Τα έργα των Χετταίων στην περιοχή που διασωθήκαν & η αναφορά του Τυριαίου στο έργο του Ξενοφώντα << Κόρου Ανάβασις >>στην πόλη της Λυκαονίας
Στο πρώτο μέρος της δημοσίευσης για την αρχαία πόλη του Τυριαίου της Λυκαονίας που σήμερα οι Τούρκοι την αποκαλούν Ilgin , δώσαμε όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για να έχουμε μια γενική εικόνα του.
Στην σημερινή δημοσίευση θα σταθούμε σε 2 πλευρές της ιστορίας του που ξεχώρισαν .
Η πρώτη αφορά την ύπαρξη των μνημείων που διασωθήκαν , από ένα λαό που έζησε στην περιοχή και την Μ. Ασία , δημιούργησε ένα μεγάλο πολιτισμό και εντυπωσιακά έργα που σώζονται και σήμερα και πριν από 3000 χρόνια εξαφανίσθηκε , δεν ήταν άλλοι από τους Χετταίους.
Η δεύτερη πλευρά της ιστορίας του ,άφορα την παρουσία στο Τυριαιο χιλιάδων Ελλήνων από την Μητροπολιτική χωρά , που οντάς μέλη εκστρατευτικού μισθοφορικοί σώματος πολέμησαν για τον Κύρο στην αντιπαράθεση που είχε με τον αδερφό του Αρταξέρξη στην διεκδίκηση της ηγεσίας στην Περσία .
Ο Κύρος προκείμενου να εντυπωσιάσει την Βασίλισσα της περιοχης , έξω από το Τυριαίον διέταξε επίδειξη δύναμης , πράγμα που έγινε και κατατρόμαξε τόσο την Βασίλισσα όσο και όσους την παρακολουθούσαν
Αυτή την εικόνα την περιγράφει ο Ξενοφώντας στο βιβλίο του << Κύρου Ανάβασις >> μετά το 401 π.Χ. περιγράφοντας αυτά που έζησε ο ίδιος και συμπολεμιστές του κατά την διάρκεια αυτής της σύγκρουσης .
— ΧΕΤΤΑΙΟΙ
Οι Χετταίοι ήταν ένας αρχαίος λαός, που εμφανίστηκε στη Μικρά Ασία στις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. και ίδρυσε ένα ισχυρότατο κράτος, με αξιόλογο πολιτισμό.
Αναμείχθηκαν με τους παλιότερους κατοίκους, απ’ τους οποίους δανείστηκαν πολλά έθιμα, λατρείες θεών, μύθους, τεχνοτροπίες, κ.τ.λ., δημιουργώντας τον γνωστό σε μας λαό των Χετταίων.
Για να γράψουν τη γλώσσα τους χρησιμοποίησαν αρχικά τη σφηνοειδή γραφή δημιούργησαν όμως και δική τους γραφή, η οποία χρησιμοποιήθηκε και από τους υποτελείς λαούς της Μικράς Ασίας για την καταγραφή των δικών τους γλωσσών. Με τη σταδιακή πάροδο του χρόνου η Χαττική γλώσσα των προ-Χετταίων χρησιμοποιούνταν μόνο στις θρησκευτικές τελετές, ενώ η Χεττιτική γλώσσα υπερίσχυσε ως η καθομιλουμένη στους πληθυσμούς της Αυτοκρατορίας.
Ήταν οι πρώτοι και οι μοναδικοί στην εποχή τους που ήξεραν να επεξεργάζονται τον σίδηρο.
Το Μέγα Βασίλειο των Χετταίων περιελάμβανε μεγάλες εκτάσεις της Μικράς Ασίας, κατά καιρούς δε και την μισή σημερινή Συρία. Πρωτεύουσα ήταν η Χαττούσα στον βορά
Στο τέλος του 13ου αιώνα η ανατολική Μεσόγειος συγκλονίστηκε από πολεμικές συγκρούσεις και επιδρομές. Η εισβολή των λαών της θάλασσας, που στα μέσα του 12ου αιώνα π.Χ. αποβιβάστηκαν στις ακτές της ανατολικής Μεσογείου, βρήκε το κράτος των Χετταίων σε άσχημη κατάσταση. Οι μεγαλύτερες πόλεις των Χετταίων καταστράφηκαν από εμπρησμούς ή εγκαταλείφθηκαν.
