Όπου πάνε τα κύματα ή ότι λέει η καρδιά; Γράφει η Λίτσα Γκαγκαλη-Μαρκοπούλου



Το κείμενο είναι της Λιτσας Γκαγκαλη-Μαρκοπουλου:

Δύσκολοι καιροί, σου λένε, και οι ” σωτήρες ” προσπαθούν με λόγια και με κόλπα να πείσουν ότι έχουν καλό σκοπό με όλα τα μέτρα και τους νόμους που ψηφίζουν…..αλλά ο καλός σκοπός δε φαίνεται.

Ενώ στο πρόσωπο της κοινωνίας ξετυλίγονται συνεχώς μικρές ή μεγάλες ιστορίες με τις ” πληγές ” να συσσωρεύονται και μαζί τα ” άχυρα ” αντί για το σιτάρι.

Η καθημερινότητα γίνεται ένας Σίσυφος που ο καθένας προσπαθεί να ανεβάσει το λιθάρι του…..για να κατρακυλήσει πάλι.

Μια προσπάθεια ατέρμονη.

Στερεύει το απόθεμα καρδιάς και μαζί η σκέψη που οδηγείται στη μοιρολατρική αποδοχή, του ” αδιάφορου ” παρατηρητή
και σε ψυχοφθόρες καταστάσεις όσο κιαν
φαινομενικά δείχνει ηρεμία……

Τα απαγορεύεται στήνουν τις ” παγίδες ” τους φράζοντας τον ανοιχτό , ελεύθερο δρόμο

Λείπει το αντίδοτο της ψυχής: ο χορός, τα γέλια, τα τραγούδια, η επαφή, η αληθινή χαρά της καλλιτεχνικής δημιουργίας …..

Η ψυχή έχει ανάγκη από κόσμο ζεστό, σφριγηλό, ζυμωμένο με την ομορφιά, την ελευθερία, το δικιο και το δίκιο απαιτεί να είναι τα μάτια πάντα ανοιχτά και τα αυτιά δεκατέσσερα για να φράζει το δρόμο στα άσχημα
 

 
Η ζ ω ή έχει ανάγκη από φως γλυκό, ζωογόνο, δημιουργικό για να ανέβει ψηλότερα.
Δεν είναι δανεική για να την ορίζουν κατα πως θέλουν ” κάποιοι ” περιορίζοντάς την σε μια στενή λωρίδα

ΑΥΤΗ Η ΛΩΡΙΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΟΙΧΤΕΙ

σε έναν απεριόριστο ορίζοντα για έναν κόσμο γεμάτο δημιουργική λιακάδα κι όχι καταχνιά.

<< Η Ωραία Ελλάδα. , το θλιβερό λείψανο ενός αφανισμένου μεγαλείου…… >> κατα τον
Μπάιρον πρέπει να ξαναλάμψει.

Πρέπει και πάλι οι ΨΥΧΕΣ να πάνε ελεύθερα μπροστά στον ” ή λ ι ο ” στο α ν τ ι φ έ γ γ ι σμα

Να ξαναπάρουν οι ζωές την ” κλεμμένη δύναμη για να νιώσουν οι ισχυροί την αδυναμία τους
Οι αδικητές χωρίς ντροπή και οι ” Μινώταυροι ” του κέρδους πρέπει να νιώσουν την παλλόμενη καρδιά, τη λαχτάρα για ζωή, την ανάγκη για το δίκιο, το σωστό, το ανθρωπιστικό

Η όποια υποταγή βοηθάει την κλεψύδρα του χρόνου να αφαιρεί τις κατακτήσεις χρόνων……

Στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία και η ελευθερία δε μπορεί ο πολιτης να αισθάνεται ” φυλακή ” και να απομυζάται η ικμάδα των νέων.

Γιατί όποιος λαός την ιστορία του ξεχνά και δε θυμάται…στο λήθαργο του μαρασμού παντοτινά ” κοιμάται “..
( αφιερωμένο στην κάθε ” νεανική ” ψυχή.)

Σχολιάστε

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.