Έτσι απλά και γρήγορα, με υπολογισμούς και προσθαφαιρέσεις που παραπέμπουν σε μάθημα αριθμητικής της 1ης Δημοτικού και όχι σε οργανωμένο πλάνο διοίκησης μιας ευρωπαϊκής χώρας, ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης αποφάσισε να καταργήσει το θεσμό της Δημοτικής Αστυνομίας και να επιστρέψει τις 30-35 αρμοδιότητές της στην Ελληνική Αστυνομία. Ταυτόχρονα απολύει τους 3.500 Δημοτικούς Αστυνομικούς (περίπου 70 στο Δήμο Ηρακλείου) και μας… υπόσχεται πως κάποιοι από αυτούς σύντομα θα διοριστούν στην ΕΛ.ΑΣ., με… κάποιο τρόπο και…. κάποια κριτήρια που θα βρεθούν στην πορεία.
Η Δημοτική Αστυνομία ανασυστάθηκε το 2004, μετά από αρκετά χρόνια φθίνουσας πορείας και περιορισμένων δυνατοτήτων και αρμοδιοτήτων. Της ανατέθηκαν 30 αρμοδιότητες που αφορούν την άμεση καθημερινότητα του πολίτη και διορίστηκαν στην υπηρεσία αυτή μέσω προκηρύξεων του ΑΣΕΠ (με μόρια) άνθρωποι νέοι, μορφωμένοι και καλλιεργημένοι. Αυτά τα χαρακτηριστικά των Δημοτικών Αστυνομικών προέκυψαν φυσιολογικά καθώς για να καταφέρει κάποιος να διοριστεί θα έπρεπε να έχει του κόσμου τα προσόντα. Στο Ηράκλειο για παράδειγμα, διοριστήκαμε 45 άτομα που ξεχωρίσαμε από μια λίστα που περιελάμβανε πάνω από 3.000 υποψηφίους!!! Άτομα που δεν είμαστε μόνο Ηρακλειώτες. Άλλος ήρθε από Θεσσαλονίκη, άλλος από Αθήνα, άλλος από Κέρκυρα, Ιωάννινα, Τρίκαλα, Χανιά, από όλη την Ελλάδα. Όλοι ριζώσαμε εδώ, φτιάξαμε οικογένειες, αγαπήσαμε το Ηράκλειο. Αντίστοιχα, τα ίδια ακριβώς συνέβησαν σε όλες τις πόλεις της χώρας.
Αυτή λοιπόν είναι η δική μου Δημοτική Αστυνομία.
Μία παρέα μορφωμένων ανθρώπων, που θα μπορούσαμε κάλλιστα να στελεχώσουμε τον ιδιωτικό τομέα όχι σαν απλοί χαμηλόμισθοι υπάλληλοι αλλά σαν ηγετικά στελέχη. Γυμναστές, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, μαθηματικοί, φιλόλογοι, αρχαιολόγοι, θεολόγοι, ηλεκτρονικοί, ηλεκτρολόγοι, ακόμα και γιατροί(!!!) και δικηγόροι(!!!) που αποφασίσαμε να στελεχώσουμε το Δημόσιο για χάρη μιας υπηρεσίας που θα παρείχε στους πολίτες το τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο περίπλοκο αγαθό της βελτίωσης της καθημερινότητάς τους.
Μια παρέα ανθρώπων απαλλαγμένων από δεσμεύσεις σε οποιονδήποτε, καθώς όλοι διοριστήκαμε με το σπαθί και την αξία μας. Μια παρέα ανθρώπων πανέξυπνων που είχαν τη δυνατότητα να κρίνουν καταστάσεις και να δίνουν λύσεις σε προβλήματα κάθε λογής. Μια παρέα ανθρώπων που είχε τον τρόπο και τη βούληση να περιορίζει κατά περιπτώσεις τις αυθαιρεσίες που κάποιοι αιρετοί (άλλοτε ηθελημένα κι άλλοτε από άγνοια) ζητούσαν να γίνουν.
