Η Λαοδίκεια, ή Λαοδίκεια η Φρυγική, υπήρξε μια σημαντική αρχαία πόλη της Μικράς Ασίας, στην περιοχή της Φρυγίας
Η Λαοδίκεια η Φρυγική, γνωστή και ως Λαοδίκεια προς τον Λύκο ή Διόσπολις, ήταν αρχαία πόλη της Μικράς Ασίας, κοντά στη σημερινή Ιεράπολη, η οποία καταστράφηκε από σεισμό το 66 π.Χ. και ανοικοδομήθηκε από τον Μάρκο Αυρήλιο.
ΘΕΣΗ
Η πόλη βρισκόταν στη Φρυγία, ανάμεσα στις κοιλάδες των μικρών ποταμών Ασωπού και Κάπρου, όπου συμβάλλουν στον ποταμό Λύκο, 15 χλμ. από την Ιεράπολη
Βρισκόταν σε μια στρατηγική εμπορική οδό και αναπτύχθηκε σε έναν στρατηγικό κόμβο
Η Λαοδίκεια βρίσκεται ανάμεσα στις στενές κοιλάδες των μικρών ποταμών Ασωπού και Κάπρου, που εκβάλλουν τα νερά τους στον Λύκο.
Βρισκόταν σε μια μεγάλη εμπορική οδό] και στη γειτονιά της βρίσκονταν πολλές σημαντικές αρχαίες πόλεις. Βρισκόταν 17 χλμ δυτικά των Κολοσσών, 15 χλμ. νότια της Ιεράπολης και 160 χλμ. ανατολικά της Εφέσου. Βρισκόταν στην αρχαία περιοχή της Φρυγίας, αν και ορισμένοι αρχαίοι συγγραφείς τοποθετούν τη Λαοδίκεια σε διαφορετικές επαρχιακές περιοχές, δεν προκαλεί έκπληξη επειδή τα ακριβή όρια αυτών των περιοχών ήταν τόσο ασαφή. Για παράδειγμα, ο Πτολεμαίος[7] και ο Φιλόστρατος[8]την αποκαλούν πόλη της Καρίας, ενώ ο Στέφανος ο Βυζάντιος την περιγράφει ότι ανήκει στη Λυδία
ΟΝΟΜΑ
–Διόπολις
Παλαιότερα ονομαζόταν Διόσπολις και
–Ροαί
μετά Ροαί.
–Λαοδίκεια
Ο Αντίοχος Β’ την μετονόμασε Λαοδίκεια προς τιμήν της συζύγου του. Λαοδίκης
–Εσκι Χισαρ
Τα ερείπια της Λαοδίκειας ταυτίζονται με το σημερινό Εσκί Χισάρ (Eski Hisar).
ΙΣΤΟΡΙΑ
— 261-253 π.Χ
Η Λαοδίκεια ιδρύθηκε στη θέση της παλαιότερης πόλης από τον Αντίοχο Β’, βασιλιά της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών, το 261-253 π.Χ. προς τιμήν της συζύγου του Λαοδίκης, μαζί με πολλές άλλες ομώνυμες πόλεις και σύντομα έγινε αρκετά πλούσια.
— 220 π.Χ.
Το 220 π.Χ., ο Αχαιός αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της περιοχής αλλά ηττήθηκε από τον Αντίοχο τον Μέγα το 213 π.Χ.
–213 π.Χ.
Ο Αντίοχος μετέφερε από τη Βαβυλωνία 2.000 εβραϊκές οικογένειες στη Φρυγία. Πολλοί από τους κατοίκους της Λαοδίκειας ήταν Εβραίοι εκείνης της εποχής και ο Κικέρων καταγράφει ότι ο Φλάκκος αργότερα κατάσχεσε το σημαντικό ποσό των 9 κιλών χρυσού, που έστελναν ετησίως στην Ιερουσαλήμ για τον Ναό
— 188 π.Χ
Μετά τη Μάχη της Μαγνησίας το 188 π.Χ. όταν οι Ρωμαίοι νίκησαν τους Σελευκίδες, υπογράφηκε η Συνθήκη της Απάμειας, που έδωσε τον έλεγχο ολόκληρης της δυτικής Μικράς Ασίας στο Βασίλειο της Περγάμου.
