Η Ελευθώ της Κάλιανης (Αιανής): Ονοματολογικές περιπέτειες – Γράφει ο Θανάσης Καλλιανιώτης



Γράφει ο Θανάσης Καλλιανιώτης, ιστορικός, Δρ. Τμήματος Ιστορίας Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ:

Παμπάλαιο ομοίωμα της θεάς του τοκετού συναρτάται με τον οικισμό Κάλιανη, τη σημερινή Αιανή της Δυτικής Μακεδονίας, φωτίζοντας την χιλιετή πορεία του από ναωνύμιο-τοπωνύμιο σε οικωνύμιο

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο Αιανή του Κωνσταντίνου Σιαμπανοπούλου, εξαιρετικού εργάτη του Χεριού και του Πνεύματος, συναντούμε φωτογραφία ξύλινου ειδωλίου με μεταλλικό φωτοστέφανο. Φυλασσόμενο στον ναό της Παναγίας το τοποθετούσαν στο προσκεφάλι εγκυμονούσης, ώστε με την αρωγή του να ξελευτερωθεί με ευκολία. Το ανθρώπινο αυτό ομοίωμα, λείψανο πρωτογόνου λατρείας κατά τον συγγραφέα, εκτιθόταν στην παλαιά αρχαιολογική συλλογή του χωριού μαζί με ξυλόγλυπτα βυζαντινής περιόδου -ο γράφων αγνοεί πού ευρίσκεται σήμερα το σημαντικότατο αυτό, όπως θα φανεί, επιβίωμα.

Θα είχε ενδιαφέρον να μελετηθούν α) η ηλικία του, πιθανότατα έχει γλυφεί τον 4ο αιώνα μ. Χ., όταν επισήμως απαγορεύτηκε προς ωφέλειαν του χριστιανισμού η λατρεία του Δωδεκάθεου, οπότε μίκρυνε και το ομοίωμα κι από μεγάλο και σταθερό μεταμορφώθηκε σε φορητό αντικείμενο ύψους 60 περίπου εκατοστών, και β) το υλικό κατασκευής του, αν και φαίνεται δρυοπαγές γ) διάφορες άλλες λεπτομέρειες.

Ποιας θεάς ήταν το αρχαίο ιερό συνάγεται άμεσα από το ειρημένο ξόανο, το οποίο την παριστάνει; Πριν πούμε το όνομά της ας το μελετήσουμε. H μακριά της κόμη απλώνεται από την κεφαλή στους ώμους της. Στο δεξί μέρος των γυμνών γοφών της προβάλλει η κοιλία με το μωρό ή τα μωρά μέσα της. Τα (κομμένα) χέρια της εκτείνονται το ένα υψηλότερα από το άλλο, επειδή κρατάει δάδα που φέρνει το φως, όπως εγράφη για παλαιότατο ξόανο σε ναό στο Αίγιο της Πελοποννήσου.

Σε έκταση αμφότερα τα χέρια συναντώνται σε όλες σχεδόν τις σχετικές αρχαίες παραστάσεις, ζωγραφιστές ή τρισδιάστατες, της Ευρώπη και της Ασίας. Τα χέρια των ετοιμόγεννων αναπαύονται σε δύο ομόφυλές τους για καλύτερη προφανώς αναπνοή και ισορροπία. Τα πόδια τους ανοιχτά, κλασική στάση γυναικών έτοιμων για γέννα, ενώ κάτωθέν τους υπάρχουν μία ή περισσότερες μαίες που υποδέχονται τη νέα ζωή.

