Καμπανάκια για μας από την προδοσία του Ιούδα – Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου



Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου:

Το τραγικό πρόσωπο την Μεγάλη Παρασκευή είναι ο Ιούδας, για τον οποίο είπε ο Χριστός μας καλύτερα να μην είχε γεννηθεί. Βέβαια αυτό που πιθανόν δεν γνωρίζουμε είναι ότι τις καταστάσεις που έζησε ο Ιούδας τις ζούμε και εμείς συχνά και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος, αν δεν προσέξουμε, να χαθούμε κι εμείς.

Εμείς ξέρουμε ότι ο Ιούδας πρόδωσε επειδή ήταν φιλάργυρος. Δεν είναι μόνο αυτό. Η φιλαργυρία ήταν η τελευταία πέτρα που πήγε και σκόνταψε. Και τα τριάντα αργύρια ήταν ένα ευτελές ποσό, αγόρασαν ένα ξεροχώραφο μ’ αυτά για να θάβουν τους ξένους. Μήπως κι εμείς δεν έχουμε πάθη; Το μεγάλο εμπόδιο που σκόνταψε ο Ιούδας ήταν η ψεύτικη πραγματικότητα, το είδωλο που ζούσε. Εμείς είμαστε σίγουροι ότι αυτά που ζούμε είναι αληθινά ;

Όλοι οι Εβραίοι είχαν την πεποίθηση ότι ο Μεσσίας θα δημιουργούσε ένα επίγειο βασίλειο που θα υποδούλωνε όλα τα άλλα βασίλεια και θα κυριαρχούσε σε όλο τον κόσμο, μια παγκόσμια δικτατορία που οι Εβραίοι θα ήταν η άρχουσα τάξη. Είχε περάσει βαθιά μέσα στο πετσί τους αυτή η αντίληψη. Αυτή την ιδέα την είχαν όλοι οι μαθητές, γι’ αυτό και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης λίγο πριν είχαν ζητήσει θέσεις, να είναι σαν αντιβασιλείς σ’ αυτήν την επίγεια βασιλεία του Χριστού. Αυτή την ψεύτικη πραγματικότητα ζούσε κι ο Ιούδας. Τρία χρόνια τώρα έβλεπε τον Χριστό που έκαμνε θαύματα, έβγαζε δαιμόνια, ανέσταινε νεκρούς, τάιζε δεκαπέντε χιλιάδες κόσμο με λίγα ψωμιά και ψάρια και ήταν σίγουρος για το είδωλό του.

Τέτοιες ψεύτικες καταστάσεις, τέτοια είδωλα που ζούσε ο Ιούδας και οι άλλοι μαθητές τα ζούμε συχνά και εμείς που θεωρούμαστε καλοί χριστιανοί. Πιστεύουμε ότι σε μας όλα θα πηγαίνουν καλά, δεν θα αρρωσταίνουμε, δεν θα μας συμβαίνουν ατυχήματα, δεν θα παραστρατούν τα παιδιά μας, ούτε θα πεθάνουμε νέοι και θα είμαστε αιώνιοι βασιλιάδες. Μα φυσικά θα είναι έτσι τα πράγματα αφού εμείς πιστεύουμε στον αληθινό Θεό, τον Χριστό. Και δεν λέμε να καταλάβουμε ότι στο Ευαγγέλιο ο Χριστός λέει ότι οι δικοί του θα περνούν εντελώς αντίθετα από τις προσδοκίες μας. Και δεν λέμε να καταλάβουμε ότι όλοι οι άγιοι πέρασαν αυτήν την ζωή μέσα στις θλίψεις. Κι όταν έρχεται η σκληρή πραγματικότητα και μας τα γυρίζει και βλέπουμε ανθρώπους που δεν πατάνε στην εκκλησία, που δεν κάνουν ούτε τον σταυρό τους, να τους πηγαίνουν όλα καλά και σε μας όλα ανάποδα, αφήνουμε τον Θεό.

