Του Σταύρου Π. Καπλανογλου Σπάρταλη εκ πατρός:
Η Μιστέα ή Μίσθια , γνωστή και ως Κλαυδιοκαισάρεια και Κλαυδιοκαισάρεια , ήταν πόλη της αρχαίας Λυκαονίας , που κατοικήθηκε στους ελληνιστικούς , ρωμαϊκούς και βυζαντινούς χρόνους
Στους κλασσικούς και στους μετέπειτα χρόνους ανήκε στην Πισιδία σε αυτό οδηγούν τα ευρήματα από την νεολιθική έως την κλασσ
Erbaba-H.jpg
ική εποχή που βρίσκονται σε αλλεπάλληλα στρώματα κατεστραμμένων κτιρίων στην περιοχή του Beyşehir που αντιστοιχεί σήμερα η περιοχή και ανήκει διοικητικά στην επαρχία Ικονίου και όχι αυτή της επαρχίας της Σπάρτης που ανήκει το μεγαλύτερο μέρος της Πισιδίας .
Η πόλη σήμερα χαρακτηρίζεται δυτικά και νοτιοδυτικά από τις απότομες γραμμές και τα δάση των βουνών του Ταύρου , ενώ μια εύφορη πεδιάδα, μια επέκταση της περιοχής της λίμνης, εκτείνεται προς τη νοτιοανατολική κατεύθυνση.
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ
Βρισκόταν στην Νοτιανατολική όχθη της λίμνης Κάραλλις ή όπως λέγεται σήμερα Beychesir Golu
Απέχει από το Καρααγατς 59 χλμ ,την Σπάρτη 179 χλμ , το Ικόνιο 177 χλμ και την Αττάλεια 248 χλμ.
Απέχει 15 χλμ ανατολικά της αρχαίας πόλης Amblada.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ
-Κοραλλία
Τουρκικές πηγές δίνουν για το 550 μ. Χ την ονομασία Kárallis / Karállia?, γράφοντας ότι η προέλευση της λέξης είναι από τις παλιές Ανατολικές γλώσσες
Και επίσης οι ίδιες πηγές αναφέρουν <<Σύμφωνα με την κοινή ακαδημαϊκή άποψη, ο οικισμός Καραλιά, που αναφέρεται από τον 4ο αιώνα π.Χ, είναι η πόλη Beyşehir. Ωστόσο, η πόλη Kıreli στην περιοχή Hüyük φαίνεται επίσης πιθανή.>>
Το Kıreli είναι συνοικίας Hüyük που βρίσκεται βορειοτερα της Μισθιας απεχει απο το Κaraağaç 19 χλμ και απο την Μίσθια ( Beyşehir ) 30 χλμ
Είναι ένας οικισμός που βρίσκεται σε μια κοιλότητα που κατεβαίνει κατά μήκος από τις κορυφογραμμές Karagedik στα βόρεια της πεδιάδας Şarkîkaraağaç, μεταξύ του όρους Anamas και των βουνών Σουλτάν,
– Κλαυδιοκαισάρεια
Ο Τιβέριος Κλαύδιος Καίσαρας Αύγουστος Γερμανικός (Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus, 1 Αυγούστου 10 π.Χ. – 13 Οκτωβρίου 54) ήταν Ρωμαίος Αυτοκράτoρας από το 41 έως το 54. Μέλος της Ιουλιο-Κλαυδιανής δυναστείας, ήταν γιος του Νέρωνα Κλαύδιου Δρούσου και της Αντωνίας της Νεότερης. Γεννήθηκε στο Λούγδουνο της Γαλατίας (σημ. Λυών της Γαλλίας) και ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας, που γεννήθηκε εκτός Ιταλίας.
Η ονομασία αυτή δόθηκε προς τιμήν του
– Μιστέα . Μίσθια, Μίσθεια
Ήταν η ονομασία της πόλεως την εποχή των Βυζαντινών έως και την κατάληψη της από τους Οθωμανούς ,κάποιες τουρκικές πηγές δίνουν για τα έτη 150 μ.Χ και 451 μ.Χ το όνομα << Mistheía >> στο χωρίο Φατσιλ;aρ (Fatsilar που βρίσκεται 19 χλμ ανατολικότερα όπου βρέθηκαν ημιτελή αγάλματα των Χετταίων στο εκεί λατομείο , η έρευνα έδειξε ότι κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί .
– Σκληρός -Σκλερός
Σύμφωνα με τον Ramsay, ο οποίος ασχολείται με την ιστορική γεωγραφία της Ανατολίας, η Καραλλία ονομαζόταν Σκλη(ε)ρός κατά τη βυζαντινή περίοδο.
– Beğşehr
Η Τουρκική πηγή δίνει για το 1333 μ.Χ. δίνει το όνομα Beğşehr
– «Βιρανσεχίρ» /- Σουλεϊμανσεχίρ /– Beyşehir
Θα ακολουθήσουν ταν ονόματα που δοθήκαν διαδοχικά στην πόλη μετά την κατάληψη της από τους Οθωμανούς «Βιρανσεχίρ» /- Σουλεϊμανσεχίρ /– Beyşehir γράφοντας :
–Βιράν σεχίρ
Η Καραλλία, που αργότερα καταστράφηκε, μετονομάστηκε σε Βιρανσεχίρ… Επανιδρύθηκε από τους Τουρκμένους το πρώτο μισό του δέκατου τρίτου αιώνα, επί Σελτζούκου σουλτάνου Alaeddin Keykubad, πιθανότατα λίγο πριν το 1240…
– Süleymanşehir
Το Viranşehir ήταν μετονομάστηκε σε Süleymanşehir από την εποχή που κυβέρνησε ο Eşrefoğulları.( Πριγκιπάτο Eşrefoğulları , ένα από τα τουρκικά πριγκιπάτα της Ανατολίας που κυβέρνησαν στα τέλη του 13ου και στις αρχές του 14ου αιώνα .Ιδρύθηκε στο Beyşehir στις αρχές του 1280 από τον Eşrefoğlu Seyfettin Süleyman Bey,)
Λόγω του ότι είναι το κέντρο του πριγκιπάτου, η πόλη ηταν γνωστή ως η πόλη του εγκεφάλου.
