Η λίμνη Τάτα, στην αρχαιότητα, είναι η σημερινή λίμνη Τουζ στην κεντρική Μικρά Ασία.Πρόκειται για μια μεγάλη αλμυρή λίμνη που αναφέρεται από τον Ξενοφώντα και τον Στράβωνα.
Βρίσκεται στα σύνορα των επαρχιών Ικονίου και Καππαδοκίας .Σήμερα είναι γνωστή ως λίμνη Τουζ (Tuz Gölü) στα τουρκικά, που σημαίνει “Αλμυρή Λίμνη”.
Είναι μια από τις μεγαλύτερες αλμυρές λίμνες στον κόσμο, με έκταση 1.665 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μέγιστο βάθος 1,5 μέτρο.
Λόγω της υψηλής αλατόμητος, η λίμνη χρησιμοποιείται για την εξόρυξη άλατος.
Βρίσκεται στην περιοχή της Κεντρικής Μικρας Ασίαςς και είναι γνωστή για την υψηλή περιεκτικότητά της σε αλάτι, το μικρό βάθος και τον ρόλο της ως σημαντικός βιότοπος για τα πουλιά. Η ιστορία της λίμνης είναι συνυφασμένη με την παραγωγή αλατιού και τη στρατηγική της θέση , καθιστώντας την έναν τόπο οικονομικής και φυσικής σημασίας.
ΟΝΟΜΑΤΑ
Στην αρχαιότητα ονομαζόταν λίμνη Τάττα και αναφέρεται έτσι από τον Ξενοφώντα στο ιστορικό σύγγραμμά του Κύρου Ανάβασις αλλά και από τον Στράβωνα , Λίμνη Τουζ , Αλίκη , Tuz Gölü,
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ
* Με έκταση 1.665 χλμ² είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη στη Τουρκία και μια από τις μεγαλύτερες αλμυρές λίμνες στο κόσμο.
Τύπος λίμνης : Ενδορεϊκή, υπεραλμυρή
*Μέσο βάθος 1 μέτρο
*Μέγιστο βάθος 1,5 μέτρο
*Αλατότητα 32,4%.
* Λεκάνη απορροης 11900 τετρ, χλμ
*Μέγιστο Μήκος 80 χλμ
* Μέγιστο Πλάτος 50 χλμ
*Υψόμετρο 905 μέτρα
Όπως βλέπουμε η λίμνη είναι πολύ ρηχή, με μέγιστο βάθος 1,5 μέτρο και έχει αλατότητα 32,4%.
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, μέρος του αλατιού διαλύεται στο γλυκό νερό και εισέρχεται στη λίμνη μέσω των κατακρημνίσεων.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού η λίμνη ξεραίνεται και αφήνει πίσω ένα στρώμα αλατιού πάχους μέχρι 30 εκατοστά. Αυτό το στρώμα αλατιού εξορύσσεται από αλατωρυχεία στη λίμνη.
Η επιφάνεια της λίμνης είναι τόσο λευκή που χρησιμοποιείται για τη ρύθμιση των καμερών των γεωσκοπικών δορυφόρων.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η λίμνη Τάτα / Τούζ, ανάμεσα στην Καππαδοκία και το Ικόνιο είναι διασυνδεδεμένα μέσω της ιστορίας και της γεωγραφίας τους, συμβάλλοντας η καθεμία στο πλούσιο παρελθόν της περιοχής. Η Καππαδοκία είναι γνωστή για τους μοναδικούς γεωλογικούς σχηματισμούς και τις αρχαίες σπηλιές της, ενώ η λίμνη Τούζ, μια ρηχή αλμυρή λίμνη, υπήρξε πηγή αλατιού και ζωτικό βιότοπο για τα πουλιά. Το Ικόνιο, ιστορικά ήταν
σημαντική πόλη κατά τη Ρωμαϊκή, Βυζαντινή και Σελτζουκική περίοδο.
