ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΟΝ ΗΡΩΙΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΠΑΛΗΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ώρα 19:00 κεντρική πλατεία Πτολεμαΐδας
42 χρόνια από το Νοέμβρη του 73 το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα τιμούν την εξέγερση του πολυτεχνείου δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στα Μνημόνια και την Αντιλαϊκή πολιτική, κόντρα στις λυκοσυμμαχίες του θανάτου, για να μπορούν οι λαοί να ζουν στον τόπο τους, και να καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟική, φασιστική δικτατορία, οι στόχοι, τα οράματα και οι προοπτικές εκείνου του αγώνα για γενικότερες ανατροπές αποτελούν και σήμερα οδηγό για τους δικούς μας αγώνες. Ο ηρωικός εκείνος ξεσηκωμός των εργαζομένων και της νεολαίας αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη, δείχνει το δρόμο για τη συλλογική, μαζική, οργάνωση και δράση σήμερα ενάντια στη νέα επίθεση του Κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, κόντρα στο Νέο Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μεγάλοι λαϊκοί-εργατικοί αγώνες αποτελούν πηγή δύναμης, πείρας, αισιοδοξίας και αποφασιστικότητας για τον λαό και τη νεολαία.
Ειδικά σήμερα, που επιχειρείται στο όνομα της «Αριστερής» Κυβέρνησης, η υποταγή των εργαζομένων στις απαιτήσεις του Κεφαλαίου για ζωή και δουλειά χωρίς κοινωνική ασφάλιση, χωρίς παροχές υγείας και πρόνοιας, με μισθούς πείνας, χρειάζεται πιο μαχητικά να δοθεί ταξική απάντηση από τους εργάτες και τη νεολαία. Με μαζικοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των λαϊκών επιτροπών, με οδηγό την προετοιμασία της Απεργίας της 12ης Νοέμβρη, να κάνουμε βήματα για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Να απομονωθούν οι δυνάμεις αυτές στα συνδικάτα, που ακόμη και σήμερα μιλάνε για υπεράσπιση μιας Κυβέρνησης που σφάζει το λαό. Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που αποδέχονται τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις στη λογική της «ανταγωνιστικότητας», της «κερδοφορίας των επιχειρήσεων». Οι δυνάμεις που αποδέχονται την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ως «το κοινό μας σπίτι».
Ειδικά σήμερα που ΝΑΤΟ και ΕΕ, από τη μια βομβαρδίζουν λαούς και χώρες και από την άλλη έχουν μετατρέψει το Αιγαίο σε υγρό τάφο για εκατοντάδες παιδιά, πρέπει να δυναμώσει το κίνημα σύγκρουσης και απειθαρχίας με την ΕΕ και τις συνθήκες τις (Σένγκεν, Δουβλίνου) που όσους πρόσφυγες δεν σκυλοπνίξουν, τους προορίζουν για τζάμπα εργατικά χέρια στις πολυεθνικές τους. Αυτή η πολιτική είναι που εκθρέφει τον φασισμό και τον ρατσισμό, την Χρυσή Αυγή. Αυτή η πολιτική είναι που εξέθρεψε και στήριξε την Χούντα.
Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο από την πρώτη στιγμή καταδίκασε την τρομοκρατική επίθεση στην Γαλλία, που οδήγησε στο θάνατο σχεδόν 150 ανθρώπων.
Η πείρα έχει δείξει ότι τέτοια γεγονότα αξιοποιούνται από Κυβερνήσεις και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για τους σχεδιασμούς τους ενάντια στους λαούς, νέους πολέμους. Τα συνδικάτα πρέπει να δυναμώσουν το διεθνισμό, την ταξική Αλληλεγγύη κόντρα στο μίσος, το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Κόντρα στους νέους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.
Η εργατική τάξη μαζί με τους συμμάχους της, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τις γυναίκες και τους νέους όπως τότε, έτσι και σήμερα μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη εκείνων των αναγκαίων αγώνων που θα βάλουν τέρμα στην κυριαρχία των μονοπωλίων.