— 133 π.Χ.
Με τον θάνατο του τελευταίου βασιλιά της, η επικράτειά της κληροδοτήθηκε στη Ρώμη το 133 π.Χ. Έλαβε από τη Ρώμη τον τίτλο της ελεύθερης πόλης.
Υπέφερε πολύ κατά τους Μιθριδατικούς Πολέμους αλλά γρήγορα ανέκαμψε υπό την κυριαρχία της Ρώμης.
Προς το τέλος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και υπό τους πρώτους αυτοκράτορες, η Λαοδίκεια επωφελήθηκε από την πλεονεκτική θέση της σε έναν εμπορικό δρόμο και έγινε μια από τις πιο σημαντικές και ακμάζουσες εμπορικές πόλεις της Μικράς Ασίας, στην οποία πραγματοποιήθηκαν μεγάλες εμπορικές συναλλαγές και κτεταμένο εμπόριο μαύρου μαλλιού
Ο περίφημος πλούτος της αναφέρεται στη Βίβλο.
Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο, η Λαοδίκεια ήταν η κύρια πόλη ενός Ρωμαϊκού conventus, το οποίο περιλάμβανε 24 πόλεις εκτός από αυτήν.
Ο Κικέρωνας έχει αρχεία, που κρατούσαν εκεί περίπου το 50 π.Χ.
Ο Κικέρωνας διέμεινε στην πόλη για δέκα εβδομάδες το 50 π.Χ. εκδικάζοντας υποθέσεις.
Ο Στράβων (64 π.Χ. – 24 μ.Χ.) αποδίδει τη διασημότητα της πόλης στη γονιμότητα του εδάφους και στον πλούτο ορισμένων κατοίκων της, μεταξύ των οποίων μπορεί να ήταν και ο Ιέρων της Λαοδίκειας, ο οποίος στόλισε την πόλη με πολλά όμορφα κτήρια και την κληροδότησε με περισσότερα από 2000 τάλαντα, όταν πέθανε.
–Η ανάπτυξη των τεχνώνκαι της επιστημης
Ο πλούτος των κατοίκων της έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη των τεχνών των Ελλήνων, όπως φαίνεται από τα ερείπιά της, και το ότι συνέβαλε στην πρόοδο της επιστήμης και της λογοτεχνίας μαρτυρείται από τα ονόματα των σκεπτικιστών Αντίοχου και Θειωδά, των διαδόχων του Αινεσίμου ( 1ος αιώνας π.Χ.), και από την ύπαρξη μεγάλης ιατρικής σχολής.
Οι πλούσιοι πολίτες της κοσμούσαν τη Λαοδίκεια με όμορφα μνημεία.
–Ο Πολέμων βασιλιάς του Αρμενικού Πόντου
Ένας από τους αρχηγούς αυτών των πολιτών, ο Πολέμων (37 π.Χ. – 8 π.Χ.), έγινε βασιλιάς του Αρμενικού Πόντου (αποκαλούμενος από αυτόν “Πολεμόνικος”) και των ακτών γύρω από την Τραπεζούντα.
— Οι αλλεπάλληλοι σεισμοί..
Η περιοχή υπέφερε συχνά από σεισμούς, ιδιαίτερα από το μεγάλο σοκ, που συνέβη κατά τη βασιλεία του Νέρωνα (60 μ.Χ.), όταν η πόλη καταστράφηκε ολοσχερώς.
Όμως οι κάτοικοι αρνήθηκαν την αυτοκρατορική βοήθεια για την ανοικοδόμηση της πόλης και την αποκατέστησαν με δικά τους μέσα.
Αργοτερα μετα το σεισμό το 66 π.Χ., η πόλη ανοικοδομήθηκε από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο. Η πόλη αποτέλεσε ένα από τα πρώτα αστικά κέντρα που εκχριστιανίσθηκαν.
— Η Λαοδίκεια στα χέρια των Κομνηνών
Οι βυζαντινοί συγγραφείς αναφέρουν συχνά τη Λαοδίκεια, ιδιαίτερα την εποχή των Κομνηνών αυτοκρατόρων.
