Του Σταύρου Π. Καπλάνογου:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το αρχαίο Κορακήσιον (Στράβων), το Βυζαντινό Καλονόρος (Καλόν Όρος) του Θέματος των Κιβυρραιωτών, μετέπειτα Αλάγια (Αλάια) και σήμερα Αλάνυα (Αlanya).
είναι παραθαλάσσια πόλη της Παμφυλίας ή της Κιλικίας, ανατολικά της Αττάλειας.
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
Βρισκόταν λίγο πριν τα όρια που συνέδεε την Παφλαγονία από την Κιλικία 130 χλμ. ανατολικά από την Αττάλεια. Η απόσταση από το Μάβαγκατ (αρχαία Σίδη ) είναι 66 χλμ επίσης ανατολικά
Η νέα πόλη βρίσκεται κάτω από την οροσειρά του Ταύρου, σε μία πράσινη πλαγιά, σαν «αμφιθέατρο» μια πόλη; δίπλα στα σύνορα της Παμφυλίας και του αρχαίου Κορακήσιου ή του Castel Ubaldo. όπου ξεκινά η Τραχεία Κιλικία
ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 1922
Η Αλάνια δημιουργήθηκε ως δήμος το 1872, εκλέγοντας τον πρώτο δήμαρχο το 1901
Η οθωμανική απογραφή του 1893 αναφέρει ότι ο αριθμός των Ελλήνων στην πόλη ήταν 964 από το συνολικό πληθυσμό 37.914
Στην Αλάγια, το έτος 1922 λίγο πριν από την εκδίωξη, ζούσαν περίπου 2.500 Έλληνες,
ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ
Η παλιά πόλη ήταν στο βουνό, που δημιουργεί χερσόνησο και περιβάλλεται από το κάστρο, όπου ως το 1922 βρίσκονταν οι μαχαλάδες των Ελλήνων
Πριν την καταστροφή υπήρχαν τρεις μαχαλάδες:
1 . Πάνω Ενορία ( Γιοκαρή Μαχαλά) όπου βρισκόταν και η εκκλησία του Μιχαήλ Αρχαγγέλου,
2. Κάτω Ενορία (Ασαφή Μαχαλά ) εκεί βρισκόταν η δεύτερη εκκλησιά Κωνσταντίνου και Ελένης
3. Και την τρίτη συνοικία με Έλληνες βρισκόταν η Αγία Σοφία
Πολλές φορές οι γειτονίες αναφερόταν με το όνομα της Εκκλησιας.
Στο λιμάνι υπήρχαν το Kizil Kule
(=κόκκινος πύργος) και ο Ταρσανάς (ναυπηγείο). Υπήρχαν δύο νεκροταφεία. Σε όλη την περιοχή υπήρχαν διάσπαρτα πηγάδια και βρύσες.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ
.Η πόλη άλλαξε χέρια πολλές φορές μέσα στους αιώνες και το όνομά της το αντικατοπτρίζει αυτό.
–Κοράκασσα
Πιθανολογείται η ύπαρξη της πόλη από την εποχή των Λουβίων με το όνομα Κοράκασσα Korakassa που σημαίνει “σημείο/προεξέχουσα πόλη”.
Οι Λουβιανοί ήταν μια ομάδα λαών που ζούσαν στην κεντρική, δυτική και νότια στην ς Μ. Ασίας στην εποχή του χαλκού και στην εποχή του σιδήρου.
Το πρώτο γνωστό ιστορικό όνομα της πόλης ήταν Κορακήσιον ή Κορακέσιον.
– Κορακήσιον
Η περιοχή αρχικά ονομαζόταν «Κορακήσιον>> , θεωρείται το παλαιότερο γνωστό όνομα της πόλης
“Coracesium”. Κυριολεκτικά, σχηματίζεται από το συνδυασμό των λατινικών λέξεων “Corax-Crow” και Cesium-Sky και σημαίνει “Ουράνιο Τόξο”.
Μια άλλη εκδοχή είναι ότι το όνομά του προέρχεται από την ελληνική λέξη κοράκι.
Ετυμολογικά : Κοράκι < ελληνιστική κοινή κοράκιον (υποκοριστικό) < αρχαία ελληνική κόραξ
Και βεβαίως αν υπήρχε η πόλη την εποχή των Λουβίων με το όνομα που προαναφέραμε θα ήταν συνέχεια εκείνου του ονόματος
– Καλόν Όρος ή Καλονόρος
Στα βυζαντινά χρόνια ονομάστηκε «Καλόν Όρος» ή «Καλονόρος».
