Πως μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αποκτήσουν ισσοροπία μέσω της συναισθηματικης νοημοσύνης στο ενδιαφέρον άρθρο που βρήκαμε στο mamigusto.com
Αναμφίβολα σαν γονείς το μόνο που θέλουμε είναι τα παιδιά μας να είναι γερά, χαρούμενα και ευτυχισμένα. Ωστόσο, είναι δική μας ‘’απαίτηση’’ τα παιδιά μας να είναι διαρκώς σε happy mode. Προβληματιζόμαστε και ανησυχούμε με την παραμικρή αλλαγή των συναισθημάτων τους. Η αλήθεια είναι πως, λόγω συνθηκών, είμαστε παραπάνω υπερπροστατευτικοί από κάθε άλλη εποχή. Αυτό είναι οκ αφού τους δίνουμε άπειρη αγάπη και προσοχή όμως θα πρέπει να προσέξουμε τα όρια.
Νοιαζόμαστε τόσο έντονα που κάποιες φορές προκαλούμε ενοχές στα μικρά μας. Τι εννοώ, αν δω το παιδί μου λυπημένο ή προβληματισμένο όταν επιστρέψει από το σχολείο θα το βομβαρδίσω στις ερωτήσεις. ‘’Γιατί είσαι λυμένος; Δεν πρέπει να είσαι έτσι. Ξεπέρασε αυτό που συνέβη.’’
Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι πως είναι περισσότερο δική μας ανάγκη να είναι χαρούμενο το παιδί μας, ενώ για το ίδιο είναι οκ να έχει σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία του. Ε ναι, και με το τρόπο αυτό κάνουμε το παιδί μας να είναι ενοχικό. Να νιώθει ότι είναι ένα λάθος συναίσθημα που βιώνει εκείνη την στιγμή.
‘’ Αφού οι γονείς μου, λένε πως πρέπει να είμαι διαρκώς χαρούμενος δεν πρέπει να νιώθω λύπη. Εγώ όμως νιώθω άρα κάτι δεν κάνω σωστά, γιατί οι γονείς μου με αγαπούν και θέλουν να είμαι καλά. Εγώ όμως δεν είμαι, οπότε έχω κάτι που πρέπει να μείνει μέσα μου και να το διαχειριστώ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ. Δεν πρέπει οι γονείς μου να αντιληφθούν πως δεν είμαι καλά γιατί θα τους απογοητεύσω ή θα τους στεναχωρήσω.’’
Αντιλαμβάνεστε με το παραπάνω παράδειγμα πως αντιστρέφονται οι ρόλοι. Το παιδί νοιάζεται για την οικογένεια του έτσι κλείνεται στον εαυτό σου, δεν εκφράζει τα συναισθήματα του γιατί νιώθει ότι δεν είναι σωστά και, με την παραδοχή τους, θα στεναχωρήσει τους γονείς του. Μένει λοιπόν στην εικόνα που επιθυμούν για το ίδιο, στην οποία βρίσκεται όλη η οικογένεια, αυτή της καθόλα χαρούμενης και ευτυχισμένης. Αρχίζει να προσποιείται για να εξακολουθήσουν να είναι όλοι ‘’χαρούμενοι’’. Τι γίνεται όμως μέσα του;
Πρέπει όλοι οι γονείς να καλλιεργούμε εξ’ αρχής μια σχέση ενσυναίσθησης με τα παιδιά μας. Η ενσυναίσθηση, ως πυλώνας της συναισθηματικής νοημοσύνης, είναι η ικανότητα του ατόμου να μπορεί να μπει στην θέση του άλλου και να καταλάβει τα συναισθήματα του. Ειδικά εμείς οι μεγάλοι, αφού κάποτε υπήρξαμε παιδιά, μπορούμε πιο εύκολα να κατανοήσουμε τα συναισθήματα των παιδιών μας. Μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί αισθάνονται απογοητευμένα, λυπημένα, θυμωμένα.
‘’Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι η ικανότητα ενός ατόμου να εκφράζει και να διαχειρίζεται τα συναισθήματα του ενώ σέβεται τα συναισθήματα των άλλων.’’
Πως μπορούμε όμως να καλλιεργήσουμε την συναισθηματική νοημοσύνη στα παιδιά μας; Σύμφωνα με τον John Gottman η απάντηση βρίσκεται στα παρακάτω 5 στάδια της συναισθηματικής αγωγής.
- Επίγνωση των συναισθημάτων των παιδιών.
Η καρδιά σας θα πρέπει να βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος όταν βιώνεται το συναίσθημα του.
- Την έκφραση των συναισθημάτων ως μια ευκαιρία για οικειότητα και διδασκαλία.
Δείχνοντας ενδιαφέρον και ανησυχία για το σπασμένο του παιχνίδι, θα φτιάξετε γερά θεμέλια αμφίδρομης εμπιστοσύνης. Θα σας νιώθει σύμμαχο και θα μπορείτε μαζί να σχεδιάζετε από κοινού τις επόμενες κινήσεις για την αντιμετώπιση αυτού και κάθε επόμενου θέματος μικρότερης ή μεγαλύτερης έκτασης.
Διαβάστε όλο το άρθρο για τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών στο mamigusto.com, όπως επίσης και χρήσιμα άρθρα, healthy tips και videos.