Το 1119, ο αυτοκράτορας Ιωάννης Β΄ Κομνηνός και ο επικεφαλής στρατιωτικός του διοικητής, Ιωάννης Αξούχος, κατέλαβαν τη Λαοδίκεια από τους Σελτζούκους Τούρκους στην πρώτη μεγάλη στρατιωτική νίκη της βασιλείας του.
Οχυρώθηκε από τον αυτοκράτορα Μανουήλ Α’ Κομνηνό.
Το 1206–1230 κυβερνήθηκε από τον Μανουήλ Μαυροζώμης.
— Η οριστική καταστροφή της πόλης
Η πόλη μετά τους Κομνηνούς και τον Μαυροζώμη καταστράφηκε κατά τις επιδρομές των Τούρκων και των Μογγόλων.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
*Στην αρχαιότητα η λατρεία στο δωδεκάθεο και τους Ρωμαίους αυτοκράτορες.
Η πόλη έκοψε τα δικά της νομίσματα, οι επιγραφές των οποίων υποδηλώνουν τη λατρεία του Δία, του Ασκληπιού, του Απόλλωνα και των αυτοκρατόρων
* Εκχριστιανισμός
Ήταν μία από τις πρώτες πόλεις που εκχριστιανίστηκαν, λαμβάνοντας επιστολή
Ο Απόστολος Παύλος έγραψε μια επιστολή στους χριστιανούς της πόλης, και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης την περιέλαβε στις επτά χριστιανικές κοινότητες στις οποίες έστειλε την Αποκάλυψη .
Ήταν επίσης μία από τις επτά πρώτες χριστιανικές κοινότητες στη Μικρά Ασία στις οποίες στάλθηκε από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη το έργο του «Αποκάλυψη».
Στους πρώιμους χριστιανικούς χρόνους, ήταν έδρα επισκόπου.Αρχαία Εκκλησία στη Λαοδίκεια
Ο Επαφράς, μαθητής του αποστόλου Παύλου, αναφέρεται ότι εισήγαγε τον Χριστιανισμό στη Λαοδίκεια, στη μεγάλη εβραϊκή κοινότητα της οποίας διαδόθηκε πολύ νωρίς και η πόλη έγινε έδρα επισκοπής.
Η Λαοδίκεια υπήρξε και μία από τις Επτά Εκκλησίες της Αποκάλυψης.
Η Αποκάλυψη αναφέρεται στην εκκλησία της Λαοδίκειας της Φρυγίας στην
Αποκάλυψη 3:14-22 (στην Καινή Διαθήκη), όπου χαρακτηρίζεται ως “χλιαρή” και αδιάφορη, παρά το πλούτος της. Ο Ιησούς την προτρέπει να μετανοήσει, να αποκτήσει ζήλο και να αγοράσει «χρυσό καθαρό» από τον Θεό, για να γίνει πραγματικά πλούσια, και να λάβει «όμμα για να βλέπει», ώστε να δει τα λάθη της.
Η προς Κολοσσαείς Επιστολή αναφέρει ακόμη για την Λαοδίκεια ως μια από τις κοινότητες, που ενδιαφέρουν τον Απόστολο Παύλο. Εκεί αναφέρει τον Επαφρά, στον οποίο στέλνει χαιρετισμούς και ζητά να διαβαστεί δημόσια η επιστολή του στη Λαοδίκεια. Μερικά ελληνικά χειρόγραφα της Πρώτης προς Τιμόθεο επιστολής τελειώνουν με τις λέξεις: «Γράφτηκε στη Λαοδίκεια, μητρόπολη Φρυγίας Πακατιανής».
*Εκκλησίες
Στην αρχαία πόλη Λαοδίκεια στη Φρυγία, υπάρχουν τα ερείπια μιας χριστιανικής εκκλησίας, γνωστής και ως «Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού», μιας από τις επτά εκκλησίες που αναφέρονται στη Βίβλο και ενός σημαντικού θρησκευτικού κέντρου κατά την πρώιμη χριστιανική εποχή.
* «Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού»
Χτισμένη μετά το 313 μ.Χ. έγινε ένα σημαντικό προσκυνηματικό κέντρο, ειδικά από τον 4ο αιώνα και μετά.
Η αρχιτεκτονική της εκκλησίας διαθέτει 11 κόγχες που μοιάζουν με αψίδα και χωρίζεται σε τρία κλίτη σύμφωνα με ένα σχέδιο βασιλικής. Το βόρειο και το νότιο κλίτη διαθέτουν ψηφιδωτά δάπεδα.