Τα ιστορικά γεγονότα της Αλυκής περιλαμβάνουν την ένταξή της σε θρύλους, την ικανότητά της να καλύπτει ένα σημαντικό μέρος των αναγκών της σημερινής Τουρκιας
Η Αλυκή είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη της Τουρκίας και βρίσκεται στη βόρεια υπολεκάνη της Κλειστής Λεκάνης του Ικονίου. Το γεγονός ότι η λίμνη είναι ένα υπόλειμμα μιας εσωτερικής θάλασσας που χωρίστηκε από τη Θάλασσα της Τηθύος είναι ένα σημαντικό γεωλογικό γεγονός στην ιστορική της εξέλιξη.
Η Αλυκή καλύπτει περίπου το 40% των αναγκών της Τουρκίας σε αλάτι.
Επιπλέον, η συρρίκνωση ενός μεγάλου μέρους της επιφάνειας της λίμνης λόγω της ξηρασίας και της κλιματικής αλλαγής είναι επίσης μια ιστορική εξέλιξη.
Η ένταξή της Αλυκής στον Προσωρινό Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO είναι επίσης ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός λόγω της φυσικής της
* Θρύλοι:
Σύμφωνα με έναν θρύλο, η Αλυκή σχηματίστηκε όταν μια ηλικιωμένη γυναίκα ζήτησε από τον ιδιοκτήτη ενός αμπελώνα σταφύλια, αλλά ο ιδιοκτήτης αρνήθηκε. Η γυναίκα καταράστηκε: «Είθε τα αμπέλια να γίνουν αλυκή!»,
Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΤΑΤΑ
Λαμβάνοντας υπόψιν το γεγονός της υψηλής πλαστότητας της λίμνης ( 32,4%. ) θα έλεγε κάνεις ότι είναι αδύνατη η ύπαρξη ζωής μέσα σε αυτή.
Και πράγματι ψάρια μεν δεν υπάρχουν , όμως φυτά ,βακτηρία και πολλά πουλιά μπορεί κάνεις να διακρίνει μέσα η πάνω από αυτή
ΨΑΡΙΑ
Επειδή η λίμνη Τούζ είναι μια λίμνη με υψηλή αλμύρα, δεν είναι φυσικά κατάλληλη για ψάρια γλυκού νερού. Δεν υπάρχουν είδη ψαριών στη λίμνη.
ΠΤΗΝΑ
Οι κύριοι κάτοικοί της είναι υδρόβια πτηνά προσαρμοσμένα σε αλμυρά περιβάλλοντα. Είδη πτηνών όπως φλαμίνγκο, ξιφομύτες και κατακόκκινες βαρβάρες, μαζί με γερανούς, αγριόχηνες και αγριόπαπιες, κατοικούν στη λίμνη.
* Ερωδιοί (Ardeidae)
Οι ερωδιοί είναι ευδιάκριτοι λόγω των μακριών ποδιών και του λαιμού τους, που τους επιτρέπουν να κυκλοφορούν και να ψαρεύουν σε ρηχά νερά. Το ράμφος τους είναι μακρύ, λεπτό και ισχυρό, προσαρμοσμένο για την αλίευση ψαριών και άλλων υδρόβιων ζώων.Μέγεθος: Κυμαίνεται από μεσαίο έως μεγάλο, ανάλογα με το είδος. Ορισμένα είδη φτάνουν έως και το 1 μέτρο ύψος.Το φτέρωμά τους ποικίλλει από λευκό και γκρι έως μπλε, μαύρο και καφέ, με κάποια είδη να παρουσιάζουν εντυπωσιακά χρώματα και μοτίβα. Οι ερωδιοί είναι συνήθως μοναχικοί ή ζουν σε μικρές ομάδες. Είναι γνωστοί για την ικανότητά τους να μένουν ακίνητοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να επιτεθούν στη λεία τους. Αν και δεν είναι φλύαροι, οι ερωδιοί παράγουν δυνατές και τραχιές φωνές, που ακούγονται συχνά ως κραυγές.
