Τελέσαμε (24-4-2020, Παρασκευή της Διακαινησίμου, της Ζωοδόχου Πηγής) στον Ι.Ν. του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω στο Βελβεντό της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης τη Θεία Λειτουργία.
Κεκλεισμένων των θυρών, άχρι καιρού, λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας, κατά του ενσκήψαντος αόρατου και φονικού ιού. Που προσβάλλει χωρίς εξαίρεση μικρούς και μεγάλους, λαούς και έθνη. Έψαλε στο αναλόγιο ο Γιάννης Τζινίκος.
Ζωοδόχος: Η Παναγία έγινε το δοχείο της ζωής. Δέχτηκε και κυοφόρησε, εκ Πνεύματος Αγίου, τον άσαρκο και άκτιστο Υιό και Λόγο του Θεού. Από την Παναγία ο Υιός και Λόγος (Θεός κατά πάντα) προσέλαβε την ανθρώπινη φύση.
Πηγή: Από την Παναγία πήγασε η σωτηρία μας, ο Χριστός. Η Παναγία γέννησε, Παρθένος ούσα, το Χριστό, τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο, και τον πρόσφερε ανεκτίμητο δώρο στο ανθρώπινο γένος.
Δεν απελπιζόμαστε: Όσο κι αν μας έχουν νεκρώσει τα πάθη μας, όσο κι αν είμαστε νεκρωμένοι από την αμαρτία, όποια κι αν είναι η κατάντια μας, όσο κι αν μας πολεμούν ορατοί και αόρατοι εχθροί, ας μην απελπιζόμαστε.
Ελπίδα μας ο Χριστός: Ο Χριστός ήρθε για τους καθημένους “εν χώρα και σκιά θανάτου” (Ματθ. 4, 16) και σπάζει με τη δύναμη της Αγάπης Του (Αυτός ξέρει μόνο να αγαπά), σπάζει τη σκληρότητα της πέτρινης καρδιάς μας, και ξεπετάγεται από τον τάφο Του φωτεινός, γλυκύς, προσηνής, ταπεινός.
ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Θάνατος και Ανάσταση του Χριστού, από αγάπη στον άνθρωπο, τον αδελφό, για τη ζωή του και την επανάκτηση δημιουργικής δύναμης για όσα καλά και ανθρώπινα, και την αναγνώριση της αξίας του και την ανεμπόδιστη απόλαυση της χαράς του.
Με το “Χριστός Ανέστη” επισημαίνουμε και το “ο άνθρωπος ανασταίνεται” στη γη και στον ουρανό!
Αν αυτό δεν είναι Επανάσταση, τότε τι είναι Επανάσταση;
Εναποθέτουμε, το λοιπόν, με εμπιστοσύνη “εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ” και τότε αρχίζουμε να νιώθουμε προοδευτικά την παρουσία Του μέσα μας και ανάμεσά μας.
ΣΤΟ ΕΞΩΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ
Επισκέφτηκα (24-4-2020, στο πλαίσιο της άσκησης-οδοιπορίας) το μικρό, παλαιό, αλλά φροντισμένο και καθαρό ξωκλήσι (περιποιημένος και ο περιβάλλων χώρος) της Ζωοδόχου Πηγής Βελβεντού. Βρίσκεται στο δρόμο προς το Σκεπασμένο, αμέσως μετά τη διάβαση του Ξερόλακκου. Οι κανδήλες του αναμμένες. Μοσχοβολούσε θυμίαμα, απλότητα, παράδοση, άνοιξη! Στη μνήμη μου, από τα παιδικά μου χρόνια, οι παλιοί εκκλησάρηδες Νικόλαος (Κουλιός) και Βάια Μπαχτσέ. Άναψα το κερί μου, έψαλα το “Χριστός Ανέστη” και το “Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται..”. Ασπάστηκα τη φορητή σε ξύλινο προσκυνητάρι εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής (διά χειρός Χαρισίου Τσιουκαρδάνη, λαϊκού ζωγράφου και αγιογράφου από το Βελβεντό). Στον ανοιχτό νάρθηκα έψαλα το “Αναστάσεως ημέρα και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει … Είπωμεν αδελφοί και τοις μισούσιν ημάς. Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει…”. (Δοξαστικόν. Ήχος πλ.α’.). Στους σημερινούς εκκλησάρηδες Νίκο και Τρυγώνα Μπαχτσέ, εύγε.
ΜΙΑ ΕΥΧΗ.
Η Ζωοδόχος Πηγή, Παναγία, να σκεπάζει και να χαριτώνει όλους. Τις οικογένειες, τους αρρώστους, τους γιατρούς και νοσηλευτές, το στρατό μας, τους λαούς και τα έθνη.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