που σημαίνει “Όμορφο βουνό”
– Αλάια ή Αλάγια “Alaiyye”
Το 1220 πήρε το όνομα Αλάια ή Αλάγια, λόγω του Σουλτάνου
Alaeddin Keykubad
– Candelore ή Cardelloro .
Στο 13ο και 14ο αιώνα, από Ιταλους εμπόρους ονομάζεται η πόλη Candelore ή Cardelloro .
Τον 13ο αιώνα, όταν ο ηγεμόνας των Σελτζούκων της Ανατολίας,Αλααντίν Κεϊκουμπάτ, ή Alaaddin Keykubat I (1220-1237), πήρε το κάστρο και το όνομα της πόλης άλλαξε σε “Alaiyye”, παίρνοντας το όνομα του
Αυτή η μορφή του ονόματος χρησιμοποιήθηκε μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα.
– Alaiye / Alaya
Το όνομα το 1914 καθιερωθηκε σαν Alaiye / Alaya
– “Alanya”.
Το σημερινό όνομα είναι ένα εκφραστικό λάθος του Κεμάλ Ατατούρκ
ο οποίος επισκέφθηκε την πόλη το 1935, την αποκάλεσε από λάθος Αλάνια και έτσι έμεινε.
–Τουρκικά αρχεία
Στα Τουρκία αρχεία βλέπουμε για το 350 μ.Χ. να αποκαλείται Korakésion με την υποσημείωση ότι έτσι λεγόταν και το λιμάνι 67 π.Χ όταν ο Πομπήιος νίκησε τους πειρατές εξόυ και η μάχη ονοομασθηκε ΄΄η μάχη του Κορακεσίου
Το 1220 μ.Χ.αποκαλείται ΄΄Καλονόρος΄΄
Το 1282 και το 1333 μ.Χ αποκαλείται ΄΄ la Alaiya ΄΄ δηλαδή τόπος του Αλαεντίν όνομα που έμεινε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα
Το 1914 αναφέρεται σαν ΄΄Alaiye / Alaya ΄΄
ΙΣΤΟΡΙΑ
– Εποχή πρώτης κατοίκησης
Οι έρευνες που πραγματοποίησε ο Kılıç Kökten το 1957 στο σπήλαιο Kadıini, το οποίο απέχει 12 χλμ. από το κέντρο της πόλης, δείχνουν ότι η ιστορία της περιοχής χρονολογείται από την Άνω Παλαιολιθική (20.000-17.000 π.Χ.). Ως αποτέλεσμα των πρόσφατων ερευνών στο ίδιο σπήλαιο, βρέθηκαν επίσης κοχύλια που ανήκουν στην Παλαιά Χαλκοκρατία (3000-2000). Αυτό δείχνει ότι τα περίχωρα της Αλάνια κατοικήθηκαν επίσης κατά την Παλαιά Εποχή του Χαλκού.
Ευρήματα στην κοντινή σπηλιά Καραΐν δείχνουν ότι κατοικείται από την παλαιολιθική εποχή, από το 20.000 π.Χ., και αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν μια πόρτα υπήρχε σταο Σιέδρα, νότια της σύγχρονης πόλης, κατά τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού γύρω στο 3000 π.Χ
–1200 π.Χ.
Ο βράχος στον οποίο βρίσκεται το κάστρο πιθανότατα κατοικήθηκε την περίοδο των Χετταίων και των Αχαιμενιδών αυτοκρατόρων
– 625 π.Χ.
Μια πινακίδα στη Φοινικική γλώσσα που βρέθηκε στην περιοχή χρονολογείται από το 625 π.Χ.,
– 4ος αιών π.Χ.
Η πόλη αναφέρεται σε ένα αρχαιοελληνικό χειρόγραφο γεωγραφίας του 4ου αιώνα π.Χ., στον «Περίπλου του Ψευδο-Σκύλακα».