— Beyşehir
Ειναι το όνομα που καθιερώθηκε μέχρι σήμερα λόγω της επαναλαμβανόμενης παραμονής μπέηδων τους θερινούς μήνες γύρω από την λίμνη και στα νησάκια της όπου κτίσθηκε και το
ανάκτορο του νησιού απέναντι από την Μίσθια (σημ Beychesir )
Ο Μπέης ή Βέης ήταν ανώτερος διοικητικός τίτλος στην Οθωμανική αυτοκρατορία.
Ο τίτλος αυτός ήταν ανώτερος του Εφεντη (κύριος) και κατώτερος του Πασα, απαντώμενος επίσης και ως “Μπέη-εφέντη”. Δίδονταν επίσημα σε ανώτερους αξιωματούχους, στα τέκνα των Πασάδων καθώς και σε ξένους ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Παλαιότερα χρησιμοποιείτο ως αντίστοιχος του Ηγεμόνα υποτελούς χώρας
ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 1922
Στην απογραφή του 1881-1893 Είχε 153 Έλληνες , 35.323 Μουσουλμάνους και κανένα Αρμένιο.
Στην απογραφή του 1914 Είχε 122 Έλληνες , 41.956 Μουσουλμάνους και 33 Αρμένιους
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η περιοχή που βρίσκεται η Καραλλη ή Καραλλίς φέρει την σφραγίδα το Χετταιοων
Οι Χετταίοι ή Χιττίτες ήταν αρχαίος λαός ο οποίος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην στην Μ. Ασια ) και την υπόλοιπη Εγγύς Ανατολή.
Μιλούσαν μια γλώσσα, καλούμενη χεττιτική γλώσσα, η οποία κατατάσσεται στις ινδοευρωπαϊκές.
Ο πολιτισμός τους ανήκει στους μεγαλύτερους αρχαίους πολιτισμούς. Το απόγειό του έφτασε τη 2η χιλιετία π.Χ., ειδικά στο δεύτερο μισό αυτής της περιόδου. Η παρουσία των προ-Χετταίων (αλλιώς Χάττι) στη Μικρασιατική Χερσόνησο ξεκινά από την 5η χιλιετία π.Χ.
Η αρχική τους κοιτίδα μας είναι άγνωστη, το βέβαιο είναι ότι δεν ήταν Σημίτες και ότι αναμείχθηκαν με τους παλιότερους κατοίκους, απ’ τους οποίους δανείστηκαν πολλά έθιμα, λατρείες θεών, μύθους, τεχνοτροπίες, κ.τ.λ., δημιουργώντας τον γνωστό σε μας λαό των Χετταίων.
Οι νεότεροι έποικοι των Χετταίων αποτελούσαν την άρχουσα τάξη γύρω από το περιβάλλον του βασιλιά.
Οι Χετταίοι ίδρυσαν αυτοκρατορία και πολιτισμό στην κεντρική Μικρά Ασία, σημερινή Τουρκία, Αρμενία, Συρία, Ιράν, Κουρδιστάν, περί το 1500 π.Χ. Στους επόμενους δύο αιώνες φαίνεται πως κυβερνούσαν και μέρος της σημερινής Συρίας. Η Αυτοκρατορία των Χετταίων είναι πιθανό ότι καταστράφηκε από βόρειους επιδρομείς, τους Κάσκα, ή τους «Λαούς της θάλασσας», περί το 1200 π.Χ.
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ ΤΩΝ ΧΕΤΤΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ
Στη λαμπρή τέχνη των Χετταίων που αναπτύσσεται κατά τον 14ο και 13ο α. π.Χ. –
Η Αυτοκρατορία των Χάττι εξελίσσεται σε μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις της εποχής, η κατασκευή ναών και ανακτόρων οδηγεί στη διαμόρφωση μιας αρχιτεκτονικής που, στη διάρκεια του 13ου αι. π.Χ., δημιουργεί πραγματικά μνημειώδη οικοδομήματα, όπως τα βασιλικά ανάκτορα και το μεγαλύτερο ναό της πρωτεύουσας. Πέρα από τον υλικό πλούτο και την καλλιτεχνική δεξιοτεχνία αυτής της περιόδου, η επιθυμία των Μεγάλων Βασιλέων και των πριγκίπων της άρχουσας δυναστείας, ίσως και των υποτελών ηγεμόνων, να επιδείξουν την ισχύ και το μεγαλείο τους εκδηλώνεται με μοναδικό τρόπο στα επιβλητικά ανάγλυφα των βράχων. Με τα ανάλυφα αυτά, που συνήθως βρίσκονταν μακριά απο τις πόλεις και είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα, οι Χετταίοι άφησαν ανεξίτηλα το αποτύπωμά τους στο τοπίο, εδραιώνοντας έτσι μια σχέση με τη φύση εντελώς διαφορετική από αυτήν που καταγράφεται στην περιοχή πριν και μετά από αυτούς.