Τώρα την Μεγάλη Εβδομάδα που ο Χριστός πορεύεται προς τα Ιεροσόλυμα το είδωλο του Ιούδα αρχίζει να ξεθωριάζει. Συχνά πυκνά ο Χριστός τους μιλάει για αυτά που θα συμβούν. Τους μιλάει για μαρτύριο, για παραδόσεις , μαστιγώσεις, σταυρικό θάνατο (βέβαια και για ανάσταση μιλούσε αλλά δεν καταλάβαιναν τι σήμαινε). Αυτή η απώλεια του ονείρου ήρθε και καταρράκωσε και τον Ιούδα και τους άλλους μαθητές. Όχι έλεγε ο Πέτρος δεν θα αφήσουμε να γίνουν αυτά και του απαντάει ο Χριστός «ύπαγε οπίσω μου Σατανά». Αυτό το είδωλο είχαν, μια επίγεια βασιλεία, αυτό το παραμύθι. Κι όταν την Μεγάλη Τετάρτη εκείνη η αμαρτωλή γυναίκα άλειψε με το πανάκριβο μύρο τον Χριστό και είπε ο Χριστός ότι αυτό έγινε για την ταφή του που θα έρθει σε λίγο, ο Ιούδας έτρεξε αμέσως και συμφώνησε την προδοσία του Χριστού.

Κλονίστηκαν και οι δώδεκα μαθητές αλλά οι έντεκα στάθηκαν. Δεν είχαν κάτι παραπάνω από τον Ιούδα οι έντεκα. Είχαν την ίδια δυνατότητα και οι δώδεκα να γίνουν απόστολοι των Εθνών. Που έγκειται η διαφορά; Η διαφορά έγκειται στη διάθεσή τους. Οι έντεκα είχαν καλή διάθεση κι έμεναν κοντά στον Χριστό. Ακόμα κι αν κλονιζόντουσαν έμεναν κοντά στον Χριστό και περίμεναν. Και ο Θεός τους δυνάμωσε και τους ανέδειξε. Ο Ιούδας όμως είχε πάθη καλυμμένα, πάθη συμβιβασμένα, πάθη που δεν ήθελε να διώξει, και το πιο φανερό ήταν η φιλαργυρία. Δεν ήθελε ν’ αφήσει την φιλαργυρία. Αισθανόταν ηδονή όταν έπιανε τα χρήματα. Δεν ήθελε την απαλλαγή, δεν ζήτησε ποτέ βοήθεια από τον Θεό για να απαλλαγεί. Δεν ήταν πιο μεγάλο πάθος από την φιλοδοξία του Ιακώβου και του Ιωάννη που ζήτησαν θέσεις από τον Χριστό ή από τα πάθη που είχαν οι άλλοι μαθητές. Αλλά ήταν συμβιβασμένο πάθος.

Αυτό ακριβώς είναι το επικίνδυνο και για μας που μπορεί να προκαλέσει την αιώνια καταδίκη μας, όπως και στον Ιούδα. Όταν λέμε για αμαρτίες, μικρές ή μεγάλες, δεν πειράζει και τις δικαιολογούμε, όταν ρίχνουμε την ευθύνη στους άλλους. Δεν βλέπεις που γίνεται χαμός και εγώ θα νηστεύω; Όλοι κλέβουν κι εγώ θα είμαι τίμιος ; Όλοι έχουν πονηρέψει και εγώ θα έχω καθαρή καρδιά; Αυτά τα μικρά συμβιβασμένα πάθη για τα οποία δεν ζητάμε την βοήθεια του Θεού και ούτε θέλουμε να απαλλαγούμε γιατί μας αρέσουν, παίζουν τον καθοριστικό ρόλο προς τα που θα γύρει η πλάστιγγα.

Δεν μπόρεσε να ξεφύγει ο Ιούδας επειδή δεν το θέλησε ποτέ, δεν θέλησε ν’ αλλάξει νοοτροπία. Δεν θέλησε να αφήσει τα πάθη που είχε στην ψυχή του και να ζήσει την χαρά του Χριστού, γι’ αυτό πήγε και τον πρόδωσε. Ο Χριστός όμως του έδινε ευκαιρίες, ακόμα και την ώρα που τον πρόδιδε με το φίλημα, αλλά τις έδιωξε όλες.

