ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στις 10π.μ. στο παλιό πάρκο με το ΠΑΜΕ
Συναδέλφισσες,συναδελφοι
Με αγώνες τιμάμε τους νεκρούς της τάξης μας, συνεχίζουμε τις αγωνιστικές παραδόσεις του κινήματός μας, το δρόμο από το Σικάγο, την Θεσσαλονίκη του 36 ως την Καισαριανή, μέχρι τις μέρες μας. Τιμάμε τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους που πάλεψαν σκληρά με τα αφεντικά και το κράτος τους σε όλο τον κόσμο για τις μεγάλες κατακτήσεις του 20ού αιώνα. Από το 8ωρο και τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, την Κυριακάτικη αργία, την Κοινωνική Ασφάλιση, την Παιδεία, την Υγεία, τους αγώνες για τις συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.
Συνεχίζουμε τον ίδιο δρόμο! Εμπνεόμαστε από το ίδιο φλογερό σύνθημα που γεννήθηκε μέσα από εργατικές εξεγέρσεις και μεγάλες μάχες: Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!
Δυναμώνουμε την οργάνωσή μας, την ταξική ενότητά μας. Δυναμώνουμε την εργατική αλληλεγγύη.
Είναι το δικό μας όπλο! Δυναμώνουμε τον αγώνα για όλα όσα μας ανήκουν, για όλα όσα μας πήραν, όλα όσα μας έκλεψαν, όλα όσα είναι δικαίωμά μας σήμερα! Δε συμβιβαζόμαστε με τη φτώχεια, την ανεργία, τα μνημόνια, με ψίχουλα και υποσχέσεις.
Στέλνουμε μήνυμα με τη συμμετοχή μας!
Αυτή η Πρωτομαγιά δεν είναι μια ακόμα διαδήλωση. Δηλώνουμε την αγωνιστική ετοιμότητά μας, την απόφασή μας να υπερασπίσουμε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποδεχτούμε με αδράνεια, φόβο και υποχώρηση τα νέα μνημόνια, όπως και να τα ονομάσουν, τα νέα δεινά στη ζωή μας για τα κέρδη των μονοπωλίων.
Αυτή η Πρωτομαγιά να σημάνει το σάλπισμα των δικών μας αγώνων, με την δική μας συμμετοχή, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, με βάση τις δυνατότητες του σημερινού παραγόμενου κοινωνικού πλούτου. Η ιστορία μας έδειξε πως ανάλογα με το βαθμό της δικής μας συσπείρωσης, οργάνωσης, αποφασιστικότητας , είχαμε τις μικρές ή μεγάλες κατακτήσεις.
Τα τελευταία χρόνια που εμείς δεν συμμετέχουμε ενεργά μέσα από την δική μας οργάνωση βλέπουμε να τα χάνουμε ένα ένα όλα αυτά που οι ταξικοί μας πρόγονοι είχαν κερδίσει με τους δικούς τους αγώνες και μας τα άφησαν κληρονομιά. Υποχρέωση μας και καθήκον μας είναι σήμερα να συνεχίσουμε σε αυτόν τον δρόμο.
Έξω και πέρα από κάθε αναμονή, από κάθε συμβιβασμό, από κάθε υποταγή, χρειάζεται να βάλουμε μπροστά τα δικά μας αιτήματα που καλύπτουν τις δικές μας ανάγκες. Ποτέ και πουθενά σε καμία χώρα, σε καμία εποχή, δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει την ίδια στιγμή να κερδίζουν οι μεγαλέμποροι και να ικανοποιούνται οι δικές μας ανάγκες.
Ή αυτοί θα βλέπουν τα κέρδη τους να αυξάνονται ή εμείς θα ικανοποιούμε τις ανάγκες μας. Παλεύουμε για:
Την υπογραφή συλλογικής σύμβασης που να επιβάλει την μετατροπή των προσωρινών συμβάσεων εργασίας σε συμβάσεις 8ωρης απασχόλησης και αορίστου χρόνου.
