Η συνέντευξη τύπου των σωματείων της δύναμης του εργατικού κέντρου Κοζάνης που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, γίνεται με σκοπό να υπάρξει ενημέρωση σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις του 37ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, τον αγώνα να μη νομιμοποιηθούν μέσα στις συλλογικές διαδικασίες των συνδικάτων και στο συνέδριο της ΓΣΕΕ εργοδότες και νόθοι, αλλά και για να απευθύνουμε πλατύ κάλεσμα συσπείρωσης και συστράτευσης με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ με πρώτο σταθμό την πρωτομαγιά.
Το προηγούμενο διάστημα, το ΠΑΜΕ αντιμετώπισε σθεναρά τις μαφιόζικες ενέργειες της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, σε Καλαμάτα και Ρόδο, και την προσπάθειά τους να επιβάλλουν με τη βία εργοδότες και νόθους στο συνέδριο. Δεν τα κατάφεραν κάτω από την οργανωμένη, πειθαρχημένη και αποτελεσματική απάντηση εκλεγμένων αντιπροσώπων και συνδικάτων, που με σταθερότητα επέμεναν στο αυτονόητο: Να γίνει πραγματικό εργατικό συνέδριο χωρίς νόθους και εργοδότες.
Αποκαλύψαμε με συγκεκριμένα στοιχεία, ποιοι είναι οι νόθοι, ποιοι οι εργοδότες, πως λειτουργεί ο μηχανισμός παραποίησης των πραγματικών συσχετισμών και φίμωσης της θέλησης των εργαζομένων σε μια σειρά χώρους και κλάδους κάτω από την ασφυκτική παρέμβαση της εργοδοσίας. Πλέον, ολοφάνερα η εργοδοσία οργανώνει, συμμετέχει στις αρχαιρεσίες και εκλέγεται εκπρόσωπος των εργαζομένων, αναβαθμίζοντας έτσι το μηχανισμό στήριξης της αντεργατικής πολιτικής και των αντεργατικών μέτρων, που τα προηγούμενα χρόνια αξιοποιήθηκε από τους εργατοπατέρες για να καλλιεργηθεί εφησυχασμός, να δοθεί στήριξη στις κυβερνήσεις και στις απαιτήσεις της μεγαλοεργοδοσίας, του ΣΕΒ, συνολικά της στρατηγικής του κεφαλαίου.
Η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ αντιλαμβανόμενη το προφανές, ότι πλέον είναι έκπτωτη και αφού έχει εξαντλήσει όλα τα κόλπα, ζήτησε να οριστεί Προσωρινή Διοίκηση από το Δικαστήριο που θα προετοιμάσει το 37ο Συνέδριο. Τις προηγούμενες μέρες εξαπολύθηκε μια χυδαία ύστατη προσπάθεια από μεριάς τους να αποκλειστεί η ΔΑΣ – η δεύτερη σε εκλογική δύναμη συνδικαλιστική παράταξη – από την διοίκηση της ΓΣΕΕ. Παρουσίασαν έγγραφο 61 συνδικαλιστικών οργανώσεων που ζητούσαν με αποφάσεις διοικητικών συμβουλίων τον αποκλεισμό της ΔΑΣ. Ακόμα και εκεί όμως οι λαθροχειρίες της συνδικαλιστικής μαφίας ήταν εξόφθαλμες :
1. Με αποφάσεις που πάρθηκαν από τηλεφώνου και «δια περιφοράς» προσπάθησαν να αποσπάσουν τη στήριξη Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών στην άθλια μεθόδευση της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ.
2. Ακόμα και στις οργανώσεις που πράγματι συνεδρίασαν, υπήρξαν ισχυρότατες αντιδράσεις των μελών των διοικήσεων στην πρόταση των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ομάδα Βασιλόπουλου/ΣΥΡΙΖΑ, να αποκλείσουν τη ΔΑΣ.