– Τα Αλάγια μετά την Ελληνιστική εποχή
Εξαιτίας της στρατηγικής της θέσης σε μια μικρή χερσόνησο στη Μεσόγειο κάτω από την οροσειρά του Ταύρου, η Αλάγια ήταν σημαντική οχυρή θέση για πολλές αυτοκρατορίες της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων των Πτολεμαίων, των Σελευκιδών,
Ο βράχος της πόλης οχυρώθηκε για πρώτη φορά κατά την Ελληνιστική περίοδο, μετά την κατάκτηση της περιοχής από τον Μέγα Αλέξανδρο. Οι διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου άφησαν την περιοχή στον Πτολεμαίο Α΄ Σωτήρα μετά το 323 π.Χ.. Η δυναστεία του διατήρησε χαλαρό έλεγχο επί του Κορακησίου όπως πιθανόν λεγόταν τότε,
Η πόλη αντιστάθηκε στον Αντίοχο Γ΄ τον Μέγα του γειτονικού βασιλείου των Σελευκιδών το 199 π.Χ., αλλά ήταν πιστή στον πειρατή Διόδοτο Τρύφωνα,
Περί το 197 π.Χ. αντιστάθηκε επιτυχώς στη σύλληψη του από τον Αντίοχο Γ ‘και στα μέσα του 2ου αιώνα έχοντας χρησιμοποιηθεί ως έδρα από τον Διόδοτο Τρύφωνα (Στραβ. 668).
– Ρωμιοί και Βυζαντινοί
Επί Ρωμαίων και των Βυζαντινών. ήταν επίσης σημαντική οχυρή θέση .
Η Ρωμαϊκή Δημοκρατία πολέμησε τους Κίλικες πειρατές το 102 π.Χ., όταν ο Μάρκος Αντώνιος ο ρήτορας εγκατέστησε έναν ανθύπατο στην κοντινή Σίδη, ενώ το 78 π.Χ. ο Σερβίλιος Βατίας προσπάθησε να ελέγξει τις Ισαυρικές φυλές.
– Τι λέει ο Στράβων για τα Αλάνια
Ο Στράβων (63-π.Χ. 25 μ. Χ,), αναφέρει αυτήν την περιοχή στο βιβλίο του «Γεωγραφικά» και ορίζει ΄΄το Κορακάσιο ως ένα πολύ δύσκολο και απότομο μέρος που πρέπει να συγκρατηθεί΄΄
–Πειρατές της Κιλικίας
Αποτελούσε κομβικό σημείο για την ανάπτυξη του εμπορίου, για αυτό έπεφτε συχνά θύμα πειρατείας.
Το λιμάνι έγινε ένα δημοφιλές καταφύγιο για τους πειρατές της Μεσογείου.]Η περίοδος της πειρατείας στην Αλάνια (τότε Κορακήσιον) τελικά έληξε μετά την ενσωμάτωση της πόλης στην επαρχία Παμφυλίας από τον Πομπήιο το 67 π.Χ., με τη ναυμαχία του Κορακήσιου να λαμβάνει χώρα στο λιμάνι της πόλης. Στα μέσα του 2ου αιώνα, ένας διαβόητος πειρατής ηγέτης με το όνομα Διόδοτος Τρύφων χρησιμοποίησε το Coracesium ως βάση και μάλιστα έκοψε νομίσματα στο όνομά του.
Όταν οι δραστηριότητες πειρατείας έγιναν σοβαρή απειλή για τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία τον 1ο αιώνα π.Χ., ο Πόμπιος οργάνωσε μια αποστολή στην περιοχή Κορακάσιο με εξαιρετικές δυνάμεις και έβαλε τέλος στις δραστηριότητες πειρατείας και γκρέμισε τα αμυντικά τείχη στο Κορακέσιο προκειμένου να τερματιστούν αυτά τα πειρατικά κινήματα που πλήττουν την Κύπρο, την Πισιδία, την Παμφυλία, τη Συρία και ακόμη και την Κρήτη, το (65 π.Χ.) και κατέστειλε τα πειρατικά κινήματα.
– Μάχη στο Κορακέσιον
Η Μάχη του Κορακέσιον , γνωστή και ως Μάχη του Κορακασιού , ήταν μια ναυμαχία που διεξήχθη το 67 π.Χ. μεταξύ των Κιλικίων Πειρατών και της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας .
Ο . Πλούταρχος περιγράφει ως τη βασική μάχη του καθαρισμού του Πομπήιου από τη Μεσόγειο από πειρατές μετά από αρκετές μικρότερες μάχες.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, οι πειρατές είχαν περίπου 1000 πλοία (κάτι που σήμερα θεωρείται υπερβολή ) έναντι των 200 πλοίων του Πομπηίουν εναντίον των διακοσίων του Πομπήιου, αλλά ηττήθηκαν στην αρχική ναυτική εμπλοκή.
Λένε κάποιοι ιστορική ότι δεν ήταν μια δύσκολη υπόθεση, καθώς οι πειρατές συνειδητοποίησαν σύντομα ότι ήταν είχαν μια χαμένη μάχη και οι περισσότεροι απλώς παραδόθηκαν. Αφού υποχώρησαν στην ακτή, οι υπόλοιποι πειρατές προφανώς πολιορκήθηκαν στην πόλη Κορακήσιον πριν παραδοθούν.
– H πόλη ιδιοκτησία της Κλεοπάτρας
Τον ίδιο αιώνα τον 1ο αιώνα δηλαδή , ο Μάρκος Αντώνιος χάρισε την πόλη και τη γη της στην Κλεοπάτρα Ζ
Η Κλεοπάτρα Ζ΄ Φιλοπάτωρ (Ιανουάριος 69 π.Χ. – 12 Αυγούστου 30 π.Χ., ήταν αρχαία Ελληνίδα. ,μέλος της δυναστείας των Πτολεμαίων, οικογένειας, Μακεδονικής καταγωγής, που κυβέρνησε την Αίγυπτο μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την Ελληνιστική περίοδο.
Έμεινε διάσημη κυρίως γιατί κατόρθωσε να γοητεύσει δύο από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής της, τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Μάρκο Αντώνιο, αλλά και για την ομορφιά και το τραγικό της τέλος.
— Ίσαυροι ληστές
Οι Ίσαυροι ληστές παρέμειναν ένα ζήτημα, στους επόμενους αιώνες και οι φυλές επαναστάτησαν κατά τον τέταρτο και πέμπτο αιώνα μ.Χ., με τη μεγαλύτερη εξέγερση να λαμβάνει χώρα τη περίοδο 404-408.μ.Χ.
– Άραβες
Το Ισλάμ έφτασε τον 7ο αιώνα με τους Άραβες επιδρομές, με αποτέλεσμα την κατασκευή νέων οχυρώσεων.
– Η Επισκοπή στο Καλονόρος (Αλάνια )
Στα Αλάνια είχε δημιουργηθεί επί Βυζαντινών επισκοπή
–Το τέλος της επισκοπής
Το 681μ.Χ. σηματοδότησε το τέλος της επισκοπής στην Αλάγια, αν και ο όσιος Πέτρος της Ατρώας μπορεί να είχε καταφύγει εδώ από τις εικονοκλαστικές διώξεις στις αρχές του 9ου αιώνα.
– Οι Σελτζούκοι Τούρκοι στα Αλάγια από το 1079 μ.Χ.
Μετά τη μάχη του Μαντζικέρτ το 1071 η περιοχή πέρασε στο έλεγχο των Σελτζούκων Τούρκων, μόνο για να επιστρέψει στους Βυζαντινούς το 1120 υπό τον Ιωάννη Β΄ Κομνηνό.
– Σταυροφόροι & Αρμένιοι
Μετά την επίθεση της Τέταρτης Σταυροφορίας κατά των Βυζαντινών, το χριστιανικό Αρμενικό Βασίλειο της Κιλικίας κατείχε ανά διαστήματα το λιμάνι, και ήταν από έναν Αρμένιο, τον Κιρ Φαρντ, από τον οποίο οι Τούρκοι πήραν τον έλεγχο της πόλης το 1221, όταν ο Σελτζούκος σουλτάνος Αλαεντίν Καϊκουμπάντ την κατέλαβε και ανέθεσε την κυβέρνηση του Ακσεχίρ στο πρώην κυβερνήτη, του οποίου τη κόρη παντρεύτηκε
Η πόλη, η οποία ονομάστηκε “Alaiyye” σύμφωνα με το όνομα του Σουλτάνου, γνώρισε τις λαμπρότερες μέρες της κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ήταν η σκηνή σημαντικών κατασκευαστικών δραστηριοτήτων και χρησιμοποιήθηκε ως δεύτερη πρωτεύουσα, ένα χειμερινό κέντρο, εκτός από την πρωτεύουσα Κόνια. Εκείνη την εποχή, πολλοί λόγιοι και καλλιτέχνες εγκαταστάθηκαν στην πόλη και έγινε το κέντρο του πολιτισμού και του εμπορίου Alaiyye σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Μετά τον Alaaddin Keykubat, η ακμή της πόλης έφτασε στο τέλος της.