Οι ερωδιοί είναι ευρέως διαδεδομένοι παγκοσμίως, αποφεύγοντας μόνο τις πιο ψυχρές περιοχές. Προτιμούν υγροτόπους, ποτάμια, λίμνες, έλη και ακτές. Μερικά είδη είναι μεταναστευτικά, μετακινούμενα μεταξύ περιοχών αναπαραγωγής και χειμερινών περιοχών.
Η διατροφή των ερωδιών αποτελείται κυρίως από ψάρια, αμφίβια, καρκινοειδή και έντομα. Ορισμένα είδη τρέφονται επίσης με μικρά θηλαστικά και πουλιά. Το μακρύ τους ράμφος είναι ιδανικό για κυνήγι σε υδάτινα περιβάλλοντα, όπου χρησιμοποιούν την αιφνιδιαστική επίθεση για να πιάσουν τη λεία τους.
Οι ερωδιοί φωλιάζουν σε δέντρα, θάμνους ή σε καλάμια κοντά στο νερό. Οι φωλιές τους είναι φτιαγμένες από κλαδιά και φυτικά υλικά. Συνήθως γεννούν 3-5 αυγά, με την εκκόλαψη να διαρκεί περίπου 20-30 ημέρες. Και οι δύο γονείς συμμετέχουν στην φροντίδα των νεοσσών μέχρι να είναι έτοιμοι να πετάξουν και να τραφούν μόνοι τους.
*Το Νεροχελίδονο ( Glareola prantincola ),
Το Νεροχελίδονο είναι παρυδάτιο πτηνό της οικογενείας των Γλαρεολιδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Glareola pratincola και περιλαμβάνει τέσσερα υποείδη, ένα ευρασιατικό και τρία αφρικανικά]. Στην Ελλάδα απαντά το ευρασιατικό υποείδος Glareola pratincola pratincola.
Η επιστημονική ονομασία του γένους είναι υποκοριστικό της λατινικής λέξης glarea που σημαίνει «μικρός λίθος, βότσαλο, χαλίκι», παραπέμποντας πιθανότατα στα χαρακτηριστικά ενός από τα ενδιαιτήματα του πτηνού.
Η επιστημονική ονομασία του είδους pratincola, είναι επίσης υποκοριστικό της λατινικής λέξης pratus και σημαίνει «λειμώνας, λιβάδι
* Βαρβάρα ( Tadorna tadorna ),
Η Βαρβάρα είναι υδρόβιο νηκτικό πτηνό της οικογενείας των Νησσιδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Tadorna tadorna και δεν περιλαμβάνει υποείδη.
Η λατινική ονομασία tadorna, έχει άγνωστη προέλευση που δεν επιβεβαιώνεται από κάποια ιστορική πηγή. Ίσως να έχει κελτικές ρίζες, η δε σημασία της είναι η ίδια με τη σημασία της σημερινής λαϊκής αγγλικής ονομασίας shelduck, που σε ελεύθερη μετάφραση είναι «πλουμιστή/παρδαλή πάπια», παραπέμποντας στο πολύχρωμο πτέρωμα του πτηνού.
Στην ελληνική ορνιθολογική βιβλιογραφία εμφανίζεται ο όρος χηνόπαπιες ως απόδοση των λατινικών όρων Tadorna και Tadorninae για το γέν
*Καστανόπαπια ( Tadorna ferruginea ),
Η Καστανόπαπια είναι υδρόβιο νηκτικό πτηνό της οικογενείας των Νησσιδών, μία από τις αγριόπαπιες που απαντούν και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Tadorna ferruginea και δεν περιλαμβάνει υποείδη (μονοτυπικό)
Η λατινική ονομασία Tadorna (στην επιστημονική ονομασία του γένους, έχει άγνωστη προέλευση και δεν επιβεβαιώνεται από κάποια ιστορική πηγή. Ίσως έχει κελτικές ρίζες, η δε σημασία της είναι η ίδια με τη σημασία της σημερινής λαϊκής αγγλικής ονομασίας shelduck, που σε ελεύθερη μετάφραση είναι «πλουμιστή/παρδαλή πάπια», παραπέμποντας στο πολύχρωμο πτέρωμα του πτηνού.