Λίγο αργότερα η αυτοκρατορία των Χετταίων διαλύθηκε και υποτάχτηκε σε νέες ισχυρές δυνάμεις, όπως οι Φρύγες και οι Ασσύριοι που πρόβαλαν στο προσκήνιο.
ΚΥΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ :ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΜΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΦΟΝΤΑ
Η Κύρου Ανάβασις1 είναι ένα πολύ σημαντικό ιστορικό σύγγραμμα του Έλληνα ιστορικού, στρατιωτικού, και φιλοσόφου Ξενοφώντα που περιγράφει τη συμμετοχή σώματος 13.000 Ελλήνων μισθοφόρων ανάμεσα στους οποίους 700 Σπαρτιάτες (των Μυρίων), από τη στιγμή που εντάχθηκαν στον στρατό του Κύρου και συμμετείχαν στην εκστρατεία εκείνου κατά του αδελφού του Αρταξέρξη και ειδικότερα στη μάχη στα Κούναξα το 401 π.Χ..
Μετά τον θάνατο του Κύρου, ο Αρταξέρξης εκτέλεσε τους Έλληνες στρατηγούς.
Το υπόλοιπο Ελληνικό στράτευμα βρέθηκε ακέφαλο εν μέσω εκατοντάδων χιλιάδων εχθρών. Εξέλεξε νέους στρατηγούς, μεταξύ των οποίων και ο νεαρός Ξενοφών, και μαχόμενο ακολούθησε μία περιπετειώδη επιστροφή από τη Μικρά Ασία και τις Ποντιακές Άλπεις προς τη Μαύρη Θάλασσα, η λεγόμενη «κάθοδος των μυρίων..».
1. ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΧΕΤΤΑΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΤΥΡΙΑΙΑΟΥ
Στην περιοχή του Τυριαίου ιδρύθηκε από τους Χετταίους ως μεγάλη πόλη-κράτος με το όνομα ΓΙΑΛΜΠΟΥΡΤ, 25 χλμ. βορειοανατολικά του σημερινού οικισμού, μεταξύ 1500-1200 π.Χ.
Οι Χετταίοι, οι οποίοι θεωρούσαν τις πηγές νερού ιερές, έστησαν μεγάλες πέτρες γύρω από μια πηγή και έγραψαν πάνω τους θρησκευτικά και ιστορικά θέματα.
ΥΔΑΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΓΙΑΛΜΠΟΥΡΤ ΧΕΤΤΑΙΩΝ
Στο ΤΥΡΙΑΟΝ (Ilgın Yalburt,) ο Χετταίος αυτοκράτορας Δ΄. Κατά τη διάρκεια μιας , ο Τουθάλια έχτισε μια δεξαμενή νερού στην περιοχή για να εδραιώσει την εξουσία του και επίσης περιέγραψε την πορεία της εκστρατείας του προς τα δυτικά στις πέτρες της δεξαμενής. Αυτή η αφήγηση δείχνει ότι ο αυτοκράτορας επανεξέτασε τις προετοιμασίες του για την εκστρατεία εδώ για μια τελευταία φορά. Σε αυτές τις επιγραφές IV. Ο Τουθάλια αναφέρει μία προς μία τις πόλεις στις οποίες θα πλεύσει κατά μήκος της Μεσογείου.
Το μνημείο Yalburt βρίσκεται σε μια λιβάδι γνωστή ως Yalburt,
23 χλμ. βορειοδυτικά της περιοχής Ilgin του Ικονίου.
Ανακαλύφθηκε τυχαία το 1970, .
Η περιοχή ανασκάφηκε μεταξύ 1970 και 1975, και το μνημείο αποκαταστάθηκε στην τρέχουσα μορφή του.
Πρόκειται για μια ορθογώνια πισίνα διαστάσεων 13 επί 8 μέτρων, η ανώτερη σειρά τοίχων της οποίας αποτελείται από 20 ασβεστολιθικούς ογκόλιθους με ιερογλυφικά γράμματα στις εσωτερικές τους επιφάνειες.
Η λίμνη είναι τώρα στεγνή επειδή η πηγή που την τροφοδοτούσε εκτράπηκε σε κοντινά χωριά .\
Τα τετράγωνα, των οποίων οι εσωτερικές επιφάνειες φέρουν χαραγμένη λουβική επιγραφή, σχηματίζουν τις τρεις πλευρές της πισίνας (νότια, δυτικά και βόρεια).
Δεν είναι σαφές εάν η 4η πλευρά (ανατολική) είχε παρόμοια τετράγωνα εκείνη την εποχή.