3. Υπήρξαν οργανώσεις που «συνεδρίασαν» χωρίς να ενημερωθούν τα μέλη της ΔΑΣ, όπως έγινε στην Ομοσπονδία Επισιτισμού-Τουρισμού.
4. Παρουσιάζουν οργανώσεις που δήθεν πήραν τις αποφάσεις που παρήγγειλε η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, ενώ στην πραγματικότητα ποτέ δεν αποφάσισαν να ζητήσουν τον αποκλεισμό της ΔΑΣ, όπως για παράδειγμα τα Εργατικά Κέντρα Αρκαδίας και Μεσολογγίου.
Η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης, πιστός υπηρέτης της γραμμής της ΓΣΕΕ και της εργοδοσίας, πρωτεργάτης της νοθείας και του εκφυλισμού στην περιοχή μας, έσπευσε να καλέσει σε έκτακτο ΔΣ, όπου οι παρατάξεις ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ και ΑΚΕ, – που για πρώτη φορά κατεβαίνει σύσσωμη στο ΔΣ, ενώ το προηγούμενο διάστημα έσκιζε τα ιμάτιά της για την νοθεία – στήριξαν την πρόταση για αποκλεισμό της ΔΑΣ από την διορισμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ.
Να θυμίσουμε
Πως πριν από το συνέδριο του ΕΚ, εσκεμμένα απέκρυπταν τα μητρώα ψηφισάντων διαφόρων σωματείων της περιοχής,
πως ο πρόεδρος του εργατικού κέντρου, εργαζόμενος ΔΕΗ, εκλέχθηκε από σωματείο – μαϊμού με επωνυμία Σωματείο Υπαλλήλων Ιδιωτικού Δικαίου και Ανέργων ΠΕ Κοζάνης, που μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς πλαίσιο αιτημάτων εμφάνισε 19 αντιπροσώπους και 937 ψηφίσαντες,
τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» παρουσιάζουν ότι στο Νομό Κοζάνης εμφανίζεται να έχει ψηφίσει σε σωματεία το 90% του συνόλου των μισθωτών εργαζομένων του Νομού,
ή το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι που φαίνονται να ψήφισαν στα σωματεία της ΔΕΗ είναι περισσότεροι από τον αριθμό των πραγματικών εργαζομένων.
Παρότι η προσπάθεια αποκλεισμού των δυνάμεων της ΔΑΣ έπεσε στο κενό, ο διορισμός στην προσωρινή Διοίκηση της ΓΣΕΕ, της συνδικαλιστικής μαφίας καθώς και εργοδοτών ως εκπροσώπων των εργαζομένων, εγγυάται την προσπάθεια για ένα νέο νόθο Συνέδριο. Δεν αποδεχόμαστε μέσα σε αυτή τη Διοίκηση να είναι κάποιος από τους 62 νόθους αντιπροσώπους και εργοδότες, τους οποίους έχουμε καταγγείλει με εξώδικο και πλήρη στοιχεία, προς τη Διοίκηση της ΓΣΕΕ και το ίδιο θα κάνουμε με την παρέμβασή μας στο Δικαστήριο. Η ουσία δηλαδή δεν αλλάζει. Νόθοι και εργοδότες δεν μπορούν να προετοιμάσουν καμία διαδικασία για ένα συνέδριο με πραγματικούς αντιπροσώπους.
Από την σημερινή συνέντευξη τύπου, θέλουμε να αναδείξουμε τον πραγματικό λόγο αυτής της μάχης που εξελίσσεται με τους ανθρώπους της εργοδοσίας μέσα στο εργατικό κίνημα, την ίδια την εργοδοσία, τις κυβερνήσεις που τη στηρίζουν, όπως η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες δυνάμεις σε πολιτικό επίπεδο, που στο πρόσωπο της ΓΣΕΕ ή καλύτερα της πλειοψηφίας, βλέπουν ένα σημαντικό κρίκο για να προωθείται η αντιλαϊκή πολιτική μέσα στο εργατικό κίνημα. Έναν κρίκο, που θα εμποδίζει, θα αποπροσανατολίζει, θα «σβήνει» κάθε προσπάθεια αγωνιστικής απάντησης σε αυτή τη βαρβαρότητα και θα εξασφαλίζει προϋποθέσεις «σιγής ασυρμάτου», ενσωμάτωσης στη γραμμή και τα «θέλω» του κεφαλαίου.