Στην ελληνική ορνιθολογική βιβλιογραφία εμφανίζεται ο όρος Χηνόπαπιες ως απόδοση των λατινικών όρων Tadorna και Tadorninae για το γένος και την υποοικογένεια, αντιστοίχως. Ωστόσο, ουδεμία ετυμολογική βάση υπάρχει για την απόδοση αυτή, και ο όρος είναι απολύτως τεχνητός, βασιζόμενος στα ενδιάμεσα χαρακτηριστικά του πτηνού
* Τo κιρκίρι ( Anas crecca ),
Τo κιρκίρι είναι υδρόβιο νηκτικό πτηνό της οικογενείας των Νησσιδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Anas crecca και περιλαμβάνει 3 υποείδη.
Στην Ελλάδα απαντά το ευρωπαϊκό υποείδος Anas crecca crecca (Linnaeus, 1758).
Η επιστημονική ονομασία του γένους, anas, έχει άγνωστη προέλευση, που δεν επιβεβαιώνεται από κάποια ιστορική πηγή. Κατά μίαν εκδοχή είναι λατινική λέξη (anas-atis) με ινδοευρωπαϊκή προέλευση (anut, antis) και με τη σημασία που της αποδίδεται («νήσσα», «πάπια»)
* Η κοινή αβοκάντο ( Recurvirostra avocetta ),
Η κοινή αβοκάντο ( Recurvirostra avosetta Linnaeus , 1758 ) είναι ένα πουλί της οικογένειας Recurvirostridae, ευρέως διαδεδομένο στην Αφρική και την Ευρασία
Είναι ένα εύκολα αναγνωρίσιμο πουλί, καθώς είναι το μόνο ευρωπαϊκό είδος που έχει ράμφος , μήκους λίγο μικρότερου από 10 εκατοστά, καμπυλωμένο προς τα πάνω: για αυτόν τον λόγο η αβοκέτα ονομάζεται επίσης «στραβό ράμφος» ή «ράμφος σπάθης». Το φτέρωμα , στο οποίο το μαύρο και το άσπρο εναλλάσσονται σε διάφορα χρώματα, είναι πολύ κομψό:
Διαφορα είδη γλάρων
* ( Larus sp.
Υπάρχουν πολλά είδη γλάρων όπως ο ασημόγλαρος (Larus argentatus), τον αργυρογλάρονο (Larus cachinnans), τον μελανόγλαρο (Larus fuscus), και τον αιγαιόγλαρο (Larus audouinii). Επίσης, συναντώνται ο μαυροκέφαλος γλάρος (Larus melanocephalus), ο λεπτόραμφος γλάρος (Larus genei), και το γελογλάρονο (Gelochelidon nilotica κάποιους από τους όποιους του βρίσκομε και στην λίμνη Τάτα
ΦΥΤΑ
Η λίμνη Τούζ φιλοξενεί μια μοναδική χλωρίδα
* Είδη φυτών προσαρμοσμένα στο αλμυρό περιβάλλον της λίμνης
Η χλωρίδα της λίμνης Τούζ χαρακτηρίζεται από φυτά προσαρμοσμένα σε αλμυρά περιβάλλοντα.
Ενδημικά είδη φυτών βρίσκονται επίσης μέσα και γύρω από τη λίμνη.
ών.
Μερικά είδη φυτών που βρίσκονται συνήθως στη λίμνη Τούζ: Χαλτιφόλια:
Φυτά που μπορούν να αντέξουν την υψηλή αλατότητα της λίμνης Τούζ.
