Γράφει ο Μιχάλης Ραμπίδης
Η επικαιροποιημένη και προσαρμοσμένη πολιτική των Βρετανών σ’ έναν κόσμο που διαρκώς μεταβάλλεται είναι ακριβώς η απόφαση του Brexit. Πιστεύω πως είναι σημαντικά και ρεαλιστικά τα στοιχεία ανάλυσης της δεξαμενής σκέψης του δικτύου «Voltaires» (T. Meysson) που αναλύοντάς τα καταλήγεις σε χρήσιμα συμπεράσματα:
Το δημοψήφισμα το επέβαλαν στον D. Kameron, η Αγγλική ελίτ και τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ,και όχι το UKIP. Αυτοί που θέλουν να μεταμορφώσουν το Citi ως πρώτο χρηματοπιστωτικό offshore κέντρο, του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Έτσι πορεύεται πάντα «το έθνος των παντοπωλών» όπως τους χαρακτήρισε ο Ναπολέων.
Το Citi του Λονδίνου εντελώς ανεξάρτητο, υπό την εξουσία του Στέμματος, θα γίνει ο φορολογικός παράδεισος (μετά και τη συμφωνία του Απριλίου με την Κίνα για αγορά νομίσματος) κατά κύριο λόγο της Ευρώπης και της Κίνας, αλλά και όλου του κόσμου. Ο τζίρος ξένων νομισματικών συναλλαγών στο Citi σήμερα φτάνει τα 3,5 τρις ΕΥΡΩ περισσότερα απ’ όσα σ’ όλη την Ευρώπη και οι συναλλασσόμενοι απεχθάνονται τους κανόνες και τη φορολογία που επιβάλλει η ΕΕ. Κάτι παρά πάνω θα ξέρει η κ Μέρκελ που δηλώνει ότι «το αίτημα αποχώρησης της Αγγλίας από την ΕΕ θα υποβληθεί με την εκλογή νέας πρωθυπουργού και ότι δεν θα υπάρξει νέο δημοψήφισμα»!
Η μετά Brexit βρετανική πολιτική θα εφαρμοσθεί άμεσα, ήδη μείωσε τη φορολογία των επενδύσεων στο 15% και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα διαχωρίσει τη θέση της από τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, θα αναπτύξει περεταίρω τις εμπορικές σχέσεις με την Κίνα και όλο τον κόσμο, τη στιγμή μάλιστα που η οικονομία της βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Η Γερμανία, η Ολλανδία κ.α. χώρες, με εμπορικό πλεόνασμα ή μεγάλα επενδυμένα κεφάλαια στην Αγγλία, καθώς και η Πολωνία με 750.000 χιλ. Πολωνούς (η μεγαλύτερη ξένη εθνική κοινότητα) που ζουν στην Μ. Βρετανία και τα εμβάσματά τους ξεπερνούν το 1,5 δις ΕΥΡΩ ετησίως, μετά τον αυστηρό έλεγχο στην ελεύθερη μετακίνηση προσώπων, κινδυνεύουν με σοβαρή κρίση.
Οι Αμερικανοί έχασαν έναν πιστό σύμμαχο (D. Kameron) και η Γερμανία έναν εταίρο, που χωρίς περιστροφές συνέπλευσε με τους συμμάχους εναντίον της στήριξης του Άσαντ στη Συρία, εναντίον της Ρωσίας σε όλα τα μέτωπα, υπερασπίστηκε τη συμφωνία της κ Μέρκελ με τον κ Ερντογάν για το προσφυγικό και ήταν υπέρμαχος της λιτότητας.
Οι ΗΠΑ χάνουν την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στην οικονομία και σε στρατιωτική δύναμη, γιατί ο βραχίονάς τους στη γηραιά Ήπειρο, που διαθέτει τον μεγαλύτερο αμυντικό προϋπολογισμό σ’ όλη την Ευρώπη αυτονομείται. Αντιθέτως η Γερμανική δύναμη δεν ελέγχεται, βασικός λόγος της δημιουργίας της ΕΕ και το Brexit εδραιώνει την Γερμανία ως ηγετική δύναμη, ρόλος με τον οποίο πολλοί δεν νοιώθουν άνετα.
Η απόφαση του Brexit λαμβάνεται τη στιγμή (23-6-2016) που ούτως ή άλλως η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ επηρεασμένη από τις διεθνείς εξελίξεις, αναβάλλει δυο φορές ειλημμένες αποφάσεις για αυξήσεις επιτοκίων. Οι αγορές μάλλον βιάζονται να πανηγυρίσουν και είναι καλύτερα να στρέψουν την προσοχή τους στην ισοτιμία του ΕΥΡΩ παρά της στερλίνας.
Οτιδήποτε διαβρώνει το ενωμένο δυτικό μέτωπο και οδηγεί σε αστάθεια την Ευρώπη, πλήττει και την ασφάλεια των ΗΠΑ. Το Brexit είναι η πρώτη ηχηρή απάντηση στην καθοδική πορεία των ΗΠΑ. Η κυριαρχία της Ουάσιγκτον στον πλανήτη πιθανότατα τελειώνει, αλλάζουμε εποχή!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μετά από ένα καθοριστικότατο δημοψήφισμα, με μεγάλη πολιτική ένταση, για το μέλλον της Μ. Βρετανίας, ακολουθεί σειρά πολιτικών παραιτήσεων που καταλήγει πρόωρα και ομαλά σε μια βελούδινη διαδοχή με πρωθυπουργό την κ Τερέζα Μέι, οπαδό και υποστηριχτή της παραμονής (Bremain) στην ΕΕ. «Brexit σημαίνει Brexit, θα το κάνουμε να επιτύχει» δήλωσε και υποσχέθηκε να μειωθεί το μισθολογικό χάσμα, ανάμεσα στ’ αφεντικά και τους εργάτες (καμιά κουβέντα για μετανάστες κ.λπ.). Η πορεία της Μ. Βρετανίας στο «νέο κόσμο» είναι προαποφασισμένη και προδιαγεγραμμένη: «Ένας νέος ρόλος γι’ εμάς στον κόσμο» είπε η κ Μέι. Επομένως η βάση του Brexit δεν είναι η ακροδεξιά και το προσφυγικό, αλλά οι κοινωνικές και λαϊκές δυνάμεις απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό. Είναι η αντίδραση των εγκλωβισμένων απέναντι στη φυλακή της ΕΕ του Σόιμπλε και των ομοσταύλων του.