Πρώτα πρέπει να εξηγηθεί, γιατί το ξύλινο ειδώλιο βρισκόταν στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αιανής. Απλούστατα διότι στον ίδιο χώρο όπου εγείρεται ο σημερινός ναός, καθολικό Ιεράς Μονής ως τη δεκαετία του 1950 που τα κτίσματά της, κελιά, αποθήκες, κωδωνοστάσιο και περίβολος, κατεδαφίστηκαν, υπήρχε αρχαίο ιερό. Η χρήση των χώρων παρέμενε ως είχε, κάτω από διαφορετικά όμως θρησκευτικά και ιδεολογικά πέπλα, συνήθης πράξη στη χώρα και σ’ ολόκληρο μάλλον τον κόσμο. Τα αρχαία ιερά μετασχηματίστηκαν κι αυτά είτε σε ατομικούς χριστιανικούς ναούς όπως ο αντίστοιχος του Αγίου Ελευθερίου Αθηνών είτε σε μοναστήρια σαν την Ι. Μ. Βουλκάνου Μεσσηνίας, αμφότερα τα ιδρύματα αφιερωμένα στη Θεοτόκο, σε γυναικεία δηλαδή πάλι θεότητα.

Άρα πρόκειται για θεά του τοκετού. Ποια παριστανόταν με ξύλινα ομοιώματα, προερχόμενα από τα βάθη των αιώνων; Μας βοηθάει αρχαίος περιηγητής, ο οποίος επισκέφτηκε στο Αίγιο και την Αθήνα παλαιότατους ναούς της όπου τα ξόανα ήταν καλυμμένα με χιτώνα μέχρι τα πόδια. Όπως τον πληροφόρησαν γυναίκες, προφανώς ιέρειες, στην Αθήνα τα είχαν κομίσει κάτοικοι της Κρήτης και της Δήλου. Η θεά είχε έρθει από τον Βορρά, από τους Υπερβορέους, λαό ευσεβή που έτρωγε καρπούς κι όχι κρέας. Θυσίαζαν οι ιέρειες κι έψαλλαν παλαιότατους ύμνους προς χάριν της θεάς -στίχος τους ανέφερε: μόνον εσένα προσκαλούν οι λεχώνες για ανακούφιση της ψυχής τους.

Οι χιτώνες κάλυπταν τα ξύλινα ομοιώματα της θεάς, προφανώς επειδή ήταν ολόγυμνη, ενώ η συμπεριφορά και διατροφή των Υπερβορείων παραπέμπει σε νηστείες και στάσεις ζωής συνήθεις αργότερα στη χριστιανική θρησκεία. Η δε καταγωγή της θεάς από το μακρινό Βορρά απηχούσε την απαραίτητη ανοικείωση, που δεν θα υπήρχε αν είχε έρθει από μέρη κοντινά. Οι γυναίκες, τέλος, μαρτυρούν ότι στον ναό υπηρετούσαν ιέρειες κι όχι ιερείς, λογικό αφού ο τοκετός ήταν και παραμένει θέμα του άλλου φύλου.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο blogs.sch.gr

3 σχόλια στο άρθρο “Η Ελευθώ της Κάλιανης (Αιανής): Ονοματολογικές περιπέτειες – Γράφει ο Θανάσης Καλλιανιώτης

  1. Υπερβορειοι !ονομαζοταν ο λαος!και οχι υπερβορεοι!των υπερβορειων και οχι των υπερβορεων!τα ρημαδια τα Ελληνικα ειναι δυσκολα!
    Τα καταφερνεις καλυτερα με τους αριθμους!(βλεπε λιστες νεκρων που εγραψες!)
    γραφε καλυτερα με αριθμους!Αλλο ομοουσιο και αλλο ομοιουσιο!για τις δυο αυτες λεξεις γιναν 7 οικουμενικες συνοδοι και χυθηκε πολυ αιμα!Παντως δεν εισαι αθωος του αιματος!το κυνηγας πολυ και σε παει!

  2. Πολλές φορές προσφυγας

    - Edit

    Απαντήστε

    Έτσι μπράβο Θανασάκη
    Με τέτοια θέματα να ασχολείσαι,γιατί με τα άλλα καίγεσαι!!!
    Σχόλιο ουδέν!

  3. το ειδωλιο οντως εχει γλυφει τοτε που λεει η ιστορια,αλλα εσενα σαρεσει να γλυφεις πανω σε μαρμαρινες στηλες ονοματα νεκρων!
    ΓΛΥΦΩ σημαινει σκαλιζω ,λαξευω!

Σχολιάστε

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.