Εργαζόμενοι, νέοι, άνεργοι, γυναίκες, να δυναμώσουμε τον αγώνα ενάντια στη Διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, τους πλειστηριασμούς, τις διακοπές ρεύματος, την φοροληστεία. Να μπει μπλόκο στις Απολύσεις στους σχεδιασμούς για νέες μειώσεις μισθών. Οργάνωση του Αγώνα για Συλλογικές Συμβάσεις με κάλυψη των απωλειών μας. Να κόψουμε το χέρι σε οποίον προσπαθήσει να βάλει χέρι στη λειτουργία των σωματείων, στη συνδικαλιστική δράση. Άμεσα μέτρα προστασίας των Ανέργων. Να δυναμώσει η Αλληλεγγύη με τους Πρόσφυγες. Να προετοιμάσουμε το επόμενο βήμα, ισχυρής απεργιακής απάντησης.
Δυναμώνουμε την καθημερινή μας δράση με οδηγό τους μεγάλους αγώνες του λαού μας. Με Συμπαραστάτες τους ήρωες της τάξης μας. Τους εργάτες και τους νέους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση. Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, συνεχίζουμε τους αγώνες τους. Αυτή είναι η καλύτερη τιμή στον ηρωικό αγώνα των εξεγερμένων του «Πολυτεχνείου».
Ανακοίνωση της Λαϊκής Ενότητας Εορδαίας
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, 42 χρόνια μετά…
Το 1973 ήταν ο 6ος χρόνος μιας δικτατορίας που στηρίχτηκε στην Ελλάδα από το ντόπιο κεφάλαιο και το δυτικό ιμπεριαλισμό. Κάθε πολιτική, συνδικαλιστική και κοινωνική ελευθερία είχε καταργηθεί. Η τρομοκρατία κυριαρχούσε: συλλήψεις, βασανιστήρια, στρατοδικεία, η Αριστερά αντιμετώπιζε τις εξορίες και τα ξερονήσια. Η Ασφάλεια παρακολουθούσε τα εργοστάσια, τις σχολές και τα σχολεία, τις γειτονιές. Ο κόσμος υπέφερε και μόνο οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες έβλεπαν τα κέρδη τους να γιγαντώνονται.
Η χούντα δεν είχε μαζική υποστήριξη, γι αυτό συμφώνησε με τους καπιταλιστές και τους διεθνείς συμμάχους της σε μια διαδικασία ομαλής «φιλελευθεροποίησης», χωρίς κανένα εργατικό και κοινωνικό δικαίωμα. Τα σχέδια αυτά τίναξε στον αέρα η εξέγερση του Νοέμβρη.
Ο απλός κόσμος (300.000 λαού στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο στην Αθήνα στις 17 Νοέμβρη…) δικαίωσε τις δυνάμεις εκείνες της Αριστεράς που επέμεναν για τη συνέχιση της κατάληψης και το άπλωμα της εξέγερσης, αντίθετα με τις μεγαλύτερες δυνάμεις της Αριστεράς που ορκίζονταν (και τότε…) στον «ρεαλισμό», προσπαθούσαν να σταματήσουν την κατάληψη, πάσχιζαν για να αντικατασταθεί η χούντα από «κυβέρνηση εθνικής ενότητας». Οι απλοί άνθρωποι υπέγραψαν με το συγκλονιστικό αγώνα τους και το αίμα τους το τέλος της χούντας.
Έτσι οδηγηθήκαμε στους ανεξέλεγκτους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες της μεταπολίτευσης, όπου το σύστημα υποχρεώθηκε σε παραχωρήσεις κι έδωσε ελευθερίες που δεν δόθηκαν σε καμία άλλη χώρα που πέρασε «ομαλά» από τη χούντα στον κοινοβουλευτισμό. Κατακτήσεις και δικαιώματα που μέχρι σήμερα ακόμα προσπαθούν να ξηλώσουν.
