Του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα:
Γιορτάστηκε στο Βελβεντό, (27-9-18) ‘’με ψαλμούς, ύμνους και ωδές πνευματικές’’ (Κολ. 3, 16) η άθληση της αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης της Ζαγκλιβερινής.
Τελέστηκαν για το γεγονός στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου Βελβεντού οι εξής ιερές Ακολουθίες. Το απόγευμα της 26ης Σεπτ. ο Μέγας Εσπερινός με Αρτοκλασία. Το πρωί της 27ης Σεπτ. 2018 ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία. Στο αναλόγιο έψαλαν οι ψάλτες, Γιάννης Τζινίκος, Γιάννης Παπαγόρας και Γιώργος Καραγιάννης.
Στο αρχονταρίκι του Ναού προσφέρθηκε κέρασμα και ο π. Κωνσταντίνος μίλησε για το βίο και την εν Χριστώ άθληση (μαρτυρία και μαρτυρικό θάνατο) στο Ζαγκλιβέρι Θεσσαλονίκης της 18χρονης αγίας Ακυλίνας της Ζαγκλιβερινής στις 27 Σεπτεμβρίου του 1764 μ.Χ. Το σώμα-λείψανο της Αγίας βρέθηκε, θεία βουλήσει, το Φεβρουάριο του 2012 θαμμένο σε προαύλιο Ναού στην ορεινή Όσσα του Λαγκαδά.
Το Φθινόπωρο του 2012 (πιστοί από το Βελβεντό, το Πλατανόρεμα και την Αιανή, 150 και πλέον προσκυνητές) επισκεφτήκαμε δύο φορές με λεωφορείο την Όσσα. Είδαμε, ακούσαμε και προσκυνήσαμε στους τάφους και τα ιερά λείψανα των Αγίων Νεομαρτύρων Κυράννης της Οσσαίας και Ακυλίνης της Ζαγκλιβερινής. Μας προκάλεσαν ζωηρή και βαθιά εντύπωση όλα. Όσα που μας αφηγήθηκαν οι πατέρες π. Ιωάννης Αρσενιάδης και π. Θωμάς Φαρδής, όσα που είδαν τα μάτια μας και όσα που ένιωσαν οι καρδιές μας. Συγκλονιστήκαμε. Και ιδού. Δημιουργήθηκε μια σχέση ανάμεσα στις Νεομάρτυρες Ακυλίνα και Κυρράνα και σε μας, που ακόμα κρατεί. Γι’ αυτό και τις τιμούμε και τις γιορτάζουμε με περισσή χαρά και ευφροσύνη στο Βελβεντό.
Σύμφωνα με το Συναξάρι το σώμα της Αγίας Ακυλίνας θάφτηκε από τους Τούρκους βασανιστές (για περαιτέρω ατίμωση και πρόκληση) στο μουσουλμανικό κοιμητήριο του Ζαγκλιβερίου. Το βράδυ κρυφά τρεις τολμηροί νέοι του Ζαγκλιβερίου ξέθαψαν και πήραν μαζί τους σε άλλο, εντελώς άγνωστο μέρος το λείψανο της γενναίας για την πίστη του Χριστού (που τίμησε και το χωριό τους) συμπατριώτισσάς τους 18χρονης Ακυλίνας και το έθαψαν μόνοι, χωρίς να φανερώσουν σε κανέναν το τόπο της ταφής, για να διασφαλίσουν έτσι το λείψανο από μια ενδεχόμενη αρπαγή και εκ νέου ατίμωση της Αγίας από τους Τούρκους κατακτητές.
Η άθληση της Αγίας Ακυλίνας συγκλόνισε όχι μόνο το Ζαγκλιβέρι αλλά και όλη τη Μακεδονία καθώς η φήμη της Αγίας ως χάρη και χάδι Θεού απλώθηκε πάνω από το Γένος, ενίσχυε την πίστη στο Χριστό (τον ελευθερωτή των ψυχών και των σωμάτων) και αναπτέρωνε το ηθικό των υπόδουλων Ρωμιών για το ‘’ποθούμενο’’ του Πατρο-Κοσμά. Που ήρθε το 1821 ως Επανάσταση των Ελλήνων ‘’για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία’’.