–Επίσκοιποι
* Οι τρεις πρώτοι επίσκοποι της Λαοδικείας είναι πολύ αβέβαιοι, τα ονόματά τους θυμίζουν άτομα, που αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη:
α. ο Άρχιππος (Κολοσσαείς 4:17),
β. ο Νυμφάς, που ήδη υποδεικνύεται ως επίσκοπος Λαοδικείας από τα Αποστολικά Συντάγματα του τελευταίου τέταρτου του 4ου αιώνα (ένας άνδρας ονόματι Νυμφάς ή, σύμφωνα με τα καλύτερα χειρόγραφα, μια γυναίκα με το όνομα Νύμφα αναφέρεται στο Κολοσσαείς 4:15) και
γ. ο Διοτρέφης (Γ’ Ιωάννου 9).
Μετά από αυτούς τους τρεις αναφέρεται
δ.Ο Σάγαρις, μάρτυς (περ. 166).
ε. Ο Σισίννιος αναφέρεται στις Πράξεις του μάρτυρα Αγίου Αρτεμώνα, ιερέα της εκκλησίας του.
στ. Ο Νουνέχιος βοήθησε στη Σύνοδο της Νίκαιας (325).
ζ. Ο Ευγένιος, γνωστός από μια επιγραφή, ήταν πιθανότατα διάδοχός του.
η. Ο Αρειανός Κεκρόπιος μεταφέρθηκε από τον Κωνστάντιο στην έδρα της Νικομήδειας.
— Η Λαοδίκεια έδρα Μητρόπολης .
Όταν η Φρυγία χωρίστηκε σε δύο επαρχίες, η Λαοδίκεια έγινε η μητρόπολη της Φρυγίας Πακατιανής:
Περίπου είκοσι επίσκοποι είναι γνωστοί εκτός από αυτούς, που έχουν ήδη απαριθμηθεί. Ο τελευταίος κατέλαβε την επισκοπική έδρα το 1450.
Έκτοτε, η επισκοπή έγινε έδρα τιτουλάριου επισκόπου,
— Άγιος Ιουλιανούς & Γιος Πάφος
Εδώ πιστεύεται ότι συνέβη το μαρτύριο του Λουλιανού και του Πάφου.
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Χάρη στη γεωγραφική της θέση και την πλούσια ιστορία της, η πόλη είναι ένας αξιοσημείωτα καλά διατηρημένος και εκτεταμένος αρχαιολογικός χώρος, με συνεχιζόμενες ανασκαφές που αποκαλύπτουν περισσότερες κατασκευές κάθε χρόνο.
Τα υπάρχοντα ερείπια της πόλης μαρτυρούν το παλαιότερο μεγαλείο της. Τα πολλά κτήριά της περιλαμβάνουν ένα στάδιο, λουτρά, ναούς, ένα γυμναστήριο, δύο θέατρα και ένα βουλευτήριο
Τα κύρια ερείπια της Λαοδίκειας που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα είναι:
Δύο Θέατρα:
*Δυτικό Θέατρο,
Το ένα είναι το Δυτικό Θέατρο, που βρίσκεται στο δυτικό άκρο της πόλης,
Το δυτικό θέατρο διασώθηκε με σχεδόν πλήρεις πλευρές από πέτρινα καθίσματα.
Αρχικά χτίστηκε την Ελληνιστική περίοδο, χωρούσε 8000 θεατές και χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον 7ο αι. μ.Χ.
*Μεγάλο Θέατρο.
Το Μεγάλο Θέατρο βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της πόλης. Χτίστηκε σε φυσική πλαγιά σύμφωνα με την ελληνιστική παράδοση (θέατρο Ελληνικού τύπου).
Αυτό σημαίνει ότι, σε αντίθεση με τα ρωμαϊκά θέατρα, η κατασκευή χρησιμοποιούσε το έδαφος χωρίς την ανάγκη τεχνολογίας καμάρας. Υπολογίζεται ότι είχε χωρητικότητα περίπου 15.000 ατόμων.