Συλλογική σύμβαση που να προβλέπει ωράριο εργασίας 40 ωρών για όλη την εβδομάδα , 8ωρο 5ημερο.
Υπογραφή Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης με 918 ευρώ βασικό μισθό, για όλους τους εργαζόμενους στο κλάδο.
Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους τους εργαζόμενους.
Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα, για όλο τον χρόνο.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Αυτή την Πρωτομαγιά να κάτσουμε μπροστά στο καθρέφτη της ιστορίας και να αναλογιστούμε τι κάναμε εμείς για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα που μας άφησαν οι προηγούμενες γενιές.
Αυτή την Πρωτομαγιά να κοιτάξουμε στα μάτια το μέλλον, στα μάτια των παιδιών μας, και να αναλογιστούμε τι κάνουμε εμείς για να αφήσουμε μια ζωή με δικαιώματα για τις επόμενες γενιές.
Αυτή την Πρωτομαγιά πρέπει να είμαστε όλοι εκεί, στις μεγάλες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, μαζί με τους εργαζόμενους από όλους τους κλάδους και ενωμένοι σε ένα μεγάλο ποτάμι να ακουστεί παντού, σε μεγαλέμπορους, στο κράτος τους, στην κυβέρνηση τους, στις ενώσεις τους, πως οι εργαζόμενοι της πόλης μας τιμάν την μνήμη των προγόνων τους και συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο για
«Αγώνα – Ρήξη – Ανατροπή. Ο δικός μας δρόμος χωρίς φτώχεια, ανεργία, μνημόνια!»
Το νομικό καθεστώς για την εργασία κατά την 1η Μαΐου
Για φέτος η 1η Μάη 2015 που συμπίπτει με εργάσιμη ημέρα (Παρασκευή) καθορίστηκε ήδη ως ημέρα υποχρεωτικής αργίας για όλα τα καταστήματα, τις βιομηχανίες, βιοτεχνικές επιχειρήσεις, εκμεταλλεύσεις και εργασίες οι οποίες αργούν κατά τις Κυριακές, σύμφωνα με απόφαση (ΦΕΚ Β 654) που υπέγραψε ο υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης βάσει του Α.Ν. 380/1968.
Στο πλαίσιο του καθορισμού της 1ης Μάη ως υποχρεωτικής αργίας, απαγορεύεται κατά την ημέρα αυτή η απασχόληση των μισθωτών και η λειτουργία των επιχειρήσεων, εκτός από αυτές που λειτουργούν νόμιμα κατά τις Κυριακές και τις ημέρες αργίας (π.χ. επιχειρήσεις στον τομέα υγείας, συγκοινωνίας, κλπ).
Η αμοιβή που οφείλεται στους μισθωτούς οι οποίοι εργάζονται κατά τις χαρακτηριζόμενες από τον νόμο ως εξαιρέσιμες αργίες, και άρα και την Πρωτομαγιά, εξαρτάται από τον τρόπο της πληρωμής τους, δηλαδή, αν πρόκειται για αμειβόμενους με ημερομίσθιο ή με μηνιαίο μισθό. Πάντως, υπερισχύει τυχόν διαφορετική ρύθμιση ευνοϊκότερη από τις περιγραφόμενες κατωτέρω.
Για τους εργαζόμενους που δεν θα απασχοληθούν κατά την 1η Μαΐου:
Α) Οι εργαζόμενοι που αμείβονται με ημερομίσθιο και δεν θα απασχοληθούν κατά την 1η Μάη δικαιούνται να λάβουν το καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους χωρίς προσαύξηση, γιατί η μη απασχόληση των μισθωτών επιβάλλεται από τον νόμο και δεν βαρύνει αυτούς. Σχετικά με την έννοια του καταβαλλόμενου ημερομισθίου, όταν η Πρωτομαγιά συμπίπτει με εργάσιμη ημέρα, αυτό αποτελείται από τόσα ωρομίσθια όσες είναι και οι ώρες που θα εργαζόταν ο δικαιούχος κατά την ημέρα αυτή, εάν δεν συνέπιπτε με την Πρωτομαγιά. Γιατί πρόθεση του νομοθέτη είναι να λάβει ο εργαζόμενος και για την ημέρα της 1ης Μάη ό, τι θα έπαιρνε αν εργαζόταν κανονικά.