Μέσα στα αδιέξοδα μιας κρίσης ο δρόμος της εξέγερσης έδειξε ότι μπορεί να οδηγήσει σε λύσεις προς το συμφέρον των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων.
42 χρόνια μετά…
Με τη μετάλλαξή της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έπληξε σοβαρά την ελπίδα για «αντίσταση, ρήξη και ανατροπή», ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας. Μετά την αντιστροφή του δημοψηφίσματος στο όνομα των «ρεαλισμών» που υπαγόρευσε το σύστημα, πρωτοστατεί στο 3ο μνημόνιο, συνεχίζοντας το καταστροφικό έργο των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων. Ο «ρεαλισμός» του ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική) φαίνεται ακλόνητος. Δεν έχει καμία σχέση όμως με την πραγματικότητα.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973 είναι μια τρανταχτή απόδειξη ότι τέτοιοι «ρεαλισμοί» ούτε μονόδρομο αποτελούν, ούτε νίκες μπορεί να φέρουν. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που κρατάμε σήμερα. Πρόσφατα μάθαμε από την εμπειρία μας ότι ακόμα και η κατάκτηση της κυβέρνησης στο όνομα της Αριστεράς δεν αρκεί. Αν η Αριστερά δεν είναι αποφασισμένη να συγκρουστεί για να υπερασπιστεί πάση θυσία τον κόσμο της εργασίας, δεν μπορεί να επιβάλει κατακτήσεις, δεν μπορεί ούτε καν να πετύχει έναν «έντιμο συμβιβασμό» και παραδίδεται στον αντίπαλο, όπως έκανε ο Τσίπρας. Ο μόνος δρόμος είναι η ενεργοποίηση των απλών ανθρώπων, το μαζικό κίνημα και το δυνάμωμα μιας Αριστεράς που πιστεύει στη δύναμη των εργαζομένων κόντρα σε ψεύτικους «ρεαλισμούς», μιας Αριστεράς αποφασισμένης να προχωρήσει μέχρι τέλους τον αγώνα για «ΟΧΙ» στα μνημόνια.
Γι αυτό με αγώνα τιμούμε τους αγωνιστές και αγωνίστριες εκείνης της εποχής, προσπαθώντας, έστω και λίγο, να βαδίσουμε στα χνάρια τους. Όλοι και όλες στις συγκεντρώσεις για το Πολυτεχνείο, την Τρίτη 17 Νοέμβρη.
Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ν. Κοζάνης, 17 ΝΟΕΜΒΡΗ – ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
Την ώρα που η Ελληνική κοινωνία βιώνει δραματικές καταστάσεις από τις συνεχιζόμενες βάρβαρες μνημονιακές πολιτικές, τα αιτήματα του Πολυτεχνείου, 45 χρόνια μετά, για «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» είναι επίκαιρα, διεκδικούμενα και απαιτητά όσο ποτέ άλλοτε για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.
Σήμερα που τα δικαιώματα των εργαζομένων των συνταξιούχων, των ανέργων, βρίσκονται στην κλίνη του Προκρούστη και καλούνται να σηκώσουν και πάλι στις πλάτες τους τα βάρη της κρίσης και των μνημονίων της Τρόικας και της Κυβέρνησης.
Σήμερα που η ανεργία κυρίως των νέων μας αγγίζει το 45% και βαίνει συνεχώς αυξανόμενη λόγω της κρίσης, με την επιμονή της Κυβέρνησης και της Τρόικας για χάρη και προς εξυπηρέτηση των δανειστών βυθίζουν σε ύφεση την πραγματική οικονομία, στερώντας την προοπτική, τα όνειρα τη ζωή τους.
Ανεργία, μέτρα λιτότητας, περικοπές, οι ανατροπές σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, οι εντολές και απαιτήσεις των Βρυξελλών και των οικονομικά ισχυρών, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να πάρουν μαζικά μέρος στις εκδηλώσεις μνήμης και τιμής του αγώνα του πολυτεχνείου.
