Αισθάνομαι ιδιαίτερα άβολα κάθε φορά που νιώθω την υποχρέωση να αναφέρομαι σε έννοιες και πράγματα που τα θεωρούσα δεδομένα και επαρκώς αποσαφηνισμένα, αλλά που έρχεται μία εξέλιξη να φανερώσει ότι τα αυτονόητα, δεν είναι και τόσο…
Αναφέρομαι στη διάκριση ανάμεσα στην «Περιφέρεια» και την «Επαρχία», με την πολιτική έννοια των όρων.
Η επαρχία, είναι αυτό που λέμε χωριό. Ρόλος της είναι να υπηρετεί το κέντρο προσφέροντας σε αυτό, ό,τι το ίδιο λόγω μεγέθους δεν μπορεί να έχει για τον εαυτό του: αγροτικά προϊόντα, ταξίδια αναψυχής, καθαρό περιβάλλον, φολκλόρ τρόπο ζωής, χαλαροί ρυθμοί, υποδομές για διακοπές κ.λπ. Επιπρόσθετα, η επαρχία, έχει βολευτεί με τις περιορισμένες υποδομές και τις ελλείψεις σε υγεία, παιδεία, υπηρεσίες κ.ά. και έχει εκχωρήσει στο κέντρο όλες τις αρμοδιότητες για τις αποφάσεις που την αφορούν, περιοριζόμενη σε ρόλο υπηρέτη που κάπου-κάπου ζητάει ή επαιτεί να της πετάξουν κάποιο… ξεροκόμματο. Κοντολογίς, η επαρχία είναι ένας τόπος μικρών προσδοκιών, που ζει από τα περισσεύματα του κέντρου και που προορίζεται να το υπηρετεί και να του είναι χρήσιμη.
Η περιφέρεια, είναι μία περιοχή που μπορεί να απέχει από το κέντρο -την πρωτεύουσα- ωστόσο διεκδικεί να λειτουργεί ως σύγχρονη και οργανωμένη πολιτεία. Να διαθέτει δηλαδή τις ανάλογες υποδομές, να μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες στους πολίτες της δίχως αυτοί να υποχρεούνται να κατεβαίνουν στην πρωτεύουσα για γιατρό, πανεπιστήμιο ή διεκπεραίωση διοικητικών υποθέσεων. Να λειτουργεί βάσει σχεδίου ανάπτυξης που αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και όλες τις δυνατότητες της περιοχής και των ανθρώπων της. Κυρίως, να αποφασίζει η ίδια για την τύχη της, για τη διάθεση των πόρων της, για τις προτεραιότητες και για το μέλλον της.
Κοντολογίς, η περιφέρεια είναι μία ολοκληρωμένη και ισόρροπη πολιτεία που μπορεί να αυτοδιοικείται -σε ό, τι αφορά στα ιδιαίτερά θέματα της- και να επιλέγει η ίδια την κατεύθυνση που θα πάρει με ορίζοντα το μέλλον, σε αντιδιαστολή με την επαρχία που ζει από την πρωτεύουσα και για την πρωτεύουσα με όλη την σημασία των λέξεων.
Τα θυμήθηκα αυτά, καθώς έρχονται στενάχωρες πληροφορίες ότι η ΕΤ3, από περιφερειακό κανάλι της δημόσιας τηλεόρασης, αποφασίστηκε να μετατραπεί σε… επαρχιακό.
Κοινώς, να… χωριατοποιηθεί (σ.σ. σκληρή η λέξη, αλλά είναι η μόνη που μπορεί να αποδώσει τόσο εύγλωττα την πραγματικότητα).
*Πάνε τα δελτία ειδήσεων, πάνε οι ενημερωτικές εκπομπές για τα πολιτικά θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα, πάνε οι αναλύσεις για τα γεωπολιτικά, πάνε οι διαλογικές συζητήσεις, πάνε ακόμη και οι πολιτιστικές εκπομπές, όπως και οι αυτόνομες αθλητικές εκπομπές.
Η ΕΤ3 θα έχει μόνον… τοπικές ειδήσεις από όλη την ελληνική επαρχία και εκπομπές που θα σχετίζονται με την παράδοση, τα αγροτικά θέματα, τα προϊόντα της γης, τις εκδηλώσεις των δήμων και των τοπικών συλλόγων στην ελληνική ύπαιθρο, καθώς και εκπομπές για την ελληνική ομογένεια, και τις δράσεις των ελληνικών συλλόγων σε κάθε σημείο της υδρογείου.
Δεν πάει δηλαδή να υπάρχει ξεσηκωμός για το «Μακεδονικό», να κάνει βόλτες ο Ερντογάν στο Αιγαίο, να πνίγονται πρόσφυγες, να παραπέμπεται ο Παπαγγελόπουλος, να σφάζονται τα κόμματα στη βουλή, στην ΕΤ3 θα μπορείς να δεις μόνον την εξέλιξη της υδροδότησης των ορεινών χωριών, το τι γίνεται με τα σκουπίδια στην Κέρκυρα, το αν χτυπήθηκε το κεράσι στην Πέλλα και αν είναι πικρή η ελιά στην Μυτιλήνη λόγω δάκου.
Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Και τα θέματα της περιφέρειας -όπως για παράδειγμα τα προαναφερόμενα- πρέπει να τύχουν προβολής από τη δημόσια τηλεόραση, αλλά ότι η ΕΤ3 εντέλλεται να περιοριστεί αποκλειστικά και μόνον σε αυτά, την μετατρέπει σε φτωχό συγγενή της ΕΡΤ Αθηνών.
Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο που δημοσιεύθηκε στη Μακεδονία της Κυριακής