Β) Οι εργαζόμενοι που αμείβονται με μηνιαίο μισθό και δεν θα απασχοληθούν κατά την 1η Μάη δεν θα λάβουν κάτι άλλο πέραν του μηνιαίου μισθού, καθώς στο μισθό τους συμπεριλαμβάνεται και το ημερομίσθιο της ημέρας αυτής.
Για τους εργαζόμενους που θα απασχοληθούν κατά την 1η Μάη:
Α) Οι εργαζόμενοι που αμείβονται με ημερομίσθιο και θα απασχοληθούν κατά την 1η Μάη θα λάβουν το συνήθως καταβαλλόμενο ημερομίσθιο και προσαύξηση 75% που θα υπολογιστεί στο νόμιμο ωρομίσθιό τους για όσες ώρες απασχοληθούν.
Β) Οι εργαζόμενοι που αμείβονται με μηνιαίο μισθό και θα απασχοληθούν κατά την 1η Μάη διακρίνονται:
– Σε όσους εργάζονται σε επιχειρήσεις που έχουν δικαίωμα λειτουργίας κατά την Πρωτομαγιά, δηλαδή επιχειρήσεις που λειτουργούν νόμιμα Κυριακές και αργίες, και οι οποίοι δικαιούνται να λάβουν μόνο την προσαύξηση 75%, επί του νόμιμου ημερήσιου μισθού τους (1/25), για όσες ώρες, βέβαια, απασχοληθούν.
Σε όσους εργάζονται σε επιχειρήσεις που αργούν κατά τις Κυριακές και τις αργίες και συνεπώς, εκτάκτως λειτουργούν κατά τις ανωτέρω ημέρες με άδεια της Επιθεώρησης Εργασίας κ.λπ., και οι οποίοι δικαιούνται να λάβουν τον συνηθισμένο ημερήσιο μισθό τους, δηλαδή το 1/25 του καταβαλλόμενου μηνιαίου μισθού τους, γιατί ο μισθός αυτός αντιστοιχεί μόνο στις εργάσιμες ημέρες του μήνα και, συνεπώς, δεν περιλαμβάνει και την αμοιβή για την απασχόληση σε ημέρες αργίας. Επιπλέον, βέβαια, δικαιούνται να λάβουν και την προσαύξηση 75%, η οποία και στην περίπτωση αυτή υπολογίζεται επί του νόμιμου μισθού τους.
Δίκτυο Υπηρεσιών Πληροφόρησης και Συμβουλευτικής
Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική Πρωτομαγιά 2015
Το ΚΚΕ απευθύνεται στους εργάτες, στους ανέργους, στους απόμαχους της δουλειάς, στις εργαζόμενες γυναίκες, στους νέους, σε όλους τους εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ, της εξουσίας των μονοπωλίων που υπηρετεί και η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Απευθύνεται με εμπιστοσύνη στην τάξη που είναι ο δημιουργός του κοινωνικού πλούτου, στην πρωτοπόρα κοινωνική τάξη, που μπορεί να ηγηθεί και να συσπειρώσει τα άλλα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, στην πάλη για την ανατροπή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας το σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Η μεγάλη Σοσιαλιστική Οχτωβριανή Επανάσταση το 1917 απέδειξε ότι η εργατική τάξη είναι η επαναστατική δύναμη του καιρού μας, «γκρεμιστής και πλαστουργός της νιας ζωής» και ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός αναγκαιότητα και επίκαιρος όσο ποτέ.