*Ενδημικά φυτά: Είδη φυτών που αναπτύσσονται μόνο σε αυτήν την περιοχή..
Επιπλέον, η λίμνη και η γύρω περιοχή έχουν εγγραφεί στον προσωρινό κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO λόγω της βιοποικιλότητάς της.
Αλόφιλα φυτά
Τα αλόφιλα φυτά, ή αλλιώς φυτά των αλόφυτων, είναι φυτά που έχουν προσαρμοστεί για να επιβιώνουν σε περιβάλλοντα με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι, όπως παραθαλάσσιες περιοχές ή αλατούχα εδάφη. Αυτά τα φυτά έχουν αναπτύξει διάφορες προσαρμογές για να αντέχουν στις συνθήκες υψηλής αλατότητας, όπως:
*Ειδικά όργανα για την αποβολή του αλατιού: Ορισμένα αλόφιλα φυτά έχουν αδένες που εκκρίνουν αλάτι από τα φύλλα τους.
*Αντοχή στην οσμωτική πίεση: Μπορούν να διατηρήσουν την ισορροπία των υγρών τους σε περιβάλλοντα με υψηλή συγκέντρωση αλατιού.
*Ειδικές ρίζες: Μπορούν να αναπτύξουν ισχυρό ριζικό σύστημα που τους επιτρέπει να αντλούν νερό από το έδαφος, παρά την παρουσία αλατιού, ή να αναπτύξουν ειδικές ρίζες που εκκρίνουν αλάτι.
* Ικανότητα συσσώρευσης αλατιού: Μπορούν να συσσωρεύσουν το αλάτι σε ειδικά μέρη του φυτού, όπως τα φύλλα, και να το αποβάλουν αργότερα.
Παραδείγματα αλόφιλων φυτών περιλαμβάνουν το θαλασσόχορτο (Zostera marina), το οποίο ζει σε υποθαλάσσιες περιοχές, και φυτά όπως το Tamarix, που αναπτύσσονται σε παράκτιες περιοχές.
Η λίμνη Τούζ, μια υπεραλμυρή λίμνη στην Καππαδοκία, είναι γνωστή για τις μοναδικές αλόφιλες (αλατοφιλικές) φυτοκοινωνίες της.
Αν και δεν απαριθμούνται ρητά συγκεκριμένα είδη φυτών, η έρευνα δείχνει ότι η λίμνη και οι γύρω περιοχές φιλοξενούν μια ποικιλία αλόφιλων προσαρμοσμένων στις υψηλές συγκεντρώσεις αλατιού.
Αυτά τα φυτά παίζουν ζωτικό ρόλο στο οικοσύστημα της λίμνης, συμβάλλοντας στη συνολική βιοποικιλότητα και επηρεάζοντας τα πρότυπα ζωνοποίησης που παρατηρούνται στην περιοχή.
Τα αλμυρά στεπικά ενδιαιτήματα της λίμνης αναγνωρίζονται για τα μοναδικά και μεταβλητά οικοσυστήματά τους, με τους οικοτόπους να αλλάζουν σε μικρές αποστάσεις.
Η λίμνη Τούζ και οι γύρω περιοχές φιλοξενούν 279 είδη φυτών, συμπεριλαμβανομένων πολλών αλόφυτων.
Οι εδαφικοί παράγοντες (ιδιότητες του εδάφους) όπως το ποσοστό του συνολικού διαλυτού άλατος, το pH και η συγκέντρωση διαφόρων ιόντων (Ca2+, Cl-, Mg2+, Na+, SO42-) επηρεάζουν σημαντικά τη ζωνοποίηση των φυτών. Δυναμικό Βιοτεχνολογίας:
Αλόφιλα φυτά -Παραδείγματα αλόφυτων:
Άγριο σέλινο (Apium graveolens): Βρίσκεται σε αλατούχα έλη και παράκτιες περιοχές.
