Οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν σε μουσεία…
Εμπρός για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία !
Σε μια εποχή σκληρής αστικής κυριαρχίας σε κάθε επίπεδο, η ιστορία των λαϊκών αγώνων τείνει να παραχαραχτεί και να νοηματοδοθεί σύμφωνα με τις κυρίαρχες επιταγές (όπως συνέβαινε σε κάθε τέτοια εποχή). Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν αποτελεί εξαίρεση, μπροστά σε αυτή την ιστορικών διαστάσεων επίθεση του κεφαλαίου για παραχάραξη της ιστορίας. Αστικά κόμματα, ΜΜΕ και εν γένει όλοι οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους και του κεφαλαίου προσπαθούν να απογυμνώσουν την αντίσταση κατά της χούντας από τον πολιτικό και ταξικό της πυρήνα.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου όμως, δεν ήταν μια νομοτελειακή ούτε μια ανεπανάληπτη στιγμή, ήταν το αποκορύφωμα της λαϊκής οργής απέναντι στην τυρρανία, η ορμή της νεολαίας, που εγκυμονούνταν στην κοινωνία όπως και σήμερα. Ήταν πάλη ενάντια στην καταστολή και την βίαια καταπάτηση των λαϊκών ελευθεριών, πάλη για ψωμί και παιδεία, πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Ωστόσο, δεν υφίσταται απλά ως μια ιστορική στιγμή, που έχει μπει στο μουσείο, καθώς τα αιτήματα της εξέγερσης παραμένουν ακόμα καίρια.
Το Πολυτεχνείο ζει…
Το Πολυτεχνείο ζει στους νικηφόρους αγώνες του σήμερα, μέσα από το μήνυμα του για τη διεκδίκηση και τη διαφύλαξη των λαϊκών κεκτημένων και δικαιωμάτων και τα νοήματα της εξέγερσης του ’73. Ζει για να θυμίζει σε όλους ότι κανένας αγώνας δε βγήκε χαμένος και τίποτα δε χαρίστηκε στους/στις εργαζόμενους/ες, τον λαό, τους φοιτητές και τις φοιτήτριες. Το πολυτεχνείο ζει και ζητά δικαίωση στους αγώνες του σήμερα για :
Ψωμί
Τόσο σε διεθνές όσο και σε εγχώριο επίπεδο, από το 2008 βιώνουμε τις συνέπειες της οξύτατης κρίσης που περνάει το καπιταλιστικό σύστημα, η οποία ολοένα και εντείνεται και δεν διαφαίνεται να μπορεί να προσπεραστεί με ένα δυναμικό τρόπο από την μεριά του κεφαλαίου. Ποιος θα το έλεγε ότι το 2017 βασικά αιτήματα όπως το ψωμί, η δουλειά και η ζωή με αξιοπρέπεια, όχι μόνο δεν αποτελούν κεκτημένα αλλά αντίθετα πρέπει να αγωνιστούμε ξανά για να τα κατοχυρώσουμε. Όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο σχετικής “σταθερότητας”, εμείς είμαστε αυτοί που βιώνουμε την συγχρονισμένη επίθεση της ΕΕ και των κυβερνήσεων που υπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου μέσω των μνημονίων και των αξιολογήσεων.
Παιδεία
Η παιδεία που οραματίζονταν οι φοιτητές το ’73 δεν έχει σίγουρα καμία σχέση με αυτή που μας προσφέρεται σήμερα. Κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας όλων των βαθμίδων, δίδακτρα σε μεταπτυχιακά, ελλείψεις στη φοιτητική μέριμνα (σίτιση – στέγαση – μετακίνηση), υποχρηματοδότηση, ξεπούλημα του πανεπιστημίου με την είσοδο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε μια σειρά σχολών πανελλαδικά. Κατακερματισμένη γνώση, συγχωνεύσεις σχολών και έρευνα που δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας αλλά σχεδιάζεται με κριτήριο τα κέρδη των πολυεθνικών. Αυτά είναι μόνο μερικοί όροι που χαρακτηρίζουν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η παιδεία στο σήμερα. Καιρός λοιπόν η παιδεία να ξαναμπεί στην ατζέντα των διεκδικήσεων των εργαζομένων. Να παλέψουμε όλοι και όλες από κοινού για μια παιδεία που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας και όχι στα κέρδη του κεφαλαίου.
