Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό και μετά τις εκλογές τα καταιγιστικά πυρά χειραγώγησης της βούλησης του εκλογικού σώματος, ώστε ο εγκέφαλός του να είναι φρεσκοπλυμένος κατά την επόμενη αναμέτρηση. Προς το παρόν βιώνουν οι ψηφοφόροι την εβδομάδα περιφοράς της προεδρικής εντολής, την οποία φορτίζει η ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας.
Μίας ανάγκης που προέκυψε εδώ και μερικούς μήνες στα αποκόμματα εξουσίας. Το χώνεψαν ότι ο υδατοσυλλέκτης της αυτοδυναμίας έχει στερέψει μετά τις επί 30 έτη «επιτυχείς» διακυβερνήσεις τους και τη δειλή χειραφέτηση των προβάτων και άρχισαν να το παίζουν κουλτουριάρηδες την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι. Αυτός είναι και ο λόγος που κάποια δυσθεώρητη προσωπικότητα [λησμονώ το όνομά της] με ενημέρωσε πέρυσι ότι ο ελληνικός λαός στερείται κουλτούρας συνεργασίας. Δεν μου εξήγησε, βεβαίως, γιατί υστερώ σε τέτοια κουλτούρα. Ίσως επειδή θα ήταν γελοίο να μου πει ότι εκλογικοί νόμοι που χαρίζουν 40 ή 50 έδρες στο πρώτο απόκομμα δεν εμφορούνται από πνεύμα συνεργασίας και γνήσιας αποτύπωσης της βούλησης του ελληνικού λαού.
Η λέξη «χρεωκοπία» στην ημερήσια διάταξη. Ακούγεται τουλάχιστον μία φορά ανά 2’ από ραδιόφωνα και κανάλια. Το ίδιο και η λέξη «ανευθυνότητα». Πας μη μνημονιακός ανεύθυνος. «Ευρώ ή δραχμή»; «Μέσα ή έξω από την Ευρώπη», χωρίς να διευκρινίζουν ποια Ευρώπη εννοούν. Εκείνη του παρασιτικού κεφαλαίου ή την άλλη του μόχθου και της δημιουργίας; Ευρώπη να ‘ναι κι’ ό,τι να ‘ναι. Όλως παραδόξως ξέχασαν τη λέξη «ανάπτυξη», με την οποία μας έχουν ζαλίσει επί 2,5 χρόνια. Ούτε λέξη για τη χθεσινή και σημερινή αυτοκτονία συμπατριωτών μας.
Και νάσου η δημοσκόπηση για τη στάση του εκλογικού σώματος μετά τις εκλογές. Πρώτο ρώτημα: «Είσθε ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα;». 52% ναι [αρκετά έως πολύ], 48% όχι [ελάχιστα έως καθόλου]. Προσπαθούσα να αναλύσω το ερώτημα. Γιατί έχω την εντύπωση ότι είναι ολόιδιο με το ερώτημα «Είσθε ευχαριστημένος από το νέο παγωτό-γιαούρτι της τάδε εταιρείας;». Το επόμενο δημοσκοπικό ερώτημα: «Θα ψηφίζατε το ίδιο κόμμα στις επόμενες εκλογές;». Αυτό το ερώτημα δεν επιδέχεται ανάλυσης. Έχει ανάγκη ψυχανάλυσης. Τί είδους συμπέρασμα μπορώ να βγάλω, αν μου πει π.χ. το 80% ότι θα ψήφιζε το ίδιο κόμμα, αν δεν γνωρίζω ποιο κόμμα ψήφισε;