Ο νέος τάφος της Αγίας παρέμενε άγνωστος (παρ’ όλες τις πολυετείς προσευχές και έρευνες των Ζαγκλιβερινών) για 249 ολόκληρα χρόνια. Τον Φεβρουάριο του 2012, έδωσε ο Θεός, και ανακαλύφτηκε ο τάφος (και το λείψανο της Αγίας μαζί) σ’ ένα ορεινό (αρκετά ψηλά από το Ζαγκλιβέρι) χωριό, την Όσσα. Μέσα στον περίβολο ενός βακούφικου Ναού των Ταξιαρχών, έξω από την νότια πόρτα του Αγίου Βήματος σε απόσταση δύο περίπου μέτρων.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννης, που έκανε όλη την έρευνα με τον συνεργάτη του, Αγιορείτη Γέροντα Μάξιμο τον Ιβηρίτη, αναφέρει σχετικά για το θέμα: ‘’Ο περιβάλλων χώρος του Ιερού Ναού (των Ταξιαρχών) ήτο περίκλειστος διά τοίχου και έτσι μπορούσε και ευνοούσε την ταφήν του λειψάνου. Αυτή μάλιστα δεν εγένετο με διάνοιξιν κανονικού τάφου, αλλά ετοποθετήθη το ιερόν λείψανον διπλωμένον εις όρυγμα το οποίον προχείρως και μετά σπουδής είχον διανοίξει οι μεταφέροντες το λείψανον, όπως τούτο απεδείχθη ακολούθως κατά την τομήν η οποία εγένετο επί του συγκεκριμένου σημείου του εδάφους’’. (Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης Ιωάννου. Χρονικόν της ευρέσεως των ιερών λειψάνων της Αγίας Ενδόξου Νεομάρτυρος Ακυλίνης-Αγγελίνης της εκ Ζαγκλιβερίου καταγομένης, σελ. 13).
Και μια άλλη εξαίσια εικόνα. Στις 26 και 27 Σεπτεμβρίου του 2013 (ακολουθώντας την ίδια διαδρομή του Σεπτεμβρίου του 1764 για την απομάκρυνση και διάσωση του λειψάνου της Αγίας) έγινε η μετακομιδή των ιερών λειψάνων από την Όσσα, στο Ζαγκλιβέρι – τόπο καταγωγής και άθλησης της Αγίας Ακυλίνας. Όλη αυτή η πράξη, που αφήνει το άρωμά της παντού, οφείλεται στην έμπνευση και τη συνεργασία των δύο Μητροπολιτών, του Σεβ. Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννου και του Σεβ. Ιερισσού, Αρδαμερίου και Αγίου Όρους κ. Θεοκλήτου.
Η ‘’Ακολουθία της Αγίας Νεομάρτυρος Ακυλίνης της εκ Ζαγκλιβερίου’’ που ψάλλαμε στον Άγιο Διονύσιο Βελβεντού, ‘’εποιήθει εν Αγίω Όρει υπό Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου, Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας’’.
Στο γ’ τροπάριο των Αποστίχων του Εσπερινού χαιρετίζεται η Αγία Ακυλίνα ως η ‘’Ζαγκλιβερίου χαρά, και τερπνότατον βλάστημα, και Μακεδονίας, θείον αγαλλίαμα, και σεμνολόγημα’’.
Αγαλλίαμα και σεμνολόγημα της Μακεδονίας η αγία Ακυλίνα. Τι ομορφιά, τι χάρη!
‘’Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει’’ είπε ο Σεφέρης. Η Μακεδονία, μας πληγώνει με όσα εναντίον της, αλόγιστα και ανιστόρητα, της κάνουμε οι σημερινοί.
Μας συνέχει το άρωμα της ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη για τη Μακεδονία: ‘’Για μας η ψυχή μας είναι το όνομά μας’’. Έχουμε αυτιά να τον ακούσουμε;
Ένα ερώτημα για μας και για τους ηγέτες μας: Θα επιτρέψουμε ‘’να γίνει σκουπίδι η μάνα [μας] Μακεδονία’’; (Καβάφης, Η μάχη της Μαγνησίας, Α’, σ.36).
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας,
παπαδάσκαλος