Ελευθερία
Σήμερα μπορεί να μην ζούμε σε καθεστώς χούντας, αλλά βιώνουμε τη “χούντα” των μνημονίων, της ΕΕ, της εξαθλίωσης, της ανεργίας και των πολέμων. Που δεν διστάζει να κηρύξει παράνομο και καταχρηστικό το δικαίωμα στην απεργία, το βασικό όπλο που έχει ο κάθε εργαζόμενος για να διεκδικεί τα δικαιώματά του. Που καταστέλλει βίαια κάθε κινητοποίηση εργαζομένων, φοιτητών συνταξιούχων που τους ενοχλεί. Που βάζει φυλακή την Ηριάννα και αφήνει ελεύθερους τους φασίστες δολοφόνους της Χρυσής Αυγής. Που ποινικοποιεί όσους έχουν πολιτική τοποθέτηση ενάντια σε κυβέρνηση και ΕΕ. Που μεταχειρίζεται τους πρόσφυγες ως ανθρώπους “δεύτερης διαλογής” και είτε τους θαλασσοπνίγει είτε τους στοιβάζει στα hot – spot . Βιώνουμε τελικά μία “χούντα” που μπορεί να ευαγγελίζεται μια γενικόλογη “ελευθερία”, αλλά αναπαράγει την βαρβαρότητα (του κεφαλαίου απέναντι στους εργαζομένους).
Ήρθε η ώρα αυτό να αλλάξει.
Να σύρουμε εμείς το νήμα της ιστορίας και να πάμε παρακάτω…
Το Πολυτεχνείο ανασαίνει μέσα από τους αγώνες του σήμερα ενάντια στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το ΔΝΤ, την άθλια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και την πολιτική της. Μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στα μνημόνια και την 3η αξιολόγηση, στους αγώνες των φοιτητών, μαθητών κι εκπαιδευτικών ενάντια στο νόμο Γαβρόγλου, στους αγώνες ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό, στις καθημερινές μάχες της αλληλεγγύης στους φτωχούς, στους αποκλεισμένους, στους πρόσφυγες, σε όλους εμάς που δίνουμε τη μάχη της επιβίωσης, της αξιοπρέπειας, της ζωής όπως την ονειρευόμαστε, μιας ζωής που τα θέλουμε όλα δικά μας, γιατί εμείς είμαστε οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου!
Όλες κι όλοι στη συγκέντρωση και την πορεία για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, την Παρασκευή 17.11. στις 6:00 μ.μ. στην κεντρική πλατεία Κοζάνης.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2017
7:00 μμ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΖΑΝΗΣ
44 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον ηρωικό ξεσηκωμό του λαού και της νεολαίας το Νοέμβρη του 1973, ενάντια στη αμερικανοΝΑΤΟική, φασιστική, απριλιανή δικτατορία.
Τα ταξικά προσανατολισμένα σωματεία που στηρίζουν το ΠΑΜΕ καλούν τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τις νέες και τους νέους, την φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους τους συνταξιουχους να τιμήσουν την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου, τους νεκρούς του Νοέμβρη, που αποτέλεσε το κορυφαίο γεγονός της αντιδικτατορικής πάλης, να πάρουν μέρος στη συγκέντρωση και πορεία την Παρασκευή 17 Νοέμβρη 2017 στις 7:00 μμ στην Κεντρική Πλατεία Κοζάνης.
Οι αγωνιστικές παρακαταθήκες, οι ηρωικές εξάρσεις, του λαού και της νεολαίας στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 και η αταλάντευτη στάση των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα στις φυλακές, στις εξορίες και στα βασανιστήρια, αποτελούν οδηγό για τα δικά μας αγωνιστικά βήματα.
Οι άγριες θυσίες που οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η ΕΕ, το ΔΝΤ και το εγχώριο πολιτικό προσωπικό τους, επιβάλλουν στο λαό δεν έχουν σταματημό! Τα νέα μέτρα που σιγοβράζουν μέσω της 3ης αξιολόγησης και του νέου προϋπολογισμού έρχονται να πατήσουν πάνω στα προηγούμενα. Η καπιταλιστική ανάπτυξη που ευαγγελίζονται θα θεμελιωθεί πάνω στην άγρια εκμετάλλευση, με τη φθηνή δουλειά χωρίς δικαιώματα, με το χτύπημα στην απεργία και στους εργατικούς αγώνες, με την καταλήστευση άλλων λαών, με το αιματηρό ξαναμοίρασμα των ενεργειακών πηγών, των αγορών, των δρόμων μεταφοράς, το αιματηρό ξαναχάραγμα των συνόρων.
