Του Σταύρου Π .Καπλάνογλου:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Μίλητος ήταν αρχαία Ελληνική πόλη της Ιωνίας αποτέλεσε μία από τις δώδεκα Ιωνικές πόλεις της Μικράς Ασίας .
Τα ερείπια του βρίσκονται κοντά στο σύγχρονο χωριό Balat στην επαρχία Aιδινιου στην , Τουρκία
Θεωρείται η σημαντικότερη πόλη της Ιωνίας κατά την Αρχαϊκή περίοδο και όχι άδικα.
Το οικονομικό της μέγεθος , η ναυτοσύνη της ,οι αποικίες που ίδρυσε από τον 7ο π.Χ. αιώνα, Το επίπεδο της παιδείας των κάτοικων της που ανέδειξε άριστους επιστήμονες
Και αργότερα το πρωτοποριακό σχέδιο πόλεως της Μιλήτου που σχεδιάστηκε από τον Ιππόδαμο τον Μιλήσιο που έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ., στην ακμή δηλαδή της κλασσικής εποχής. Εκπόνησε σχέδια Ο Ιππόδαμος, έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ., στην ακμή δηλαδή της κλασσικής εποχής. Εκπόνησε σχέδια ελληνικών αποικιών που έμοιαζαν με σχάρα που είχαν τάξη και κανονικότητα, σε αντίθεση με τον συγκεχυμένο τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονταν οι πόλεις μέχρι εκείνη την εποχή, ακόμα και η Αθήνα . Η πόλη απετέλεσε στα αρχαία χρόνια λιμάνι, πριν προσχωθεί από τον Μαίανδρο.
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ
Ηταν χτισμένη στις δυτικές ακτές της Μικράς Ασίας (στην περιοχή που σήμερα αποτελεί την Επαρχία Αϊδινίου της Τουρκίας), κοντά στις εκβολές του Μαιάνδρου ποταμού 30 χλμ Ν.Δ από την Σώκια.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ
Η προέλευση και η αρχαιότερη ιστορία της Μιλήτου εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο αντιπαράθεσης. Οι ανασκαφές που έγιναν μέχρι τώρα έχουν φθάσει μέχρι την Εποχή του Χαλκού.
— Milawata / Milawanda «Ανακτορία» – .Μιλαουάντα -Μίλητος (600 π.Χ. Το όνομα “Milawanda” που εμφανίζεται στα Χετικά κείμενα μπορεί να αναφέρεται στη Μίλητο. Το
Στην περίοδο της καταγεγραμμένης ιστορίας (Μετά τον 8ο αιώνα π.Χ. ) όνομα που αναφέρεται είναι Μίλητος .Πολλοί όμως δέχονται ότι είναι παλαιότερο από την πρώτη χιλιετία π.Χ. και μάλλον είναι το ίδιο με τη Μιλαουάντα που αναφέρουν πηγές των Χετταίων. Οι Αιγύπτιοι την αποκαλούσαν Μυλτ
Την Βυζαντινή εποχή (1240 μ.Χ.) το όνομα της ήταν Παλάτι (Παλάτιον)
Επί Οθωμανών ( 1525 μ.Χ. ) η παραφθορά του Παλατιού έδωσε το όνομα BALAT .όνομα που είναι κατοχυρωμένο σε Οθωμανικά κατάστιχα από το 1525 μ.Χ.
Το 1900 μ.Χ το Τουρκικό όνομα ήταν Balat maa Bafi εξ’ου και το σημερινό όνομα του μικρού χωρίου Μπαλάτ
Μυθολογική η προέλευση του ονόματος
1η εκδοχή
Στην Ελληνική μυθολογία ο Μίλητος ήταν ονομαστός ήρωας και ιδρυτής της πόλης Ήταν γιος του θεού Απόλλωνα , όμως ως προς όνομα της μητέρας του φέρεται ως γιος της Αρίας. Αλλά κατά μια άλλη εκδοχή σαν γιος της Νύμφης Ακάλλης που ήταν κόρη του Μίνωα Ο Μίλητος είχε εγκαταλειφθεί στο δάσος μετά τη γέννησή του και ανατράφηκε από βοσκούς. Όταν το έμαθε ο Μίνωας τον έδιωξε από την Κρήτη κατέφυγε στα παράλια της Μ. Ασίας και εκεί ίδρυσε την Μιλητο . Ο ιδρυτικός μύθος για τη Μίλητο αναφέρει ότι ο ήρωας την ίδρυσε μόνο αφού πρώτα έσφαξε ένα γίγαντα που ονομαζόταν Αστέριος και ήταν γιος του Άνακτα. Η περιοχή όπου ιδρύθηκε η Μίλητος ονομαζόταν πριν «Ανακτορία». Ο Αριστόκριτος της Μιλήτου* επιβεβαιώνει αυτή την εκδοχή λέγοντας ότι παλαιότατες παραδόσεις των Μιλησίων την δεχόταν σαν αληθή.