Στο πρώτο μπλοκ της επιγραφής, το όνομα του βασιλιά Tudhaliya είναι ευδιάκριτο μαζί με το σύμβολο του φτερωτού ήλιου.
Τα περισσότερα από τα τετράγωνα βρέθηκαν να χρησιμοποιούνται σε κατασκευές που χτίστηκαν στην ίδια θέση σε μεταγενέστερες περιόδους.
Η τρέχουσα αποκατεστημένη σειρά των μπλοκ δεν είναι απολύτως σωστή και φαίνεται ότι λείπουν αρκετά μπλοκ.
Η επιγραφή αναφέρει τους πολέμους και τα επιτεύγματα του Τουνταλίγια (IV). Το μνημείο πιθανότατα χτίστηκε ως πισίνα ή δεξαμενή νερού, παρόμοια με άλλα υδάτινα μνημεία των Χετταίων (π.χ. Eflatunpınar).
*Ο Βασιλιάς, ο Μέγας Χετταίος Βασιλιάς Γ΄ Ο ΤΟΥΘΑΛΙΑ Δ΄, γιος του Χαττουσίλι και της βασίλισσας Πούντου-Χέπα, βασίλευσε μεταξύ 1250-1220 π.Χ. και η αυτοκρατορία σύντομα κατέρρευσε .
— Επιγραφή του βασιλιά των Χετταίων Μουρσίλι,
« Είμαι εγγονός του Μεγάλου Ηρωικού Βασιλιά Μουρσίλι, γιος του Μεγάλου Ηρωικού Βασιλιά Χαττουσίλ» Ηρωικός Μέγας Βασιλιάς, Μεγαλειότατε, Ταμπάρνα, Τουνταλίγια λέω, επειδή ο Θεός της Καταιγίδας με την αγάπη, με τη βοήθειά του. επέστρεψα στην πόλη Τούσα. Ήρθα στο Όρος Πάταρα, είχα ένα μνημείο φτιαγμένο από πέτρα. Κανένας από τον πατέρα μου, τους παππούδες μου, τους μεγάλους βασιλιάδες του Χάτι δεν είχε πάει ποτέ σε αυτές τις χώρες. Νίκησα αυτές τις χώρες, και όλα αυτά συνέβησαν επειδή με αγαπούσε ο Θεός της Καταιγίδας. Στη γη της Κουβαλατάρνα, γυναίκες και παιδιά γονάτισαν μπροστά μου Πήρα μακριά έναν μεγάλο αριθμό αμάχων, βοοειδών και προβάτων. Χτύπησα τη γη της Νιπίρα και την κατέστρεψα, κατέστρεψα τη γη του Λούκα, στη γη της Γουιγιαβάντα είμαι ο μεγάλος Βασιλιάς… Ο κύριός μου, ο Θεός της Καταιγίδας, έτρεχε πάντα μπροστά μου. Χτύπησα και κατέστρεψα την πόλη και τη χώρα της Άτπα, Πινάλι Ήρθα στην πόλη Ταλάουα, η πόλη της Ταλάουα απέτισε φόρο τιμής. Κάθισα στον θρόνο του μεγάλου Βασιλιά Είμαι ο δισέγγονος του Μεγάλου Βασιλιά Σουπιλουλίουμ Κατέκτησα όλες τις χώρες. Κατέστρεψα τη γη της Κουβαλατάρνα
— Μνημείο της πόλης των Χετταίων Αριμάτα (επιγραφή )
Το Μνημείο Köylutolu μεταξύ Ilgin και Kadınhanı, το οποίο γενικά θεωρείται φράγμα αλλά θα μπορούσε να ήταν αψίδα δρόμου, αντικατοπτρίζει επίσης τη σημασία που έδιναν οι Χετταίοι στην περιοχή. Αυτή πρέπει να είναι η πόλη Αριμάττα, η οποία αναφέρθηκε κατά την Χεττιτική Περίοδο.
Αυτό το μνημείο παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1884 σε μια πεδιάδα κοντά στο χωριό Köylütolu στον αυτοκινητόδρομο Ilgın-Kadınhanı.
Το ορθογώνιο ασβεστολιθικό μπλοκ έχει μήκος 180 cm, ύψος 90 cm και πλάτος 100 cm. Ορισμένα τμήματα της τρίστιχης ανάγλυφης επιγραφής στην μπροστινή όψη είναι κατεστραμμένα.