Μια παρέα ανθρώπων που με μεράκι και κέφι αντιμετώπιζε πάντα τους πολίτες με το σεβασμό και την ευγένεια που τους αρμόζει από έναν δημόσιο υπάλληλο. Σεβασμό και ευγένεια που πολύ σπάνια ο πολίτης εισπράττει από οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία του Δημοσίου.
Μια παρέα ανθρώπων που μέσα στο περιβάλλον της γραφειοκρατίας και της αγκύλωσης που επικρατεί στο Ελληνικό Δημόσιο προσπαθούσαμε πάντα, ακόμα και εκμεταλλευόμενοι διαπροσωπικές σχέσεις και όχι αυστηρά υπηρεσιακές διαδικασίες, να συνεργαζόμαστε με όλες τις υπηρεσίες που απαιτούσε η κάθε περίπτωση που αντιμετωπίζαμε: με την Ελληνική Αστυνομία, με την Πυροσβεστική, το Υγειονομικό, την Κτηνιατρική Υπηρεσία, την Πολεοδομία, την Κτηματική Υπηρεσία, την Περιφέρεια και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, τις Εφορίες, την Υπηρεσία Καθαριότητας και άλλες.
Μια πραγματική παρέα ανθρώπων. Με φιλίες, σχέσεις, γάμους, κουμπαριές, τα πάντα. Μια μεγάλη παρέα 3.500 ανθρώπων που δεν είναι απλά νούμερα σε μια λίστα απολυθέντων.
Υπάρχει όμως και η δική σας Δημοτική Αστυνομία.
Μια υπηρεσία που πάσχισε να αλλάξει την κατάσταση με το κυκλοφοριακό κομφούζιο στο κέντρο των πόλεων. Μια υπηρεσία που πάσχισε να σας μάθει να μην παρκάρετε σε στάσεις, ράμπες και θέσεις αναπήρων, επικίνδυνες στροφές, πεζοδρόμια και πλατείες. Μια υπηρεσία που πάσχισε να διώξει τα μηχανάκια από τους πεζόδρομους. Μια υπηρεσία που πάσχισε να ελευθερώνει την έξοδο των θέσεων στάθμευσης όσων εναγωνίως επικοινωνούσαν μαζί μας γιατί κάποιος ασυνείδητος τους είχε αποκλείσει.
Μια υπηρεσία που πάσχισε να απαλλάξει τις πόλεις από τα εγκαταλελειμμένα οχήματα που αποτελούν εστίες μόλυνσης. Μια υπηρεσία που πάσχισε να μην υπάρχουν πολίτες που πετάνε τα σκουπίδια τους όπου βρούνε ή πολίτες που ρίχνουν ανεξέλεγκτα τεράστιες ποσότητες νερού στους δρόμους. Μια υπηρεσία που πάσχισε να περιορίσει την αφισσορύπανση.
Μια υπηρεσία που πάσχισε να κρατάει ελεύθερα τα πεζοδρόμια και τις πλατείες από τα υπεράριθμα τραπεζοκαθίσματα. Μια υπηρεσία που πάσχισε να τηρούνται όλοι οι υγειονομικοί κανονισμοί από τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος (π.χ. καφετέριες). Μια υπηρεσία που πάσχισε να λειτουργούν μόνο τα καταστήματα που έχουν τις απαραίτητες άδειες, σφραγίζοντας τα παράνομα. Μια υπηρεσία που πάσχισε να περιορίσει την ηχορρύπανση που κάνουν τα νυχτερινά μαγαζιά.
Μια υπηρεσία που πάσχισε να καταπολεμήσει το παραεμπόριο και σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών του Υπουργείου Εμπορίου αλλά και των κατά τόπους Εμπορικών Συλλόγων ήταν η μόνη που όχι απλά πάσχισε αλλά παρουσίασε και σημαντικότατο έργο στον αγώνα αυτόν.
Μια υπηρεσία που πάσχισε όσοι διατηρούν κατοικίδια ζώα να το κάνουν σύμφωνα με τις νόμιμες προδιαγραφές. Μια υπηρεσία που πάσχισε να μην υπάρχουν κατοικίδια ζώα στα μπαλκόνια που ενοχλούν τις ώρες κοινής ησυχίας.