Τιμάμε τους νεκρούς εργάτες του Σικάγου της Πρωτομαγιάς του 1886, τους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής του Μάη του ’44, τους καπνεργάτες του Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη, τα εκατομμύρια των αλύγιστων της ταξικής πάλης, που αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, που έδωσαν τη ζωή τους για τα δικαιώματα της τάξης τους. Ολους τους νεκρούς της εργατικής τάξης, τα θύματα των εργοδοτικών εγκλημάτων και της αυθαιρεσίας στους χώρους δουλειάς.
Σε λίγες μέρες, συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, που επιτεύχθηκε χάρη στις τιτάνιες προσπάθειες του πρώτου σοσιαλιστικού εργατικού κράτους, της ΕΣΣΔ, των Κομμουνιστικών Κομμάτων, των εργατικών κινημάτων. Τα μηνύματά της παραμένουν και σήμερα επίκαιρα και εμπνέουν τον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, που γεννάει το φασισμό μαζί με την κρίση, τον πόλεμο και τον αντικομμουνισμό.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, των αντιδραστικών καθεστώτων, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και το θάνατο και έρχονται αντιμέτωποι με τους δουλεμπόρους, τα μέτρα καταστολής της ΕΕ, την αδιαφορία των κυβερνήσεων, το ρατσισμό που καλλιεργεί η Χρυσή Αυγή και άλλα αντιδραστικά κέντρα του συστήματος, για να διαιρούν την εργατική τάξη.
Η Πρωτομαγιά είναι για όλη την εργατική τάξη μέρα μνήμης, αλλά κυρίως μέρα ευθύνης για το πώς ο κάθε εργάτης και η κάθε εργάτρια θα πάρουν μέρος στην οργάνωση της ταξικής πάλης, για την ανασύνταξη του εργατικού – λαϊκού κινήματος, την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, βασικές προϋποθέσεις για να αντιμετωπιστεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα και να ικανοποιηθούν οι επείγουσες ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που πήρε τη σκυτάλη από την κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει στον ίδιο δρόμο της ΕΕ, των καπιταλιστικών κερδών. Γι’ αυτό διατηρεί ανέπαφο όλο το αντεργατικό οικοδόμημα των προηγούμενων κυβερνήσεων, τους δεκάδες εφαρμοστικούς νόμους που ψηφίστηκαν με τα μνημόνια, νόμους που τώρα συζητά πώς θα τους ενισχύσει με νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις που θα προκύψουν από τις νέες συμφωνίες, τα νέα μνημόνια.
Οι ιδιωτικοποιήσεις, το άγριο φοροκυνηγητό για το λαό, που βαφτίζεται «πατριωτικό» καθήκον ενώ παραμένουν οι προκλητικές φοροελαφρύνσεις για το κεφάλαιο, η ενοποίηση ασφαλιστικών ταμείων που θα συμπαρασύρει πάλι τις συντάξεις προς τα κάτω, η ληστεία των αποθεματικών του ΟΑΕΔ, των ασφαλιστικών ταμείων και άλλων δημόσιων φορέων με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, για να πληρωθούν «στην ώρα τους» οι δόσεις στους θεσμούς, αποκαλύπτουν σε όφελος ποιας τάξης διαπραγματεύεται η κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή, οι άνεργοι ξεπερνούν το 1,5 εκατομμύριο, με τη συντριπτική πλειοψηφία να μην παίρνει ούτε το πενιχρό επίδομα ανεργίας.
Η επίθεση στο εργατικό – λαϊκό εισόδημα συνεχίζεται αμείωτη. Η μεταρρύθμιση που λέει ότι προωθεί η κυβέρνηση για τον κατώτερο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις δεν θα οδηγήσει σε αύξηση του εργατικού εισοδήματος, αλλά σε μεγαλύτερες μειώσεις των κλαδικών μισθών. Η χιλιοειπωμένη επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ παραπέμπεται χρονικά όλο και πιο μακριά, δίνοντας το περιθώριο στη μεγαλοεργοδοσία να προσαρμόσει και να ρίξει το μέσο μισθό. Την ίδια στιγμή, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι αμείβονται αρκετά κάτω από τα 600 ευρώ, με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις να αυξάνονται ραγδαία. Σε κάθε περίπτωση, συνεχίζει να υπηρετείται η στρατηγική του κεφαλαίου για μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.