Πονάει για μας ο Χριστός, αλλά δεν θα μας βάλει με την βία στον σωστό δρόμο γιατί σέβεται την ελευθερία μας, δεν έχει νόημα να μας σώσει με το ζόρι, όμως μέχρι τελευταία στιγμή έρχεται με αγωνία να μας σώσει, έστω την ύστατη στιγμή.

Αν όμως από τα κρυμμένα μας πάθη τα μάτια μας έχουν τυφλωθεί και η καρδιά έγινε πέτρα ούτε θα θέλουμε ούτε θα μπορούμε να μετανοήσουμε. Ξέρετε και στον παράδεισο να μας έβαζε ο Θεός, δεν θα μας άρεσε και μόνοι μας θα επιλέγαμε να πάμε στην κόλαση.

Όπως ένας που έχει πληγωμένα μάτια δεν θέλει το φως γιατί τον ενοχλεί, και επιθυμεί το σκοτάδι.

Μακάρι εμείς να έχουμε την διάθεση να φανερώνουμε στον Θεό και να εξομολογούμαστε στον πνευματικό τα κρυμμένα μας πάθη και τις αμαρτίες μας κι έτσι να ξεφύγουμε από την παγίδα που πιάστηκε ο Ιούδας. Γιατί τότε θα ισχύει και για μας ο μακαρισμός «μακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι» (Ψαλμ.31,1). Αμήν. Καλή Ανάσταση !

8 σχόλια στο άρθρο “Καμπανάκια για μας από την προδοσία του Ιούδα – Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

  1. Μήπως ο Ιούδας είναι παρεξηγημένος;Αφού το σχέδιο του θεού ήταν να σταυρωθεί ο υιός του και κατόπιν να αναστηθεί,κάποιος θα έπρεπε να τον προδώσει.Αρα ήταν θέλημα θεού να κάνει τη βρωμοδουλειά ο Ιούδας!Περίεργα πράγματα,κύριε Παπαδόπουλε!

  2. Κ.παπαδοπουλε.
    Στο ξαναλεω.
    Μηπως θελεις να
    μας πεις τι κομμα
    ψηφιζεις.
    Ο ιουδας τωρα
    εχει πολλα κλικ.

  3. Δεν ειναι ούτε η σταύρωση ούτε ο θάνατος κανενός στο σχέδιο του Θεού. Αυτά προέρχονται απο την κακία του κόσμου και του διαβόλου. Εξ άλλου αν ήθελαν οι Εβραίοι να τον σταυρώσουν μπορούσαν και χωρίς την προδοσία του Ιούδα.

  4. Μην προσπαθείτε να απαξιώσετε τη σημασία της φιλαργυρίας. Είναι η μόνη αμαρτία που ο Θεός βάζει απέναντί του αποκαλώντας τον πλούτο Κύριο και λέγοντας πως δεν μπορούμε να υπηρετούμε δύο Κυρίους. Η εποχή έχει ανάγκη από γνήσιους, καινοτόμους και επαναστάτες χριστιανούς. Κάντε την αρχή και στην εκκλησία που πάτε ανοίξτε τον τραπεζικό σας λογαριασμό λέγοντας πως θα μοιράζεστε τα έσοδά σας με όσους ανοίξουν τους δικούς τους. Μην εμπαίζετε το Θεό κάνοντας τάχα ότι τον σέβεστε με το να γλείφετε τη Θ. Κοινωνία από το πάτωμα. Μην γράφετε άρθρα κατήχησης αποφεύγοντας να κοιτάξετε κατάματα το αληθινό πρόβλημα. Πως η φιλαργυρία είναι που εκκοσμίκευσε σύσσωμη την Ορθόδοξη (ήμαρτον) εκκλησία της Ελλάδος και νόθευσε χυδαία το πνεύμα της Καινής Διαθήκης. Ειδάλλως πάντα κάποιος “καταμάγια” θα σας ειρωνεύετε. Και καλά θα κάνει.