*Ο Αριστόκριτος ήταν γραμματικός και ιστορικός του 1ου π.Χ. αιών
2η εκδοχή
Ο Στράβων θεωρεί ότι οι Κρήτες είχαν ως οικιστή το Σαρπηδόνα και προέρχονταν από την Κρητική πόλη Μίλητο (Μίλατο).όνομα το οποίο έδωσαν και στον νέο τόπο που εγκαταστάθηκαν
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η περιοχή κατοικείτο από την Εποχή του Χαλκού.
— Ίδρυση Λουβικής ή Καρικής πόλη
Υπάρχουν αρκετές αντιφατικές μυθολογικές παραδόσεις σχετικά με την ίδρυση της πόλης πιθανόν στην θέση της Μιλήτου πριν το 1500 π.Χ. υπήρχε Λουβική ή Καρική πόλη
Σύμφωνα με την εκδοχή του Παυσανία, οι πρώτοι κάτοικοι ήταν αυτόχθονες Κάρες, υπό τον Άνακτα και τον Αστέριο
— Στην αρχή ήρθαν οι Μινωίτες
Αντίθετα ο Έφορος λέει οτι η Μίλητος ιδρύθηκε για πρώτη φορά και οχυρώθηκε πάνω από τη θάλασσα από τους Κρητικούς, ,όπου εγκαταστάθηκε έχοντας αρχηγο τον Σαρπηδόνα, ο οποίος έφερε αποίκους από την Κρητική Μίλα(η)το και ονόμασε την πόλη μετά από εκείνη τη Μίλητο, τον τόπο που ήταν στο παρελθόν κατοχή οι Κάρες ή Λέλεγες .Οι Μινωίτες συνυπήρξαν με τους Κάρες και συνοίκισαν την πόλη που έκτοτε άλλαξε όνομα και η Ανακτορία λεγόταν πια Μίλητος.
Ο Όμηρος αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου , η Μίλητος ήταν σύμμαχος της Τροίας και ήταν πόλη με Κάρες υπό τον Νέστορα και τον Αμφίμαχο .
— Αργότερα ήρθαν οι Ιωνές
Με βάση τα αρχαιολογικά δεδομένα, η Μίλητος πρέπει να εποικίστηκε από Ίωνες αποίκους γύρω στο 1050 π.Χ.Σύμφωνα με τις μυθολογικές παραδόσεις οι Ίωνες άποικοι ξεκίνησαν από την Αθήνα και είχαν επικεφαλής το Νηλέα. Επειδή δεν εν είχαν μαζί τους γυναίκες, έσφαξαν όλους τους άρρενες κατοίκους που συνάντησαν εκεί (Κάρες και Κρήτες αποίκους από τη Μίλατο της Κρήτης) και παντρεύτηκαν τις γυναίκες τους. Ο Νηλέας αναγνωριζόταν ως ο οικιστής της πόλης και μάλιστα έχει βρεθεί και το μνημείο που είχε ανεγερθεί προς τιμήν του έξω από την Ιερά Πύλη.
— Το πρωτο πολιτευμα
Το πρώτο πολίτευμα ήταν η βασιλεία, την οποία άσκησαν οι απόγονοι του Νηλέα. Εγκαταλείφθηκε το 10ο προς τον 9ο αι. π.Χ., όταν η διαμάχη των δύο διαδόχων του θρόνου, των Νηλειιδών εξαδέλφων Λεωδάμα και Φίτρη ή Αμφίτρη, οδήγησε σε μια παράξενη δοκιμασία: καθένας από τους διεκδικητές του θρόνου οδήγησε ένα τμήμα του στρατού των Μιλησίων ενάντια σε έναν εχθρό της πόλης.
Ο Λεωδάμας αναδείχθηκε νικητής και βασιλιάς.
Ο Φίτρης στασίασε και επικεφαλής του δικού του στρατεύματος φόνευσε το Λεωδάμα και επιχείρησε να καταλάβει την εξουσία.