Το σκηνικό κτίριο (σκηνή) έχει καταστραφεί ολοσχερώς, αλλά τα σκαλοπάτια των καθισμάτων (καβέα) και το τμήμα της ορχήστρας διατηρούνται σε μεγάλο βαθμό, αν και με κάποια φθορά.
Το θέατρο έχει αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό μετά από χρόνια ανασκαφών και εργασιών αποκατάστασης.
Υπολογίζεται ότι το θέατρο χτίστηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. ή υπέστη σημαντικές ανακαινίσεις κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η κατασκευή επηρεάστηκε από τους συχνούς σεισμούς της περιοχής.
Σήμερα, το Μεγάλο Θέατρο είναι ένα από τα πιο μεγαλοπρεπή κτίσματα στην αρχαία πόλη της Λαοδίκειας
*Στάδιο
Το στάδιο κοντά στο νότιο άκρο της πόλης είναι σε καλή κατάσταση. Τα καθίσματα είναι διατεταγμένα κατά μήκος των δύο πλευρών μιας στενής κοιλάδας, η οποία εκμεταλλεύτηκε αυτό τον σκοπό και ήταν κλειστή στα δύο άκρα. Προς τα δυτικά υπάρχουν σημαντικά υπολείμματα ενός υπόγειου περάσματος, μέσω του οποίου άρματα και άλογα εισέρχονταν στην αρένα, με μια μακριά επιγραφή πάνω από την είσοδο.
Το στάδιο αφιερώθηκε το 79 μ.Χ. στον αυτοκράτορα Βεσπασιανό από τον εύπορο πολίτη Νεικόστρατο.
Στο στάδιο διεξάγονταν αγωνίσματα, μονομαχίες και θηριομαχίες.
.
*Γυμναστήριο
Αμέσως βόρεια του σταδίου βρίσκεται ένα συγκρότημα γυμναστηρίου σε συνδυασμό με δίδυμα λουτρά ιδιόμορφα της περιοχής. Συνδέεται με τη νότια αγορά στη βόρεια πλευρά του και επίσης ένα βουλευτήριο. Μια επιγραφή δείχνει ότι το σύνολο χτίστηκε για την επίσκεψη του Αδριανού το 135.
*Αγορά
Διασώθηκε μεγάλο μέρος της τεράστιας αγοράς 35.000 m2 με πολλούς από τους ψηλούς κίονες ύψους 10,8 m. Ο πίσω τοίχος μήκους 100 μέτρων και ύψους 11 μέτρων καλύπτεται με τοιχογραφίες και θεωρείται σημαντικός για την παγκόσμια αρχαιολογία.
* Ιεροί Τόποι:
Τα ερείπια εκκλησιών σημαντικών για τον Χριστιανισμό, όπου στεγάζεται μία από τις πρώτες επτά εκκλησίες του Χριστιανισμού.
*Νυμφαίο
Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται Νυμφαίο του 3ου αι. μ.Χ.. Η ανασκαφή του Νυμφαίου έγινε τη δεκαετία του 1950.
Αποτελείται από μία τετράγωνη δεξαμενή με ιωνικό περιστύλιο και από δύο ημικυκλικές κρήνες με δύο υπόγειες δεξαμενές αποθήκευσης νερού. Στο Νυμφαίο ερχόταν νερό μέσω μίας δεξαμενής νερού και ενός αψιδωτού υδραγωγείου στην κοιλάδα του Ντενιζλί.
*Υδραγωγείο.
Ιδιαίτερα ενδιαφέροντα είναι τα ερείπια ενός υδραγωγείου, που ξεκινά αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την πηγή Baspinar στο Ντενιζλί και πιθανώς έχει μια άλλη πιο μακρινή πηγή.
Για να διασχίσει το νερό την κοιλάδα στα νότια της Λαοδίκειας, αντί του συνηθισμένου ανοιχτού καναλιού, που φερόταν πάνω από το επίπεδο της πόλης σε ψηλές καμάρες, όπως ήταν η συνήθης πρακτική των Ρωμαίων, χρησιμοποιήθηκε ένα ανεστραμμένο σιφόνι, που αποτελείται από έναν αγωγό διπλής πίεσης, που κατέβαινε στην κοιλάδα και πίσω στην πόλη.
Η πίεση του νερού στο σιφόνι στο κάτω μέρος της κοιλάδας ήταν μια πρόκληση ελλείψει ισχυρών σωληνώσεων.
