Αφιέρωμα για τα 30 χρόνια λειτουργίας της Βιοτεχνικής και Εμπορικής Έκθεσης Κοζάνης – Του Σταύρου Καπλάνογλου



ETΣΙ ΕΖΗΣΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΙΛΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ [ 7ο ΜΕΡΟΣ ]
ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΕΒΕ ΚΟΖΑΝΗΣ 1983-1987

ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

2η Έκθεση 1985

Μετά την επιτυχημένη έκθεση του 1984, ορίζεται νέα έκθεση, με ημερομηνία λειτουργίας 24/8/85 έως 1/9/85. Υπήρχε ενθουσιασμός και εμπειρία, αλλά, πάντα υπήρχε το πρόβλημα των χρημάτων. Αυτήν τη φορά, όμως τα πράγματα ήταν πιο εύκολα, καθώς η προηγούμενη έκθεση είχε δώσει δείγματα γραφής. Τώρα, χρηματοδότες  είναι το Υπουργείο Εμπορίου, ο ΕΟΜΜΕΧ, ο Οργανισμός Προώθησης Εξαγωγών, η Εθνική Τράπεζα, η Τράπεζα Πίστεως, η ΑΕΒΑΛ κ.α.
Οι συμμετοχές έχουν αυξηθεί, σχετικά εύκολα, από 55, που ήταν το 1984, στις 80, με μια σχετική οικονομία χώρου, που κάναμε.

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΕΘΗΚΑΝ ΥΠΟ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Δυσκολίες εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά τα εγκαίνια πραγματοποιούνται , με την παρουσία του υπουργού Β. Ελλάδος, Γιάννη Παπαδόπουλου, στις 24 Αυγούστου.
Κατά την καθιερωμένη μας τακτική, εκθέτουμε, στην ομιλία των εγκαινίων, θέματα, που μας καίνε:
1. Για πρώτη φορά, βάζουμε, επιτακτικά, το θέμα της Βιομηχανικής ζώνης, ως ανάγκη, για την ανάπτυξη της βιοτεχνίας
2. Το θέμα της δημιουργίας της παράκαμψης Καστανιάς, για να ξεφύγει η περιοχή, από την οδική απομόνωση, ιδίως το χειμώνα. Είχαν προηγηθεί συσκέψεις, με τα όμορα επιμελητήρια της Δυτ. Μακεδονίας και είχαμε στη διάθεσή μας όλα τα στοιχεία, για να πιέσουμε την κατάσταση.
Πρωτοπόρα σ’ αυτήν την ενέργεια, πολύ καιρό πριν, ήταν η εφημερίδα Χρόνος, που έβαζε, στην πρώτη σελίδα, κάθε μέρα τον τίτλο:

“ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ, Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΗΡΙΟΥ ΠΟΛΥΜΥΛΟΥ-ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ”

Πρέπει να σημειωθεί ότι ανάλογη κίνηση υπήρχε και στην αρχή της δεκαετίας του 1950, όταν τα ΚΤΕΛ είχαν προτείνει να γίνει η παράκαμψη, με παράλληλη επιβάρυνση διοδίων, για κάθε διέλευση, αλλά και αργότερα, επί δημαρχίας Γ. Παπαγιάννη.
3. Και σε αυτήν την έκθεση τονίσαμε την αναγκαιότητα της μεταφοράς του διπλανού σταθμού.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ
Μετά την ομιλία μου, ο Υπουργός μας έδωσε αρκετά ευχάριστα νέα, κατά τη δική του τοποθέτηση:
1. Παίρνει σάρκα και οστά το αίτημα, για τη μεταφορά του κτηνοτροφικού σταθμού, σε άλλη μη αστική περιοχή, καθώς ο Υφυπουργός Γεωργίας Γ. Μωραΐτης  υπογράφει το σχετικό διάταγμα, για μεταφορά του σταθμού, στη Βλάστη-στο ιδανικότερο μέρος, για εκτροφή προβάτων, ένα μέρος με πολυετή ιστορία εκτροφής χιλιάδων προβάτων. (1)