Εντοπίσαμε στην περιοχή την 2 δείγματα τέτοιων έργων 1ον . Μνημείο Eflatun Pınar (Πλάτωνος Άνοιξη )
Ένα υπέροχο μνημείο που έχει πλάτος και ύψος 7 μέτρα και είναι φτιαγμένο από 14 τεράστιες πέτρες και που βρίσκεται κοντά στις όχθες της λίμνης σε απόσταση 6 χλμ από από κέντρο της πόλης και
2ον .Μνημείο του Φασιλάρ
Το Φασιλάρ (Fasıllar ) είναι ένα μικρο χωρίο της Μισθειας (Μπευχεσιρ ) που βρίσκεται 19 χλμ ανατολικά της σημερινής πόλης Σε αυτό το χωρίο σε ένα λόφο υπάρχει ένα εντυπωσιακοί ημιτελές άγαλμα από την εποχή των Χετταίων .
Γι αυτά θα αναφερθούμε με περισσότερες λεπτομέρειες στο κεφάλαιο που αφορά τα αρχαιολογικά κατάλοιπα στην περιοχή
ΠΙΘΑΝΗ Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΕΤΤΑΙΟΥΣ
Η ιστορία της Καραλλίας ή Μίσθειας ,του σημερινού Βeyşehir και των περιχώρων του χρονολογείται πιθανώς από το 7000 π.Χ. Οι έρευνες έχουν αποκαλύψει το γεγονός ότι ήταν μια σημαντική περιοχή με οικισμό εκείνης την εποχή.
Τα ερείπια του τύμβου Erbaba, που χρονολογούνται μεταξύ 5700 π.Χ. και 5300 π.Χ., είναι η πιο συγκεκριμένη ένδειξη για αυτό.
Πραγματοποιήθηκε από το ζεύγος των Καναδών επιστημόνων Jacgues και Louisse Alpes Bordaz, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στον τύμβο κοντά στο χωριό Kıstıfan. (1968-1975
Τύμβος Ερμπάμπα
Το Erbaba Mound βρίσκεται , 10χλμ. από την περιοχή Beyşehir .. Πρόκειται για ένα τύμβο της Νεολιθικής Εποχής, που βρίσκεται στα βορειοανατολικά του και χρονολογείται πριν από περίπου 7500 χρόνια. 1,5 χλμ. από τη λίμνη Beyşehir . Το ανάχωμα έχει διάμετρο 80 μέτρα , σε ένα φυσικό λόφο 1105 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στα ανατολικά . Αναφέρεται ότι ο τύμβος καταστράφηκε μερικώς από την αφαίρεση χώματος από διάφορα σημεία του τύμβου από τους κατοίκους του χωριού.
–Χετταίοι
Η θέση που βρίσκεται το μνημείο των Χετταίων ( Eflatunpınar ) πιθανολογει και την ίδρυση της πολης στην εποχή των Χετταίων με το όνομα Καραλλις ή Καραλλη ή ενδεχόμενα με το άλλο όνομα που δεν έφθασε στις μέρες μας
Το μνημείο των Χετταίων βρίσκεται στην περιοχή του Μπεϊσεχίρ , οι Οθωμανοί του έδωσαν το όνομα Eflatunpınar ,
Τα στοιχεία δείχνουν ότι ένας παλαιότερος οικισμός, που ίσως χρονολογείται από τη Νεολιθική Εποχή , βρισκόταν επίσης στο Eflatunpınar
Μια άλλη θέση που διεκδικεί την πρώτη εγκατάσταση των Χετταίων και την πρώτη δημιουργία οικισμου των Χετταίων που βρίσκεται στο Erbaba Höyük , που βρίσκεται 10 χιλιόμετρα στα νοτιοδυτικά της σημερινής πόλης του Beyşehir, και η οποία είχε διερευνηθεί από τις καναδικές αρχαιολόγους Jacques και Louise Άλπεις Bordaz στη δεκαετία του 1970, οδηγώντας σε ευρήματα από την νεολιθική σε τρία στρώματα. ερειπίων κατ
–Κλασσική αρχαιότητα
Στην κλασσική αρχαιότητα είναι βέβαιο ότι υπήρχε η πόλη Κο(α)ρραλις ατά μια άποψη ονομαζόταν πιθανώς Καραλλία,και ανήκε στην Πισιδία της κλασικής αρχαιότητας .
Η οποία ήταν ένα από τα δύο αστικά κέντρα που περιβάλλει τη λίμνη εκείνη την εποχή,
–Ρωμαίοι & Βυζαντινοί
Στην ρωμαϊκή εποχή πόλη ήταν γνωστή ως Κλαυδιοκαισάρεια ( Greek : Κλαυδιοκαισάρεια , Klaudiokaisareia ),
Το όνομα έγινε Mistheia ( Greek : Μίσθεια ) στους Βυζαντιινους χρόνους
Η Μισθία αναφέρεται πάρα πολύ σπάνια από τους ιστορικούς .
Κατακτήθηκε από τους Άραβες, το 712, μ.Χ. αλλά πιθανόν να μην διατηρήθηκε, υπό τις κυριαρχία τους, για πολύ καιρό.