Μέσα από τον αγώνα που δίνουμε, για «Συνδικάτα εργατών κι όχι των εργοδοτών», θέλουμε να φωτιστεί καλύτερα, να κατανοηθεί σε βάθος από την εργατική τάξη ο ρόλος που διεκπεραιώνει η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ όλα αυτά τα χρόνια και ταυτόχρονα, να ενισχυθεί αποφασιστικά η γραμμή πάλης και οι αγώνες που προωθεί και οργανώνει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Η γραμμή που ακολουθεί η συνδικαλιστική μαφία της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ είναι εχθρική απέναντι στα συμφέροντα, τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Η μάχη απέναντι σε αυτή τη γραμμή, που είναι η γραμμή του ΣΕΒ, των κυβερνήσεων, της ΕΕ, διεξάγεται εδώ και πολλά χρόνια :
Από το ξεκίνημα της καπιταλιστικής κρίσης η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ – Ομάδας Βασιλόπουλου, στήριξαν επί της ουσίας τόσο τα μνημόνια, όσο και το σύνολο των αντεργατικών μέτρων. Ανεξάρτητα, από τις διακηρύξεις, τις καταγγελίες για βάρβαρα μέτρα και όλα τα συναφή, με έντεχνο τρόπο έδιναν στήριξη, η οποία ξεκινούσε από την αποδοχή και την προώθηση μέσα στο εργατικό κίνημα της λογικής «της ανταγωνιστικότητας», «του υγιούς περιβάλλοντος για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας», που σε αυτά τα πλαίσια θα μπορούν να ωφεληθούν και οι εργαζόμενοι.
Σε αυτή τη βάση, και πάντα στα πλαίσια των αντοχών της οικονομίας και των επιχειρήσεων, διακήρυτταν ότι οι απεργίες σε περίοδο κρίσης, τα αιτήματα για αυξήσεις σε μισθούς ήταν λίγο – πολύ «τρέλα».
Με αυτό τον τρόπο, ενοχοποιούσαν τους εργαζόμενους στην κατεύθυνση «έχουμε όλοι ευθύνες για την κρίση», έτσι ώστε να αθωώσουν τη βασική αιτία, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής που νομοτελειακά γεννάει κρίσεις, συνθλίβοντας τις ζωές των εργαζομένων και ταυτόχρονα, επιδιώκουν να επιδράσουν πάνω στα ίδια τα αιτήματα των συνδικάτων μειώνοντας τον πήχη των απαιτήσεων, στους αγώνες των εργαζομένων επιχειρώντας, όπως χαρακτηριστικά έλεγαν «την εκλογίκευση των αιτημάτων», επιτιθέμενοι με σφοδρότητα απέναντι στα «μαξιμαλιστικά» αιτήματα που έθετε το ταξικό εργατικό κίνημα για κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς κ.ά.
Γι΄ αυτούς, στην πραγματικότητα ήταν πάντα μπροστά οι ανάγκες του ΣΕΒ. Σε αυτή τη βάση, προωθήθηκαν προτάσεις με επίκεντρο τον κάλπικο διαχωρισμό μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους, για να συμπιεστεί σε όλα τα επίπεδα το μεροκάματο, ο μισθός, οι εργασιακές καταχτήσεις.
