Άρωμα Γυναίκας: Γεωργία Τσουλτσίδου, μία από τις πιο παλιές σερβιτόρες – barista της Κοζάνης μας ταξιδεύει στους δρόμους του καφέ



 dtyjdtjytdyjytjDSC_0007

Σπίτι, δουλειά και καφές όλη η ζωή μου… 19 χρόνια στους δρόμους του καφέ

Η Γεωργία, γεννήθηκε στην Κοιλάδα Κοζάνης και μένει μόνιμα από το 1991 στην Κοζάνη. Το επάγγελμα που διάλεξε είναι ένα από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα, όχι τόσο στο να το ασκήσεις σε πρακτικό επίπεδο, όσο το να μπορέσεις να διαχειριστείς τόσους ανθρώπους καθημερινά και τελικά να είσαι επάξια από τα πιο “καλά χέρια” στην αγορά εργασίας του καφέ.

Από το 1999 δουλεύει service και μπαρ, ενώ τα τελευταία χρόνια το σταθερό της πόστο είναι αυτό της barista.

Σίγουρα είναι μία από τις πιο γνώριμες φυσιογνωμίες στο χώρο του σέρβις , αφού οι περισσότεροι την έχουμε συναντήσει να μας σερβίρει καφέ στα πιο γνωστά μαγαζιά της πόλης. Σήμερα, δουλεύει ως barista στο Gazi στην Κοζάνη και στο Ostria στη Νεράιδα, ενώ παραμένει σταθερή στην άποψη, να μην επιλέξει ποτέ τη νύχτα, αλλά την ημέρα και το άρωμα του καφέ!

Δυναμική, μαχητική, μία γυναίκα που έδωσε τον δικό της αγώνα για να μεγαλώσει τα παιδιά της, ενώ ακόμη εκείνη ήταν παιδί.

Διάλεξε τον δρόμο του καφέ και δεν το μετάνοιωσε ποτέ…

Ήμουν παιδί με τα παιδιά μου,μεγάλωσα μαζί τους. Τίποτα δεν αξίζει αν δεν παιδευτείς και δεν το νοιώσεις… Ήταν δύσκολα, αλλά ήταν τέλεια

– Γεωργία καλησπέρα, σε ευχαριστώ που δέχτηκες να μας ταξιδέψεις στους δρόμους της ζωής σου, ο οποίος είναι γεμάτος άρωμα καφέ. θα ήθελα να σε πάω λίγο πίσω, τότε που ξεκίνησες να δουλεύεις για πρώτη φορά. Πότε δούλεψες για πρώτη φορά σέρβις, τι σε έκανε να διαλέξεις αυτό τον δρόμο;
Πρώτη φορά δούλεψα σερβιτόρα το 1999 σε ένα κατάστημα απέναντι από το Βαλταδώρειο, ένα Κινέζικο που υπήρχε τότε. Ήταν η πρώτη μου δουλειά στο σέρβις, ήμουν 23χρονών και είχα ήδη αποκτήσει τα δυο μου παιδιά. Για προσωπικούς λόγους έπρεπε να δουλέψω, μου το πρότειναν, τα μεροκάματα τότε ήταν πάρα πολύ καλά και κάπως έτσι δέχτηκα.

– Ποιο ήταν το μαγαζί που σηματοδότησε την πορεία της δουλειάς σου;
Από όλα τα μαγαζιά που έχω δουλέψει, έχω πάρει πάρα πολλά πράγματα, κάθε ένα αποτελεί έναν διαφορετικό σταθμό στη ζωή μου. Θα έλεγα ότι στην καφετέρια Reggina, τη γνωστή σε όλους, εκεί έμαθα να κάνω καφέ!

[ngg_images source=”galleries” container_ids=”629″ override_thumbnail_settings=”0″ thumbnail_width=”240″ thumbnail_height=”160″ thumbnail_crop=”1″ images_per_page=”16″ number_of_columns=”0″ ajax_pagination=”0″ show_all_in_lightbox=”0″ use_imagebrowser_effect=”0″ show_slideshow_link=”0″ slideshow_link_text=”[Προβολή slideshow]” order_by=”sortorder” order_direction=”ASC” returns=”included” maximum_entity_count=”500″ display_type=”photocrati-nextgen_basic_thumbnails”]

 

– Κάθε μέρα σε αυτή δουλειά, είναι σαν να δίνεις μία παράσταση. Είναι μεγάλη σχολή τελικά όποιο επάγγελμα έχει να κάνει με κόσμο Γεωργία, δεδομένου ότι πρέπει να ψυχολογείς τον καθένα διαφορετικά, να του συμπεριφέρεσαι διαφορετικά. Το δικό σου χαμόγελο, μπορεί να είναι η αφορμή για να χαμογελάσει κάποιος;
Πράγματι, είναι μία δουλειά όπως πολλές άλλες που έχουν να κάνουν με κόσμο, όταν μπεις μέσα από το μπαρ ή όταν θα πιάσεις τον δίσκο, πρέπει να αφήσεις τα πάντα πίσω σου, ο πελάτης έρχεται να διασκεδάσει και εσύ πρέπει να χαμογελάς.