Η αναπλήρωση των απωλειών σε μισθούς και δικαιώματα αποτελεί άγνωστη λέξης για την κυβέρνηση. Θεωρεί τις απώλειες «περασμένες – ξεχασμένες». Τον πλούτο, που στερήθηκαν οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια και κέρδισαν άκοπα οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η κυβέρνηση τον χαρίζει. Την ίδια στιγμή, οι εργοδότες ζητούν ακόμα μεγαλύτερα προνόμια, απαλλαγές από ασφαλιστικές εισφορές, κάθε είδους επιδότηση των κερδών τους.
Η «σκληρή» και «περήφανη» διαπραγμάτευση της κυβέρνησης παραμένει η μεγαλύτερη διαφημιστική απάτη. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν διαπραγματεύεται με στόχο την ανακούφιση των εργαζομένων, την απαλλαγή από τα μνημόνια και τις συνέπειές τους στη ζωή της εργατικής τάξης, αλλά για τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Μέσω ενός διαφορετικού μείγματος διαχείρισης της βαρβαρότητας, επιδιώκει να στηρίξει τις επενδύσεις, την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία τους. Στο έδαφος αυτό, εξελίσσεται και η αντιπαράθεση εντός της ΕΕ, η οποία όχι μόνο δεν αλλάζει, όπως ισχυριζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά παραμένει βαθιά αντεργατική, αντιλαϊκή, γιατί είναι ένωση καπιταλιστικών κρατών.
Οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ, της εξουσίας και οικονομίας του κεφαλαίου, της αναγνώρισης του χρέους και αποπληρωμής του «στο διηνεκές», δεν μπορεί να υπάρξει λύση υπέρ του λαού. Αντίθετα, θα ενισχύονται τα τρομοκρατικά διλήμματα και οι εκβιασμοί και ο λαός θα καλείται να επιλέγει ανάμεσα στη «Σκύλλα και τη Χάρυβδη». Οποιοδήποτε ενδεχόμενο αντιπαράθεσης εντός της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων, εκφράζοντας αντιτιθέμενα μεγάλα συμφέροντα, είναι ψευδεπίγραφη «ρήξη». Υπηρετεί τους στόχους μερίδας του κεφαλαίου που θα ωφεληθεί από μια ενδεχόμενη έξοδο από την Ευρωζώνη και ένα πιο υποτιμημένο νόμισμα. Γι’ αυτό η εργατική τάξη, ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο δίλημμα, αν θα χρεοκοπήσει με ευρώ ή δραχμή, με εσωτερική ή και εξωτερική υποτίμηση ή όποιο άλλο σενάριο ακούγεται.
Η διέξοδος βρίσκεται στο δρόμο της οργανωμένης πάλης για την ανασύνταξη του κινήματος, την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας που θα διεκδικήσει μέτρα ανακούφισης, ανάκτηση των απωλειών, κατάργηση του αντεργατικού – αντιλαϊκού πλαισίου, των διάφορων μνημονιακών νόμων, τη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Για να δοθεί οριστική λύση υπέρ του λαού απαιτείται πραγματική ρήξη. Ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους, που σημαίνει η εργατική τάξη με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου να έρθουν στην εξουσία, τα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία με εργατικό έλεγχο, η παραγωγή και οι κοινωνικές υπηρεσίες να σχεδιάζονται κεντρικά με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία. Μ’ αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να εξασφαλιστεί η αναγκαία, προς όφελος του λαού, αποδέσμευση από όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες.