2. Ανακοινώνει την έναρξη κατασκευής του αρδευτικού, του νότιου τμήματος του Αλιάκμονα και
3Η μεταφορά του τμήματος της Υπηρεσίας Περιφερειακής Ανάπτυξης, που βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη. Το τμήμα αυτό ασχολούνταν με τη σύνταξη των διάφορων προγραμμάτων ανάπτυξης και ενέτασσε διάφορα έργα στο πρόγραμμά του, ενώ παράλληλα, εξέταζε την ένταξη επιχειρήσεων σε αναπτυξιακά προγράμματα. Τα 2 τμήματα στη Δυτ. Μακεδονία και ένα άλλο στην Κεντρική Μακεδονία ήταν αίτημα, που είχε υποβληθεί από το Νομαρχιακό Συμβούλιο Κοζάνης, όταν συνέταξε το πρόγραμμα 1983-1988, αλλά και στην παρουσίαση του ολοκληρωμένου προγράμματος, από την υπηρεσία το 1983. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της διαφωνίας μας σε σύσκεψη στο Υπουργείο Β. Ελλάδος και της διακοπής της για την αδικία που υφίστατο επί μονίμου βάσεως όλη η Δ. Μακεδονία όντας ενωμένη στην σύνταξη των προγραμμάτων με την Κ. Μακεδονία
 Τότε  μας αποκαλεσαν” αριστεριστές”, αυτή όμως η κίνηση προκάλεσε  παρέμβαση  του Γ. Γεννηματά, και η σύσκεψη επαναλήφθηκε στην Κοζάνη, όπου και διεκδικήσαμε ανεξάρτητη υπηρεσία περιφερειακής ανάπτυξης, στην Κοζάνη και τελικά την πετύχαμε.

Αυτή η υπηρεσία έφερε δυο χρόνια αργότερα, την Γ. Γ. Περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας, που μετεξελίχθηκε, στις μέρες μας, σε Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας.
4. Ανακοίνωσε, στην Κοζάνη, την ίδρυση του τμήματος βιομηχανίας, της τοπογραφικής υπηρεσίας και του τμήματος του ΕΟΜΜΕΧ.
5. Τέλος, για πρώτη φορά, γίνεται αναφορά στην απόφαση της κυβέρνησης να δημιουργηθεί 2ος βαθμός τοπικής αυτοδιοίκησης και ο Νομάρχης να εκλέγεται, έχοντας δίπλα του, το εκλεγμένο νομαρχιακό συμβούλιο.
Η έκθεση στέφθηκε, και αυτή την φορά, από απόλυτη επιτυχία, με χιλιάδες επισκέπτες, που δημιούργησαν πρωτόγνωρες καταστάσεις, στην περιοχή.
Κατά τη διάρκεια της, είχαμε μια απρόσμενη επίσκεψη: Περνά από την περιοχή μας ο Υπουργός Οικονομικών, Δημήτρης Τσοβόλας και εκφράζει την επιθυμία, να επισκεφθεί την έκθεσή μας, γεγονός που πραγματοποιείται. Συζητά με τους εκθέτες για τα προβλήματα τους, ενθουσιάζεται με την έκθεση και υπόσχεται να βοηθήσει, με όποιον τρόπο μπορεί, παρ’ όλο που αυτό δεν ήταν στις αρμοδιότητές του. (2)

ΤΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ

Και ενώ πανηγυρίζαμε, για όλα αυτά, κάποιοι είχαν ενοχληθεί. Η πρόταση για τη δημιουργία της παρακαμπτηρίου Πολυμύλου, αποτελούσε απειλή, για ορισμένους και γι’ αυτό υπήρξε αντίδραση. Αντίδραση, που επικεντρώθηκε στο πρόσωπο μου.
Συγκεκριμένα:
(α) Κάποιος διευθυντής τράπεζας θεώρησε ότι ανακατεύω τα πράγματα και δεν πρέπει να προτείνω τέτοια πράγματα, γιατί οι έμποροι της Κοζάνης θα έχαναν την πελατεία τους, καθώς ο κόσμος θα πήγαινε στη Θεσ/νίκη να ψωνίσει.
Σε αυτά τα λόγια του απήντησα ότι, ”θα συμβαίνει όμως και το αντίθετο θα έρχονται πελάτες και εδώ, αλλά παράλληλα θα διευκολυνθεί και η μεταφορά των τοπικών προϊόντων στις μεγάλες αγορές.”
(β) Ένας αξιόλογος πολιτικός της Κοζάνης και μάλιστα, από αντίπαλη παράταξη, πίστευε ότι είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με την πολιτική και με προέτρεψε, αν αυτός ήταν ο σκοπός μου, να μην ακουμπάω τέτοια θέματα, γιατί οι Κοζανίτες θα αντιδρούσαν και το μέλλον μου στην πολιτική, θα ήταν αβέβαιο. Θεωρούσε, μάλιστα, ότι ο δρόμος τον χειμώνα θα είχε πολύ ομίχλη και τα αυτοκίνητα προβλήματα, γιατί θα βρίσκονταν πολύ χαμηλά,στο βουνό. Η απάντησή μου σε όλα αυτά ήταν ότι “ οι δρόμοι, είναι όπως οι φλέβες, στο σώμα του ανθρώπου, που κυκλοφορεί το αίμα και δίνουν ζωή. Έτσι και αυτοί, θα δώσουν ζωή, στην οικονομία της περιοχής μας”.
-Βέβαια, ως προς την πολιτική μου τύχη, είχε κάποιο δίκιο, καθώς, εξαφανίστηκα, για πολλά χρόνια, μετά το 1988, από τα κοινά, πράγμα που δεν μετάνιωσα στιγμή, γιατί εκ χαρακτήρος δεν ακολούθησα ποτέ τα κελεύσματα του εκάστοτε αρχηγού, ενάντια στη προσωπική μου γνώμη αν ανακατευόμουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Με τραβούσε, όμως, η τοπική αυτοδιοίκηση, γιατί θεωρούσα ότι όσες δυσκολίες και αν αντιμετωπίσεις-λόγω έλλειψης πόρων και αρμοδιοτήτων- μπορείς πάντα να βρεις τον τρόπο να κάνεις κάτι για τον τόπο σου,Νομίζω μια απόδειξη  γιαυτό είναι και η δημιουργία του εκθεσιακού θεσμού, που οδήγησε στην δημιουργία του εκθεσιακού κέντρου.

Η ΥΠΟΒΟΛΗ ΜΙΑΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ

Απ’ ότι είχα παρατηρήσει, κάποιοι- τόσο αντίπαλοι, όσο και ομοϊδεάτες- θεωρούσαν ενοχλητική αυτήν τη δραστηριότητα και με τον τρόπο τους αντιδρούσαν. Αυτή η αντίδραση εκδηλώθηκε με τη μορφή ενός ιδιότυπου προσωπικού πολέμου, που με οδήγησε, τελικά, στην απόφαση να παραιτηθώ και από τα 2 αξιώματα και να παραδώσω χειρόγραφη επιστολή στο Νομάρχη, εξηγώντας τους λόγους της παραίτησής μου. Ο Νομάρχης αρνήθηκε να δεχτεί την παραίτησή μου και παρότρυνε να παραμείνω ως το τέλος της θητείας μου. Τελικά, πείστηκα να παραμείνω στο Εβε, μέχρι την εκλογή νέου Δ.Σ., προωθώντας, παράλληλα για το Νομαρχιακό Συμβούλιο, τον Π. Μητλιάγκα και για το ΕΒΕ, τον Π. Αποστολίδη, θεωρώντας, τότε, ότι ήταν οι καλύτερες επιλογές. Βέβαια, πολλές από τις μετέπειτα επιλογές τους, με βρήκαν αντίθετο.
Αντιλαμβανόμενος κάπως αργά όμως  ότι μερικοί άνθρωποι όταν ανέλθουν στην εξουσία αλλάζουν και κάποιες πολιτικές συμπεριφορές τους σε απογοητεύουν.