Η κάτω γραμμή είναι διπλάσια σε πάχος από τις δύο πρώτες γραμμές. Το σκαλιστό τμήμα στην άνω πλευρά του ογκόλιθου μπορεί να χρησιμοποιήθηκε για τελετουργικούς σκοπούς ή για την ανέγερση στήλης/αγάλματος. Το περιεχόμενο της επιγραφής υποδεικνύει ότι το μπλοκ αποτελεί μέρος μιας μεγαλύτερης επιγραφής. Διαπιστώθηκε ότι ο χωμάτινος τύμβος όπου βρέθηκε αρχικά το μπλοκ ανήκε σε ένα μεγάλο φράγμα που κατασκευάστηκε κατά την περίοδο των Χετταίων.
Όπως η στήλη που βρέθηκε στο φράγμα των Χετταίων Karakuyu και τα κοντινά μνημεία Yalburt , Fasıllar και Eflatunpınar , αυτό τ
Οι πολιτικοί αγώνες της 2ης χιλιετίας επηρέασαν τους οικισμούς και έτειναν να μετακινηθούν από αγροτικές περιοχές σε στρατηγικά σημεία.
2. Ο ΞΕΝΟΦΩΝ & ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
–Βιογραφία του Ξενοφώντα του Αθηναίου
Ο στρατιωτικός ηγέτης, φιλόσοφος και ιστορικός Ξενοφών ο Αθηναίος ήταν αναμφισβήτητα μια από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες της Αρχαίας Ελλάδας.
Οι μελετητές της ζωής και του έργου του προβληματίζονται θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως λαμπρός στρατιωτικός, σπουδαίος συγγραφέας, διορατικός φιλόσοφος ή ανεκτίμητος ιστορικός των ταραγμένων εποχών στις οποίες έζησε; Ήταν τα πάντα, απολύτως! Ένας άνθρωπος πολυμαθής, άνθρωπος της δράσης και της βαθιάς, λεπτής σκέψης. Κάποιος που φαινόταν να βρίσκεται στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, ικανός όχι μόνο να καταγράψει τη ζωή ενός από τους μεγαλύτερους στοχαστές που έζησαν ποτέ, του Σωκράτη, του δασκάλου του, αλλά και να οδηγήσει ελληνικά στρατεύματα στη μάχη και να δημιουργήσει στρατηγικές μάχης που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα.
Γεννήθηκε γύρω στο 430 π.Χ. στην Αθήνα, από τον πατέρα του Γρύλλο, ο οποίος ήταν μέλος της ιππικής τάξης, πέθανε το 354 π.Χ. σε ηλικία περίπου 77 ετών, πιθανότατα στην Κόρινθο.
Συγγραφέας έργων όπως τα «Ελληνικά», «Ανάβαση», «Η Παιδεία του Κύρου», «Αναμνήσεις του Συμποσίου», «Ω, Οικονομία», «Ιέρων», «Απολογία (του Σωκράτη), Αγησίλαος και το Λακεδαιμόνιο Σύνταγμα».
Σε ηλικία 30 ετών, ο Ξενοφών επιλέχθηκε να διοικήσει έναν από τους μεγαλύτερους ελληνικούς μισθοφορικούς στρατούς, τους Δέκα Χιλιάδες, οι οποίοι προέλασαν και παραλίγο να καταλάβουν τη Βαβυλώνα το 401 π.Χ.
. Η Ανάβαση του Ξενοφώντα αφηγείται τις περιπέτειές του με τους Δέκα Χιλιάδες, την αποτυχημένη εκστρατεία του Κύρου για την διεκδίκηση του περσικού θρόνου από τον Πέρση Αρταξέρξη Β΄, και την επιστροφή των Ελλήνων μισθοφόρων μετά τον θάνατο του Κύρου στη Μάχη των Κουνάξα.
Η πορεία των μυρίων που αφηγείται το εν λόγω σύγγραμμα είναι: «ένα επίτευγμα από τις μεγάλες περιπέτειες της ανθρώπινης ιστορίας».