Οι γιοι του Λεωδάμα όμως εκδικήθηκαν το θάνατο του πατέρα τους. Τότε επελέγη ως αισυμνήτης ο Επιμένης, ο οποίος εξόντωσε την ομάδα των γιων του Φίτρη και αναδιοργάνωσε το πολίτευμα σε αριστοκρατία.
— Σύγκρουση με τους Σάμιους – Ερετριείς – Ναξίους – Ερυθραίους
Με βάση τις λιγοστές γραπτές μαρτυρίες, η Μίλητος αποτέλεσε, ήδη από τα τέλη του 8ου αι. π.Χ., σημαίνοντα παράγοντα στις διαμάχες μεταξύ των ελληνικών πόλεων.
Σταθερή ήταν η εχθρότητα και ο ανταγωνισμός με τη γειτονική Σάμο.
Έτσι, στον περίφημο πόλεμο μεταξύ Ερέτριας και Χαλκίδας για τον έλεγχο του Ληλαντίου Πεδίου (8ος αι. π.Χ.), οι Μιλήσιοι συντάχθηκαν με τους Ερετριείς, επειδή οι Σάμιοι ήταν σύμμαχοι των Χαλκιδέων.
Στο α΄ μισό του 7ου αι. π.Χ., οι Μιλήσιοι συμμάχησαν με τους Ερυθραίους ενάντια στους Ναξίους, ενώ στα τέλη του ίδιου αιώνα, οι Ερυθραίοι ήταν αυτή τη φορά εχθροί της Μιλήτου, που είχε συμμαχήσει με τη Χίο.
— Σύγκρουση με τους Λυδούς
Κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. συγκρούστηκε με τους Λυδούς η οποίοι προσπαθούσαν να επιβληθούν στις Ιωνικές πόλεις.
Αργότερα, όταν ο βασιλιάς της Λυδίας Αλυάττης επιτέθηκε στη χώρα της Μιλήτου, οι Χιώτες τους βοήθησαν
Επί των προκατόχων του Αλυάττη –Γύγη, Άρδυ και Σαδυάττη–. η Μίλητος γνώρισε την εχθρική στάση του Λυδικού βασιλείου, η οποία όμως κορυφώθηκε όταν ο Αλυάττης προσπάθησε ανεπιτυχώς να κάμψει την αντίσταση των Μιλησίων και του τυράννου τους Θρασυβούλου.
Οι Λυδοί εισέβαλαν στην Μίλητο αρχικά το 624 π.Χ. με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο Μιλησιακός πόλεμος είχε διάρκεια 13 χρόνια και τελείωσε με συνθήκη ειρήνης μεταξύ των Μιλησίων και των Λυδών
Τελικά υπογράφηκε συνθήκη ξενίας και συμμαχίας, με όρους ευνοϊκούς για τη Μίλητο (608 ή 598 ή 594 π.Χ.).
— Ο αποικισμός των Μιλησίων – Θαλάσσια αυτοκρατορία
Οι αποικίες των Μιλησίων αποίκων εκτείνονταν σε όλον το χώρο στις ακτές του Ευξείνου Πόντου κυρίως καλύπτοντας τις ακτές του από βορρά, νότο ,ανατολή και δύση . Κατά τον 7ο και τον 6ο π.Χ. αιώνα, η Μίλητος είχε γίνει θαλάσσια αυτοκρατορία, έχοντας ιδρύσει μία σειρά από αποικίες. έχουν καταγράφει 90 αποικίες Μιλησίων όπως Άβυδος (Ελλήσποντος) , Αμισός, Κήποι Σκυθίας , Κύζικος ,Καλάκτα ,Κιμμερικόν ,Ναύκρατις , Νικώνιον ,Ολβία Ποντική. Ορντού,Παντικάπαιον ,Σινώπη,Τάναϊς , και πολλές άλλες για τις οποίες θα δώσουμε κάποιες πληροφορίες σε δημοσίευση που θα ακολουθήσει ,
Η Μίλητος είχε πρώιμους δεσμούς με τη Μέγαρα στην Ελλάδα. Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, αυτές οι δύο πόλεις είχαν δημιουργήσει μια «συμμαχία αποικισμού». Τον 7ο / 6ο αιώνα π.Χ. ενήργησαν το ένα το άλλο. Και οι δύο πόλεις ενήργησαν υπό την ηγεσία και την έγκριση ενός μαντείου του Απόλλωνα
— Η παιδεία των Μιλησίων