Κατά τη βασιλεία του Λέοντα ( γύρω στο 900 μ.Χ.), ένας Σαρακηνός στρατός εισέβαλε στον Ανατολικό Τομέα, και οχυρώθηκε στο κάστρο της Μισθίας, όμως υποχρεώθηκε να αποσυρθεί, όταν άκουσε για την έλευση του Βυζαντινού στρατηγού Νικηφόρου Φωκά που είχε κάνει προηγουμένως επιδρομή, , στην Κιλικία.
Νικηφόρος Β΄ Φωκάς (912 – 11 Δεκεμβρίου 969) ήταν ο μετέπειτα Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 963 έως το 969, καταγόμενος από τον μικρασιατικό Οίκο των Φωκάδων. Τα λαμπρά στρατιωτικά κατορθώματά του συνέβαλαν στην ενδυνάμωση και ανάπτυξη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του 10ου αιώνα.
Το κάστρο της Μισθίας μπορεί να βρισκόταν σε έναν από τους λόφους δίπλα στην θέση Μοναστήρι που μπορεί να είναι και η πραγματική πόλη της Μισθίας.
ΟΙ ΟΘΩΜΑΝΟΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ
Η κατάσταση ερήμωσης στην οποία είχε περιέλθει η αρχαία πόλη, όπως κι αν ονομαζόταν, μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 13ου αιώνα υποδηλώνεται από το όνομα «Βιρανσεχίρ» που είχαν δώσει οι Σελτζούκοι Τούρκοι στην πόλη, που σημαίνει «η έρημη πόλη» .
Επανιδρύθηκε το πρώτο μισό του δέκατου τρίτου αιώνα, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σελτζούκου σουλτάνου Alaeddin Keykubad, πιθανότατα λίγο πριν το 1240 από τους Τουρκομάνους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν Üçoklar.
Οι Σελτζούκοι Σουλτάνοι του Ρουμ με έδρα το Ικόνιο ωστόσο έχτισαν τη θερινή τους κατοικία κοντά, σε έναν οικισμό που βρίσκεται στη νοτιοδυτική όχθη της λίμνης σε αποσταση 80 χλμ. (50 μίλια) από την πόλη Beyşehir, και που έγινε γνωστό ως παλάτι Kubadabad .
Ενώ τα πιο πολύτιμα ευρήματα της τοποθεσίας Kubadabad χρονολογούνται από τη βασιλεία του Alaeddin Keykubad (1220–1237), ήταν μια εποχική περιοχή οικισμού που επιλέχθηκε από και για τους σουλτάνους ήδη στα τέλη του 12ου αιώνα.
Μετά την πτώση των Σελτζούκων, το Βιρανσεχίρ μετονομάστηκε για ένα διάστημα σε Σουλεϊμανσεχίρ προς τιμήν ενός από τους μπέηδες της κυρίαρχης δυναστείας της περιοχής, των Εσρεφιδών , που έκανε την πόλη πρωτεύουσά του.
Επειδή οι μπέηδες των Eshrefids διέμεναν εδώ, το σημερινό όνομα Beyşehir υιοθετήθηκε σταδιακά για την πόλη.
Το Μεγάλο Τζαμί του Μπεϊσεχίρ που χτίστηκε από τη δυναστεία μεταξύ 1296-1299, που ονομάζεται επίσης Τζαμί Eşrefoğlu , θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της ενδιάμεσης περιόδου των μπεϊλίκων της Ανατολίας μεταξύ του σελτζουκικού και του οθωμανικού στυλ αρχιτεκτονικής .
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ
Η Μισθία παρουσιάζεται στις πρώιμες “Σημειώσεις 7, 8, 9”, ως επισκοπή του Ικονίου. Όμως, σε όλα τα υπόλοιπα κείμενα παρουσιάζεται ως αρχιεπισκοπή.
Φημολογείται επίσης ότι ήταν την έδρα μιας χριστιανικής επισκοπής της ρωμαϊκής επαρχίας της Παμφυλίας , που επί Ρωμαϊκής κυριαρχίας περιλάμβανε μεγάλα τμήματα της Πισιδίας.
Πολύ πιθανόν να προηχθει σε Αρχιεπισκοπή την ίδια περίοδο με τη γειτονική Νεάπολη της Πισιδίας και αυτό πρέπει να συνέβη όχι αργότερα από τα μέσα του όγδοου αιώνα.
Η Βασάδα ( που ενδεχόμενα λεγόταν και Γονουσλάρ ήταν πόλη που βρισκόταν νότια της Μισθειας ) και η Μισθία ήταν συνδεδεμένες επισκοπές, ώστε να υπάρχει αμφιβολία σε ποια αντιστοιχούσαν ορισμένα εδάφη.
Η βορειότερη περιοχή μεταξύ της Μισθίας και του Ικονίου παραμένει ακόμη, χωρίς επισκοπή και στο Γονουσλάρ υπάρχουν ερείπια μίας μεγάλης και υπέροχης εκκλησίας
Τα ονόματα ορισμένων από τους επισκόπους του δίνονται σε έγγραφα σχετικά με εκκλησιαστικά συμβούλια που πραγματοποιήθηκαν από το 381 έως το 879. Δεν είναι πλέον οικιστική επισκοπή, το Casae στην Παμφυλία αναφέρεται σήμερα από την Καθολική Εκκλησία ως τίτλος β
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ
– Νικήτας του Μισθείας
O Niκήτας ο εκ Μισθείας (11ος αι.).Ηταν Βυζαντινός στρατιωτικός στα χρόνια του Ρωμανού Γ’ του Αργυρού (1028-1034), από τον οποίο διορίστηκε στρατηγός της Αντιόχειας (1028). Επιτέθηκε εναντίον των Αράβων που κατείχαν το οχυρό φρούριο του Μένικου, όπου νικήθηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει στην Αντιόχεια. Έπειτα αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Θεόκτιστο.
