Φωτογραφία: Εμμανουήλ Δεληβοριάς
Ο πατέρας μου ήθελε πάντα ένα γιο κι ας τελικά απέκτησε τρεις κόρες! Υπήρξε βέβαια χαρούμενος και με εμάς τις τρεις, αλλά ως λάτρης του ποδοσφαίρου και γνωστός τερματοφύλακας της εποχής του, καταλαβαίνεις… Ήθελε έναν γιο να τον μυήσει στην «τέχνη» του ποδοσφαίρου ή έστω να έχει μια παρέα να παρακολουθεί τους ποδοσφαιρικούς αγώνες και να μπορεί να μοιράζεται το πάθος και την αγωνία που ένιωθε στη διάρκεια κάθε αγώνα. Ίχνος αρσενικού όμως στο σπίτι πέρα από τον ίδιο! Τέσσερεις γυναίκες κι εκείνος! Κάποια στιγμή, προστέθηκε στην οικογένεια ένα τετράποδο γένους αρσενικού, αλλά τα κόκερ σπάνιελ αν και βρετανικής καταγωγής και με αθλητικό ταπεραμέντο δεν φημίζονται για τις ποδοσφαιρικές τους δεξιότητες…
Εγώ, ως η μικρότερη κόρη εκ των τριών θυμάμαι έμενα συχνά μαζί του να του κάνω παρέα την ώρα που είχε κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα στην τηλεόραση και να ζητωκραυγάζουμε μαζί, όταν έμπαινε το πολυπόθητο γκολ. Παρόλα αυτά, δεν κατάλαβα ποτέ μου τι είναι το off side, τι είναι το corner ή το πλάγιο out. Λες και οι κανόνες του ποδοσφαίρου έχουν φτιαχτεί να τους αντιλαμβάνεται ο αντρικός εγκέφαλος και μόνο! Τι σημασία έχει; Δεν με ενδιέφερε εξάλλου να μάθω (κακά τα ψέματα), αφού για εμένα ο μπαμπάς είχε πάντα δίκιο ό,τι κι αν σφύριζε ο διαιτητής. Αν έλεγε ο μπαμπάς ότι ήταν φάουλ ήταν φάουλ, τέλος! Αν βέβαια η άποψή του δεν συνέπιπτε με την άποψη του διαιτητή, τότε φούντωναν τα αίματα και τα κοσμητικά επίθετα έδιναν κι έπαιρναν! (Το σημείο αυτό ήταν και το πιο διασκεδαστικό για μένα). Όταν βέβαια έβαζε γκολ η ομάδα που υποστηρίζαμε πετούσαμε στα ουράνια. Έχω βρεθεί στους ώμους του να πανηγυρίζουμε για ένα γκολ λες και κερδίσαμε το τριπλό τζακ-ποτ στην κλήρωση του τζόκερ.
Τώρα που το σκέφτομαι, τα παιδικά μας χρόνια είναι ένας κουμπαράς, όπου μαζεύουμε αναμνήσεις και κάποια στιγμή στην ενήλικη ζωή μας τον σπάμε και εξαργυρώνουμε αυτές τις αναμνήσεις με όποιον τρόπο επιλέξουμε. Σήμερα, εγώ επέλεξα να εξαργυρώσω κάποιες από αυτές ξεθάβοντας από την ψυχή μου στιγμές χαράς, πάθους και ενθουσιασμού αυτήν την κατά άλλα νωχελική Κυριακή που τυγχάνει να είναι και η παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στον πατέρα.
Ελένη Δεληβοριά
