11η Οκτωβρίου 1912
Μέρα απελευθέρωσης της Κοζάνης
Αυτό το επετειακό για την απελευθέρωση της Κοζάνης, γράφτηκε το 1986, όταν ακόμη βρισκόταν στη ζωή ο «παλιός» δημοσιογράφος της Κοζάνης Μανώλης Πιτσέλης.
Την 11η Οκτωβρίου του 1912, ο Μανώλης, ήταν 8 χρονών! Να τι θυμάται, από την ιστορική αυτή μέρα:
“… Ήμουνα μαθητής του δημοτικού, 8 χρονών παιδί. Θυμάμαι με συγκίνηση, ότι η μάνα μου μ’ είχε ντύσει ναυτάκι μ’ ένα καπέλο που έγραφε “Αβέρωφ” και μούχε δώσει στα χέρια λουλούδια, για να προϋπαντήσουμε τον Ελληνικό στρατό. Με πήρε από το χέρι και πήγαμε έξω από το σπίτι του Δεμσερή που ήταν δίπλα στου Ταρτάρα (απέναντι από το ξενοδοχείο “Αλιάκμων” οδός 11ης Οκτωβρίου) και περιμέναμε…
Ήταν απόγευμα όταν ήρθε ο πρώτος ιππέας προπομπός του Ελληνικού στρατού και οι Κοζανίτες τον έραιναν με λουλούδια. Πριν προλάβω να πετάξω και τα δικά μου, ο καβαλλάρης με πήρε πάνω στο άλογο και με φίλησε, όταν του χάρισα τα λουλούδια μου. Αυτή τη στιγμή δεν θα την ξεχάσω ποτέ…”.
Στην δοξολογία που έγινε στον Αϊ-Νικόλα, οι Κοζανίτες με εθνική συγκίνηση και περηφάνεια έψαλλαν:
“Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα Νικητήρια…”
Ήταν η μέρα που μπήκε στην Κοζάνη απελευθερωτής ο Ελληνικός στρατός, μετά από 520 περίπου χρόνια δουλείας, το άγγελμα της νίκης, της αποφασιστικής μάχης του Σαρανταπόρου, προκάλεσε ξέφρενο ενθουσιασμό στους Κοζανίτες. Στις 4 και 4’ της 11ης Οκτωβρίου του 1912 ένας έφιππος προπομπός του Ελληνικού στρατού, έφερε το γλυκό μήνυμα της απελευθέρωσης. Αμέσως, οι καμπάνες των εκκλησιών άρχισαν να χτυπούν χαρμόσυνα, ενώ σ’ όλα τα παράθυρα, αναρτήθηκε η γαλανόλευκη, που ήταν κρυμμένη στα σεντούκια των Κοζανιτών. Τρόμοι, καημοί, δάκρυα, όνειρα αιώνων συμπυκνώνονται σε κείνη την ιστορική στιγμή που λαχταρούσανε γενιές ολόκληρες…
Χρόνια πολλά σε όλους τους Κοζανίτες…