– Ποιες είναι οι δυσκολίες της δουλειάς σου; Υπάρχει κάτι το οποίο μπορεί να σε έφερε σε δύσκολη θέση;
Κάθε δουλειά έχει τις δυσκολίες της Αργυρώ. Στην αρχή που είναι το δύσκολο κομμάτι σε κάθε νέο μαγαζί, πρέπει να μάθεις τον χώρο στον οποίο θα δουλεύεις. Κάθε νέο πρόσωπο σε ένα μαγαζί, είναι στο “μάτι” όλων. Επομένως, εκεί έρχεσαι στη θέση να αντιμετωπίσεις τον κάθε άνθρωπο και κάθε χαρακτήρα διαφορετικά. Να σου πω την αλήθεια, τόσα χρόνια σε αυτή δουλειά, δεν έχω έρθει σε δύσκολη θέση. Ήμουν αρκετά τυχερή γιατί δούλεψα και δουλεύω με αξιόλογους ανθρώπους. Επίσης ήμουν σε καθαρά μαγαζιά του καφέ και οι απογευματινές μου βάρδιες ήταν πολύ λίγες.

– Κάποιο περιστατικό που σε «ξάφνιασε» ευχάριστα;
Πολλά. Οι περισσότερες στιγμές μου ήταν ευχάριστες σε αυτή τη δουλειά.

– Θα ήθελες να μοιραστείς κάποια μαζί μας;
Τι μου θύμισες τώρα… Ναι, φυσικά είναι τόσο ευχάριστες αναμνήσεις. Θυμάμαι που μου έστελναν διαρκώς λουλούδια, τούρτες, σοκολάτες, μέχρι και κοσμήματα, ανώνυμα φυσικά, αλλά εντάξει είχα τις υποψίες μου, κάπου πήγαινε το μυαλό μου.

– Δύσκολη ή εύκολη δουλειά Γεωργία;
Για μένα πλέον εύκολη, δουλεύω με άνεση.

– Αν γύριζες το χρόνο πίσω τι θα άλλαζες;
Αν γύριζα τον χρόνο πίσω θα ήθελα πολύ να κάνω μία προσπάθεια που δεν έκανα. Θα ήθελα να περάσω στο στρατό που μου αρέσει πάρα πολύ ή στην Αστυνομία, το ήθελα πάρα πολύ. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν τα κατάφερα, έπρεπε να εγκαταλείψω το σχολείο, ενώ είχα καλή βαθμολογία. Δεν μετανιώνω όμως, έκανα πολύ νωρίς οικογένεια και αυτό δεν το αλλάζω με τίποτα. Ο γιος μου πέρασε στην Αστυνομία και αυτό με κάνει τρεις φορές πιο χαρούμενη. Επίσης μέσα από αυτή τη δουλειά, έμαθα τόσα πολλά πράγματα.

– Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθες μέσα από αυτή τη δουλειά;
Να ψυχολογείς τον κάθε άνθρωπο, από τα μάτια, από τον τρόπο έκφρασης του, από την καλημέρα που θα σου πει. Να μάθεις να αντιμετωπίζεις τον κάθε χαρακτήρα, τον κάθε τύπο ανθρώπου, άλλον με χαμόγελο, άλλον με αυστηρό βλέμμα. Ένα κομμάτι όμως που πρέπει να διαχειρίζεσαι σωστά, είναι ότι, όταν μπαίνεις στον χώρο εργασίας πρέπει να αφήνεις έξω από την πόρτα ότι θέματα και ότι προβλήματα και να έχεις, και να είσαι πάντα με το χαμόγελο. Μιλώντας κάθε μέρα με τόσο κόσμο, μαθαίνεις και τον εαυτό σου καλύτερα και αντιμετωπίζεις το καθετί με περισσότερη ευκολία νομίζω.

mkjytdkmydtyhujDSC_0019

– Γεωργία, να σε πάω λίγο πίσω, στις χρυσές εποχές με τα πολύ καλά μεροκάματα. θέλω να μου πεις τις διαφορές που έχει η δουλειά στο χθες και στο σήμερα;
Καμία σχέση πραγματικά, απ’ όλες τις απόψεις. Καταρχήν ο κόσμος ήταν πολύ πιο άνετος. Αν ήταν και ευχαριστημένος από την εξυπηρέτηση, ούτε καν ρέστα δεν ζητούσε, απλά έλεγε “κράτησε τα”. Είχαμε την ασφάλισή μας, φουλ μέρες εργασίας, τα δώρα κανονικά, επιδόματα, τα πάντα, όλα όπως πρέπει. Τώρα όπως έχουν τα πράγματα, η κάθε επιχείρηση «χτυπιέται» από παντού, είναι δύσκολα τα πράγματα για όλους μας. Με την κρίση έπεσαν τα μεροκάματα, μειώθηκε η ασφάλιση, λιγόστεψε ο κόσμος από τα μαγαζιά και το ένα έφερε το άλλο.