    1. Αν είστε απο την περιοχή μας,θα γνωρίζετε τον μακαρίτη μητροπολίτη Σιατίστης και Σισανίου,Αντώνιο.Ενας ταπεινός και γλυκύτατος άνθρωπος,που όμως χλευάσθηκε απο τους ”συναδέλφους” του!Σε μία μάλιστα ιερά σύνοδο δεν του επετράπει να παρεβρεθεί γιαττί δεν ήταν κατάλληλα ενδεδυμένος!Στην ίδια κατηγορία θα τολμούσα να βάλω και τον Αυγουστίνο Καντιώτη.Αυτός άν και ούλτρα συντηριτικός και αμετακίνητος σε πολλά ζητήματα,εν τούτοις το έργο του και ο τρόπος ζωής του ήταν υποδειγματικά.Τέτοιοι ιεράρχες εμπνέουν σεβασμό και αγάπη.Και όχι μόνο σε πιστούς!Για κάποιους άλλους που μας κουνάν το δάχτυλο απο τον άμβωνα,ομιλούντες εξ ονόματος κάποιου που είπε ”ο έχων δύο χιτώνες…” και στο γκαράζ τους παρκάρουν τέσσερις λιμουζίνες και διαθέτουν βιλίτσα στα περίχωρα,τι να πεις;Και τα γράφω χωρίς ειρωνική διάθεση.

      1. Νομίζω η ειρωνεία είναι πολλές φορές καλοπροαίρετη και τότε όχι μόνο επιχειρηματολογεί, αλλά διασκεδάζει κιόλας. Δεν ξέρω, κάνω λάθος; Πάντως είναι σπάνιοι τέτοιοι άνθρωποι στο χώρο της εκκλησίας. Δεν τον ξέρω τον πάτερ Αντώνιο, αλλά τον Αυγουστίνο τον ξέρω. Εμένα με έχουν εντυπωσιάσει και εκπλήξει ευχάριστα και οι απόψεις του Φιλόθεου Φάρου. Στα βιβλία του μόνο βρίσκω να εκφράζεται με ειλικρίνεια και λογική συνοχή η αυθεντική χριστιανική πίστη στη σημερινή πραγματικότητα ως βιωματική εμπειρία, κι όχι ως αόριστη χριστιανοφιλοσοφική ιδεολογία.

  5. Ενας ηταν ο μακαριστος Αντωνιος.Ο μονος που ειχε βιογραφικο μορφωμενου ιεραρχου! Σπουδες στη Γαλλια και αλλες ευρωπαικες χωρες.Ενας συγχρονος Μεγας Αντωνιος,ενας ασκητης μεσα στον κοσμο.Οι αλλοι επισκοποι θρονιαστηκαν στους χρυσοποικιλτους θρονους τους,αυτοκρατορικα καταλοιπα,το μονο που τους ενδιαφερει ειναι να γινουν αρχιεπισκοποι!Γραφουν,γραφουν,σβηνουν και διορθωνουν τον ενθρονιστηριο λογο τους!Αναμενοντας την ημερα της εκδημιας του Νυν Αρχιεπισκοπου,για να αναλαβουν αυτοι τα ηνια της εκκλησιας.Νοικιαζουν και λιγο Αγιο Πνευμα,για να κερδισουν χρονο ,το κινητο τους παιρνει φωτια,συνομιλουν μεταξυ τους κανουν τα κονε τους,και περιμενουν.Βλεπουν παντου αμαρτιες,λαθη ,παθη,σφαλματα,κρινουν,ξεκρινουν.Τα αναγουν ολα στην βασιλεια του θεου.Και λενε:εισαι φτωχος;εισαι αναγκεμενος;πεινας; Διψας;Κανε υπομονη στον αλλο κοσμο θα απολαμβανεις τα παντα.Απευθυνονται σε ανθρωπους λωτοφαγους για να περνανε αυτοι καλα.Τωρα με την πανδημια εχασαν την εξουσια τους,την αρπαξαν απο τα χερια τους οι επιστημονες.Καλη Ανασταση χωρις φαρισαισμο,ευσεβισμο,πουριτανισμο και σφαξε με αγαμ ναγιασω!Ο Χριστος αναστηθηκε για τους αναγκεμενους και οχι τους βολεμενους!Οι βολεμενοι δεν χρειαζονται την Ανασταση του Χριστο!Ας τελειωσει επιτελους ο εμπαιγμος και οι θεομπαιχτες!

Σχολιάστε

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.