Δείτε φωτογραφίες: Η εικόνα της Κοζάνης από τα γκράφιτι στους τοίχους – Της Δήμητρας Καραγιάννη



8fgtjusrfytjdygfjtyjt

Ήταν ένα συνηθισμένο πρωί και πάρκαρα στη γνωστή γωνιά μου, για να κατέβω με τα πόδια ως το κέντρο. Οδός Περικλέους. Πρώτη φορά, ομολογώ, πρόσεξα ότι έτσι λέγεται η τόσο οικεία αυτή οδός… Το παθαίνω αυτό στην Κοζάνη, να προσδιορίζω τα σημεία περιγραφικά, και όχι με γνώμονα τις διευθύνσεις.

Στο κτίριο πίσω μου ένα άθλιο γκράφιτι «κοσμεί» τον τοίχο, χαλώντας την αισθητική του πρωινού και του περιβάλλοντος χώρου. Αναρωτιέμαι πόσα ανάλογα γκράφιτι κακοποίησης του δημόσιου χώρου θα συναντήσω παρακάτω… Αποφασίζω, λοιπόν, να φωτογραφίσω, κατεβαίνοντας, όλους τους τοίχους που θα συναντήσω με γκράφιτι, στη διαδρομή από την οδό Περικλέους ως την κεντρική πλατεία, όχι περισσότερο από ενάμισι χιλιόμετρο, δηλαδή.

Και διαπιστώνω, με μεγάλη μου θλίψη, πως ο αριθμός τους είναι τρομαχτικά μεγάλος. Είναι παντού. Όπου κι αν γυρίσω το βλέμμα. Σε πόρτες, τοίχους, παράθυρα, γκαράζ. Να μουντζουρώνουν αδιάκριτα τον ιδιωτικό και δημόσιο χώρο μας, να λερώνουν τα ντουβάρια και τη σκέψη μας. Παραθέτω αρκετά από αυτά -καθώς ήταν αδύνατο να τα συμπεριλάβω όλα- ως φωτογραφικές αποτυπώσεις της πραγματικότητας της πόλης μας.

Διαπιστώνω με ακόμα περισσότερη θλίψη -κρίνοντας κι απ’ τον ίδιο τον εαυτό μου- πως είναι τόσα, που δεν τα παρατηρούμε πια… Δε μας ενοχλούν διόλου. Τα έχουμε τόσο συνηθίσει, έτσι που δεν τα βλέπουμε καν. Ζούμε μαζί τους, ξυπνάμε και κοιμόμαστε με το άκομψο αυτό ντεκόρ να συνοδεύει την καθημερινότητά μας και να διαμορφώνει ασυνείδητα την αισθητική μας. Με τρομάζει, αλήθεια, το πόσο πολύ δεν μας ενοχλούν. Το ότι έχουμε εξοικειωθεί με αυτή την εικόνα.

Τι είναι, άραγε, όλο αυτό; Βίαιη παραβίαση της αισθητικής μας από θρασείς καταστροφείς ή και καθρέφτης του εαυτού μας, ως μια συνενοχή παθητικής σιωπής κι αποδοχής του μίζερου κοινωνικού και πολιτισμικού «είναι» μας;

Δεν αμφιβάλλω, ο πολιτισμός μας βρίσκεται σε μεγάλη κρίση. Η πτώση ηθικών και ανθρωπιστικών αξιών συνυπάρχει πάντοτε με την παρακμή του πολιτισμού, σε κάθε μορφή και έννοιά του. Όμως… τόσο; Και… για πόσο; Για πόσο θα περιγράφει αυτή η εικόνα την πόλη μας; Ως πότε θα καταστρέφουμε τη δημόσια περιουσία, προκαλώντας ζημιές που πολλές φορές δεν διορθώνονται; Ως πότε θα ξαναλερώνουμε τα καθαρά σε χρόνο μηδέν; Ως πότε δεν θα μας ενοχλεί το αποτέλεσμα της καταστροφής; Οι καιροί αλλάζουν, γιατί εμείς να παραμένουμε ίδιοι;

Μπορεί να μη μοιάζει με ζωγραφιά, όμως αυτή είναι η πόλη μας. Είναι ο τόπος στον οποίο ζούμε και οφείλουμε να τον σεβαστούμε. Είναι ο τόπος που, παρόλα τα στραβά του, τον αγαπάμε. Οφείλουμε να τον προσέχουμε, γενικά του οφείλουμε πολλά, όπως πολλά είναι κι αυτά που μας έχει δώσει. Την ιστορία του κάθε τόπου τη γράφουν οι άνθρωποί του. Οι άνθρωποι που κινούνται και εργάζονται σ’ αυτόν. Στο χέρι μας είναι να πάψουμε να τον φθείρουμε. Στο χέρι μας είναι να έχουμε μια πιο όμορφη και φροντισμένη πόλη, και να καθρεφτίσουμε σ’ αυτήν τον πιο ωραίο εαυτό μας.

