Αντίδραση του Ιατρικού Συλλόγου Κοζάνης απέναντι στις πολιτικές στον χώρο της Υγείας

Το 2016 ξεκίνησε σηματοδοτώντας, δυστυχώς ή ευτυχώς, το τέλος της αθωότητας και του, μέχρι πρότινος, ηθικού πλεονεκτήματος των κυβερνώντων, παρασύροντας, και την όποια ελπίδα υπήρχε στους Πολίτες  για μία δίκαιη διευθέτηση των ζητημάτων τους από την Ελληνική Πολιτεία.

Ο χώρος της Υγείας δέχτηκε, ξανά, μπαράζ μέτρων και εξαγγελιών που μόνο στόχο έχουν, από την μία, την ικανοποίηση αυθαίρετων οικονομικών στόχων και από  άλλη την κάλυψη χρόνιων ελλειμμάτων που υπάρχουν στο Ασφαλιστικό σύστημα.

Η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, υπέγραψε στο τέλος του χρόνου Αποφάσεις για την περαιτέρω μείωση των Ιατρικών Εργαστηριακών Πράξεων, μεσοσταθμικά, κατά 43% (είχε προηγηθεί μείωση κατά 26% το 2013) καθιστώντας σχεδόν αδύνατη την επιβίωση του εργαστηρίου της «γειτονιάς», ανοίγοντας, ταυτόχρονα, διάπλατα το δρόμο σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, εγχώριους και κυρίως ξένους, να εισέλθουν ως σωτήρες στο κατεστραμμένο και σύντομα ερειπωμένο περιβάλλον, δημιουργώντας ισχυρά ολιγοπώλια και οδηγώντας στην εξαρτημένη μισθωτή εργασία τους Λειτουργούς Υγείας.

Παράλληλα, η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, συνέχισε την υποχρηματοδότηση των Δημόσιων Δομών Υγείας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις υγειονομικού,  φαρμακευτικού και εργαστηριακού υλικού. Η εξαγγελία εφαρμογής clawback και rebate και για την νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη, πιθανά, αν δεν αλλάξει,  ν’ αποτελέσει την ταφόπλακα του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Εκτός αυτό, οι συνεχείς ανακοινώσεις για προσλήψεις και στήριξη του Ε.Σ.Υ., 4500 (2/4/2015), 3500 (20/9/2015 ), 2400( τέλη του 2015), μοιάζουν με τα τυχερά νούμερα λοταρίας, όπου όλοι μας θέλουμε να κερδίσουμε με έπαθλο κανένα ιατρό για τις υγειονομικές μονάδες της περιοχής μας, οι οποίες σταθερά χάνουν προσωπικό και υποβαθμίζονται , οδηγούμενες με μαθηματική ακρίβεια στην αναστολή λειτουργίας τους.

Ο ΕΟΠΥΥ, αφού κατόρθωσε να αποκτήσει νέο διοικητή, συνεχίζει το παιχνίδι ομηρίας ή αλλιώς παρατάσεων των συμβάσεων, οι οποίες διαμορφώνονται κατά το δοκούν με rebate και clawback και οι ιατροί  «μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα».

Σε αυτό το ζοφερό τοπίο, έρχεται και ο αρμόδιος Υπουργός για το ασφαλιστικό να εξαγγείλει, με στόμφο και αλαζονεία, το τέλος του ελεύθερου επαγγελματία «Γι’αυτούς είπαν ο καπνός της θυσίας και για μας της φήμης ο καπνός…» , προσφέροντας λύση εύκολη, επικοινωνιακή και με την απαραίτητη άχνη ζάχαρη του λαϊκισμού, που τόσα χρόνια, δυστυχώς, η κοινωνία μας έχει εθιστεί να αποζητά. Η σπίλωση και ταύτιση του ελεύθερου επαγγελματία με την κάθε λογής παραβατικότητα,  θεωρείται de facto ότι δίνει το δικαίωμα στο τιμωρό Κράτος για την εξαΰλωση του, αφού κανένας «υπεύθυνος»  δεν φαίνεται να αναλαμβάνει την ευθύνη για την έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών και ενός κοινά αποδεκτού συστήματος κανόνων που μια Πολιτεία θα έπρεπε να διαθέτει.

Οι ιδεοληψίες, παρελθούσης χρήσης σκοπιμοτήτων, γίνονται εμφανείς στην ανακοίνωση του κ. Υπουργού, που αναφέρει , ότι,  το 20% επί του φορολογητέου εισοδήματος θα δίνεται ως εισφορά για το ταμείο σύνταξης και ένα επιπλέον 7% για περίθαλψη, σύνολο 27%. Δεν πρόκειται για εισφορά, αλλά για βαρύτατο φόρο, πραγματικό χαράτσι. Το σίγουρο είναι ότι με αυτό τον τρόπο υπάρχουν δύο λύσεις για τους ελεύθερους επαγγελματίες ή του  αφανισμού ή της συστηματικής φοροδιαφυγής, λύσεις που βλάπτουν την Χώρα και την κοινωνική συνοχή περαιτέρω.

Θα πρέπει να υπάρξει προβληματισμός για τις αιτίες, την στόχευση και τους σκοπούς των συγκεκριμένων μέτρων. Μήπως, είναι η απενοχοποίηση για μέτρα που συμφωνήθηκαν με τους επικυρίαρχους δανειστές για περαιτέρω μείωση εισοδημάτων, υπέρμετρη φορολόγηση, εξαφάνιση δομών κοινωνικής πρόνοιας και υγείας με στοχοποίηση  συγκεκριμένων ομάδων της κοινωνίας στις οποίες θα αποδώσουμε τις ευθύνες; Από τη μια είναι γνωστή η τακτική του διαίρει και βασίλευε από τους Ρωμαίους κατακτητές και από την άλλη χαρακτηριστικό γνώρισμα του λαού μας είναι η διχόνοια, οπότε, φαντάζει εύκολο το να δημιουργήσουμε, για μία ακόμη φορά, ανύπαρκτους εσωτερικούς εχθρούς και να αποπροσανατολίσουμε την κοινή γνώμη. Ο κοινωνικός αυτοματισμός  και η έφεση προς τον διχασμό, δεν μας οδηγούν στη λύση αλλά μάλλον στην διαιώνιση του κύκλου της ύφεσης.

Η αντίδρασή μας, συνάδελφοι, πρέπει να είναι άμεση, συντεταγμένη, αποφασιστική αλλά και νηφάλια ταυτόχρονα, πάντα σε συμπόρευση με την Κοινωνία της οποίας αποτελούμε ένα σημαντικό και απαραίτητο τμήμα για την εύρυθμη λειτουργία της.

«Βλέπεις» είπε «είναι οι Άλλοι και δεν γίνεται Αυτοί χωρίς, Εσένα και δε γίνεται μ’ Αυτούς χωρίς, Εσύ Βλέπεις» είπε «είναι οι Άλλοι και ανάγκη πάσα να τους αντικρίσεις η μορφή σου αν θέλεις ανεξάλειπτη να ‘ναι και να μείνει αυτή»  (Άξιον εστί, Οδυσσέας Ελύτης) .

Για το Δ.Σ.

Χαράλαμπος Τσεβεκίδης    Ελευθέριος Τσαρίδης