Στο νησί των Φαιάκων – Γράφει η Ελένη Δεληβοριά

Της Ελένης Δεληβοριά:

Βρίσκομαι στο νησί των Φαιάκων. Είμαι πλάι στο κανόνι και κοιτάζω το Ποντικονήσι από ψηλά. Αφήνομαι για λίγο στους αέρηδες, στα γαλάζια χρώματα που με περιβάλλουν, στις μυρωδιές της κερκυραϊκής φύσης, στους ήχους από αεροπλάνα που πετούν πάνω από το κεφάλι μου, στην αλμυρή γεύση που φτάνει στα χείλη μου και με διψά ακόμη περισσότερο για ταξίδια… και τότε παρασύρομαι!

Αποκτώ φτερά και όλα γίνονται εύκολα. Πετώ πάνω από το Ποντικονήσι! Βλέπω από ψηλά τον καταπράσινο αυτό βράχο και χαμογελώ στη σκέψη πως από εδώ πάνω μοιάζει με μια τεράστια κυπαρισσί πιτσιλιά που έσταξε από το πινέλο ενός ζωγράφου πάνω στο σμαραγδί καμβά του. Οι κορυφές από τα κυπαρίσσια παλεύουν να με φτάσουν κι όταν κοντεύω πια να τις ακουμπήσω τότε το νησάκι μεταμορφώνεται στον πρωταγωνιστή του κάθε ταξιδιού της σκέψης μου. Μεταμορφώνεται σε καράβι! Ω, ναι! Καράβι! Σε αυτό το αρχέγονο σύμβολο του ταξιδιού της ζωής και της χαράς της εξερεύνησης! Και όχι σε ένα οποιοδήποτε καράβι αλλά στο φτερωτό καράβι του Οδυσσέα. Εκείνο που τον μετέφερε από το νησί των Φαιάκων στην πατρίδα του, την Ιθάκη.

Ακούγεται τώρα στα αυτιά μου η φωνή της Θεάς Αθηνάς να ενημερώνει τον Οδυσσέα για τα καράβια των Φαιάκων: «Έχουν γοργά και φτερωτά καράβια, που διαπερνούν τα πέλαγα σαν τα πουλιά στην θάλασσα και σαν τη σκέψη τρέχουν». Αμέσως ακούγεται και η φωνή του βασιλιά Αλκίνοου να λέει: «Για να σε πάνε εκεί με νου και σκέψη τα καράβια. Γιατί τα καράβια των Φαιάκων δεν μοιάζουν με τα άλλα. Ούτε τιμόνια έχουν και ούτε κυβερνήτες. Μονάχα διαβάζουν τις σκέψεις των ανθρώπων και ξέρουν όλων τα χωριά και γρήγορα σε πάνε. Μόνα περνούν της θάλασσας το πλάτος, κρυμμένα μες την καταχνιά και την πυκνή θολούρα κι ούτε φοβούνται μη χαθούν μήτε κακό μην πάθουν» (Ομήρου Οδύσσεια, αποσπάσματα ).

Βρίσκομαι λοιπόν σε απόσταση αναπνοής από ένα τέτοιο καράβι που μπορεί όχι μόνο να διαβάσει τη σκέψη μου αλλά και να με ταξιδέψει με ταχύτητα όμοια με εκείνη της σκέψης; Ακούγεται ενδιαφέρον… Πού να με ταξίδευε άραγε; Σε ποια πατρίδα; Σε ποια «Ιθάκη»; Ποια σκέψη μου από όλες θα διάβαζε και ποια θα επέλεγε; Όμως για να είμαι ειλικρινής το καράβι μου δεν το είχα φανταστεί μες την καταχνιά! Πώς θα βλέπω τη θάλασσα; Και γιατί δεν με ενθουσιάζει η σκέψη να φτάσω στον προορισμό μου με την ταχύτητα μιας σκέψης χωρίς τη διαδικασία του ταξιδιού και χωρίς τη χαρά της περιπέτειας; Μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι του Καβάφη που έχουν εμποτίσει τη σκέψη μου από παιδί: «Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις…» Σκέφτομαι πως αυτό δεν γίνεται με το καράβι των Φαιάκων! Συγγνώμη αλλά θα ακούσω τον Καβάφη! Εγώ το ταξίδι μου με το καράβι το θέλω ρομαντικό και περιπετειώδες! Έχω ήδη πάρει θέση άτακτης αποχώρησης και νιώθω την επικριτική και μάλλον περιφρονητική ματιά του Όμηρου επάνω μου… Αποφασίζω παρόλα αυτά να χαιρετήσω το καράβι των Φαιάκων και να απορρίψω τη μοναδική ευκαιρία να γίνω ένας θηλυκός Οδυσσέας. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο νιώθω σίγουρη για την απόφασή μου… Αφήνομαι και πάλι στους αέρηδες και με παρασύρουν προς το σημείο από όπου αρχικά απογειώθηκα.

Τελικά είχε το δίκιο του ο Ποσειδώνας που με την τρίαινά του πέτρωσε το καράβι των Φαιάκων και μετατράπηκε σε αυτό το νησάκι! Αλλιώς πώς θα ταξίδευα κι εγώ με τα δικά μου φτερά πάνω από το Ποντικονήσι για να έχω την ευκαιρία να δω και στη συνέχεια να απορρίψω κοτζάμ καράβι των Φαιάκων για χάρη του Καβάφη;

Φεύγοντας από την Κέρκυρα πήρα μαζί μου για ενθύμιο ένα χειροποίητο, διακοσμητικό καράβι που έχω τώρα μπροστά μου και που κάθε λίγο κοιτάζω όσο γράφω αυτές τις γραμμές.

Όχι μόνο στολίζει με την ομορφιά του μια γωνιά του καθιστικού μου, αλλά με ταξιδεύει όπου σκεφτώ και σε όσο χρόνο θελήσω! Επίσης, όταν έχω όρεξη για περιπέτεια ταξιδεύω με φουρτούνα, θαλασσοδέρνομαι, γίνομαι για λίγο ναυαγός κι ύστερα επανέρχομαι στον καναπέ μου. Όταν πάλι λαχταρήσω ένα χαλαρό ταξίδι κάνω κρουαζιέρα στα νησιά με ούριο άνεμο, στέκομαι στην πλώρη και θαυμάζω το ηλιοβασίλεμα. Αν στο κάτω-κάτω βαρεθώ, φτερά έχω και πετώ…

Η Ελένη Δεληβοριά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κοζάνη, όπου και κατοικεί. Είναι απόφοιτη του προγράμματος «Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό» της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών, του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου και τελειόφοιτη του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών στη Δημιουργική Γραφή, με κατεύθυνση τη Συγγραφή, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικών στον ιδιωτικό τομέα από το 2000. Παράλληλα τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη συγγραφή. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στο fractalart.gr, τοβιβλίο.net, 121 Λέξεις, lifo.gr, λεξητανίλ.