Ένας φίλος μου θύμισε πρόσφατα μια θρυλική αλλά και επίκαιρη περιπέτεια του Αστερίξ «Τον Μάντη», όπου ένας πρώην βυρσοδέψης, ο Ξερολίξ, φτάνει μια κρύα νύχτα στο γνωστό Γαλατικό χωριό κυνηγημένος από μια ξαφνική καταιγίδα. Για να βγάλει τα «προς το ζην» εκμεταλλεύεται την καλοπιστία των αφελών χωρικών, «μαντεύοντας» ότι θα συμβούν όλα όσα εκείνοι επιθυμούν και ονειρεύονται. Μέχρι να ’ρθει η ώρα να τον διώξουν με τις κλωτσιές ο Αστερίξ και ο Οβελίξ, δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα να ταΐζει με υποσχέσεις τους βολεμένους Γαλάτες, φροντίζοντας απλά και μόνο η οργή να ξεπερνιέται από το φόβο και τις προλήψεις.
Αυτό το τελευταίο, ο φόβος να ξεπερνάει την οργή, δείχνει να είναι μια διαχρονική σταθερά στην προσπάθεια του «κοινωνικού ελέγχου». Παραμένει πάντα η «ικανή και αναγκαία» συνθήκη για να παραμένει ο λαός στη θέση που τον θέλουν οι αποφασίζοντες, συνηθέστερα στον καναπέ.
Στην Ελλάδα του σήμερα, την Ελλάδα της συγκυβέρνησης και των μνημονίων, είναι ξεκάθαρο ότι η ομάδα των φιλήσυχων και βολεμένων χωρικών που φοβούνται πιο πολύ απ’ ότι οργίζονται και υπάρχει και υποφέρει.
Τέτοιες σκηνές από το γνωστό κόμικς του Αστερίξ παίζονται ή είναι στα «προσεχώς» των ημερών μας. Λίγους μήνες αλλά και λίγες μέρες πριν τις εκλογές, θέσεις ή υποσχέσεις για δίμηνες, πεντάμηνες, οχτάμηνες συμβάσεις «ομηρίας», προγράμματα ΤΟΠΣΑ, ΤΟΠΕΚΟ, Κοινωφελούς εργασίας, με αντάλλαγμα την ψήφο μας «παίζονται» καθημερινά δίπλα μας με πρωταγωνιστές τους εκπροσώπους «μας» στο Δήμο!
Για όλα αυτά βέβαια δεν είναι μικρότερη η ευθύνη εκείνου που εκλέγει τον εκπρόσωπό του και παράλληλα θέλει την εύνοια του. Η άμεση Δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας, προέβλεπε ενεργούς πολίτες όχι «βολεμένους». Η άποψη του Θουκυδίδη είναι χαρακτηριστική. «Αυτόν που δεν συμμετέχει στα κοινά, εμείς δεν τον θεωρούμε ουδέτερο αλλά άχρηστο πολίτη». Έτσι, διαχωρίζεται ο ενεργός πολίτης, από τον ιδιώτη του οποίου το ίδιον συμφέρον αποτελεί και την «Πολιτεία» του. Ο Πολίτης είτε απέχοντας, είτε κοιτώντας την «πάρτη του», η καταστροφή που προκαλεί είναι η ίδια.
Με τους πολίτες ανενεργούς και στους καναπέδες τους τόσο ο Δήμος όσο και οι εκλεκτοί του ολοκληρώνουν την καταστροφή. Βασικό μέλημα των πρώτων, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και των δεύτερων η επανεκλογή τους.
Ο Λουντέμης έλεγε «.το ίδιο λάθος δεν γίνεται δυο φορές. Η δεύτερη φορά είναι επιλογή!» Ας αναλογιστούν λοιπόν το βάρος της ευθύνης όλοι όσοι σκέφτονται να κάνουν την ίδια «επιλογή» για πολλοστή φορά.
Δινοπούλου Βάια
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος
με το συνδυασμό Δημοτική Κίνηση Κοζάνη – Τόπος να ζεις