Η Μίλητος υπήρξε σπουδαίο κέντρο φιλοσοφίας και επιστημών, όπου γεννήθηκαν και έζησαν πνεύματα όπως ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος και ο Αναξιμένης. Γύρω στο 600 π.Χ ο Θαλής ίδρυσε στην Μίλητο την Σχολή της Ιωνίας. Σε επομένη δημοσίευση μας θα μας δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε για πολλά αξιόλογα πρόσωπά της Μιλήτου
— Το θρησκευτικο πιστευω & οι σημαντικοι ναοι
Οι κάτοικοι της Μιλήτου πίστευαν στους 12 θεούς, έχουν βρεθεί ναοί αφιερωμένοι Στην Θεά Αθηνά, και το ιερό στα Δίδυμα ( σημαντικό ιερό και μαντείο Δίδυμα αφιερωμένο στον Απόλλωνα και την Άρτεμη), που βρισκόταν δεκαεπτά χιλιόμετρα νότια της πόλης. Το μαντείο διοικείτο μέχρι την Περσική κατάκτηση από μία τοπική οικογένεια, την οικογένεια των Βραγχιδών Αλλά πίστη υπήρχε και για Αιγυπτίους θεούς, έχει βρεθεί ο ναός του Σέραπη αλλά και σε τοπικούς θεούς όπως τον Θεό Μαίανδρο (θεοποίηση του ποταμού )
— Σύγκρουση με την Πριήνη
Στον 6ο αιώνα η Μίλητος συμμάχησε με τη Σάμο με τους οποίους σε προηγούμενους αιώνες ήταν αντίπαλοι, ενάντια στην Πριήνη με την οποία βρισκόταν σε μόνιμη διαμάχη.
— Σύγκρουση και πάλι με Σάμιους
Γύρω στο 530 π.Χ. οι Μιλήσιοι βρίσκονται εκ νέου σε διαμάχη με τη Σάμο και τον τύραννο της Πολυκράτη, κατά τη διάρκεια της οποίας δέχθηκαν τη βοήθεια των συμμάχων τους Μυτιληναίων, και ενδεχόμενα και άλλων πόλεων της Λέσβου
— Πέρσες
Στα τέλη του 6ου αιώνα η Μίλητος πέρασε υπό Περσική κυριαρχία έως το 479 π.Χ., όταν οι Πέρσες ηττήθηκαν από τους Έλληνες
— Η αποτυχημένη Ιωνική επανάσταση — Ναυμαχία της Λάδης 494 π.Χ
Το 502 π.Χ. ξεσπά η Ιωνική Επανάσταση, που ωστόσο καταπνίγεται, με ολέθριες επιπτώσεις για την πόλη
Η επανάσταση ξέσπασε λόγω της δυσαρέσκειας των Ελλήνων της Ιωνίας με τους τυράννους που διόριζαν οι Πέρσες
Ο Αρισταγόρας ήταν ο άνθρωπος που οδήγησε τους Μιλησίους κατά των Περσών για την οποία μιλήσαμε στην δημοσίευση για την πόλη της Μυούς Συγχρόνως κατάφερε να πείσει και τους πληθυσμούς της Μικράς Ασίας, της Θράκης και της Κύπρου στην Ιωνική Επανάσταση.
Πέντε χρόνια πριν τη ναυμαχία, ο Αρισταγόρας ο Μιλήσιος προσπάθησε να κατακτήσει τη Νάξο, αλλά απέτυχε και, για να μην εκτελεστεί, έπεισε τους Ίωνες να εξεγερθούν. Αρχικά, οι Ίωνες χάρη στους Αθηναίους και τους Ερετριείς – είχαν την υπεροχή και πυρπόλησαν τις Σάρδεις.
Μετά από τρία χρόνια μαχών, οι Πέρσες συγκέντρωσαν στρατό και στόλο και επιτέθηκαν στη Μίλητο
Οι Ίωνες αποφάσισαν να δώσουν ναυμαχία στη Λάδη, αφήνοντας την υπεράσπιση της Μιλήτου στους κατοίκους της.
. Η ναυμαχία έληξε με νίκη των Περσών, η οποία είχε αποφασιστικό ρόλο στη λήξη της επανάστασης..
Οι Ίωνες (και κυρίως ο στόλος της Χίου), αν και η γραμμή τους κατέρρευσε, συνέχισαν τη ναυμαχία, κατά την οποία ηττήθηκαν.
Η ήττα των Μιλησίων στη ναυμαχία της Λάδης (494 π.Χ) οδήγησε στη συντριβή της επανάστασης.
Παρά τη νίκη τους, οι Πέρσες συνέχισαν να καταπνίγουν την επανάσταση και το επόμενο έτος, ενώ αργότερα εισέβαλλαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Οι Πέρσες αποφάσισαν να τιμωρήσουν την πρωταίτιο πόλη.