3η ΈΚΘΕΣΗ 1986

Πλησιάζαμε στην ημερομηνία, που έπρεπε να οργανώσουμε την 3η έκθεση στα Κοίλα, και ο Αν. Παπανδρέου, αναγνωρίζοντας το έργο, που προσέφερε ο Θ. Χαλάτσης, του αναθέτει μία, πιο σημαντική Νομαρχία, την Νομαρχία Αττικής [εκεί, βέβαια, δεν θα παραμείνει πολύ, καθώς θα διοριστεί διοικητής της ΕΡΤ-1, που θα αποτελέσει και το τέλος της πολιτικής του καριέρας(3) ].
Στην Κοζάνη, έρχεται Νομάρχης ο Γιώργος Κεραμάρης.
Δυσκολίες, ως προς τη χρηματοδότηση της έκθεσης, εξακολουθούν να υφίστανται και έτσι αναγκάζομαι να απευθυνθώ στον παλιό μας νομάρχη, στην Αθήνα. Εκείνος μεσολαβεί, για να συναντήσω τη Β. Παπανδρέου, που εξακολουθούσε να είναι πρόεδρος του ΕΟΜΜΕΧ, αλλά και τον Μ. Νάτσινα, που ήταν Υπουργός Βιομηχανίας. Πέρα από κάποια σημαντικά ποσά, που εξασφαλίσαμε, από το Υπουργείο Εμπορίου(2.000.000 δρχ.), από τον ΕΟΜΜΕΧ και την Εθνική Τράπεζα, λάβαμε και την υπόσχεση, από τον συντοπίτη μας υπουργό, Μ. Νάτσινα, ότι θα εγκαινιάσει την έκθεση, πράγμα που τελικά έκανε.
Εν τω μεταξύ, ο Θ. Χαλάτσης, όντας στο τιμόνι της ΕΡΤ, υπόσχεται και τηρεί την πρόθεση του, να διαφημίσει την έκθεση στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, κάνοντας την, πανελλήνια, γνωστή.
 Τα εγκαίνια πραγματοποιούνται από τον Μάρκο Νάτσινα, ενώ παρόντες είναι και ο Μ.Παπακωνσταντίνου, ο Γ. Δαβιδόπουλος, ο Γ. Βαγιάτης, αλλά και ο Μητροπολίτης Κοζάνης, Διονύσιος.
Στην καθιερωμένη ομιλία, ξαναβάζουμε, επί τάπητος, τα θέματα, που εκκρεμούν, όπως είναι η παραχώρηση του χώρου του κτηνοτροφικού σταθμού, την παρακαμπτήριο Πολυμύλου, την κατασκευή της βιομηχανικής περιοχής, την επίσπευση των έργων, για την κατασκευή του αρδευτικού δικτύου. Για πρώτη φορά, φέρνουμε στο προσκήνιο, το θέμα του εκσυχρονισμού του σιδηροδρομικού δικτύου, καθώς το κόστος μεταφοράς των εμπορευμάτων μπορεί να μειωθεί πάρα πολύ, αν υπάρξει μια γρήγορη και λειτουργική γραμμή. Εντοπίζουμε, όμως και την αυξημένη συμμετοχή του εμπορικού κόσμου, στην έκθεση, σε όλους τους τομείς, και μάλιστα, με την παρουσία ολόκληρης της Δυτ. Μακεδονίας, γεγονός που το επισημαίνουμε στην ομιλία μας, αλλά δεν σταματάμε να τονίζουμε την ανάγκη για χρηματοδότηση της έκθεσης, αφού ο νόμος εξακολουθεί να δυσκολεύει τα επιμελητήρια να συγκεντρώσουν χρήματα.