Το ιστορικό αυτό σύγγραμμα αποτελείται από επτά βιβλία. Είναι γραμμένο σε καθαρά αττική διάλεκτο και θεωρείται πολύ αξιόλογο στη περιγραφή μιας μεγάλης στρατιωτικής επιχείρησης της αρχαιότητας
Η «Ανάβαση» είναι ένα έργο μοναδικής ιδιοφυΐας, μια άμεση αφήγηση μεγάλης ταπεινότητας και αυτογνωσίας, γραμμένο από έναν λαμπρό στρατηγό μετά την επιστροφή του από τη μάχη. Ο Ξενοφών έγραψε επίσης την Κυροπαίδεια, η οποία όχι μόνο περιγράφει τις στρατιωτικές και πολιτικές μεθόδους που χρησιμοποίησε ο Κύρος ο Μέγας για να κατακτήσει την ύστερη Ασσυριακή Αυτοκρατορία το 539 π.Χ., αλλά και τις σκέψεις του σχετικά με τη φύση της ίδιας της διακυβέρνησης.
Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι τόσο η Ανάβαση όσο και η Κυροπαιδεία ενέπνευσαν τον Μέγα Αλέξανδρο να κατακτήσει τη Βαβυλώνα και την Αχαιμενιδική Αυτοκρατορία το 331 π.Χ. Ως μαθητής και φίλος του Σωκράτη, ο Ξενοφών επανάλαβε αρκετούς διαλόγους του Σωκράτη: το Συμπόσιο, έναν φόρο τιμής στον Σωκράτη με τίτλο Αναμνήσεις, και ένα χρονικό της δίκης του φιλοσόφου το 399 π.Χ., την Απολογία του Σωκράτη προς τους Ενόρκους.
Αν και γεννήθηκε Αθηναίος πολίτης, ο Ξενοφών συνδέθηκε με τη Σπάρτη, την πόλη-κράτος που ήταν ο παραδοσιακός εχθρός της Αθήνας.
Η εμπειρία του ως μισθοφόρος και στρατιωτικός ηγέτης, η θητεία του υπό τους Σπαρτιάτες στην Ιωνία, τη Μικρά Ασία, την Περσία και άλλα μέρη, η εκδίωξε του από την Αθήνα και η φιλία του με τον βασιλιά Αγησίλαο Β’ προκάλεσαν συμπάθεια για τον Ξενοφώντα στους ίδιους τους Σπαρτιάτες.
Τα έργα του Ξενοφώντα, ο οποίος θεωρείται ευρέως ως ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της αρχαιότητας, καλύπτουν πολλά είδη και είναι γραμμένα σε απλά αττικά ελληνικά, επομένως έχουν χρησιμοποιηθεί συχνά σε μεταφραστικές ασκήσεις για σύγχρονους μαθητές της αρχαίας ελληνικής.
* Έργα του Ξενοφώντα,
Τα έργα του Ξενοφώντα, που απαριθμεί ο Διογένης ο Λαέρτιος (2ος αιώνας μ.Χ.), έχουν διατηρηθεί σχεδόν πλήρως. Συνήθως χωρίζονται σε διάφορους τύπους.
1. Ιστορικά : « Ανάβαση » . « Ελληνική Ιστορία » , « Κυροπεδία » , « Αγησίλαος »
2. Φιλοσοφικά (Σωκρατικά έργα και ο διάλογος “Ιέρων”): Αναμνήσεις του Σωκράτη » « Η υπεράσπιση του Σωκράτη στη δίκη » , « Γιορτή » ,« Ντομοστρόι » ,« Ιέρων »*.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ << ΚΥΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΗ – Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΜΥΡΙΩΝ >> ΤΟΥ ΞΕΝΟΦΟΝΤΑ .
(Το τμήμα για το «Τυρίαιον» στο έργο με τίτλο << Ανάβασις >> : )
«Από το Πεδίον Καϊστρού αφού ταξιδέψαμε δέκα λεύγες σε δύο ημέρες, φτάνουμε στο Θύμβριον Ικόνιου – Χωριό Φιλομηλιον .
Από εδώ, αφού ταξιδέψουμε δέκα λεύγες σε δύο ημέρες, φτάνουμε στο Τυριαίον .»
Ο Ξενοφών λέει ότι ο ελληνικός στρατός με επικεφαλής τον Κύρο και τον Ξενοφώντα, οι οποίοι προέλασαν 20 λεύγες από το «Τυρίαιο» στο Ικόνιο σε τρεις ημέρες, ξεκίνησε από το Ικόνιο και πέρασε από τη Λυκαονία, προελαύνοντας 30 λεύγες σε πέντε ημέρες. «Ο Κύρος ταξίδεψε δύο μέρες – δέκα λεύγες – από αυτό το μέρος στο Θύμβριο, μια άλλη πυκνοκατοικημένη πόλη.
