Συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη στην Κοζάνη το 1976



Mikis-Theodorakis-pio-fotiniΤο παρόν γράφτηκε, λίγο μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974,  «Μακεδονία 12/3/1976», από ένα «νεοσσό» δημοσιογράφο, που πήρε συνέντευξη από τον Μίκη Θεοδωράκη, που ήρθε τότε στην Κοζάνη για συναυλία, που έγινε στο στρατιωτικό κινηματογράφο «Φίλιππος». Αξίζει να την προσέξουμε:

KΟΖΑΝΗ, 12-3-76: O Mίκης Θεοδωράκης, πλαισιωμένος από καλλιτέχνες του κινήματος πολιτισμού και ειρήνης, πραγματοποίησε στην αίθουσα του «Φίλιππου» την μουσική συνάντηση με το κοινό της Κοζάνης. ¹ταν μια πρωτότυπη συνάντηση, βασικά χωρίς πολιτική χροιά και με ένα κοινό, που παρακολουθούσε, χειροκροτούσε και προσπαθούσε να μπεί στο νόημα της νέας αυτής εξορμήσεως του Θεοδωράκη. Η εξόρμηση του κινήματος, όπως είναι γνωστό, άρχισε από την Βέροια, με δεύτερο σταθμό την Κοζάνη.

Σε συνέντευξη τύπου που έδωσε ο Μίκης Θεοδωράκης, μεταξύ άλλων είπε για την εκδήλωση, ότι πρώτα απ’ όλα δεν είχαν καιρό αυτή τη φορά, να την προετοιμάσουν.

– Υπάρχει, είπε ο Θεοδωράκης, ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από τον κόσμο. Δεν ενημερώθηκα, όμως, ως προς τις προθέσεις του. Τι είμαστε; Τί θέλομε να κάνωμε; Πάμε να κάνωμε συναυλία; Μουσική συνάντηση είναι κάτι άλλο. Δηλαδή, εδώ καθόμαστε γύρω από ένα πιάνο όλοι μαζί, ήρεμα και πολιτισμένα, γύρω από τα προβλήματα που έχει ο συνθέτης ή ο ζωγράφος ή ο συγγραφέας του έργου του. Είναι οπωσδήποτε κάτι καινούριο, γι’ αυτό ακριβώς νομίζω, ότι από μια άποψη το κοινό αιφνιδιάστηκε. Δηλαδή δεν ήξερε, που να το κατατάξει αυτό το πράγμα. Πολύ φυσιολογικό και θερμό το κοινό. Στην Βέροια ήταν οι νομάρχες Βεροίας και ¸δεσσας και οι δήμαρχοι, ο βουλευτής Χιονίδης που ανέβηκε στην σκηνή και μίλησε για το πολιτιστικό κίνημα και έσπασε ο πάγος.

Τι είπε ο Μίκης Θεοδωράκης στην Κοζάνη
Μιλώντας ο πολιτικός Μίκης Θεοδωράκης, είπε:

– Από το 1831 μέχρι σήμερα, τώρα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα μπορούμε να μιλήσωμε ελεύθερα και να έρθωμε πιο κοντά στο λαό. Το 1964 που ήμουνα και βουλευτής ήρθα στην Κοζάνη και δεν μου έγιναν εστιατόριο και ξενοδοχείο και φώναζα στους δρόμους: «Πατριώτες, δεν μου δίνουν ψωμί, ούτε στέγη να κοιμηθώ». Εκείνο που με ενδιέφερε στον Καραμανλή ήταν, ότι μπορούσε να αντιμετωπίσει την χούντα. Προσβάσεις στο στρατό έχει μόνο ο Καραμανλής. Στην εποχή της δικτατορίας πήγαμε περιοδεία μαζί με τον Λαμπρία στην Χιλή και έμεινα έκθαμβος. ¼λοι με χειροκροτούσαν στο δρόμο. Με ξέρανε από την τηλέοραση. Εδώ μια φορά μόνο, μαζί με την Φαραντούρη, βγήκα στην τηλεόραση. ¹μουν ο πλέον διωγμένος του κράτους. Εκτιμώ την δεξιά, που με αντιμετωπίζει σαν αντίπαλο. Γιατί ξέρει, ποιος είναι ο Θεοδωράκης. Αν η αριστερά πολεμώντας με με χάσει, τι θα ωφεληθή;

Ο Σοσιαλισμός
«Μόνον οι μορφωμένοι, συνέχισε, μπορούν να κάνουν σοσιαλισμό. Μόνον οι επαϊοντες, οι ολοκληρωμένοι. Οι άλλοι δεν είναι έτοιμοι για σοσιαλισμό, αλλά για ένα άλλο σύστημα ολοκληρωτικό, το οποίο θα έχει την ετικέτα του σοσιαλισμού, αλλά στην ουσία θα είναι  κρατικός καπιταλισμός. Είμαι πάντα κοντά στο λαό και συμμερίζομαι τα προβλήματά του. Αλλοι προσπαθούν να φανατίσουν τους ανθρώπους, για να κάνουν καλή εκλογή. Δεν πιστεύουν στην ενέργεια του λαού. Πιστεύουν σε ένα δυνατό κόμμα, στο οποίο κάθε εξουσία θα είναι: «Κάτσε κάτω. Εν ονόματί σου εγώ θα σκέπτομαι. Εν ονόματί σου εγώ θα αποφασίζω και εν ονόματί του θα κάνεις εσύ ό,τι σου λέω εγώ». Δεν είναι σημερινό. Εγώ τα έζησα αυτά. Την μια βδομάδα δεν έρχονταν ή ερχόταν και λέγανε «Ερχόμαστε για τον καλλιτέχνη Θεοδωράκη και όχι για τον πολιτικό». Ανάλογα με την γραμμή που πέρνανε. Αυτοί δεν είναι ελεύθεροι άνθρωποι».

Ο Χρόνος

Σχολιάστε

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.