Η καταστροφή της Μιλήτου υπήρξε ολοκληρωτική: οι περισσότεροι άρρενες κάτοικοι φονεύθηκαν, τα γυναικόπαιδα εξανδραποδίστηκαν, ενώ ένα τμήμα του πληθυσμού μεταφέρθηκε στην Άμπη της Ερυθράς θάλασσας.
Η γη της πόλης κατελήφθη από Πέρσες, ενώ τα παρακείμενα υψίπεδα αποδόθηκαν στους Κάρες των Πιδάσων.
— Και όμως η Μίλητος επανήλθε έστω και με μειωμένη δύναμη και επιρροή
Παρά το γεγονός ότι ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι η Μίλητος εκμηδενίσθηκε από την εκδικητική μανία των Περσών το 494 π.Χ., η πόλη συνέχισε τη ζωή της, με πολύ μειωμένο πληθυσμό βέβαια
— Η απελευθέρωση της Μιλήτου – Και η συμμετοχή της στην συμμαχία της Δήλου
Το 479 π.Χ. η Μίλητος απελευθερώνεται από τους Πέρσες όταν οι Έλληνες κατανίκησαν τους Πέρσες στη μάχη των Πλαταιών έτσι η πόλη αρχίζει να ανθίζει και πάλι, τόσο οικονομικά, όσο και πολιτιστικά.
Μετά την απελευθέρωση από τους Πέρσες η πόλη εντάσσεται στη Συμμαχία της Δήλου
Η γοργή ανάκαμψη, αλλά και το υπερβολικά υψηλό ποσό της εισφοράς που κανονικά απέδιδε η πόλη (10 τάλαντα), φανερώνουν ότι η κλασική Μίλητος, χωρίς να μπορεί να ανταγωνιστεί την αρχαϊκή, παρέμεινε μια σημαντική πόλη της Μικράς Ασίας.
Η πόλης ξανακτίζεται ακολουθώντας το Ιπποδάμειο σύστημα, που πήρε το όνομά του από τον Ιππόδαμο, ο οποίος ήταν από τη Μίλητο και θεωρείται ο θεμελιωτής της πολεοδομίας της κλασικής πόλης.
— Η αποχώρηση από την Δηλιακή συμμαχία
Η Μίλητος αποστάτησε από την Αθηναϊκή Συμμαχία το 412 π.Χ., χάρη στην παρέμβαση του Αλκιβιάδη. Οι Μιλήσιοι απαγόρευσαν στους Αθηναίους να εισέλθουν στο λιμάνι και τους ανάγκασαν να πλεύσουν στη Λάδη. Αργότερα
— Και πάλι οι Πέρσες
Μετά το 404 π.Χ., η Μίλητος επανήλθε υπό την περσική κυριαρχία. Όταν ο Κύρος ο νεότερος επαναστάτησε, η Μίλητος ήταν η μόνη πόλη που δε συντάχθηκε μαζί του, καθώς ο Τισσαφέρνης είχε προβλέψει να εκτελέσει ή να εξορίσει όλους όσους συμπαθούσαν τον αδελφό του βασιλιά και επαναστάτη Κύρο. Ο τελευταίος, έχοντας στο πλευρό του και εξόριστους Μιλησίους, πολιόρκησε την πόλη ανεπιτυχώς.
Μετά τη συντριβή της εξέγερσης του Κύρου, η Μίλητος παρέμεινε υπό Περσικό έλεγχο. Η Ανταλκίδειος ειρήνη (386 π.Χ.) έθεσε οριστικά τέρμα στην ανεξαρτησία των Ελλήνων της Ασίας.
— Η απελευθέρωση από τον Μ. Αλέξανδρο
Το 334 π.Χ., η Μίλητος αποτελεί ένα από τα ισχυρά οχυρά σημεία της περσικής άμυνας ενάντια στο Μέγα Αλέξανδρο. Ο Μακεδόνας βασιλιάς αναγκάζεται να πολιορκήσει την πόλη από ξηρά και από θάλασσα. Πριν από το ξεκίνημα των επιχειρήσεων, ο ολιγαρχικός ηγέτης Γλαύκιππος πρότεινε να παραμείνει η Μίλητος ουδέτερη, ανοικτή πόλη τόσο για τους Πέρσες όσο και για τους Μακεδόνες, αλλά ο Αλέξανδρος αρνήθηκε κατηγορηματικά. Τελικά η πόλη κατελήφθη
— Η Ελληνιστική περίοδος
Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου, η Μίλητος πέρασε υπό τον έλεγχο του σατράπη της Καρίας Ασάνδρου, ο οποίος είχε αυτονομηθεί.
— Ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος
Ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος έστειλε το 312 π.Χ. το Δόκιμο και το Μήδειο να ελευθερώσουν την πόλη και να της αποδώσουν την αυτονομία της.
Συγχρόνως επαναλειτουργεί το ιερό και μαντείο στα Δίδυμα την διοίκηση του οποίου είχε πλέον η πόλη της Μιλήτου η οποία εξέλεγε και τους ιερείς.
. Η Μίλητος παρέμεινε υπό την εξουσία του Αντιγόνου ως το θάνατό του στη μάχη της Ιψού το 301 π.Χ.
Αμέσως μετά, η πόλη φαίνεται πως διατηρεί καλές σχέσεις με όλους τους Διαδόχους: ο Σέλευκος Νικάτωρ κάνει σημαντικές προσφορές στο ιερό των Διδύμων και επιστρέφει το άγαλμα του Απόλλωνος που είχαν αρπάξει οι Πέρσες το 494 π.Χ.
— Δημήτριος ο Πολιορκητής
Το 295 π.Χ. όμως ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, γιος του Αντιγόνου, είναι επώνυμος άρχων (στεφανηφόρος) στην πόλη.
–Ο Λυσίμαχος,
Στη συνέχεια, η πόλη συνάπτει συμμαχία με τον Πτολεμαίο τον Α΄. Στο μεταξύ, την εξουσία πρέπει να κατείχε στην περιοχή εκείνη ο Λυσίμαχος, ο οποίος σε γενικές γραμμές ακολουθεί σκληρή πολιτική απέναντι στις ελληνικές πόλεις, επιβάλλοντας τεράστιους φόρους.
Η Μίλητος, προκειμένου να αντεπεξέλθει, αναγκάζεται να καταφύγει σε δανεισμό. Γύρω στο 287/286 π.Χ., ο Δημήτριος επιστρέφει, αλλά αποτυγχάνει να επιβληθεί πάλη στη Μ. Ασία και φυλακίζεται στη Συρία. Έπεται μια περίοδος κυριαρχίας του Λυσιμάχου, ως το 281 π.Χ., όταν ο τελευταίος ηττάται από το Σέλευκο.
— Σελευκίδες
Το 280/279 π.Χ., οι Μιλήσιοι υιοθετούν ένα νέο χρονολογικό σύστημα, την εποχή των Σελευκιδών
. Πρώτος επώνυμος άρχων της περιόδου (στεφανηφόρος) είναι ο Αντίοχος ο Α΄, ο διάδοχος του Σελεύκου.
Την επόμενη χρονιά, ο Πτολεμαίος ο Β΄ κάνει μια μεγάλη προσφορά γης στην πόλη, ενώ λίγα χρόνια αργότερα τιμάται με ψήφισμα στο οποίο αναφέρονται η φιλία και η συμμαχία του με την πόλη.
Η Μίλητος παραμένει στη συμμαχία των Πτολεμαίων ως τα τέλη του αιώνα. Το 262 π.Χ., ο Αντίγονος Γονατάς, βασιλιάς της Μακεδονίας με βλέψεις στην Καρία, ίσως επιχείρησε να αποσπάσει την πόλη από τους Πτολεμαίους, αλλά απέτυχε.
Την επόμενη χρονιά (261/260 π.Χ.), ο αντιβασιλέας του Πτολεμαίου του Β΄ στη Μικρά Ασία, ίσως ο γιος και μετέπειτα διάδοχός του Πτολεμαίος ο Γ΄, εγκατεστημένος στην Έφεσο και τη Μίλητο, επαναστατεί με τη βοήθεια του Τιμάρχου, Aιτωλού πολέμαρχου ο οποίος κατόρθωσε να επιβάλει τυραννίδα στη Μίλητο
. Οι Σελευκίδες στη συνέχεια ελέγχουν εκ νέου τη Μίλητο και μάλιστα ο Αντίοχος ο Β΄ απολαμβάνει θεϊκές τιμές, καθώς θεωρείται ότι αποκατέστησε την ελευθερία και τη δημοκρατία, εκδιώκοντας τον τύραννο Τίμαρχο.
Η Μίλητος, στη διαμάχη των διαδόχων του Αντιόχου του Β΄, ο οποίος πέθανε μυστηριωδώς το 246 π.Χ., πήρε το μέρος του Σελεύκου του Β΄.
