Μια νεκρή χώρα – Ποίημα του Ισίδωρου Καρδερίνη

Μια νεκρή χώρα

Ήταν μια νεκρή καμένη χώρα
Που δεν ευώδιαζε ούτε μιαν οπώρα
Είχε μόνο αγκάθια και πευκοβελόνες
Μα και πολύ βαριούς χειμώνες.

Τα πουλιά διόλου δεν κελαηδούσαν
Μόνο κλαίγαν και μοιρολογούσαν
Τ’ αστέρια μες στα σύννεφα χαμένα
Και τα όνειρα σαν πλοία βουλιαγμένα.

Τα ρικνά πρόσωπα ήτανε κρυμμένα
Πίσω απ’ τις σταχτερές κουρτίνες
Τα γερτά μάτια θολά και δακρυσμένα
Και σκυθρωπά περνούσανε οι μήνες.

Αχ, Θεέ μου, κάνε πια να ξημερώσει
Κι αυτό το μεγάλο δράμα να τελειώσει
Το τραγούδι του ήλιου ν’ αρχινίσει
Απ’ την ανατολή ίσαμε τη δύση.

Βιογραφικό σημείωμα

Ο Ισίδωρος Καρδερίνης γεννήθηκε στο Χαϊδάρι το 1967. Είναι μυθιστοριογράφος, ποιητής και αρθρογράφος. Έχει σπουδάσει οικονομικές επιστήμες και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στην τουριστική οικονομία. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και sites σε όλο τον κόσμο. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά και έχουν δημοσιευθεί σε ποιητικές ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει οκτώ ποιητικά βιβλία και τρία μυθιστορήματα. Βιβλία του έχουν εκδοθεί στις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ιταλία και την Ισπανία.