Υπήρξε δούξ της Αντιόχειας (1030–1032). Ήταν ευνούχος που είχε τους τίτλους του πατρίκιου και του ραίκτορα .
Το 1030, ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ρωμανός Γ’ Αργυρός διόρισε τον Νικήτα ως κατεπανό της Αντιόχειας, μετά τη μάχη του Αζάζ κατά της δυναστείας των Μιρδασιδών .
Το 1030, ο Νικήτας του Mistheia , doux της Αντιόχειας, κατάφερε να αναγκάσει έναν συνασπισμό αραβικών φυλών με επικεφαλής τον Nasr ibn Musharraf al-Rawadifi , τον κάντι της Τρίπολης και τον τοπικό διοικητή των Φατιμιδών να αποσυρθεί από την πολιορκία τηςMaraclea (H Maraclea ήταν μια μικρή παραθαλάσσια πόλη των Σταυροφόρων και ένα κάστρο στο Λεβάντε , μεταξύ Tortosa και Baniyas (Buluniyas). Η σημερινή τοποθεσία είναι γνωστή ως Kharab Maraqiya )
Στη συνέχεια λεηλάτησε το ‘Irqa και κατέστρεψε το χωριό Kurin.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, οι Βυζαντινοί στρατηγοί Νικήτας Μισθείας και Συμεών ο πρωτοβεστιάριος πολιόρκησαν και κατέλαβαν την Αζάζ και έκαψαν τον Τουμπάλ
Το 1031, πήρε το Balatunus από το Banu al-Ahmar, μερικά οχυρά από το Banu Ghannaj και τον Ibn al-Kashih, αλλά δεν κατάφερε να καταλάβει το φρούριο Maniqa , καθώς ο al-Rawadifi κατάφερε να κάψει τον πολιορκητικό εξοπλισμό τους. Ωστόσο, εκ νέου λεηλάτησε το ‘Irqa, παίρνοντας πολλούς αιχμαλώτους και βοοειδή.
Αργότερα οργάνωσε μια άλλη εκστρατεία για να ανακαταλάβει τη Maniqa από τον al-Rawadifi.
Πριν από αυτό, κατέλαβε τη Ραφανίγια και κατέστρεψε τους πύργους της και στη συνέχεια κατάφερε να απελευθερώσει έναν αιχμάλωτο Βυζαντινό Ταξιάρχη στη Σαφίτα .
Στη συνέχεια, έλεγξε τη Maniqa μετά από 13 ημέρες, κατά τις οποίες συνέλαβε επίσης τη σύζυγο και τις τέσσερις κόρες του Nasr, οι οποίες εγκαταλείφθηκαν στη μοίρα τους. Κατά την επιστροφή του στην Αντιόχεια, έκαψε τον Jaririn.
Το 1032, στη συνέχεια εξασφάλισε την περιοχή καταστέλλοντας μια εξέγερση των Δρούζων στο όρος Summaq και καταλαμβάνοντας το Bikisrail ,παρά τις προσπάθειες του διοικητή των Φατιμιδών Anushtakin al-Dizbari να εκτρέψει τους επιτιθέμενους. Τελικά, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη .
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ
–Ελληνική επιγραφή
Τον Μάιο του 1958, αναζητώντας τους κλασικούς καταλόγους ενός αρχαιολάτρη στην Ανατολική Πισιδία, αντέγραψε την ακόλουθη τιμητική επιγραφή στην πόλη Beyşehir, που βρίσκεται στη νοτιοανατολική γωνία της ομώνυμης λίμνης, του αρχαίου Καραλίτη. << Κλαυδιοκαισαρέων Μιστιανών Ορονδέων βουλή και δήμος Τιβέριον Κλαύδιον Κουρβουλώνος υιόν Όπλωνα τειμής ένεκεν >>
Το κείμενο είναι λαξευμένο σε μια ορθογώνια πλάκα από κιτρινωπό ασβεστόλιθο, που εκτίθεται στη θέα με την αφαίρεση του σοβά τοίχου.
Αυτή είναι πιθανώς η μία όψη του φρεατίου μιας βάσης αγάλματος, η οποία έχει χτιστεί στην εξωτερική γωνία ενός καταστήματος που βλέπει στην κεντρική πλατεία.
\Το κατάστημα σχηματίζει επίσης έναν εξωτερικό τοίχο στο ξενοδοχείο Şen και η επιγραφή λέγεται ότι ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια επισκευών στο ξενοδοχείο, περίπου έξι χρόνια πριν.
Τα τελικά γράμματα της επιγραφής είναι ελαφρώς κατεστραμμένα και στις δύο πλευρές, αλλά κατά τα άλλα είναι πλήρης.
Ροζέτα κάτω. Υ. 0,78 μ., Δ. 0,43 μ., Θ. άγνωστος. Γράμματα 3 cm. υψηλός.
–Αρχαιολογικός Τύμβος στο Erbaba Höyük & ευρήματα
Προσπαθώντας μέσα από την φτωχή βιβλιογραφία που υπάρχει να δώσουμε λίγες πληροφορίες για την ιστορία της Καραλλιας-Μισθειας αναφερθήκαμε στο τυμβο της Erbaba , συνεχιζοντας να που με ότι:
Ανακαλύφθηκε το 1963 κατά τις έρευνες που πραγματοποίησε ο Ralph Solecki γύρω από τη λίμνη Beyşehir
Κατά τις ανασκαφές αποκαλύφθηκαν τρία πολιτιστικά στρώματα.
