Ξεριζωμός. Μία λέξη που δεν «απαλλοτριώνεται» με άλλη παρόμοια. Και πολλοί Χαραυγιώτες ξέρουν καλύτερα από τον καθένα την σημασία της γιατί το έζησαν εις διπλούν.
Ένα χωριό-φάντασμα, το οποίο οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν πριν από 25 χρόνια, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως τόπος εξόρυξης και μεταφοράς λιγνίτη.
Η περιοχή αυτή βρίσκεται δίπλα σε ορυχεία και διασχίζεται από τους ταινιοδρόμους του λιγνίτη, στην πορεία τους, προς τα παρακείμενα εργοστάσια της Δ.Ε.Η., στην ευρύτερη περιοχή της Κοζάνης. Ο λιγνίτης υπάρχει σε αφθονία στα σπλάχνα του τόπου αυτού και με την καύση του, αποτελεί μία πολύ εύκολη και αποδοτική πηγή ενέργειας. Γι’αυτό άλλωστε βρίσκονται εκεί γύρω, τα περιβόητα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας τα οποία καλύπτουν κατά 80%, περίπου, τις ανάγκες όλης της χώρας σε ηλεκτρισμό.
Τα ποσοστά του καρκίνου στην περιοχή καλπάζουν και αυτή η θυσία είναι πολύ πιο θλιβερή από την εγκατάλειψη ενός χωριού. Πολλοί άνθρωποι έχουν φύγει από την επάρατη νόσο που τους προκάλεσε η ατμοσφαιρική μόλυνση.
Επιπολασμό διαφόρων μορφών καρκίνων, καρδιαγγειακών νοσημάτων και χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας στον πληθυσμό του νομού Κοζάνης αποκαλύπτουν οι εκτιμήσεις των τοπικών υπηρεσιών υγείας.
Παραμονή Δεκαπενταύγουστου θυμηθήκαμε αυτή την πολύ καλή ταινία μικρού μήκους, τιμής ένεκεν στην εκκλησία του χωριού που ήταν αφιερωμένη στην Παναγία.