Μια υπηρεσία που πάσχισε να καθαρίζονται όσα οικόπεδα αποτελούν εστία μόλυνσης ή είναι γεμάτα με ξερά χόρτα και επικίνδυνα να αρπάξουν φωτιά. Μια υπηρεσία που πάσχισε να καταπολεμήσει τις αυθαίρετες οικοδομές και λοιπές κατασκευές.
Μια υπηρεσία που πάσχισε να εξυπηρετήσει τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες προσφέροντας κατ’ οίκον υπηρεσίες (π.χ. γνήσια υπογραφής). Μια υπηρεσία που πάσχισε να επιμορφώσει τα παιδιά μας πηγαίνοντας στα σχολεία για να τα εκπαιδεύσει σε θέματα Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
Μια υπηρεσία που πάσχισε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε όλα τα παραπάνω, ευρισκόμενη σε ένα περιβάλλον που πάντα προτιμούσε την αναρχία και την ανομία.
Όλοι εμείς οι Δημοτικοί Αστυνομικοί μπορεί να χάσουμε τη δουλειά μας, αλλά θα βρούμε σύντομα άλλη (ακόμα και σε αυτή τη χώρα, ακόμα και σε αυτό το περιβάλλον) γιατί είμαστε ικανοί και δυνατοί. Οι περισσότεροι από εμάς μάλιστα θα προτιμήσουμε να μην μπούμε καν στη διαδικασία αδιαφανών αξιολογήσεων για την πρόσληψή μας στην Ελληνική Αστυνομία. Θα προτιμήσουμε την επιστροφή στον ιδιωτικό τομέα στηριζόμενοι για άλλη μια φορά στην αξία και τα προσόντα μας. Η δική μου Δημοτική Αστυνομία, η παρέα των πιο κοντινών μου ανθρώπων, θα παραμείνει ζωντανή και δίπλα μου.
Όλοι εσείς όμως, θα χάσετε πολύ περισσότερα.
Οι Δήμοι θα χάσουν τεράστια έσοδα που προέρχονταν από τις παραβάσεις που βεβαίωναν οι Δημοτικοί Αστυνομικοί.
Η καθημερινότητα των πολιτών θα ξαναγίνει ζούγκλα… Σκεφθείτε μόνο ένα απλό γεγονός: Η Ελληνική Αστυνομία πάσχει από έλλειψη προσωπικού και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις σημερινές της αρμοδιότητες. Εννέα στους δέκα πολίτες που καλούσαν το 100 για κάποιο πρόβλημα έπαιρναν ως απάντηση «καλέστε τη Δημοτική Αστυνομία, είναι αρμοδιότητά της». Από αύριο θα παίρνουν ως απάντηση «έχω μόνο ένα περιπολικό στη βάρδια κι αυτό σε συμβάν, δεν μπορώ να εξυπηρετήσω»….
Κάποιοι μπορεί να δυσαρεστήθηκαν όταν βρήκαν κλήση στο αυτοκίνητό τους, ή όταν τους ζητήθηκε να περιορίσουν το σκύλο τους ή να μην πετάνε σκουπίδια έξω από κάδους απορριμμάτων. Όλοι όμως είναι βέβαιο πως αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα ύπαρξης Δημοτικής Αστυνομίας στις πόλεις. Όλοι είναι βέβαιο πως αναγνωρίζουν πως η κατάργησή της και η μεταφορά των αρμοδιοτήτων της στην Ελληνική Αστυνομία θα προκαλέσει χάος, ήδη το βιώνουμε από την Παρασκευή που διέρρευσε το ζήτημα.
Ελπίζουμε τελικά να πρυτανεύσει επιτέλους η λογική σ’ αυτή τη χώρα.
Δυστυχώς, δεν το αναμένουμε….
Νίκος Βαβουράκης
Πτυχιούχος ΤΕΙ Ηλεκτρονικής
Απόφοιτος Σχολής Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων και Οργανισμών Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου
(πρώην;;;) Δημοτικός Αστυνομικός