Αναφέρεται ότι αυτά τα στρώματα είναι στρώματα προχωρημένης νεολιθικής εποχής . . Επιπλέον, σύμφωνα με μερικά κομμάτια κεραμικής που συλλέχθηκαν από την επιφάνεια, γίνεται κατανοητό ότι ο τύμβος κατοικήθηκε στην Ύστερη Χαλκολιθική Εποχή , έστω και για μικρό χρονικό διάστημα
Μεγάλοι λιθόπλινθοι χρησιμοποιήθηκαν στα θεμέλια των κτιρίων στον 1ο, 2ο και 3ο όροφο.
Οι τοίχοι ήταν χτισμένοι με ασβεστόλιθους χτισμένους με λάσπη.
Το πάχος του τοίχου είναι μεγαλύτερο από 60 cm. Ορισμένοι από τους τοίχους του 3ου ορόφου είναι καλυμμένοι με κόκκινο σοβά.
. Οι πλάκες δαπέδου είναι κατασκευασμένες από συμπαγές χώμα.
Εξετάζοντας περισσότερα από 32 χιλιάδες όστρακα που ανακτήθηκαν, τα ευρήματα αυτά αξιολογούνται στο πλαίσιο δύο κύριων ομάδων εμπορευμάτων.
Υπήρχαν αγγεία που είχαν ν κόκκινο, καφέ και κιτρινωπό γκρι χρώμα, στιλβώθηκαν αρκετά καλά
. Βρέθηκαν επίσης φόρμες κυπέλλων με επίπεδο πάτο, ίσια στεφάνια και λαβές σε σχήμα μισοφέγγαρου. Στα κατώτερα στρώματα βρέθηκαν κύπελλα , άμμου και μαρμαρυγίας . Οι επιφάνειες αυτής της ομάδας σκευών είναι καλά στιλβωμένες και είναι καφέ και μαύρες. Αν και δεν υπάρχει διαφορά στις φόρμες, οι λαβές είναι οι λαβές με κάθετες τρύπες από σχοινί.
Υπολογίζεται ότι ο πυριτόλιθος που απαιτείται για τη βιομηχανία πελεκημένης πέτρας στον οικισμό μεταφέρθηκε από τα βουνά στα δυτικά της λίμνης Beyşehir και ο οψιανός από τα ανατολικά της πεδιάδας του Ικονίου, από την περιοχή του Aksaray . Ο πυριτόλιθος χρησιμοποιήθηκε κυρίως για την παραγωγή μεγάλων και βαρέων εργαλείων, ενώ ο οψιανός χρησιμοποιήθηκε ως επί το πλείστον στην παραγωγή μη ρετουσαρισμένων λεπίδων και νιφάδων.
Βρέθηκαν εργαλεία όπως αιχμές βελών, δρεπανομάχαιρα, οδοντωτές και οδοντωτές λεπίδες, μπροστινοί και πλαϊνοί εκσκαφέες, τρυπάνια και στυλό.
Ενώ τα βέλη είναι σχετικά λίγα, υπάρχουν αρκετά δρεπανομαχαίρια από πελεκημένη πέτρα. Με βάση αυτό το εύρημα, μπορεί να ειπωθεί ότι η γεωργία, ιδιαίτερα η σιτηροκαλλιέργεια, κατείχε σημαντική θέση στην οικονομία για την επιβίωση των ανθρώπων .
Με βάση τα οστά ζώων που βρέθηκαν στις ανασκαφές, είναι βέβαιο ότι εξημερώθηκαν πρόβατα, κατσίκες και βοοειδή.
Το κυνήγι άγριων ζώων και η αλιεία συνέβαλε σημαντικά στην διατροφή τους (βρεθήκαν υπολείμματα τροφής από ζώα όπως ελάφια, γουρούνια, διάφορα πουλιά και ψάρια. )Τα οστά θηραμάτων είναι λιγότερα από τα εξημερωμένα ζώα ,ενώ τα υπολείμματα φυτών δείχνουν ότι καλλιεργούνταν δημητριακά, όπως το σκληρό σιτάρι και το κριθάρι. Από την άλλη, στον οικισμό καλλιεργούνταν και φακές και αρακάς.
Τα αποτελέσματα της μεθόδου χρονολόγησης με ραδιενεργό άνθρακα που πραγματοποιήθηκε στα δείγματα που ελήφθησαν από αυτό το στρώμα δίνουν περίπου το 6600-6400 π.Χ., και το τέλος του οικισμού είναι περίπου το 6000 π.Χ.