Οι χαμηλές καμάρες που υποστηρίζουν το σιφόνι ξεκινούν κοντά στην κορυφή ενός χαμηλού λόφου στα νότια της πόλης όπου βρισκόταν η κεντρική δεξαμενή και από εκεί συνεχίζουν στην πρώτη τερματική δεξαμενή διανομής (castellum aquae) στην άκρη του λόφου της πόλης, τα ερείπια του οποίου είναι ορατά στα ανατολικά του σταδίου και του συγκροτήματος των Νοτίων Λουτρών.
Το νερό ήταν φορτισμένο σε μεγάλο βαθμό με ασβεστούχο υλικό, καθώς αρκετές από τις καμάρες καλύπτονται με παχιά επικάλυψη όπου σημειώθηκαν διαρροές σε μεταγενέστερους χρόνους.
Το σιφόνι αποτελούνταν από μεγάλους λαξευμένους πέτρινους σωλήνες.
Η τερματική δεξαμενή έχει πολλούς πήλινους σωλήνες διαφόρων διαμέτρων για τη διανομή νερού στη βόρεια, ανατολική και νότια πλευρά. Το υδραγωγείο φαίνεται να καταστράφηκε από σεισμό, καθώς οι εναπομείνασες καμάρες γέρνουν προς στη μία πλευρά, χωρίς να έχουν σπάσει πολύ.
*Μνημειακά Σιντριβάνια:
Στα δυτικά του τερματικού σταθμού του υδραγωγείου βρίσκεται ένα μικρό σιντριβάνι δίπλα στη θολωτή πύλη. Ένας δεύτερος τερματικός σταθμός διανομής και δεξαμενή καθίζησης είναι ορατός 400 μέτρα βόρεια του πρώτου, με τον οποίο συνδέθηκε μέσω ενός άλλου σιφονιού από μπλοκ τραβερτίνης, και αυτό είναι μεγαλύτερο και τροφοδοτούσε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης.
Τα ερείπια σιντριβανιών που κάλυπταν τις ανάγκες ύδρευσης της πόλης είναι αξιοσημείωτα από αρχιτεκτονικής άποψης.
* Πέτρινη πλάκα, με επιγραφή για τη χρήση του νερού στην πόλη.
Το 2015 βρέθηκε μία σπάνια μαρμάρινη πλάκα με την επιγραφή του νόμου για το νερό. Εκδόθηκε το 114 μ.Χ., ρύθμιζε τη χρήση του νερού, που εισήχθη από τα βουνά στη Λαοδίκεια με πρόστιμα 5 έως 12,5 χιλιάδων δηναρίων, που επιβάλλονταν για τη ρύπανση των υδάτων, την καταστροφή καναλιών ή τη διάνοιξη σωλήνων ύδρευσης.
. Κιονοστοιχημένοι Δρόμοι:
Υπάρχουν δρόμοι, που διασχίζουν την πόλη, πλαισιωμένοι από κιονοστοιχίες και πολλά βάθρα.
* Ναοί και Λουτρά:
Υπάρχουν θεμέλια και τα ερείπια ναών αφιερωμένων σε διάφορους θεούς .
*Άγαλμα του Τραΐανού
Το 2019 ένα άγαλμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού ανακαλύφθηκε στον αρχαιολογικό χώρο.
* Ηλιακό ρολόι
Το 2020 ανακαλύφθηκε στον αρχαιολογικό χώρο ένα μαρμάρινο ηλιακό ρολόι της Ελληνιστικής εποχής.
Το ηλιακό ρολόι δείχνει εποχές, μήνες και ώρες και έχει διακοσμηθεί με φυλλώματα και τα ονόματα των εποχών στα Ελληνικά.
Από το ηλιακό ρολόι απουσιάζει η βελόνα της σκιάς, γνωστή ως γνώμονας
* Σαρκοφάγοι
Βόρεια της πόλης, προς τον Λύκο, υπάρχουν πολλές σαρκοφάγοι, με τα σκεπάσματα τους να βρίσκονται κοντά τους, εν μέρει χωμένα στο έδαφος.