Αρμυρίκι (Tamarix): Πολλά είδη αρμυρικιού είναι ανθεκτικά στην αλατότητα και χρησιμοποιούνται για την προστασία των ακτών.
Σπαθόχορτο (Halimione portulacoides): Αναπτύσσεται σε αλατούχα έλη και παράκτιες περιοχές.
Αλμυρίδα (Salicornia): Γνωστή και ως “θαλασσινό σπαράγγι”, είναι ένα αλόφυτο με βρώσιμους βλαστούς.
Αγιόκλημα (Liνcera): Πολλά είδη αγιόκλημου είναι ανθεκτικά στην αλατότητα και χρησιμοποιούνται για καλλωπιστικούς σκοπούς.
Σιτάρι (Triticum): Ορισμένες ποικιλίες σιταριού είναι μέτρια ανθεκτικές στην αλατότητα.
Ηλίανθος (Helianthus annuus): Ο ηλίανθος μπορεί να καλλιεργηθεί σε εδάφη με μέτρια αλατότητα.
Βρώμη (Avena sativa): Η βρώμη είναι ανθεκτική στην αλατότητα και μπορεί να καλλιεργηθεί σε εδάφη με υψηλή περιεκτικότητα σε άλατα.
Acantholimon halophilum
Ενδημικό της Σάμου, στα όρη Άμπελος και Κέρκης, και της Χίου. Αγκαθωτός ημίθαμνος, με πολύ κοντούς βλαστούς που σχηματίζει “μαξιλαράκια”.
*Camphorosma monspeliacaΣτυγνός θάμνος, κασπιτόζης ύψους 15-60 cm, ξυλώδης μίσχος διαμέτρου 4-10 mm, κλαδιά συνήθως με συστάδες φύλλων, ετήσιοι βλαστοί
• Σημαντικό: Η ανθεκτικότητα στην αλατότητα ποικίλλει ανάλογα με το είδος του φυτού και τη συγκέντρωση του αλατιού στο έδαφος,
ΒΑΚΤΗΡΙΑ
Τα αλόφιλα βακτήρια που βρίσκονται στη λιμνη κ είναι εξειδικευμένα βακτηριακά είδη που μπορούν να επιβιώσουν και να ευδοκιμήσουν σε υψηλές συγκεντρώσεις αλατιού.
Αυτά τα βακτήρια έχουν προσαρμοστεί
Τα αλόφιλα βακτήρια, που προέρχονται από την ελληνική λέξη «αλόφιλος», που σημαίνει «αγαπά το αλάτι», είναι οργανισμοί που μπορούν να επιβιώσουν σε υψηλές συγκεντρώσεις αλατιού.
Ανοχή στην Αλατότητα:
Η υψηλή αλατότητα που δημιουργείται από την εξάτμιση του νερού στη λίμνη Τατα παρέχει ένα κατάλληλο περιβάλλον για την επιβίωση αυτών των βακτηρίων.
Βρίσκονται σε περιβάλλοντα με υψηλές συγκεντρώσεις αλατιού, όπως αλμυρές λίμνες, θάλασσες και αλατούχα εδάφη.
Ορισμένα αλόφιλα βακτήρια που βρίσκονται συνήθως σε αλμυρά περιβάλλοντα περιλαμβάνουν τα είδη Vibrio parahaemolyticus, Halobacterium και Halococcus.
Τα αλόφιλα βακτήρια παίζουν σημαντικό ρόλο στα οικοσυστήματα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε βιομηχανικές εφαρμογές.
Στην λίμνη Τάτα τα αλόφιλα βακτήρια παίζουν σημαντικό ρόλο στο οικοσύστημα της λίμνης και συμβάλλουν στη διατήρηση της χημικής δομής του αλατιού.
Αυτά τα φυτά έχουν προσαρμοστεί για να επιβιώνουν σε περιβάλλοντα με υψηλή συγκέντρωση αλατιού, όπως παράκτιες περιοχές ή εδάφη με κακή αποστράγγιση.