–Μνημείο Eflatun Pınar (Πλάτωνος Άνοιξη )
Η πηγή Eflatun, ένα μνημείο αγιασμού που χτίστηκε κατά την περίοδο των Χετταίων, βρίσκεται 22 χλμ. από την περιοχή Beyşehir του Ικονίου . Η Πηγή Πλάτωνα, στην οποία απεικονίζονται οι θεοί που μεταφέρουν τον ουρανό και δημιουργούν μια σχέση μεταξύ της γης και του ουρανού, σμήνος από ασβεστόλιθο σε μια ελαφρώς κυματιστή θέση και από ένα τμήμα 100 μέτρων που βρίσκεται στους πρόποδες ενός επίπεδου λόφου. Το Eflatun Pınarı, όσον αφορά την εμφάνισή του, είναι το Konya Eregli .Μοιάζει με το περίφημο İvriz Relief στο . Υπάρχει ένα υπέροχο μνημείο που έχει στρέψει το πρόσωπό του προς την πηγή από τα βόρεια. Αυτό το μνημείο έχει πλάτος και ύψος 7 μέτρα και είναι φτιαγμένο από 14 τεράστιες πέτρες. Στο δυτικό τμήμα της πηγής Eflatun, που είναι σε παλιό ανατολίτικο στυλ, αναβλύζει νερό πηγής από το έδαφος και αυτό το νερό δημιουργεί τη μικρή λίμνη μπροστά από την
Η λέξη που έδωσαν οι Οθωμανοί στο μνημείο << Eflatunpınar >>, μεταφράζεται σε Πλάτωνος Άνοιξη είναι το όνομα που δίνεται σε μια πηγή, η οποία υψώνεται από το έδαφος, και στο πετρόχτιστο μνημείο της πισίνας που χτίστηκε την εποχή της Χετταϊκής αυτοκρατορίας .
Η πηγή βρίσκεται μέσα στο Εθνικό Πάρκο της λίμνης Beyşehir , 85 χιλιόμετρα δυτικά του Ικονίου , και εκβάλλει στη λίμνη Beyşehir στην κεντρική Μ.Ασια στην αρχαία περιοχή Pisidia .
Η τοποθεσία του Eflatun Pınar βρίσκεται κοντά στις όχθες ακτή της λίμνης αντιστοιχεί σε σχεδόν ακριβές επίπεδο με άλλα σημαντικά ερείπια στην απέναντι ακτή, αυτά του παλατιού Kubadabad , που χτίστηκαν από Σελτζούκους .
Ο ιστότοπος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητος μέχρι σήμερα.
Σύμφωνα με το ArchaeoNews, ο Eflatun Pınar “ορίζει το νοτιοδυτικότερο σημείο της επέκτασης των Χετταίων. Η μοναδικότητα αυτού του τόπου καταδεικνύεται επίσης από το γεγονός ότι αυτό είναι ένα από τα λίγα ανακαλυφθέντα μέρη όπου οι Χετταίοι παρουσίαζαν ανθρώπινες μορφές από μπροστά”.
Το Eflatun Pınar βρίσκεται στον κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 2014.
Η πηγή παράγει κρύο και καθαρό νερό.
Το μνημείο δείχνει “μια ιεραρχική εικόνα του Χετταίικου Πάνθεου που παριστάνεται σε αυτό”, σύμφωνα με το μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Η εικόνα απεικονίζει «πέντε θεούς του βουνού με τις χαρακτηριστικές φούστες με ζυγαριές που σχηματίζουν την κάτω σειρά του πλήρως ανασκαμμένου κύριου μνημείου».
Πάνω από αυτά κάθονται ένα αρσενικό και θηλυκό «θεϊκό ζευγάρι», που πιθανότατα αντιπροσωπεύει τον θεό της καταιγίδας και τη θεά του ήλιου, την Ταρχούνα και την Αριννίτη . Οι ίδιες φιγούρες πιθανότατα αναπαρίστανται και στα νότια και ανατολικά τείχη.
Εκτός από αυτές τις κύριες εικόνες, “πολλά γλυπτά από ξαπλωμένα ζώα βρέθηκαν στο πληρωτικό της λεκάνης, αφορούσε πιθανώς την εκτέλεση λιονταριών, ελαφιών και ταύρων.
– Μνημείο Fasıllar
Το Φασιλάρ (Fasıllar ) είναι ένα μικρό χωρίο της Μισθείας (Μπευσεχίρ ) που βρίσκεται 19 χλμ ανατολικά της σημερινής πόλης Σε αυτό το χωρίο σε ένα λόφο υπάρχει ένα εντυπωσιακοί ημιτελές άγαλμα από την εποχή των Χετταίων
Η λάξευση του ξεκίνησε τον 13ο αιώνα π.Χ., αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Είναι ένα από τα μεγαλύτερα βραχώδη μνημεία στον κόσμο και είναι της περιόδου των Χετταίων. Το μνημείο Fasıllar είναι ένα μεγάλο άγαλμα του Θεού της Θύελλας των Χετταίων, Αποτελείται από δύο Θεούς ο ένας πάνω στον άλλο και ένα ζευγάρι ανάγλυφα λιονταριών εκατέρωθεν του Θεού κάτω, Υπάρχει δηλαδή ένας θεός, δύο λιοντάρια και ένας δεύτερος θεός, λιγότερο σημαντικός από τον πρώτο θεό, πάνω στο μνημείο.
Ο Θεός έβαλε το ένα πόδι στο λιοντάρι και το άλλο (αριστερό) πόδι στο θεό του βουνού. Δίπλα στον θεό του βουνού εικονίζεται ένα δεύτερο λιοντάρι, παρόμοιο με το άλλο λιοντάρι.
Βρίσκεται στην πλαγιά ενός λόφου, δυτικά του χωριού Fasıllar Beyşehir, Ικόνιο. Το άγαλμα έχει πλάτος 2,75 μέτρα και ύψος 8 μέτρα. Ζυγίζει περίπου 70 τόνους και είναι κατασκευασμένο από πέτρα βασάλτη.
Η σημερινή του θέση είναι κοντά στο λατομείο του και αυτό υποδηλώνει ότι το άγαλμα δεν έφτασε ποτέ στον τελικό του προορισμό. Ορισμένα σημεία του μνημείου είναι λαξευμένα με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και ορισμένα άλλα είναι σε τραχύ σχήμα. Τα περισσότερα μνημεία των Χετταίων είναι ανάγλυφα λαξεύματα σε συμπαγείς τοίχους.