Οι επιδρομές των Μογγόλων το 1242, η είσοδος των Αιγυπτίων Μαμελούκων στην Ανατολία ,
Στη μάχη του Κιοσέ Νταγ το 1242, οι ορδές των Μογγόλων έσπασαν την ηγεμονία των Σελτζούκων στη Μικρά Ασία. το 1277 και οι μάχες του θρόνου είχαν εξαντλήσει τους Σελτζούκους.
Το 1293, η δυναστεία των Καραμανιδών κατέλαβε την πόλη, αλλά και η κυριαρχία τους ήταν διαλείπουσα.
Η Αλάνια πουλήθηκε στο Σουλτανάτο των Μαμελούκ για πέντε χιλιάδες χρυσά από τον Καραμανογλουλάρι το 1427, και
στη συνέχεια το 1471, επί βασιλείας του Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ, μεταφέρθηκε στα σύνορα του Οθωμανικού Κράτους.
Οι Οθωμανοί επέκτειναν την κυριαρχία τους το 1477, όταν έφεραν την κύρια εμπορική ναυτιλία, ξυλεία, η οποία τότε γινόταν κυρίως από τους Ενετούς, υπό το μονοπώλιο της κυβέρνησης.
Στις 6 Σεπτεμβρίου 1608, η πόλη αντιμετώπισε μια ναυτική επίθεση του τάγματος του Αγίου Στεφάνου από τη Δημοκρατία της Βενετίας
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Με την εξάπλωση του Χριστιανισμού, το Κορακήσιον έγινε επισκοπή .
Από τους επισκόπους ο Θεόδουλος έλαβεν μέρος στην Πρώτη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 381
Ο Ματιδιανός στη Σύνοδο της Εφέσου το 431.
Ο Ομπριμους στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451,
και ο Νικηφόρος (Νικήτας) στην Τρίτη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 680.
Συνέχισε να αναφέρεται στο Notitiae Episcopatuum ήδη από τον 12ο και τον 13ο αιώνα.
Η Χριστιανική κοινότητα της Αλάνυας το 1922 ανήκε στην Μητρόπολη Πισιδία που είχε έδρα την Σπάρτη της Μ. Ασίας και η στη δικαιοδοσία της Μητρόπολης ανήκαν οι επισκοπές: Καστελλορίζου, Μάκρης, Λειβησσού, Βουρδουρίου, Πάρλας, Πόρλου, Μύρων, Σπάρτης, Ατταλείας, Ελμαλού, Φοινίκης, Νησίου και Αντιφέλλου.
Τα Αλάνια είχαν τρείς Εκκλησίες.
Δύο στην πόλη,
1.Των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, στον Γιοκαρή Μαχαλά (πάνω Ενορία) με Εφημέριο τον παπα-Γιώργη,
2. Τον Άγιο Κωνσταντίνο, στον Ασαγή Μαχαλά (Κάτω Ενορία) με Εφημέριο τον παπα-Στέφανο και Χαμηλότερα τα ερείπια των ναών Κωνσταντίνου και Ελένης και των Ταξιαρχών.
3.Τον βυζαντινό ναό με τρούλο μέσα στο Κάστρο, στον οποίο υπάρχουν ακόμα ίχνη, νωπογραφιών Αγίων. Μέσα στο κάστρο, υπάρχει στο ψηλότερο σημείο ο ναός της Αγίας Σοφίας (κατά άλ-λους Άγιος Γεώργιος).
4. Υπήρχε και το Εξωκλήσι του Αγ. Γεωργίου πάνω από την πόλη, ψηλά στο βουνό,
Το έτος 1873 κτίστηκε στην πόλη Αλάγια (σημερινή Alanya) στα νότια παράλια της Μικράς Ασίας, απέναντι στην Κύπρο, ο Ορθόδοξος Βυζαντινός Ναός του Αγίου Γεωργίου του Βουνού, με τοιχογραφίες εξαιρετικής τέχνης.