Αλλά δεν αρκούν οι πληροφορίες και η εξαπόλυση τρομοκρατίας από το εσωτερικό. Υπάρχουν τρομοκρατικές πληροφορίες και από το εξωτερικό. Τί θα κάνεις φουκαρά λαέ που ψήφισες χάος και τον Ιούνιο έρχονται νέα εξοντωτικά μέτρα; Γιατί δεν εξέλεξες στιβαρή κυβέρνηση με πυγμή που γνωρίζει πώς θα σου φορέσει ένα καινούργιο κοστουμάκι μούρλια; Για τα μέτρα αυτά καθ’ εαυτά ούτε κουβέντα βεβαίως. Μέχρι χθες χρειάζονταν 11,5 δισ. Σήμερα άκουσα για 15 δισ. Ίσως αύριο να γίνουν 17 δισ. κ.ο.κ. Πάντως, όλοι οι παραθυράτοι σχολιαστές συγκλίνουν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα: «Το κράτος έχει συνέχεια. Δεν μπορείς να καταργείς τις υπογραφές του». Σωστόν. Δεν μπορεί ένα κράτος κυβερνώμενο από ανδρείκελα να μην τιμά τις υπογραφές των ανδρεικέλων. Δεν άκουσα ούτε έναν σχολιαστή ή παρουσιαστή να κοιτάξει τους άλλους με απορία και να πει: «Η Αργεντινή τί έπαθε που δεν «τίμησε» την υπογραφή των δικών της ανδρεικέλων;. Η Ελλάδα τί έπαθε επί Μεταξά που είπε στους Βέλγους «δεν πληρώνω», διότι δεν μπορώ να καταδικάσω σε λιμοκτονία τον λαό μου;». Αυτά τα είπε ένας δικτάτορας, όμως. Ας ήταν δημοκράτης και θα σας έλεγα εγώ.
Πάντως άκουσα και κάποιον καθηγητή χρηματοοικονομικών σε Πανεπιστήμιο να λέει με περισπούδαστο ύφος ότι «έπρεπε η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνει πριν από τις εκλογές, διότι τώρα υπάρχει πρόβλημα». Δεν έσπασα την τηλεόρασή μου. Αναλογίσθηκα απλώς ότι αυτόν τον τύπο των πληρώνω εγώ με χαράτσια, πετσοκόμματα, ΦΠΑ κ.λπ. για να διδάσκει τέτοια πράγματα στα παιδιά μου. Άλλωστε, το ίδιο δεν αναλογίσθηκα για μία ακόμη φορά όταν είδα την κ. Ρεπούση βουλευτίνα με τον κ. Κουβέλη; Ναι, αυτόν που πρότεινε τον σχηματισμό Οικουμενικής Κυβέρνησης. Ξέρει ο κ. Φώτης από τέτοια. Δεν είναι τυχαίο ότι στην κυβέρνηση Τζαννετάκη το 1989 ήταν Υπουργός Δικαιοσύνης. Ναι ντε, υπουργός Δικαιοσύνης επί της κυβερνήσεως που σχηματίσθηκε για να μην παραγραφούν τα αδικήματα του Αντρέα και με την ψήφο του οποίου, μεταξύ άλλων, παραπέμφθηκε ο Αντρέας, στο νομικό επιτελείο του οποίου για τον χειρισμό τού θέματος μετείχε ο Βενιζέλος. Αχταρμάς σου λέω. Ίσως αυτό να εννούν οι ξένοι αναφερόμενοι σε «χάος».
Πάντως, ένοιωσα πως θα ανταμειφθώ, μετά όλα όσα άκουσα ενημερωνόμενος αντικειμενικώς και μη δείχνοντας σημεία κάμψη του φρονήματός μου, όταν είδα ότι επί τέλους αναφέρθηκε το δελτίο ειδήσεων στην αφή της ολυμπιακής φλόγας που θα αρχίσει το ταξίδι της για Λονδίνο. Μαζεύτηκαν οι αθάνατοι ακαμάτηδες, μίλησε ο αρχηγός τους και ετοιμαζόμουν να πω «Δόξα τω Θεώ, να και κάτι διαφορετικό», όταν είδα στο πλάνο να μιλάει για τη σημασία της ιστορίας μου ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της πολυεθνικής που είναι χορηγός των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Κι’ εγώ κάθομαι και σιχτίρω τις αγορές, όταν τα πουλημένα τομάρια που με κυβερνούν έχουν πουλήσει τα πάντα και μαζί με τα πάντα κι’ εμένα.
Θ’ αφήσουν ποτέ αυτόν τον λαό να ζήσει χωρίς τρομοκρατικά διλήμματα;
Σωτήριος Καλαμίτσης – taxalia