Ολόκληρες περιοχές βρίσκονται μέσα στη φωτιά από την Ουκρανία, τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και το Αιγαίο ως την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς και Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Οι πόλεμοι και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή έχει στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, έχει ξεριζώσει εκατομμύρια άλλους και το δράμα των προσφύγων συνεχίζεται με τον εγκλωβισμό τους.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Αμερική, μπλέκει ακόμα πιο
βαθιά τη χώρα στους αιματηρούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Οι συνεχείς δηλώσεις της Ελληνικής κυβέρνησης για τη δήθεν «σταθερότητα» και τη «συμβολή»
της χώρας μας στην υπόθεση της ειρήνης πρέπει να ανησυχήσουν τον εργαζόμενο λαό. Αναβαθμίζει τη βάση της Σούδας και φορτώνει στην καμπούρα των εργατών 2,5 δις δολάρια για την αναβάθμιση των F16 που θα αξιοποιηθούν όχι για την άμυνα της χώρας, αλλά για το ΝΑΤΟ. Ο κίνδυνος της ανάφλεξης είναι προ των πυλών. Οι δεσμεύσεις της χώρας μας είναι ισχυρές και δεν πρέπει να υπάρχει εφησυχασμός. Είναι ώρα επαγρύπνησης και αγώνα ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την ελληνική εμπλοκή για την υλοποίησή τους.
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου και τα αιματοβαμμένα συνθήματα στην πύλη τους, δίνουν ένα ακόμη ηχηρό μήνυμα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο φασισμό που πρέπει να απαντηθεί σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά. Αποτελεί χρέος στη μνήμη όλων όσων έδωσαν τη ζωή τους και αγωνίστηκαν για ένα καλύτερο μέλλον να καταδικάσουν και ν’ απομονώσουν ακόμα πιο αποφασιστικά τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, που υπερασπίζεται και εξυμνεί τη στρατιωτική δικτατορία και βρωμίζει την αντιδικτατορική πάλη του λαού και της νεολαίας.
Οργανώνουμε μαζί με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εργαζόμενους το δικό μας αγώνα. Με πίστη στο δίκιο μας, με μαχητικότητα και αποφασιστικότητα, μπορούμε να βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις. Τα οράματα και τα ιδανικά για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι ο δρόμος για να οργανώσουμε και να δυναμώσουμε τους αγώνες μας που θα βάλουν στη ζωή αυτά τα οράματα και τα ιδανικά. Έτσι τιμούμε τους νεκρούς μας και δικαιώνουμε τους αγώνες τους.
Όσο κυριαρχούν τα μονοπώλια, ο λαός θα βασανίζεται από πολέμους, φτώχεια, ζωή με τα ψίχουλα. Το ΠΑΜΕ με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και τον πρωτοπόρο ρόλο της, καλεί τους εργαζόμενους να βαδίσουμε μπροστά για το μέλλον που μας ανήκει, για τη μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης των εργατών και των καταπιεσμένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης!
Τιμούμε την Λαϊκή Εξέγερση του Πολυτεχνείου, οργανώνοντας την πάλη μας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας!
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΙΔ. ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΟΔΗΓΩΝ ΦΟΡΤΗΓΩΝ – ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ
ΣΕΕΕΝ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΓΟΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΙΚΑ Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ
Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) καλεί τις γυναίκες να πάρουν μέρος στις εκδηλώσεις για την 44η επέτειο του λαϊκού ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, στην πορεία που θα φτάσει έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα, στις διαδηλώσεις σε άλλες πόλεις της χώρας που θα «ζωντανέψουν» το σύνθημα «έξω το ΝΑΤΟ». Να καταδικάσουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στους ανταγωνισμούς αυτών που για τα συμφέροντά τους αιματοκυλούν τους λαούς.
Η Αγωνιστική Κίνηση Γυναικών Κοζάνης θα συμμετέχει στην πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου την Παρασκευή 17 Νοέμβρη, στις 7.00 μ.μ., μαζί με τα ταξικά συνδικάτα και σωματεία των εργαζομένων της Κοζάνης, στην Κεντρική Πλατεία.
Την ώρα που η κυβέρνηση διατηρεί, επεκτείνει τις υπάρχουσες και σχεδιάζει νέες βάσεις του ΝΑΤΟ, από τη Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη και τον Άραξο, που συνοδεύει την επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα με την εμπλοκή της χώρας στα σχέδια και τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών, που κατακρεουργεί μισθούς και συντάξεις αλλά προχωρά σε εξοπλιστικές δαπάνες και προγράμματα στο όνομα των «συμβατικών υποχρεώσεων» της χώρας, οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου ενώνουμε τη φωνή μας με τα σωματεία και τους φορεί, παλεύουμε ενάντια στην πολιτική που μας καταδικάζει να ζούμε με ψίχουλα, που αιματοκυλά και ξεριζώνει λαούς, που αποτελεί μόνιμη απειλή για τη ζωή και το μέλλον των παιδιών μας.
Το ΔΣ του Συλλόγου