Της Δήμητρας Καραγιάννη

Δείτε φωτογραφίες:

13 σχόλια στο άρθρο “Δείτε φωτογραφίες: Η εικόνα της Κοζάνης από τα γκράφιτι στους τοίχους – Της Δήμητρας Καραγιάννη

  1. Γκράφιτι λέγονται αυτές οι μουτζουρες? Γιατί εγώ γκράφιτι ξέρω κάτι ζωγραφιές του. Δρόμου αριστούργημα. Όπως αυτές στον φραχτη του γηπέδου.

    Αυτά είναι μουτζουρες 15χρονων για μαγκιά.

  2. Όπως ο περίπτερας πουλάει τσιγάρα σε ανήλικους έτσι και όλα τα μαγαζιά με χρώματα και μπογιές δεν ρωτάνε για πια χρήση προορίζονται τα σπρέι με χρώματα, δεν υπάρχει έλεγχος πουθενά μπροστά στο κέρδος.

  3. Ο_σΥΝΗΓΟΡΟς_ΤΟΥ_Διαβολου

    - Edit

    Απαντήστε

    Αρχικά να πω ότι το μόνο ωραίο graffiti είναι το έκτο αλλά τέλος πάντων. Εσυ γιατί νομιζεις ότι γινεσαι ηρωιδα αν μοιρολογεις και κατακρινεις αυτες τις καταστασεις? Δειξε μου μια πολη ή κοινωνια που είναι λειτουρικα ή πολιτιστικά άψογη και περήφανη και χρειάζεται ν’ ανυσηχεί για τις βρωμιές στους τοίχους της. Η εικόνα του σπιτιού μας είναι η εικόνα της ψυχής μας και αν δεν προσπαθήσουμε πρώτα να διορθώσουμε αυτό, τότε σε έναν αιώνα ακόμα στα ίδια χάλια θα είμαστε. Αλλά τι να κανουμε. Γουσταρουμε μιζερια, κακεντρέχεια, να είμαστε στις τσέπες των άλλων και να λεμε μονιμως ότι οτιδηποτε κανουν οι νέοι θελουν να γ@@@@ την χωρα. Σκεφτείτε λιγο, εφόσον παραδέχεστε ότι το περιβάλλον και η ζωή που ζούμε δεν είναι ιδανική, τι χαρακτηριστικά θα θελατε να χει, γιατι οσο κραζετε δεν διορθωνετε τίποτα. Είστε κομμάτι του προβλήματος.

  4. Χρόνια “γκρινιάζω” γι’ αυτό το πρόβλημα και μαζί με το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους τα θεωρώ δείγματα της παιδείας μας – ανύπαρκτης προφανώς. Επιμένω να πιστεύω ότι δεν είναι κάποια “ξένα παιδιά” που το κάνουν αυτό, αλλά το “παιδί σου” και το “παιδί μου”. Θα ήταν πολύ ωραίο αν ο δήμος μπορούσε σε συνεργασία με τα σχολεία να προωθήσει ένα πρόγραμμα ξεκινώντας από τα σχολεία και να βάψουμε τους τοίχους παιδιά & γονείς/εκπαιδευτικοί. Ειλικρινά θεωρώ ότι παιδί που θα “φροντίσει” έναν τοίχο δεν θα τον μουτζουρώσει αργότερα.

    1. Συμφωνω με την Μαρια Π.Πρεπει κ καθένας να δίνει τις σωστές αξίιες στα παιδιάα του,κι ανάμεσα σ αυτέεςςς κ την προστασία του περιβάλλοντος

  5. Την έλλειψη παιδείας κα. Καραγιάννη ΔΥΣΤΥΧΩΣ πλέον τη συναντάμε παντού! Τα «γκράφιτι» στους τοίχους είναι κάτι το καθημερινό…

Γράψτε απάντηση στο καταστηματάρχης Ακύρωση απάντησης

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.