Το μνημείο Fasıllar, που χτίστηκε από τον βασιλιά των Χετταίων Muvattali,
Το μνημείο Fasıllar, το οποίο έχει ιστορία περίπου 3.500 ετών, αποκαλύπτει τη μάχη του Kadesh μεταξύ των Χετταίων και των Αιγυπτίων από την οπτική γωνία του βασιλιά των Χετταίων Muvattali
–Atlıkaya (ο βράχος του αλόγου).
Στον τοίχο απέναντι από το μνημείο, που χωρίζεται από το λόφο από την κοιλάδα, στο Fasıllar. Υπάρχει ακόμη ένα ελληνικό ανάγλυφο που ονομάζεται Atlıkaya (ο βράχος του αλόγου).
Με βάση την κοντινή ελληνική επιγραφή πιστεύεται ότι ο σκοπός αυτού του ανάγλυφου ήταν να τιμήσει τη μνήμη του ανθρώπου που ονομαζόταν Lucien, ο οποίος πέθανε πρόωρα. Το ανάγλυφο δείχνει με μεγάλη λεπτομέρεια τη μορφή ενός αλόγου με λουρί, που στέκεται στη δεξιά πλευρά της κόγχης.
–Το κάστρο της Μίσθιας (Beysechir )
Δεν υπάρχουν κατάλοιπα από το Βυζαντινό κάστρο της Μίσθειας σήμερα * Όμως ο οθωμανός περιηγητής του 17ου αιώνα Εβλιγιά Τσελεμπή (1611-1684) που πέρασε από την περιοχή ,γράφει ότι ότι στην πόλη υπήρχε ένα κάστρο, δύο τζαμιά, ένα χαμάμ και μια αγορά.
** Επίσης γράφτηκε από τον Uluslu İbrahim Efendi το 1737 μ.Χ.. σε ένα βιβλίο γεωγραφίας δίνονται οι ακόλουθες πληροφορίες για το Beyşehir: «… Υπάρχει ένα κάστρο με δύο πέτρινες πύλες, ένα χαμάμ και ένα τζαμί σε ένα επίπεδο έδαφος στην άκρη του. Είναι κωμόπολη και κωμόπολη στην εσωτερική Κοιλάδα και σε αγροτική περιοχή, και ιδρυτής της είναι ο Σουλτάνος. Αλαντίν…»
— Πέτρινη γέφυρα( Taşköprü )
Το Taşköprü (κυριολεκτικά: πέτρινη γέφυρα) είναι ένα συνδυασμένο ρυθμιστικό φράγμα και γέφυρα που βρίσκεται στην περιοχή Beyşehir
Ως μέρος του αντιπλημμυρικού φράγματος , το έργο χτίστηκε μεταξύ 1908 και 1914 στο έδαφος μιας ερειπωμένης γέφυρας 8-10 τοξωτών. Το ελεγχόμενο νερό που απορρίπτεται από τη λίμνη συνέβαλε στην ανάπτυξη της προηγουμένως ξηρασίας και περίεργης κατάστασης στον «σιτοβολώνα» της πεδιάδας του Ικονίου.
Το Taşköprü βρίσκεται πάνω από το κανάλι Beyşehir-Soğla-Apa, κοντά στη λίμνη Beyşehir. Η συνδυασμένη κατασκευή φράγματος-γέφυρας μήκους 42 μέτρων και πλάτους 6,35 μ . Η γέφυρα ήταν αρχικά ανοιχτή για μηχανοκίνητη κυκλοφορία. Μετά την κατασκευή της νέας οδικής γέφυρας στα δυτικά της, το Taşköprü χρησιμοποιείται πλέον μόνο ως πεζογέφυρα.Με ισχύ από τις 12 Ιουλίου 1980, το ιστορικό μνημείο τέθηκε υπό την προστασία του Συμβουλίου Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς.
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Συναντήσαμε όμως ένα νόμισμα του 9ου μ.Χ που πιθανόν να έχω εκδοθεί για να τιμήσει κάποιο πρόσωπο Η μια πλευρά με Ελληνικά γράμματα γράφει:
<< Κύριε, βοήθησε τον δούλο σου Ιερώνυμο, αρχιεπίσκοπο Μισθείας.>>
Βρεθηκε στο σημερινό Beyşehir, νοτιοανατολικά της λίμνης Beyşehir
Δεν έχουμε βρει νομίσματα της Ελληνορωμαϊκής εποχής
ΤΟ ΒΕΥSECHIR ΣΗΜΕΡΑ
Ενώ ο πληθυσμός του Beyşehir ήταν 2578 κάτοικοι το 1927 μ.Χ., αυξήθηκε αργά σε 3173 το 1950, ξεπέρασε τις 10.000 για πρώτη φορά στην απογραφή του 1975 και έφτασε τους 15.845 και στην απογραφή του 1990 καταμετρήθηκαν 30.412 πληθυσμοί.
Η περιοχή Beyşehir χωρίζεται σε περιοχές Doğanbey και Üzümlü εκτός από την κεντρική συνοικία. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής του 1990 της περιοχής, η οποία έχει έκταση 2150 km 2 , ο πληθυσμός της ήταν 93.565
Σύμφωνα με την απογραφή του 2000, ο πληθυσμός της περιοχής είναι 118.144 και 41.312 από αυτούς ζούσαν στην σημερινή πόλη.