Στη νότια πλευρά σε ένα ακρωτήρι βρίσκονται τα ερείπια ενός βυζαντινού (κατά πάσα πιθανότητα) μοναστηριού.
Να σημειώσουμε ότι στα Αλάγια
Στις 15 Νοεμβρίου 2015, στην πόλη της Αλαγιας (ή αλλιώς της Αλάνυας), έγιναν τα θυρανοίξια του νέου ναού της Παναγίας Πισιδιώτισσας, του πρώτου ορθόδοξου Ιερού Ναού που κτίστηκε στην ευρύτερη Μικρά Ασία μετά το 1922. Περιστασιακά λειτουργεί και ο πρόσφατα ανακαινισμένος, από τον Δήμο Αλάνυας, ιστορικός Ι. Ναός Αγ. Γεωργίου του Βουνού. Πρόκειται για ναό του 1873
ο οποίος βρίσκεται δέκα χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης Αλάνια, μέσα στο όρια του ορεινού χωριού Μεχμετλί.
ΠΑΙΔΕΙΑ
Η Ελληνορθόδοξη Κοινότητα της Αλάγιας είχε δύο σχολεία,
–Το Αρρεναγωγείο πού στεγαζόταν κοντά στην Εκκλησία των Αρχαγγέλων και
– Το Παρθεναγωγείο, κοντά στον Άγιο Κωνσταντίνο, με τρείς δασκάλους.
Όπως συνέβαινε και στις άλλες Χριστιανικές Κοινότητες και εδώ τούς Δασκάλους τούς μισθοδοτούσε η Κοινότητα, η οποία φρόντιζε και για την αποδοτική λειτουργία των Σχολείων.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ
Πολύ λίγα απομεινάρια από την αρχαία πόλη.
– Ακρόπολη
Τα τείχη της ακρόπολης ανεγέρθηκαν στον μεγάλο βράχο από τον Keykubad I
– Ελληνιστικά τείχη
τον 13ο αι. στέκονται εν μέρει στα ελληνιστικά τείχη, τα οποία είναι τακτικής τοιχοποιίας με κανονική τέφρα.
– Επιγραφές
Διαφορετικά, μόνο διάσπαρτα αρχαία τετράγωνα και μερικές επιγραφές έχουν βρεθεί στα προάστια της Αλάνια.
Άλλα αξιοθέατα: Το Μουσείο της Αλάγιας, το σπήλαιο
Dalmatas
Το κάστρο Alaiye (κάστρο Alanya)
Το κάστρο Alaiye (κάστρο Alanya) είναι ένα κάστρο που είναι ένα από τα σύμβολα της Αλανιας της περιοχής της Αττάλειας.
Βρίσκεται σε μια χερσόνησο που υψώνεται περίπου 250 μέτρα πάνω από τη θάλασσα.
Το συνολικό μήκος των τειχών του είναι 6,5 χιλιόμετρα.
Το κάστρο χτίστηκε στην ελληνιστική περίοδο στον οικισμό Αλάνια, ο οποίος ονομαζόταν Καντελέρι στα παλιά χρόνια..
Ενισχύθηκε από τους πολεμιστές του πειρατή Τρύχου τον 2ο αιώνα π.Χ. με την ονομασία Κορακέσιον
. Ενοχλημένοι από τις πειρατικές δραστηριότητες στην Ανατολική Μεσόγειο, οι Ρωμαίοι κατέλαβαν το κάστρο το 64-65 π.Χ.
Το κάστρο ανακαινίσθηκε από τον Σελτζούκ Σουλτάνο Alaeddin Keykubad I, ο οποίος κατέλαβε την πόλη το 1221.
Υπάρχουν 83 πύργοι και 140 προμαχώνες στο κάστρο.
Στο Μεσαίωνα, χτίστηκαν περίπου 1200 στέρνες για να καλύψουν τις ανάγκες νερού της πόλης, η οποία βρισκόταν μέσα στα τείχη.
Μερικές από τις στέρνες εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται.
Σήμερα, υπάρχει ένας οικισμός στο κάστρο.
– Κόκκινος πύργος
Ο πύργος, που έχει οκταγωνική αρχιτεκτονική, έχει ύψος 33 μέτρα και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1226.