Στην έκθεση αυτή είχαμε και 2 απρόοπτα:
-Εμφανίστηκε, κάποια στιγμή, στην υποδοχή, ανήσυχος ένας επισκέπτης, ο οποίος είχε εντοπίσει ένα ύποπτο αντικείμενο, πίσω από τα εξωτερικά περίπτερα και φοβόταν, μήπως είναι βόμβα. Για κάθε ενδεχόμενο, πήγαμε μαζί με τον αστυνομικό, που ήταν εν υπηρεσία, για να εξετάσουμε το αντικείμενο, καλώντας, παράλληλα, τον κόσμο, να απομακρυνθεί από εκείνο το σημείο. Τελικά, το αντικείμενο ήταν ένας μετασχηματιστής, πράγμα, που επιβεβαίωσε και ο ηλεκτρολόγος.
-Ένα δεύτερο περιστατικό, όμως, ήταν άκρως ανησυχητικό, καθώς αφορούσε τον τραυματισμό ενός τρίχρονου κοριτσιού. Κατά το μεσημεριανό διάλειμμα λειτουργίας των περιπτέρων, ένα τρίχρονο κοριτσάκι ξέφυγε από το χέρι της μητέρας του και κατευθύνθηκε σε ένα περίπτερο, που υπήρχαν μάρμαρα. Εκείνη τη στιγμή, το περίπτερο δεν λειτουργούσε, καθώς ο εκθέτης είχε φύγει για φαγητό, έχοντας βάλει, περιμετρικά του περιπτέρου, ένα χοντρό κόκκινο σχοινί-ένδειξη ότι  δεν λειτουργούσε. Το κοριτσάκι, όμως, δεν το κατάλαβε και πηγαίνοντας να φιλήσει έναν μαρμάρινο σταυρό, που υπήρχε εκεί, του οποίου το ύψος δεν ξεπερνούσε το ύψος της μικρής, αυτός μετακινήθηκε και χτύπησε τη μικρή στο μέτωπο, με αποτέλεσμα να χάσει τις αισθήσεις της και να γυρίσει η γλώσσα της. Ευτυχής συγκυρία ήταν το γεγονός, ότι εκείνη τη στιγμή, βρισκόταν η  κυρία Κύργια, η οποία είχε γνώσεις πρώτων βοηθειών και βάζοντας το χέρι της στο στόμα της μικρής, τράβηξε τη γλώσσα της. Εμείς, εν τω μεταξύ, είχαμε καλέσει το ασθενοφόρο το οποίο μετέφερε τη μικρή στο νοσοκομείο της Κοζάνης και στη συνέχεια, με παρέμβαση του Γ.Γ. Β. Ελλάδος Μ. Κυρατσού, σε νοσοκομείο της Θεσ/νίκης, για αποφυγή οποιασδήποτε εμπλοκής, όπου, διαπιστώθηκε ότι η μικρή ξέφυγε από οποιοδήποτε κίνδυνο.
Στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, που πάντα συνόδευαν την έκθεσή μας, είχαμε συγκροτήματα χορού από τον Σύνδεσμο Γραμμάτων και Τεχνών, αλλά και από την Εύξεινο Λέσχη Κοζάνης και Πτολεμαΐδας, αλλά και από τη Σιάτιστα, από το Σύλλογο “Μαρκιανής Πούλιου”, καθώς και συγκροτήματα από τα Κοίλα και τη Λευκοπηγή.

