Από τον Μιχάλη Ραμπίδη:
-Η έμφυτη παιδική χαρά στην αναμονή των εορτών μας συνοδεύει όλα τα χρόνια, διεγείροντας το νου μας για ονειρικές σκέψεις, σχέδια με υψηλές προσδοκίες.
-Ο αόρατος εχθρός φέτος μας προσγειώνει σε μιαν άλλη γιορταστική πραγματικότητα, δίχως εξόδους διασκέδασης, χωρίς ρεβεγιόν και οικογενειακό τραπέζι με μισοάδειες καρέκλες από επίγειους και «ουράνιους».
-Η ρεαλιστική συνειδητοποίηση του «απαγορευτικού» μειώνει-διώχνει τις κακές συναισθηματικές μας ημέρες. Δεν μας αξίζουν αρνητικές σκέψεις, ούτε μελαγχολία και κυρίως κατάθλιψη, γιατί δεν έχουμε καμιά ευθύνη για τις γιορτές της μοναξιάς.
-Μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη. Να επικοινωνήσουμε με συγγενείς & φίλους, να ανταλλάξουμε δώρα, να στολίσουμε το δέντρο μας, να ακούσουμε τη θεία λειτουργία και μουσική, να δούμε γιορταστικά σόου. Να ήμαστε δοτικοί χωρίς να περιμένουμε να πάρουμε, σε συνανθρώπους μας που υποφέρουν, είναι μεγάλη ικανοποίηση και χαρά!
-Ελπίζουμε και προσδοκούμε τις άλλες γιορτές, τα νοσταλγικά Χριστούγεννα των αλλοτινών χρόνων, για τα χρόνια που έρχονται.
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΟΙ ΦΕΤΙΝΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!