Σύντομα όμως η πόλη πέρασε και πάλι υπό Πτολεμαϊκή επιρροή, χάρη στην εκστρατεία του Πτολεμαίου του Γ΄ στην Ασία (246-245 π.Χ.). Κατά την ίδια περίοδο, η πόλη συνάπτει συνθήκη ασυλίας με το Κοινό των Αιτωλών, με στόχο την αποφυγή επίθεσης Αιτωλών πειρατών.
— Η πολιτική του στρατιωτικού αποικισμού από τους Μιλησίους
Η Μίλητος, κατά τη διάρκεια του β΄ μισού του 3ου αι. π.Χ., ακολουθεί μια πολιτική στρατιωτικού αποικισμού της ευρύτερης επικράτειάς της, χάρη στην εγκατάσταση Κρητών μισθοφόρων σε μια σειρά φρουρίων.
Παράλληλα, ακολουθεί και μια πολιτική σύσφιγξης των σχέσεων με άλλες πόλεις της Μικράς Ασίας, όχι άμεσα γειτονικές:
Συνάπτονται συνθήκες ισοπολιτείας με τις Τράλλεις / Σελεύκεια (218/217 π.Χ.), με τα
Μύλασα (215/214 π.Χ.) και με την Αντιόχεια του Μαιάνδρου.
— Φίλιππος ο Ε’
Τo 201 π.Χ., ο Φίλιππος ο Ε΄ της Μακεδονίας κατόρθωσε να θέσει υπό την επικυριαρχία του τη Μίλητο, καθώς οι Μιλήσιοι εντυπωσιάστηκαν από τη νίκη του στη ναυμαχία της Λάδης.
Ο Μακεδόνας βασιλιάς αφαίρεσε τα εδάφη του Μυούντα από τη Μίλητο και τα απέδωσε στη γειτονική Μαγνησία του Μαιάνδρου. Η
τύχη της Μιλήτου δε μας είναι γνωστή κατά τη διάρκεια της μεγάλης επιχείρησης του Αντιόχου του Γ΄ στη Μικρά Ασία το 197/196 π.Χ.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Αντιόχου του Γ΄ με τους Ρωμαίους (190 π.Χ.), οι Μιλήσιοι είναι σύμμαχοι των δεύτερων, προσφέροντας μάλιστα και εφόδια για το ρωμαϊκό στόλο
. Η νίκη των Ρωμαίων σηματοδοτεί για τη Μίλητο την απαρχή ενός νέου καταλόγου επωνύμων στεφανηφόρων αρχόντων.
Με τη συνθήκη της Απάμειας του 188 π.Χ., η πόλη ξανακερδίζει τα εδάφη του Απόλλωνα Τερβινθέως του Μυούντα που της είχε αφαιρέσει ο Φίλιππος
. Στο αμέσως επόμενο διάστημα πάντως, η εξωτερική πολιτική της Μιλήτου ελέγχεται ουσιαστικά από τη Ρόδο.
Η πόλη συνάπτει μια σειρά από συνθήκες στη δεκαετία του 180 π.Χ
.α. συνθήκη συμπολιτείας με τα Πίδασα (188/187 π.Χ.)
β. συνθήκη συμμαχίας με την Ηράκλεια στο Λάτμο (185/184 π.Χ.) και
γ. συνθήκη ειρήνης με τη Μαγνησία του Μαιάνδρου (μεταξύ 185 και 180 π.Χ.),
Οι εχθρικές σχέσεις με την Πριήνη αποτέλεσαν μόνιμη κατάσταση στην ελληνιστική ιστορία της Μιλήτου: επιγραφές της Πριήνης αναφέρονται σε συγκρούσεις, εκεχειρίες και διαιτησίες που ανάγονται από τον 3ο αι. π.Χ., περίπου το 200 π.Χ., ως τον 1ο αι. π.Χ.
— Το βασίλειο της Περγάμου
Μετά την τιμωρία της Ρόδου από τη Ρώμη για την επαμφοτερίζουσα στάση της κατά τη διάρκεια του Γ΄ Μακεδονικού πολέμου, η Μίλητος περνά υπό την επιρροή των Ατταλιδών. Ο Ευμένης ο Β΄ έδρασε ως ευεργέτης της πόλης, η οποία με τη σειρά της του απέδωσε τιμές ακόμη και μετά θάνατον.
Πάντως, την ίδια περίοδο, η πόλη δέχεται τις ευεργεσίες και του Σελευκίδη ηγεμόνα, του Αντιόχου του Δ΄, ο οποίος μάλιστα θεωρείται ότι χορήγησε, μέσω των αυλικών του, την κατασκευή του βουλευτηρίου της πόλης.