4η Έκθεση 1987
Η 4η έκθεση ήταν εκείνη, που, λόγω έλλειψης χρημάτων, παρ’ ολίγον να ματαιωθεί. Παρ’ ότι η απόφασή μου να απομακρυνθώ από τα κοινά ήταν αμετάκλητη, μετέβην στην Αθήνα,  αν και εκεί δεν βρήκα τη συμπαράσταση που περίμενα. Ο ΕΟΜΜΕΧ είχε τα δικά του προβλήματα και αρνήθηκε να μας ενισχύσει,οικονομικά. Φθάνοντας στην ημερομηνία διεξαγωγής της έκθεσης και υποβολής των προσφορών, έβλεπα ότι το απαιτούμενο ποσό των 6 εκατομμυρίων, μετά βίας συμπληρωνόταν, κατά το ήμισυ. Η προκήρυξη του διαγωνισμού, για μειοδότη πραγματοποιήθηκε, αλλά φοβόμουν ότι η προσφορά θα ήταν πέρα από τις δικές μας δυνατότητες.
Ήμουν, σχεδόν, βέβαιος ότι, αν σταματούσαμε εκείνη την χρονιά, δεν θα υπήρχε επόμενη. Όντας επικεφαλής του Δ.Σ., στο ξεκίνημα της έκθεσης, μπορούσα να την σταματήσω, με αιτιολογία, τη μη χρηματοδότηση, αλλά αν κατόρθωνα να τη συνεχίσω και για εκείνη τη χρονιά, ο επόμενος πρόεδρος, όποιος και αν ήταν, δεν θα μπορούσε να τη σταματήσει.
Γι’ αυτό και πήγα στο μειοδότη εργολάβο της προηγούμενης έκθεσης. Εξηγώντας του το οικονομικό πρόβλημα που υπήρχε και το ποσό, που διέθετα, αλλά και τη διάθεση μου να βοηθήσω με ανθρώπους μου ή και με δικούς μου πόρους, του ζήτησα η προσφορά να είναι η μισή, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Εκείνος θεώρησε την πρότασή μου παράλογη και πέραν των δυνατοτήτων του, αλλά όταν του εξήγησα, ότι υπάρχει ο κίνδυνος να μην επαναληφθεί η έκθεση και άρα και η δυνατότητα του να συμμετέχει σε διαγωνισμούς και να έχει δουλειά στον τόπο του, αλλά και ότι θα αναλάμβανα με δικό μου αυτοκίνητο και άνθρωπο τον καθαρισμό του χώρου, αλλά και τη διαφήμιση της έκθεσης(με φυλλάδια και πινακίδες), πείσθηκε και έκανε την προσφορά του.
Καθώς, ο δεύτερος μειοδότης έδωσε προσφορά, με τις ίδιες προϋποθέσεις, στην τριπλάσια τιμή, επιλέχθηκε ο πρώτος.
Αφού τελείωσε η τυπική διαδικασία και πριν ακόμη στηθεί η έκθεση, σε συνεδρίαση του Δ.Σ. μίλησα για αυτές τις ενέργειες. Τότε, βρέθηκε μέλος του Δ.Σ., που αναρωτήθηκε αν χρηματίστηκα, για να κάνω συναλλαγή με το συγκεκριμένο εργολάβο. Επιδεικνύοντας τον προηγούμενο προϋπολογισμό, που ήταν 7 εκ. δρχ., ενώ, εκείνης της χρονιάς ,η μια προσφορά ήταν στα 3 εκ. δρχ., ενώ η άλλη γύρω στα 9 εκ. δρχ. , αναρωτήθηκα, γελώντας, από που ακριβώς θα περίσσευε, για να χρηματιστώ και εγώ.
Έτσι, αποχώρησα, λέγοντας ότι παρέδιδα την έκθεση και όποιος μπορούσε ας την σταματούσε. Γιατί, όταν η συνείδησή σου είναι καθαρή, δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς.(4)
Το συμβούλιο ενέκρινε τις ενέργειές μου και έτσι προχωρήσαμε στην 4η έκθεση.
Όταν ήρθε η ώρα των εγκαινίων, αν και περιμέναμε τον υπουργό εμπορίου, κ. Ακριτίδη, τελικά την εγκαινίασε ο Γ.Γ. Βορείου Ελλάδος Χατζηπέτρου.
Στην έκθεση αυτή, εμφανίστηκε και μίλησε, για πρώτη φορά, ο Γ.Γ. Περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας κ. Σχινάς.
Η 4η έκθεση ήταν μια από τις καλύτερες. Ζητήσαμε την επίσπευση της παραχώρησης του Σταθμού, του οποίου η απομάκρυνση είχε εγκριθεί από το 1985, αλλά, λόγω γραφειοκρατίας, καθυστερούσε,  μιλήσαμε για τα θέματα της βιομηχανικής περιοχής, αλλά και για την παρακαμπτήριο του Πολυμύλου. Μάλιστα, με τη συνεργασία του καθηγητή Μαυροματίδη, ο οποίος εργαζόταν σε Πανεπιστήμιο των ΗΠΑ παρουσιάσαμε το σχέδιο της βιομηχανικής περιοχής.

(1) Η μελέτη των προβάτων ήταν το βασικό αντικείμενο παρατήρησης, του σταθμού, στα Κοίλα.
(2) Απ’ ότι πληροφορήθηκα, στις εκθέσεις που ακολούθησαν, ήρθε επανειλημμένως. Συναντηθήκαμε, μάλιστα σε μια, όταν πλέον εγώ δεν ήμουν στο συμβούλιο και εκτός ΠΑΣΟΚ και αυτός ήταν αρχηγός του ΔΗΚΚΙ.
(3) Η προσπάθειά του, να  υπερασπιστεί το δημόσιο χρήμα, οδήγησε στην άρνησή του  να εγκρίνει τη συνέχιση των εκπομπών της Δ. Λιάνη,  ενός προσώπου, που έμελλε να σημαδέψει τη ζωή, αλλά και το τέλος της πολιτικής καριέρας του Θ. Χαλάτση.
(4) Θυμήθηκα τότε τα λόγια του πρώτου εργολάβου, που με είχε προειδοποιήσει ότι ενδέχεται να βρεθεί κάποιος, που θα με κατηγορούσε ότι χρηματίστηκα.

Σχολιάστε

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.