«Τοπίο στην αιθαλομίχλη» θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της προσχολικής αγωγής και ιδιαίτερα στους παιδικούς σταθμούς στο δήμο Εορδαίας. Συγκεκριμένα: στο δήμο Εορδαίας λειτουργούν 10 παιδικοί σταθμοί και ένας βρεφονηπιακός εκ των οποίων μόνο ένας 1 βρεφονηπιακός σταθμός και 2 παιδικοί σταθμοί στην πόλη της Πτολεμαΐδας με 40.000 κατοίκους. Από τους παραπάνω μόνος ένας έχει δικό του κτίριο ενώ οι άλλοι 2 είναι ενοικιαζόμενοι με άθλιες υλικοτεχνικές υποδομές (ισόγεια πολυκατοικιών με τζαμαρία, χωρίς αύλειους χώρους) και έλλειψη προσωπικού. Για την ώρα το πρόβλημα λύνεται «κάτω από το χαλί» γιατί χρήση του προγράμματος μέσω ΕΣΠΑ κάνουν και οι 8 ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί.
Η αρνητική αυτή πραγματικότητα για τη λαϊκή οικογένεια διαμορφώθηκε όταν το 2001 μεταφέρθηκαν οι κρατικοί παιδικοί σταθμοί στους δήμους χωρίς να εξασφαλιστούν οι αναγκαίοι πόροι για τη λειτουργία. Οι εκάστοτε δημοτικές αρχές αντί να διεκδικούν χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό για να ανταπεξέλθουν επέβαλαν τροφεία επιβαρύνοντας τη λαϊκή οικογένεια. (Θυμίζουμε ότι ο “Καλλικράτης” προβλέπει να δίνονται στους δήμους το 20% από το φόρο εισοδήματος, 12% από τον ΦΠΑ και 50% από τον ΦΑΠ). Μία ακόμη κοινωνική ανάγκη έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα.
Στα πάγια προβλήματα στους παιδικούς σταθμούς του δήμου Εορδαίας προστέθηκε η διακοπή της σίτισης των παιδιών από τον Φλεβάρη του 2012 με ευθύνη της προηγούμενης δημοτικής αρχής και μάλιστα σε μια περίοδο που παιδιά λιποθυμούν από την ασιτία, με γονείς άνεργους που ολοένα γίνονται φτωχότεροι να “παλεύουν” για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαΐ στα παιδιά.
Το ζήτημα σίτισης είναι παράγοντας άρρηκτα συνδεδεμένος με την υγεία και την ομαλή σωματική ανάπτυξη του παιδικού πληθυσμού, τις διατροφικές συνήθειες που κατακτούν ως ενήλικες. Οι ανθυγιεινές διατροφικές συνήθειες αναγνωρίζονται σαν αιτιολογικός παράγοντας χρόνιων νοσημάτων π.χ παχυσαρκία (η χώρα μας καταλαμβάνει την πρώτη θέση μεταξύ των 27 κρατών της ΕΕ στην παιδική παχυσαρκία με ποσοστό 14%) και παραπέμπει συχνά στις μέρες μας όχι σε στρεβλές καταναλωτικές συνήθειες αλλά στην διατροφική φτώχεια και συνέπεια του ανύπαρκτου ή ισχνού εισοδήματος στο λαϊκό νοικοκυριό.
Στη διακοπή της σίτισης προέβη η πρώην δημοτική αρχή όπως μας ενημέρωσαν κατά τη διάρκεια απάντησης ερωτήματος της Λαϊκής Συσπείρωσης που στηρίζεται από το ΚΚΕ όταν μπήκε το δίλλημα διακοπή σίτισης ή αύξηση τροφείων (σήμερα πληρώνει το κάθε παιδί 10 ευρώ).
Αλήθεια γιατί οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τροφεία ;
Μήπως οι εργαζόμενοι δεν είναι εκείνοι που πληρώνουν το 90% των άμεσων φόρων και τους επαχθείς έμμεσους φόρους για παροχή κοινωνικών υπηρεσιών. Επιπλέον να θυμίσουμε ότι τροφεία επιβλήθηκαν στους παιδικούς σταθμούς σε μια περίοδο τεράστιας καπιταλιστικής ανάπτυξης, όταν οι εργαζόμενοι με τον πλούτο που παρήγαγαν αύξησαν το ΑΕΠ κατά 5,5 φορές ενώ το μεροκάματο των εργαζομένων διπλασιάστηκε και τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων αυξήθηκαν κατά 28,5 φορές.