— Ρωμαίοι
Μετά το 129 π.Χ. και τη δημιουργία της επαρχίας της Ασίας, η Μίλητος διατηρεί κατά πάσα πιθανότητα την ελευθερία της, .
Μεγάλες οικογένειες εμπόρων μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στην πόλη.
Ταυτόχρονα, η Μίλητος διατήρησε καθ’ όλη τη διάρκεια του 2ου αι. π.Χ. προνομιακές σχέσεις με τη θεωρούμενη ως μητρόπολη της Αθήνα, με συμμετοχή Μιλησίων στα Παναθήναια και σε άλλες αθηναϊκές εορτές.
— Μιθριδατικός πόλεμος
Κατά τη διάρκεια του Μιθριδατικού πολέμου, η Μίλητος συνάντησε σοβαρές δυσκολίες μεταξύ 89 και 81 π.Χ.
Μετά το 81 π.Χ. πάντως, αν και η αρχική σύμπραξή της με το βασιλιά του Πόντου την οδήγησε στη στέρηση της ελευθερίας της. η πόλη δε συναντά ανάλογες δυσκολίες,
Στην πόλη φαίνεται πως έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα οι Ρωμαίοι όταν ο Ιούλιος Καίσαρ μετέβαινε στη Ρόδο το 75-74 π.Χ., και συλλαμβάνεται από πειρατές στη Φαρμακούσσα, στα ανοικτά της Μιλήτου
Η πόλη αναγκάστηκε να καταβάλει η ίδια το ποσό των λύτρων που ζήτησαν οι πειρατές. . Τελικά, η πόλη κερδίζει την αυτονομία της το 38 π.Χ., επί Μάρκου Αντωνίου χάρη στην αντίστασή της κατά των Πάρθων.
— Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική περίοδος
Η ιστορία της πόλης κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή .Σαν πόλη βρίσκεται πίσω από την Πέργαμο,την Σμύρνη ,την Έφεσο και τις Σάρδεις την εποχή που αυτοκράτορας ήταν ο Τιβέριος (26 μ.Χ. )
Ε πι ο Καλιγούλα (37-41 μ.Χ.) τα πράγματα βελτιωθήκαν και ο ίδιος , αλλά και η σύζυγός του, αποτέλεσαν αντικείμενο λατρείας στην πόλη.
Ο Τραϊανός (114 μ.Χ.) επισκέφθηκε την Μίλητο και εγκαινίασε κάποια έργα, μεταξύ των οποίων και το Νυμφαίον
Η πόλη έλαβε μέρος στην ένωση των Ελληνικών πόλεων του Πανελληνίου, το οποίο ίδρυσε ο Αδριανός.
Η κόρη του Αντωνίνου του Ευσεβούς και σύζυγος του Μάρκου Αυρηλίου, η Φαυστίνα, η επισκέφθηκε την πόλη και έμεινε εκεί για ένα διάστημα (164 μ.Χ.).
Στο διάστημα αυτό οικοδομήθηκαν μεγαλόπρεπη λουτρά που φέρουν το όνομά της, και η ολοκληρώθηκε το Ρωμαϊκό θεάτρου το ίδιο διάστημα το ιερό του Απόλλωνα στα Δίδυμα, απέκτησε μεγάλη φήμη που βοήθησε ώστε η πόλη να ανεβεί οικονομικά.
— Ο Χριστιανισμός στην Μίλητο
Η Καινή Διαθήκη μνημονεύει τη Μίλητο ως την πόλη όπου ο απόστολος Παύλος συνάντησε τους Πρεσβυτέρους της Εκκλησίας της Εφέσου πριν την σύλληψη και μεταγωγή του στη Ρώμη για δίκη,
— Βυζαντινή εποχή
Κατά τη Βυζαντινή εποχή η Μίλητος έγινε τόπος κατοικίας αρχιεπισκόπων και χτίστηκε ένα μικρό κάστρο επάνω στο λόφο. Οι Σελτζούκοι Τούρκοι κατέλαβαν την πόλη τον 14ο αιώνα και τη χρησιμοποίησαν ως εμπορική βάση.
Με τις προσχώσεις του ποταμού Μαιάνδρου και την απώλεια του λιμανιού, η πόλη παράκμασε και εγκαταλείφθηκε, ενώ σήμερα τα ερείπια της απέχουν 10 χιλιόμετρα από τη θάλασσα.