Έχει πέντε ορόφους και στον κάτω όροφο υπάρχουν χειροτεχνίες, παλιά όπλα και τεχνουργήματα από την εποχή των Σελτζούκων. Όταν ο Σουλτάνος Alaaddin Keykubat κατέλαβε την Αλάνια, είχε χτίσει τον Κόκκινο Πύργο για να προστατεύσει το Ναυπηγείο της Αλάνια. Ο πύργος, που είναι το σύμβολο της Αλάνια
– Σπήλαιο Νταμλάτας ( Damlataş )
Στα Αλάνια υπάρχει σπήλαιο με σταλακτίτες γνωστό από το η το 1948 έγινε γνωστό μετά από άνοιγμα λατομείου οικοδομικών υλικών
Οι εκθαμβωτικοί πυλώνες του είναι εντυπωσιακοί Η παραμονή στο σπήλαιο βοηθά στην απαλλαγή του άσθματος
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Κορακέσιον Η νομισματοκοπία ξεκινά υπό τον Τραϊανό.
1 & 2ος αιών μ.Χ.
Παραστάσεις και επιγραφές σε κάποια νομίσματα
α) Νόμισμα Coracesium με προτομή του Τραΐανού.Αυτοκρατορική Περίοδος
Εμπρόσθια όψη: Έχει την προτομή του Τραϊανού . 98–117 μ.Χ. Επιγραφή στα ελληνικά. Αντίστροφη: Ο Δίας κάθεται προς τα αριστερά, σκήπτρο στο αριστερό χέρι, φιαλίδιο στο δεξί. Αετός στα πόδια του. Επιγραφή στα ελληνικά.
ΚΟΡΑΚΙςΙΩΤΩΝ
β)Νόμισμα Coracesium με προτομή του Μάρκου Αυρήλιου Ρωμαϊκή επαρχιακή
Αυτοκρατορική Περίοδος 161–180 μ.Χ. προτομή του Μάρκου Αυρήλιου
Εμπρόσθια όψη: Δαφνοστεφανομένη, προτομή του Μάρκου Αυρήλιου ντυμένος στα δεξιά.
Επιγραφή στα ελληνικά.
Αντίστροφη πλευρά : Η θεά Τύχη στέκεται προς τα αριστερά με το πηδάλιο στο δεξί χέρι, κορνουκοπία στο αριστερό.
Επιγραφή στα ελληνικά. KOPAKΙCΙΩΤΩΝ
γ) Νόμισμα Coracesium με προτομή του Βαλεριανoyών Ι D 253-260 Μ.χ.
AVT KAI O ΛIK OVAΛЄPANON C; προτομή Δαφνοστεφανομένη ντυμένος Η Αθηνά στέκεται στραμμένη, με το κεφάλι λ., Κρατώντας κλαδί φοίνικα και ρίχνοντας πέτρα ψηφοφορίας στον αμφορέα στα πόδια της
Επιγραφή στα ελληνικά. KOPAKΙCΙΩΤΩΝ
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Το Κορακείον και η γειτονική περιοχή παρουσιάστηκαν από τον Αντώνιο στην Κλεοπάτρα για την προμήθεια ξυλείας για τη ναυπηγική βιομηχανία (Στραβ. 669)
ΔΙΩΞΕΙΣ
Οι Έλληννες διώχτηκαν από την προαιώνια πατρίδα τους το 1922
Άλλοι κατέφυγαν στην κοντινή Κύπρο και άλλοι στην σημερινή Νέα Ιωνία Αττική
Άλλα και πολύ πιο παλιά σύμφωνα με τους ιστορικούς θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι το 13ο αιώνα και μετά την κατάκτηση της Αττάλειας από τους Σελτζούκους Τούρκους, και Καλορίτες- Αλαγιώτες αλλά και Ατταλειώτες ήρθαν στην Νάξο οποί εγκαταστάθηκαν και μετέφεραν με τιμή την εικόνας της Παναγίας της Καλορίτισσας.
ΤΑ ΑΛΑΝΥΑ ΣΗΜΕΡΑ
Αλάνια είναι μια παραλιακή πόλη θέρετρο
, 133 χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης της Αττάλειας . Από την απογραφή του 2010 της Τουρκίας, η πόλη είχε 98.627 κατοίκους, ενώ η περιοχή που περιλαμβάνει την πόλη και τη χτισμένη περιοχή είχε έκταση και 248.286 κάτοικοι.
