«Το ζήτημα της αποζημίωσης των βουλευτών πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο σοβαρής συζήτησης και αξιολόγησης, έτσι ώστε να διαμορφωθεί μια πρόταση η οποία αφενός θα είναι εναρμονισμένη με τη γενικότερη οικονομική κατάσταση και αφετέρου θα διασφαλίζει τις συνθήκες εκείνες που θα επιτρέπουν στον κάθε εκπρόσωπο του Κοινοβουλίου να ασκεί απερίσπαστος τα καθήκοντα του, εκπροσωπώντας όσο καλύτερα γίνεται τους πολίτες που τον εξέλεξαν. Για να διαμορφωθεί αυτή η πρόταση, η πρωτοβουλία πρέπει να ανήκει σε μας τους βουλευτές και μετά από εξαντλητικό, αλλά ουσιαστικό διάλογο, χωρίς να επηρεαζόμαστε από λαϊκισμούς ή την πίεση που ασκούν κατά καιρούς τα τηλεοπτικά δελτία των 8, να καταλήξουμε σε μια ομόφωνη, αν είναι δυνατόν, απόφαση, ειλικρινή και ξεκάθαρη, που θα στέλνει το σωστό μήνυμα στην κοινωνία και δεν θα προσπαθεί να δημιουργήσει απλώς εντυπώσεις. Γι΄ αυτό καλώ τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Μεϊμαράκη να ξεκινήσει τη συζήτηση αυτή απ΄ την ολομέλεια των Προέδρων».
Αυτή την πρόταση κατέθεσε μιλώντας απ΄ το βήμα της Ολομέλειας της Βουλής ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής της Π.Ε. Κοζάνης, Πάρις Κουκουλόπουλος, στη σχετική συζήτηση που έγινε την περασμένη Δευτέρα.
Ο κ. Κουκουλόπουλος καταθέτοντας την πρόταση αυτή, την αιτιολόγησε αναφέροντας και τα εξής:
Το ζήτημα των αποζημιώσεων των βουλευτών, οι οποίες μετατρέπονται ξαφνικά σε «μισθό», ξεκίνησε και συντηρείται από ορισμένα μέσα ενημέρωσης εδώ και 20, 25 χρόνια, από τότε που μπήκαμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή στην εποχή της κυριαρχίας των αγορών έναντι της πολιτικής. Πρόκειται για έναν αδυσώπητο πόλεμο τον οποίο συντηρούν, δυστυχώς, και αναζωπυρώνουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή και κάποιοι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου που κατά τα άλλα δεν έχουν εξηγήσει ακόμα γιατί το όνομα τους βρέθηκε σε λίστες της SIEMENS.
Το ζήτημα των αποζημιώσεων των βουλευτών δεν είναι προσωπικό ζήτημα κανενός, ούτε συγκυριακό. Είναι ζήτημα ποιότητας της Δημοκρατίας, είναι ζήτημα αντίληψης για το ρόλο του βουλευτή και την ανεξαρτησία του. Προφανώς όλοι οι βουλευτές δεν είναι ίδιοι και σε σχέση με το πώς ασκούν τα καθήκοντα τους και σε σχέση με την κατάσταση του καθενός. Υπάρχουν σημαντικές διαφορές, οι οποίες διευρύνθηκαν από την ημέρα που έγινε η άρση του ασυμβίβαστου για την επαγγελματική ενασχόληση, με αποτέλεσμα άλλοι βουλευτές να ασκούν και το επάγγελμα τους και άλλοι να ασχολούνται αποκλειστικά με τα βουλευτικά τους καθήκοντα.
Η όποια κουβέντα γίνει για την αποζημίωση των βουλευτών θα πρέπει να γίνει με την πρέπουσα σοβαρότητα και εκτιμώντας ψύχραιμα και αντικειμενικά όλα τα δεδομένα, καθώς η όποια απόφαση παρθεί μπορεί να επηρεάσει και το μισθολόγιο μιας ολόκληρης σειράς εργαζομένων, από τον Άρειο Πάγο, μέχρι τους στρατιωτικούς κ.ο.κ.
Παράλληλα με το ζήτημα των αποζημιώσεων των βουλευτών, μπαίνει και αυτό της χρηματοδότησης των κομμάτων, το οποίο βεβαίως, χωρίς να είναι καθόλου τυχαίο, τίθεται από αυτούς που με τις πράξεις και τα λεγόμενα τους δείχνουν πως δεν πιστεύουν στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Τα κόμματα, όμως, στην αστική μας Δημοκρατία έχουν συγκεκριμένο ρόλο και προορισμό και αποτελούν τον οργανωτικό μηχανισμό εμπέδωσης της λαϊκής κυριαρχίας. Γι΄ αυτό χρηματοδοτούνται και πρέπει να χρηματοδοτούνται για να μην μπαίνουν στον πειρασμό της αναζήτησης πόρων από ύποπτες πηγές.