Τα αλόφιλα βακτήρια που βρίσκονται στη λίμνη Τούζ, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με τις φυτικές κοινότητες, παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την πιθανή χρήση τους σε διάφορες βιοτεχνολογικές εφαρμογές.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ
Παραγωγή Αλατιού:
Η Tuz Gölü αποτελεί πηγή αλατιού εδώ και αιώνες, με την εξόρυξη αλατιού να χρονολογείται από τον 1800.
Σήμερα καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της ζήτησης αλατιού της Τουρκίας, με τρεις αλυκές στις όχθες της να παράγουν περίπου 1,5 εκατομμύριο τόνους ετησίως.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΙΚΟΝΙΟΥ
Σήμερα είναι η τελευταία δημοσίευση μας για την περιοχή του Ικονίου ή αν μεταφερόμασταν στην βυζαντινή εποχή η τελευταία δημοσιευσάσης για την περιοχή της Λυκαονίας και της Ισαυρίας κυρίως .
Κάναμε 25 δημοσιεύσεις και συμπεριλάβαμε όλες τις πόλεις που σε απογραφή των Οθωμανών του 1914 υπήρχε Ελληνοχριστιανικός πληθυσμός , σε αυτές προσθέσαμε και κάποιες πόλεις της αρχαιότητος,
Ήταν πολύ δύσκολη η εξεύρεση πληροφοριών γι,αυτή την περιοχή ,αν στην συνεχεία των δημοσιεύσεων μας βρούμε κάποιος άλλες πληροφορίες για πόλεις ή πολίσματα της περιοχής κάποια στιγμή θα επανέλθουμε .
ΝΕΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΡΥΓΙΑ
Θα συνεχίσουμε με την περιοχή της αρχαίας Φρυγίας
Η αρχαία Φρυγία ήταν μια περιοχή στη Μικρά Ασία, στη σημερινή κεντρική Τουρκία. Περιλάμβανε μια μεγάλη έκταση από την Παφλαγονία μέχρι την Αντιόχεια της Πισιδίας και το Ικόνιο.
Σημαντικές πόλεις υπήρξαν
Γόρδιον: Πρωτεύουσα του βασιλείου της Φρυγίας.
Λαοδίκεια: Σημαντική πόλη στη συμβολή των ποταμών Λύκου και Μαίανδρου.
Ιεράπολη: Γνωστή για τις θερμές πηγές της και την κοντινή Λαοδίκεια.
Κολοσσές: Αναφέρονται από τον Ξενοφώντα και συνδέονται με την αρχή του Χριστιανισμού.
Κάδοι: Πόλη κοντά στα σύνορα με τη Λυδία.
Ευκαρπία: Αναφέρεται από τον Στράβωνα και τον Πτολεμαίο.
Μέλισσα: Εκεί δολοφονήθηκε ο Αλκιβιάδης.
Τρίπολις: Βρισκόταν στα σύνορα με τη Λυδία και την Καρία.
Απάμεια: Σημαντικό εμπορικό κέντρο. Και πολλές άλλες .
Η Φρυγία χωρίστηκε σε “Μεγάλη Φρυγία” και “Μικρά Φρυγία” (Ελλησποντική Φρυγία). Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο, το βόρειο τμήμα ενώθηκε με την Πέργαμο και ονομάστηκε “Επίκτητος Φρυγία”, ενώ το νότιο “Παρώρειος” ή “Πισιδική Φρυγία”.
Κάποιες πόλεις έχουν ήδη καταγραφεί σε άλλες περιοχές που άνηκαν κατά διαστήματα στην δεκαετή σχεδόν περιηγηση μας στην Μικρά Ασία και τις Αλησμόνητες πατρίδες μας έτσι θα αναφερθούμε στις υπόλοιπες που δεν είναι και λίγες .
