Το Πολύφυτο είναι μια μικρή όμορφη (καταπράσινη αυτήν την εποχή) Ενορία, που βρίσκεται 5 χιλιόμετρα ανατολικά του φράγματος του Πολυφύτου, κατά μήκος της παλιάς κοίτης του Αλιάκμονα. Η Ενορία σήμερα δεν κατοικείται, οι περισσότεροι κάτοικοί της διαμένουν στην Ημαθία, άλλοι στην Πιερία και στο Βελβεντό. Ο Ι. Ενοριακός Ναός της Αγίας Παρασκευής στο μέσο του χωριού μαρτυρεί για τον πολιτισμό και για το ήθος των γενεών που προϋπήρξαν σ’ αυτό και έδωσαν απτά σημεία της δημιουργίας τους. Επισκεφτήκαμε (1-4-2011) με το Λ. Βρακόπουλο το Πολύφυτο για να δούμε την εξέλιξη των εργασιών στο Ναό.
Ο σημερινός Ναός, πετρόχτιστος, που εγκαινιάστηκε το 1916, χτίστηκε πάνω στα ερείπια παλιότερου και μικρότερου Ναού, πάλι της Αγίας Παρασκευής, που η αρχή του χάνεται μέσα στο χρόνο.
Μια προφορική παράδοση που διασώζεται μέχρι τις μέρες μας αναφέρει πως το Πολύφυτο, το επισκέφτηκε ο Πατρο-Kοσμάς ο Αιτωλός, μάλλον γύρω στα 1750, έτος που επισκέφτηκε και το εξωκλήσι του Αγίου Αθανάσιου Καταφυγίου. Η παράδοση αναφέρει ακόμα ότι ο ¢γιος έμεινε ένα βράδυ στο χωριό, εξομολόγησε τους χριστιανούς και φιλοξενήθηκε στο σπίτι της οικογένειας Βουλγαρόπουλου. Αυτή, για τη χαρά και την τιμή, έσφαξε ένα κριάρι για φαγητό. Στην τράπεζα ο ¢γιος ζήτησε για τον εαυτό του μέλι και καρύδια και άφησε το κριάρι στην οικογένεια.
Από τα χρόνια του παλιού Ναού διασώζεται, φθαρμένο πια, πετραχήλι, που στο πίσω μέρος αναγράφεται με μαύρη μελάνη το όνομα του δωρητή-κληρικού, που προφανώς έμεινε και λειτούργησε στο Πολύφυτο: ‘’Διονυσίου ιερομονάχου, Αγιοταφίτου, 1815’’. ¢λλα στοιχεία για τον ιερομόναχο Διονύσιο και για την παραμονή του στο Πολύφυτο, δεν υπάρχουν.
Τον σημερινό Ι. Ενοριακό Ναό φροντίζουν με περισσή αγάπη όλοι οι Πολυφυτιανοί, με πρωτοστάτη το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο ( Λεωνίδα Βρακόπουλο, Σάββα Σκηπητάρη, Ευθύμιο Σεραφείμ, Χρήστο Βουλγαρόπουλο), φροντίζοντας και ανακαινίζοντας το Ναό εσωτερικά και εξωτερικά, μαζί και τον περιβάλλοντα καταπράσινο φυσικό χώρο με λουλούδια, δενδρύλλια, κηπάρια. ¼λα λάμπουν από καθαριότητα και η συμβολή των γυναικών σε όλα είναι αισθητή.
Σχολεία, που εκδράμουν για περιβαλλοντικούς-εκπαιδευτικούς λόγους στο φράγμα και στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο Πολυφύτου, μπορούν να επισκέπτονται και το Πολύφυτο. Είναι σαν μια βουτιά στην λησμονημένη, ωστόσο υπαρκτή μέσα και ανάμεσά μας, Παράδοση του Γένους, που αφήνει στον επισκέπτη-προσκυνητή τη γλυκιά γεύση του απλού, ντόμπρου, σκληρού και απέριττου βίου αλλά και των πλούσιων σε κοινωνικότητα-χωρητικότητα βιωμάτων.
Το Πολύφυτο πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου, στη μνήμη της Αγίας Παρασκευής.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος
Ο Χρόνος