* Κατοικημένες και Εμπορικές Περιοχές:
Χώροι διαβίωσης που σχετίζονται με την υφαντική και το εμπόριο στην πόλη, γνωστή ως ο γίγαντας της υφαντουργίας του αρχαίου κόσμου (πόλη-εργοστάσιο). . Η Λαοδίκεια, που περιλαμβάνεται στον προσωρινό κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO,.
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Ήταν μια μια πλούσια Ελληνιστική πόλη γνωστή για τα υφάσματά της, τις ασβεστούχες πηγές που τις αναφέρει ο Στράβων.
,
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑΣ
Η Φρυγική πόλη Λαοδίκεια (Λαοδίκεια) εγκαταλείφθηκε σταδιακά και έχασε την ύπαρξή της μετά από έναν μεγάλο σεισμό το 66 μ.Χ. ανοικοδομήθηκε αργότερα και συνέχισε να ακμάζει για αιώνες ως σημαντικό θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο
Οι κύριοι λόγοι για την καταστροφή της πόλης είναι οι εξής: Επαναλαμβανόμενοι Σοβαροί Σεισμοί:
Η Λαοδίκεια έχει σειστεί και υποστεί ζημιές από σεισμούς πολλές φορές σε όλη την ιστορία.
1.Σοβαροί σεισμοί κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Νέρωνα (60 μ.Χ.) τον 1ο αιώνα μ.Χ. και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Φώκα μεταξύ 602 και 610 μ.Χ. προκάλεσαν ανεπανόρθωτες ζημιές στις υποδομές και τα κτίρια της πόλης.
Αντί να ανοικοδομηθούν, οι κάτοικοι της πόλης σταδιακά εγκατέλειψαν την πόλη μετά από αυτές τις καταστροφές.
2. Καταστροφή Υδάτινων Πόρων:
Οι σεισμοί και άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες οδήγησαν στην καταστροφή των υδραγωγείων και των υδάτινων οδών της πόλης
. Αυτό δυσκόλεψε τον πληθυσμό να καλύψει τις βασικές του ανάγκες και έκανε τη ζωή μη βιώσιμη.
3.Αραβικές Επιδρομές:
Οι αραβικές επιδρομές στην περιοχή από τον 7ο αιώνα μ.Χ. και μετά έθεσαν σε κίνδυνο την ασφάλεια της πόλης και δημιούργησαν αστάθεια, αναγκάζοντας τον πληθυσμό να μεταναστεύσει σε ασφαλέστερους οικισμούς.
*Απώλεια Στρατηγικής και Οικονομικής Σημασίας: Βρισκόμενη στο σταυροδρόμι εμπορικών δρόμων, η Λαοδίκεια έχασε σταδιακά την οικονομική της δύναμη καθώς αυτές οι διαδρομές μετατοπίστηκαν και άλλα γύρω κέντρα (ειδικά η κοντινή πόλη Χόνας/Χώνα κατά τη Βυζαντινή περίοδο) απέκτησαν σημασία.
Ως αποτέλεσμα του συνδυασμού αυτών των παραγόντων, η Λαοδίκεια σταδιακά εγκαταλείφθηκε και κατέρρευσε.
Το μεγαλύτερο μέρος του επιζώντος πληθυσμού μετακόμισε σε έναν νέο οικισμό που ονομάζεται “Χώνα”, ο οποίος ιδρύθηκε στη θέση του σημερινού κέντρου της περιοχής Χόνας.
Μετά την κατάληψη της πόλης από τους Οθωμανούς το 1450, η πόλη υποβαθμίστηκε και η σημασία της , μειώθηκε σταδιακά.
Η οριστική εγκατάλειψη οφείλεται στις αλλαγές στις επαρχίες και η εξάπλωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
ΣΗΜΕΡΑ
Σήμερα η ακατοίκητη πόλη της Λαοδίκειας , μια από τις σημαντικές αρχαίες πόλεις της Φρυγίας, ανήκει στη σύγχρονη επαρχία Ντενιζλί της Τουρκίας.
Βρίσκεται κοντά στη γειτονιά Γκοντζάλι στην περιοχή Παμούκαλε, περίπου 6 χλμ. βόρεια του κέντρου της πόλης Ντενιζλί και νότια του ποταμού Λύκου (στην κοιλάδα Τσουρούκσου).