Εδώ, στην άκρη του δρόμου, υπήρχε μια πηγή που ονομαζόταν Πηγή του Μίδα, βασιλιά της Φρυγίας.
Λέγεται ότι ο Μίδας έπιασε τον «σάτυρο» (μισός τράγος, μισός άνθρωπος, θεός της υπαίθρου και του δάσους) ρίχνοντας κρασί στην πηγή.»
Από εδώ ο Κύρος έφτασε στο πυκνοκατοικημένο Τύριο , ένα διήμερο ταξίδι – δέκα λεύγες. Εδώ παρέμεινε για τρεις ημέρες και, σύμφωνα με μια δημοφιλή φήμη, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η βασίλισσα της Κιλικίας παρακάλεσε τον Κύρο να επιδείξει τον στρατό του για να την διασκεδάσει.
Ο Κύρος, ο οποίος χάρηκε που έκανε μια τέτοια επίδειξη, οδήγησε τον στρατό σε μια πεδιάδα αποφάσισε να συγκεντρώσει και να επανεξετάσει τους Έλληνες και τους βαρβάρους.
Έτσι, διέταξε κάθε Έλληνα στρατηγό να παρατάξει το τάγμα του, σχηματίζοντας τάξεις και υιοθετώντας τον παραδοσιακό σχηματισμό μάχης του στρατού.
Σύμφωνα με αυτή τη διαταγή, οι στρατιώτες παρατάχθηκαν σε τέσσερις σειρές.
Η δεξιά πτέρυγα είχε επικεφαλής τον Μένωνα και τους στρατιώτες του. η αριστερή πτέρυγα από τον Κλέαρχο και τους στρατιώτες του·
Το μεσαίο τμήμα σχηματιζόταν από άλλους στρατηγούς και τους στρατιώτες τους.
Ο Κύρος επιθεώρησε πρώτα τους βαρβάρους, οι οποίοι βάδιζαν με μονάδες ιππικού και πεζικού.
Στη συνέχεια, ανέβηκε στο δικό του άρμα και πέρασε μπροστά από τους Έλληνες με τη βασίλισσα στο άρμα της, επιθεωρώντας τους, όλοι φορώντας ορειχάλκινα κράνη, μωβ παλτά, κνημίδες και γυμνές ασπίδες («με τις ξιφολόγχες τους στημένες», έτοιμοι για δράση). Αφού πέρασε ολόκληρη η στρατιωτική ομάδα, οδήγησε το άρμα του στη μέση της γραμμής μάχης και έστειλε τον διερμηνέα του, Πίγρη, στους Έλληνες στρατηγούς, διατάζοντάς τους να ετοιμάσουν τα όπλα τους και να προελάσουν ως ολόκληρη ομάδα.
Αυτή η διαταγή μεταφέρθηκε από τους στρατηγούς σε όλους τους άνδρες τους και με ασπίδες μπροστά και λόγχες πίσω, προχώρησαν για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό υπό τον ήχο σαλπίγγων. Η πορεία επιταχύνθηκε και με μια κραυγή οι στρατιώτες άρχισαν να τρέχουν μόνοι τους προς το στρατόπεδο.
Ο πανικός που δημιουργήθηκε από τους βάρβαρους ήταν μεγαλοπρεπής. Η βασίλισσα της Κιλικίας έστρεψε το άρμα της και τράπηκε σε φυγή. Οι πωλητές που ακολούθησαν τον στρατό στην αγορά και τους πουλούσαν φαγητό, άφησαν τα πιάτα τους και έφυγαν τρέχοντας.
Εν τω μεταξύ, οι Έλληνες έφτασαν επίσης στο στρατόπεδο με γέλια και φωνές. Στο τέλος αυτού του γεγονότος, η βασίλισσα έμεινε έκπληκτη και ταυτόχρονα αρκετά έκπληκτη από τη λαμπρότητα και την πειθαρχία του στρατού, ενώ ο Κύρος ήταν ευχαριστημένος με τον φόβο που είχαν δημιουργήσει οι Έλληνες στις καρδιές των Ασιατών.
Από εδώ, μετά από μια τριήμερη πορεία – είκοσι λεύγες – έφτασε στο Ικόνιο, την τελευταία πόλη της Φρυγίας, όπου έμεινε τρεις ημέρες. >>
* Ανάβαση ή Επιστροφή των Μάριων . ( Στράβων 14.2.29. Ξενοφών, Ανάβασις, 1,1,13,14.18.19. )