– Τόσα χρόνια σέρβις, μπαρ να ρωτήσω τι σχέση είχες με τη νύχτα;
Καμία σχέση, μου αρέσει πολύ η μέρα είχα επιλέξει να δουλεύω μόνο μέρα, το βράδυ το θέλω δικό μου. Άλλωστε πώς θα μάθαινα να φτιάχνω καλό καφέ;

– Η μεγάλη σου αγάπη ο καφές και ο ανεκπλήρωτος σου έρωτας η Αστυνομία λοιπόν. Να υποθέσω ότι υποκίνησες τον γιο σου, ακόμη και άθελά σου να επιλέξει την Αστυνομία για επαγγελματική αποκατάσταση. Είναι κάτι που το κάνουν πολλές φορές οι γονείς.
Όχι σε καμία περίπτωση δεν θα έβαζα τα παιδιά μου σε αυτή τη διαδικασία, να εκπληρώσουν τα δικά μου όνειρα. Ήταν καθαρά θέμα επαγγελματικής αποκατάστασης, ο ίδιος το διάλεξε και δεν σου κρύβω ότι είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό.

– Σήμερα λοιπόν Γεωργία, υπάρχει μία έξαρση στην εξειδίκευση στον κλάδο σας, σεμινάρια μπαρίστα και πολλά άλλα για να μπορείς να δουλέψεις σε ένα μαγαζί. Υπάρχει όμως η διάθεση από τα νέα παιδιά;
Όλα ξεκινούν από την οικονομική κατάσταση, δεν υπάρχουν κίνητρα, οπότε τα παιδιά δεν το κάνουν με την ίδια διάθεση. Μην ξεχνάς, ότι εγώ σε αυτή τη δουλειά έζησα τη “χρυσή” όπως είπες εποχή, είχες κάθε λόγο να θες να δουλεύεις περισσότερο. Όσο αφορά το κομμάτι της εξειδίκευσης, νομίζω ότι πάντα είναι χρήσιμο ένα σεμινάριο, βέβαια κάποια από αυτά είναι καθαρά για όφελος των εταιρειών που τα διοργανώνουν. Στην Κοζάνη, δεν νομίζω να πληρώνεται περισσότερο κάποιος που έχει παρακολουθήσει σεμινάρια, αυτό μάλλον θα το βρεις σε τουριστικό μέρος, σε νησιά, σε άλλες περιοχές, όχι πάντως στην Κοζάνη. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι τα παιδιά που ξεκινάνε τώρα, έχουν την απαίτηση να παίρνουν τα ίδια χρήματα με κάποιον που έχει περισσότερη εμπειρία και βρίσκεται σε θέση υπεύθυνου.

– Ο κόσμος σήμερα είναι πιο αυστηρός, πιο απαιτητικός;
Ο κόσμος είναι ο πιο αυστηρός κριτής. Παλαιότερα έφευγε από το ένα καφέ και πήγαινε στο άλλο, δεν έδινε και πολλή σημασία, τώρα είναι ένας καφές μέσα σε ένα διάστημα που το έχει οριοθετήσει με βάση την οικονομική του κατάσταση και απαιτεί όταν θα βγει ποιότητα και εξυπηρέτηση.

– Νομίζω πολύς κόσμος έχει συνδυάσει την εικόνα σου με τον καφέ, θα μπορούσα άνετα σε φανταστώ με ένα δικό σου καφέ. Να τολμήσω να ρωτήσω αν στα σχέδια σου θα ήταν κάποια στιγμή ένα δικό σου καφέ;
Δεν κάνω σχέδια, το αποφεύγω. Μακάρι να το καταφέρω!

– Η ζωή σου με έναν τίτλο;
Σπίτι, παιδιά και καφές όλη μου η ζωή!

-Γεωργία πραγματικά σε ευχαριστώ που μοιράστηκες τόσο πολλά μαζί μας, ήταν μία πολύ ωραία διαδρομή με άρωμα καφέ. Σου εύχομαι από καρδιάς ότι καλύτερο για τη συνέχεια.

Εγώ σε ευχαριστώ, ήταν κάτι που απόλαυσα, πραγματική διαδρομή. Πήγαμε πίσω, θυμήθηκα τόσα πολλά, τόσες όμορφες στιγμές, σας ευχαριστώ για όλα.

Ζιάμπα Αργυρώ για το KOZANILIFE.GR

8 σχόλια στο άρθρο “Άρωμα Γυναίκας: Γεωργία Τσουλτσίδου, μία από τις πιο παλιές σερβιτόρες – barista της Κοζάνης μας ταξιδεύει στους δρόμους του καφέ

  1. Γεωργια μ σε ευχαριστω για ολα οσα εμαθα απο την συνεργασια μας οχι μονο πανω στην δουλεια αλλα κ στην ζωη ( συγνωμη αν σε νευριαζω μερικες φορας )

Γράψτε απάντηση στο Ανεργος Ακύρωση απάντησης

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.