Κατά την περίοδο εκείνη οι «διαβόητοι» Γκανταρας και Γιαγκουλας δρούσαν κυριως στην περιοχή μας ( Κοζανη-Γρεβενα)και Θεσσαλία , είτε σαν άτομα αρχικά ,είτε ομαδικά αργότερα με ληστρικες ομαδες , ληστεύοντας και κακοποιώντας πολιτες και οικογένειες και κάποιους μέχρι θανάτου.
Το ίδιο γίνονταν και στην περιοχή της Θεσσαλίας με τους Μπαμπανηδες με καταγωγή από Αργυροπουλι (καρατζολι) , το Φορφολια , το Τζατζα στην περιοχή Θεσσαλιας-Ηπείρου σε συνεργασία με τους Ρετζαιους και αλλους.
Λήστευαν και κακοποιούσαν με την τακτική του εκβιασμού για λύτρα , συλλαμβανοντας κυριως προσωπα η οικογένειες πλουσίων η εχόντων κάποια οικονομική δυνατότητα η καποιες φορες και για λόγους εκδίκησης . Λέγεται δε ότι από αυτά που αποκόμιζαν με τη ληστρική τους δραστηριότητα , βοηθούσαν καποιες «φτωχές οικογένειες εμπιστοσύνης» που κι αυτές με τη σειρά τους , τους τροφοδοτούσαν η τους έδιναν πληροφορίες , γι αυτό και τις αποκαλούσαν οικογενειες «ληστοτροφων».
Το κράτος αδυνατώντας να τους χτυπήσει αποτελεσματικά με τις συγκροτημένες δυνάμεις στρατού και Αστυνομίας κυριως , στρατολόγησε και οργανωσε «διωκτικά αποσπάσματα» πολιτών της περιοχής με άτομα που έκρινε ότι γνώριζαν τα μυστικά του βουνού και ήταν σκληραγωγημένα και ικανά να ιχνηλατήσουν , να «ξετρυπωσουν» και να αντιμετωπίσουν τις ληστρικές ομάδες.
Τα αποσπάσματα αυτά αφού εξοπλίζονταν , λειτουργούσαν είτε σε συνεργασία με την αστυνομία και το στρατό (μικτά) είτε ξεχωριστά σε ομάδες η κατά μόνας , με την καθοδηγηση και πληροφορίες που έπαιρναν από τις Αρχές η από ανθρωπους της περιοχής.
Τελικά με την αποφασιστική και ουσιαστική βοήθεια τους, μπόρεσε το κράτος περί τα τέλη της δεκαετίας του 1920 να χτυπήσει αποτελεσματικά τις πιο επικίνδυνες ληστρικές ομαδες που προανάφερα και άλλες που δρούσαν σ όλη την Ελλάδα .
(Ριζικά όμως , χωρίς πλέον να ξαναεμφανιστούν αυτου του χαρακτηρα λησταρχοι , εξαρθρώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1940 , όταν οι αντιστασιακές οργανώσεις , κατά των φασιστικών κατοχικών δυνάμεων και κυριως ο ΕΛΑΣ με τον Άρη Βελουχιώτη , τους έθεσαν το διλημα: «η εντασεστε στην Εθνικη Αντίσταση η παυετε να υπάρχετε…»)
Απο τότε μέχρι και σήμερα επικρατουν στη χώρα μας και στον κόσμο , οι «σύγχρονοι λησταρχοι» που έχουν την εξουσία , τον «κλεμμένο» πλουτο και το νομο στα χέρια τους . Αυτή είναι και η βασικότερη αιτία που γενα τη φτώχεια τη βία και την «παρανομία»στον κόσμο..! Χωρίς να επικροτώ βέβαια την τακτική της βίας-παρανομίας .
Ας επανέλθουμε όμως στο θέμα μας.
Από χωριανους μου (π χ από το μακαρίτη Νίκο Παπαδόπουλο τον «Τσάκαλο») που έζησαν εκεινη η κοντά σ εκείνη την εποχή(δεκαετία του 1920) λέγονταν , ότι από τη Λευκοπηγη στρατολογήθηκαν επ αμοιβή «από το Βενιζέλο» τεσσερα(4) άτομα :
Ο Ζησης Ζαμπακας η «Τζηκας Ταλιωλη», πατερας του πρωτοξαδερφού μου Νικόλα , σκληραγωγημενος γεωργοκτηνοτροφος , με παρατσούκλι «Θεολακης» γιατί έλεγε τη φράση «Ε το θεολακη σου».
Ο Γιωργος Δραγωγιας η «Ζιακογουλιας» οπως τον έλεγαν , επειδή είχε πάει γαμπρός στους Ζιακαδες και παντρεύτηκε με τη Μαρία τη μάνα του Ζωγράφου Μανώλη Δραγωγια, γεωργος .
Ο Αργύρης Τσιολακης η «πλιατσκαργυρς» , ´επισης σκληραγωγημένος , ειδικευμένος και καλος τυροκομος στα «μπατζιρια» της Λευκοπηγης στο «Ζγκοστι» κυριως , χαμηλα στον «Κοεμτζή», στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο χώρος υποδοχής ,ας πουμε, της εκκλησιας του Αγ Αθανασίου.
Και ο Γιωργος Λιτσιος «Γώγος Τσιντζα» η «φορφολιας» οπως τον έλεγαν στο παρατσούκλι οι παλιοί , επειδή έπιασε και παρέδωσε το ληστή της Θεσσαλίας Φορφολια , πατέρας του Γιάννη και του Στεργιου Λιτσιου , σκληραγωγημενος και καλος κτηνοτρόφος .
Και οι τέσσερις ήταν έξυπνοι οργανωτικοί και σκληραγωγημένοι άνθρωποι στα χωράφια και στο βουνό .
Αν παρ όλα αυτά κάποιος γνωρίζει κάτι επι πλέον η διαφορετικό η θεωρεί ότι κάτι από τα γραφόμενα μου δεν είναι σωστό η ακριβές , μπορεί και πρέπει να το αναφέρει με καποιο τρόπο ώστε να έχουμε κατά το δυνατόν πλήρη και σωστή καταγραφή αυτού του γεγονότος από τη νεωτερη σχετικά ιστορία της Λευκοπηγης.
Γιωργος Μητλιαγκας
