαίτερη πατρίδα τους για πάντα.
Σε όλη τους την πορεία προς τις πιθανές νέες πατρίδες τους, κακοποιούνται από τους στρατιώτες όπου βρεθούν.
Σημαντικό μέρος των Ελλήνων της Τρίπολης εξολοθρεύτηκε κατά τη διάρκεια του αναγκαστικού αυτού εκτοπισμού που διήρκεσε από τον Νοέμβριο του 1916 μέχρι τον Ιανουάριο του 1917.
Ήδη από τα μέσα Μαρτίου του 1917 πολλοί από τους εκτοπισμένους –αφού πλήρωσαν λύτρα– κατάφεραν να βρουν καταφύγιο σε Ελληνικές οικογένειες στην Τοκάτη, στη Νεοκαισάρεια, στην Αμάσεια και στη Σεβάστεια.
Σημαντικό μέρος των Ελλήνων της Τρίπολης εξολοθρεύτηκε κατά τη διάρκεια του αναγκαστικού εκτοπισμού.
Η ΤΡΙΠΟΛΗ ΣΗΜΕΡΑ
Η πόλη έχει 20000 περίπου και η περιοχή 12300 κατοίκους