Το αποκορύφωμα όμως της στάσης τους απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων, τις απεργίες, είναι το πώς τοποθετήθηκαν στο χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος. Δεν έβγαλαν «κιχ», δεν έκαναν το παραμικρό, διευκολύνοντας τα κυβερνητικά σχέδια και τις απαιτήσεις του ΣΕΒ και της μεγαλοεργοδοσίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα στήριξης της εργοδοσίας από πλευράς του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι η στάση του Ε.Κ. Πτολεμαΐδας στην κατασκευή της μονάδας Πτολεμαΐδα 5. Μπροστά στα μεροκάματα πείνας, με τα ελλιπή μέτρα υγείας και ασφάλειας, την απαγόρευση στην ουσία της συνδικαλιστικής δράσης αυτό που υποσχέθηκαν στην εργοδοσία είναι η εργασιακή ειρήνη.
Τέτοιες τακτικές είναι τροχιοδεικτικές βολές για τη στάση που θα κρατήσουν μπροστά στη μεταλιγνιτική περίοδο. Θέλουν το αφήγημα για την δίκαιη μετάβαση να προχωρήσει με τα συνδικάτα αφοπλισμένα, οι εργαζόμενοι να γίνουν βορά στα σχέδια κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Δεν είναι τυχαίες οι προτάσεις για τη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην περιοχή με χαμηλότερα μεροκάματα και ευέλικτες σχέσεις εργασίας. Θέλουν τα σωματεία να κάνουν το όραμα των επιχειρηματικών ομίλων όραμα και των εργαζομένων.
Να, λοιπόν, ποιος είναι ο ρόλος της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και των κατά τόπους φερέφωνων.
Να, τι έχουν αναλάβει να προωθήσουν στα πλαίσια ενός συνολικού σχεδιασμού και καταμερισμού κυβέρνησης, εργοδοσίας και των δυνάμεών της.
Να, γιατί έχουν λυσσάξει να μπάσουν τους εργοδότες μέσα στα συνδικάτα, να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση των εργαζομένων την παρουσία τους. Να στείλουν σινιάλο ότι οι εργάτες πρέπει να σκύψουν το κεφάλι και να αποδεχτούν τη σφαγή τους.
Το ΠΑΜΕ, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, τα σωματεία και συνδικάτα που συσπειρώνονται σε αυτό απαντάνε πως ΟΧΙ ! δεν θα αποδεχτούμε τη σφαγή μας. Μπροστά βάζουμε τις δικές μας ανάγκες, τα δικά μας «θέλω» και όχι τις απαιτήσεις του ΣΕΒ και της κυβέρνησης.
Με την σημερινή ευκαιρία απευθύνουμε πλατύ κάλεσμα σε συνδικάτα και εργαζόμενους, τίμιους συνδικαλιστές που δεν αντέχουν πια την σαπίλα και τη δυσωδία της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, να πάρουν μέρος στην απεργία της 1ης Μάη και την απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, να μπουν μπροστά στην ενημέρωση, τη διαφώτιση, την κινητοποίηση δυνάμεων.
Το περιεχόμενο του γιορτασμού της Πρωτομαγιάς δεν μπορεί να είναι άλλο από τον αγώνα ώστε να μπουν μπροστά οι δικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων, για συνδικάτα εργατών μακριά από την παρέμβαση εργοδοτών και κυβερνήσεων.
Τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΓΣΕΕ δε σηματοδοτούν «φρου – φρου και αρώματα», όπως επιχειρεί να παρουσιάσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Σηματοδοτούν αγώνες της τάξης μας, σκληρούς, αιματηρούς, για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Δείχνουν την ασταμάτητη πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτοί είναι οι δικοί μας αγώνες. Δεν έχουν καμία σχέση με τους εργατοπατέρες που διαχρονικά στέκονται απέναντι στους αγώνες της τάξης μας έχοντας στο πλευρό τους την εργοδοσία, τις κυβερνήσεις, τους κατασταλτικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς.
Οι εργάτες μπορούν και πρέπει να βάλουν με τους αγώνες τους τη σφραγίδα για νικηφόρα αποτελέσματα και τις πιο μεγάλες νίκες.
Όλοι και όλες την Τετάρτη 1η Μάη στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στον πεζόδρομο Κοζάνης στις 10 το πρωί.