Πάει πολύ να επαίρεται η απερχόμενη δημοτική αρχή και η πρόεδρος του ΚΟΙΠΠΑΠ ότι όσοι κάνουν χρήση των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ δεν πληρώνουν τροφεία. Κατ’ αρχάς δεν μας τα κάνει δώρο η ΕΕ τα χρήματα του ΕΣΠΑ. Να επισημάνουμε ότι οι πόροι του ΕΣΠΑ αποτελούν συγκέντρωση της υπεραξίας των εργαζομένων σε κοινοτικό και εθνοκρατικό επίπεδο και επενδύονται με προδιαγεγραμμένο από την ΕΕ σχέδιο και όχι με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Σύμφωνα με τον απολογισμό του ΚΟΙΠΠΑΠ “εξασφάλισαν” 260,000 ευρώ από τα προγράμματα οικογενειακής εναρμόνισης και ωφελήθηκαν 130 οικογένειες. Συμπέρασμα ότι το κάθε παιδί επιδοτείται με 200 ευρώ κατά μέσο όρο το μήνα. Άρα δεν κάνουν χάρη στις οικογένειες των παιδιών που κάνουν χρήση του προγράμματος ΕΣΠΑ. Το οποίο πρόγραμμα να θυμίσουμε έχει ημερομηνία λήξης.
Καλούμε τη νέα δημοτική αρχή να σκύψει σοβαρά στα προβλήματα των παιδικών σταθμών.
Καλούμε τους εργαζόμενοι στους δήμους, γονείς, σωματεία και φορείς, Λαϊκές Επιτροπές σε κάθε δήμο, από κοινού να παλέψουμε για τις ανάγκες των παιδιών και της λαϊκής οικογένειας.
Ο ρόλος τω βρεφονηπιακών σταθμών δεν πρέπει να περιορίζεται στη φύλαξη των παιδιών κατά τις ώρες εργασίας των γονιών. Η προσχολική αγωγή πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα δικαίωμα των ίδιων των παιδιών, είναι απαραίτητη για τη σωστή ψυχοσωματική τους ανάπτυξη και την ομαλή κοινωνικοποίησή τους. Γι’ αυτό πρέπει να βρίσκονται στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ:
Δημόσιοι – δωρεάν – σύγχρονοι και ασφαλείς παιδικοί σταθμοί με κτιριακή επάρκεια, καταλληλότητα, υποδομή, ποιότητα φαγητού.
Μόνιμο, εξειδικευμένο και επαρκές προσωπικό με ενιαίο φορέα Προσχολικής Αγωγής και ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα.
Να επανέρθει το 6ωρο για το παιδαγωγικό προσωπικό και 7ωρο για το βοηθητικό. Το έργο των εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς δεν είναι η φύλαξη αλλά η αγωγή και η φροντίδα του παιδιού.
Να καλυφθεί το σύνολο των αιτήσεων και να γίνουν δεκτά όλα τα παιδιά Ελλήνων και μεταναστών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Τα παιδιά των άνεργων νοικοκυριών να έχουν προτεραιότητα στους παιδικούς σταθμούς.
Καμιά απόλυση συμβασιούχου στους παιδικούς σταθμούς, να ανανεωθούν άμεσα όλες οι συμβάσεις τους και να δρομολογηθεί η μονιμοποίησή τους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Απελευθέρωση των προσλήψεων για μόνιμο και επαρκές προσωπικό.
Να μην κλείσει κανένας παιδικός και βρεφονηπιακός σταθμός. Να δημιουργηθούν νέοι, γιατί δεν επαρκούν. Να γίνει αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και να χρηματοδοτηθεί η κατασκευή νέων σύγχρονων σταθμών, πλήρως εξοπλισμένων, με προτεραιότητα τις λαϊκές – εργατικές γειτονιές.
Να καταργηθούν τα τροφεία.
Γενναία χρηματοδότησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό τώρα, αξιοποίηση και των κονδυλίων του ΕΣΠΑ γι’ αυτό το σκοπό.
